Kabanata 5

Sandaling katahimikan lang ang namagitan sa aming tatlo. Huminga ako ng malalim bago sinubukam na magsalita at bigyan katwiran ang gusto kong mangyari.

“Mom, wala na kami ni Gabriel. Gising na gising na po ako sa katotohanan. Tama po kayo at mali ako. But marriage is not just about kung gaano sila kayaman. Mommy hayaan mo akong pumili. Kailangan ko ng lalaking hindi lang ako kayang suportahan sa salapi kundi lalaking mas mauunawaan ako higit pa sa pagkakaunawa ko sa aking sarili.” katwiran ko sa aking ina.

Sinibat ako ng tila nanghihiwa na mga tingin ni Mommy habang tila sinusuri ang kabuuan ko.

“Sige.”ani niya sa akin “You can choose whoever you want. Sana nga totoong tapos na ang kahibangan mo sa lalaking iyon. He doesn’t deserve you. Gano’n ka rin sa kanya. Kailangan ka na rin namin Ellara. Focus on the real one, not on someone made of your illusion. ”

Isang magaan na tango at ngiti ang tinugon ko kay Mommy. May gumuhit naman na ngiti sa labi niya na labis kong ikinasaya. My mother's smile is priceless.

“You two take a rest. May mga gagawin pa ako.” paalam ni mom sabay tayo at lakad palayo.

Naiwan kami ni Ellise sa sala. Hindi man kami tunay na magkapatid ni Ellise ay tanggap ko siya kahit ako ang hindi niya tanggap. Kaya minsan lumalabas talaga ang tunay niyang ugali. Mas paborito kasi siya ni Mommy kaya malakas ang loob.

“Paano ka kaya maikakasal sa lalaking higit pa kay Jano? Alam ng lahat ang naging pagsasama n’yo ni Gabriel. Ellara hindi ka nag-iisip, ibinaba mo ang sarili mo sa walang kwentang lalaki.”

Sinulyapan ko si Ellise ng bahagya. K ahit anong gawin ko wala akong maramdaman na kahit ano sa kanya. Sa totoo lang mas natuwa pa ako na malaman na nag-propose na sa kanya si Jano.

“Really?” Kunwari gulat kong sagot sabay ngisi sa kanya.

“Jano? Sa’yong sa’yo na. Kaysa ako ang iniisip mo dapat, ikaw ang mag ingat dahil baka sa kakalaro mo ng apoy sa huli walang maiwan sa’yo kahit na isa Ellise.”

Batid ko ang pagkakaiba namin ni Ellise pero hindi ko kaya ang ginagawa niya. Kaya nga mas naging mailap si Mommy sa akin kaysa sa kanya.

“Are you cursing me Ellara?” galit na bubulas ni Ellise sabay sapo sa kanyang dibdib.

“Relax Ellise, baka ma pano ka.” kalmado na ani ko muling kay Ellise.

Hanggang ngayon palaisipan pa rin sa akin kung bakit ako lang ang maaaring magmana ng buong Guevara’s corporation gayong legal naman din na anak sa batas si Ellise?

Imbis na mag-aksaya ng oras kay Ellise pinili ko na iwan siya at tapusin ang na ang walang kwentang away. 

Umalis ng ako ng walang paalam. Wala pa akong planong manirahan muna sa kasama sila. Imbis na sumipot sa Guevara’s corporation mas pinili ko ang aking sarili. Hindi naman siguro kalabisan ang ilang araw na pagliliwaliw.

I explore again those things na na tinalikuran ko noon dahil kay Gabriel. I feel so much alive again, marami akong mga nakilala sa mga nagdaang araw ngunit wala man lang nakakuha ng aking atensyon. Hanggang sa pumunta ako sa isang high-end restaurant.

“Wait! Is that you Ellara?” ani ni Kathleen na bihis na bihis at malayo na sa dati niyang itsuta. Agad din naman hinawakan ni Kathleen ang braso ng lalaki na nasa kanyang tabi na akala mo ba ay aagawin ko sa kanya.

Ngayon na nakita ko ulit si Gabriel napapaisip na ako kung ano ba ang dahilan bakit ko siya labis na minahal noon. Halos malukot ang mukha ng lalaki sa tabi ni Kathleen bago ito nagsalita.

“Why are you here?” Malamig niyang tanong sa akin.

Kung sabagay mapapaisip nga ito dahil ang restaurant kung saan nandoon kami ay para lang sa mga may membership. Iniisip siguro ni Gabriel na bukod sa wala akong karapatan na umapak sa ganitong lugar ay hindi rin ako nababagay dito.

“Bakit bawal ba ako dito?” inosenteng tanong ko sa kanila.

“Nandito ka ba for work?”tanong ni Kathleen sabay tawa na may awa. “Malaki nga ang sahod dito, pero your college graduate. Wala ka na bang makain at para sa pera papasok kang waitress?” simpleng pang iinsulto ng babae gamit ang sweet na tono na siyang kinababaliwan ni Gabriel.

“What wrong kung maging waitress ako? Mas mabuting kumita ako sa sarili ko kaysa umasa sa lalaki. I thought you were different. Pero dapat pala noon pa naisip ko na katulad ka rin ng iba.” tugon ko sa babae habang sinusuri ito mula ulo hanggang paa.

Halata namang napahiya ang babae dahil sa sinabi ko. “Serves your right!” ani ko sa aking isip ng biglang to the rescue naman si Gabriel sa babaeng mahal niya.

“Ano naman kung gastusan ko si Kathleen para sa mga luho niya? Nang maghiwalay tayo binigyan kita ng pera bilang kabayaran pero tumanggi ka. Ellara tingin mo ba qualified ka sa ganitong trabaho? You’re just a worthless woman na tinapon ko.”

Lalo ko lang pinagsisihan na minahal ko noon si Gabriel. Isa siyang walking redflag. Hindi pa na kuntento si Gabriel at tinawag pa ang manager. Masyadong mababa ang tingin niya sa akin habang si Kathleen naman ay maamong nasa tabi niya. Nagpapasalamat ako na bumalik na si Kathleen, nawala na ako sa posisyon niya na kaawa-awa dahil sunod-sunuran kay Gabriel.

“Yes sir, ano po ang maipaglilingkod ko.” bati ng manager.

“Ang pangit ng ugali ng waitress n’yo. I don’t think she can continue working here.” aroganteng sabi ni Gabriel.

Mabilis naman na tumingin sa akin ang manager, seems like he’s saying sorry.

“No sir, this is a big misunderstanding. Because Miss Ellara is one of the senior members here, not a waitress.” magalang na paliwanag muli ng manager. Na parang windang sa dalawang tao, na na sa aking harapan.

“Hell no!”

“What?”

 Sabay ngunit magkaibang reaksyon ni Gabriel at Kathleen.

Kitang kita sa mata ni Gabriel ang pagkakaroon ng mga tanong hanggang sa may ibinulong si Kathleen sa kanya.

“Tama ka kath! Gagawin nga ni Ellara ang lahat para balikan ko siya?” tila hibang na ani ni Gabriel gano’n pa man parang hirap itong paniwalaan ang sariling salita.

Tinitigan ko sa mata sa Gabriel tsaka sinabi ang laman ng isip ko. “Y

ou’re an idiot. I don’t want you back in my life.” mariin na sabi ko sa lalaki na parang nakaramdam ng takot.