CHAPTER 1: LIFE IN THE DARK SOUTH

CAMURI SENAI

Location: Cato City, South Hales

Time: 10:45 AM

Takbo ako ng takbo habang hinahabol ako ng mga tauhan ni Baldimir. Hingal na hingal na ako noon at nanunuyo na ang lalamunan ko kakatakbo. Di nila ako dapat maabutan! Kailangan pa ako ng kapatid ko! Takbo ulit ako ng takbo hanggang sa dead end na ang napasukan kong eskinita.

Pakshet!

Nakita ko ang mga kalaban ko sa likuran ko. Nakangisi ang mga ito sakin habang pinapasadahan ng tingin ang katawan ko.

Tsk! Asa ka unggoy! Mamamatay muna ako bago niyo ko matikman!

Nandidiri ako sa kanila at sa mukha nila gusto ko silang katayin asap na ngayon.

“Bata, wala ka nang matatakbuhan pa. Sumama ka nalang kase samen, di ka na masasaktan, masasarapan ka pa, diba mga pare?” Sabi ng matandang unggoy at napuno ng nakakadiri nilang tawa ang eskinita.

Hindi ako nagpatinag sa kanya at dumura ako sa gilid tanda na nandidiri ako sa kanila.

Ilang kabataan at kababaihan na kaya ang dumaan sa mga kamay nila at ginalaw ng walang humpay.

Ilang kababaihan kaya ngayon ang umiiyak dahil sa kababuyan ng mga demonyong to?

“Manigas ka, Tanda! Mukha mo! Anong di masasaktan ka jan? Mukha mo palang masakit na sa mata eh!” banat ko.

Napatawa silang lahat sa sinabi ko sabay asar sa kasama nilang matandang unggoy.

Napatingin sakin ang matanda at inis na tumingin sakin.

“Lumalaban ka talaga, bata! Kaya ka gusto ni boss Bald eh” sabi pa nung isang lalaking naka cap na may gutay-gutay na pantalon.

Bald? As in kalbo? pft.

“Psh, Anong tawag niyo sa boss niyo? Bald? Pftt.” Tawa ko ng malakas at napatingin sila sakin.

“Anong nakakatawa? Eh ano naman ngayon?!” Inis na tanong ni Sota, lider ng grupo na biglang lumitaw mula sa likuran.

Naksspaentrance si Manoy!

Tss halatang walang pinag aralan di na gets joke ko amp.

“Tss wala naman, bawal tumawa? Tumatawa nga kayo eh tss ambobo” sabi ko.

“Tama na yang satsat at asaran, hulihin niyo na yan! Antatanga! Baka makatakas ulit yan!” inis na sigaw ni Sota sabay batok sa mga kasamang nasa tabi niya.

Tss As if kaya niyo kong hulihin, Ulol!

Tiningnan ko ang paligid ko.May basurahang bakal na sarado ay may bakal na pahiga na nasa sa ibabaw ng terrace konektado sa isang bahay,

Buti nalang may daanan pa hayst.

Pasugod na ang mga unggoy sakin pero nauna akong tumakbo papunta sa basurahang bakal at ginamit ko yun para talunan para maabot ko ang bakal sa taas sabay lambitin dito at pumasok sa terrace.

Tss antatanga talaga.

Gulat na gulat ang nakatira sa loob ng bahay sa pagpasok ko.Biglaan kase ang pagpasok ko at walang pasabi.

“Sorry po, makikiraan lang po.” Muntanga yung dalawang nakatingin sakin.

Nakapatong kasi yung babae sa lalake gumagawa ng milagro nang pumasok ako.Nakakita ako ng mahabang bakal na makinis at konektado yun sa bintana ng kabilang building pero bago yun kailangan ko munang tumalon sa bintana papunta sa bubong ng kabilang bahay.

Pero bago ako tumalon nakakita ako ang isang maong na pantalon sa sahig.

"Boy, 'peram neto 'ah?" ngising tanong ko saka dinampot ang sinturon sa maong na pantalon.Tumango lang ito na tila wala sa sarili.

Pftt Nakakatawa mukha niya parang ewan.

Ano boy? Sarap ba? 

Tumalon ako papunta sa kabilang bubong at ginamit yung sinturon ng pantalon ni Boy at ginawa kong zipline yung pole papunta sa kabila. Nang makapasok ako sa bintana ng building na yun ay natuklasan kong walang tao rito.

Dumungaw ako sa bintana at nakita ko ang grupo ni Sota na palinga-linga, hinahanap parin nila ako .Nagtago muna ako sa loob ng kwartong yun na isa palang apartment. Nakiramdam muna ako sa paligid bago dumungaw uli sa bintana. Wala na ang grupo ni Sota, buti naman.

Wala masyadong matataas na building dito sa Cato kaya naman tanaw ko ang paligid. Napatingin ako sa baba, apat na palapag pala itong gusali at nasa ika-apat na palapag ako. Kung titingnan ang buong syudad, apaka-tahimik nito. Parang walang krimen.Parang walang karahasan na nagaganap.

Pero para sakin nandito na lahat ng kasamaang pede mong maisip. Naranasan ko na halos lahat ng hirap. Kumain sa basurahan, duraan ng mayayabang na tao at tapak-tapakan ang pagkatao.

Dito sa South? Lahat mararanasan mo.

Wala na ang mga magulang ko, sa edad na onse ay nakita ko kung pano sila pinatay dahil lang sa pagtatago saken at sa kapatid ko. Gusto lang naman nila kaming itakas sa mundong ito, mundong puno ng kawalang hiyaan. Gusto nila kaming dalhin sa norte ngunit hindi sila nagtagumpay.

Kung iisipin hindi lang sa syudad ng Cato nagaganap ang mga krimen at karahasan kundi sa buong South Hales. Puro kasakiman at kasamaan lang ang naghahari dito. Wala kang mahihingan ng tulong.

Ibang bansa? Napapakabulag at bingi sila.Walang nakiki-alam at walang nais mangi-alam. Wala kang takas.

Para itong hawla at isa ako sa mga nakakulong. Isa ako sa mga naghirap at lumuluha, isa ako sa mga naging mahina.

This world is so cruel.

Ang mga kababaihan ay tinuturing lang na parausan lalo na yung mga kababaihang walang antas sa lipunan at mga kababaihang naghihirap. Ginagahasa nila at binababoy. Isa ang kapatid ko dun, si Sorobi at wala man lang akong nagawa.

Apakatahimik ng lugar, di mo maaakalain na may ganun dito. Walang mga batang naglalaro sa labas ng mga bahay nila dahil nasa skwelahan na ito ng militar sa edad palang na sampu.

Militar pero iba ang kalakaran.

Yes, Military agad ang pinag-aaralan namin kahit wala pa sa tamang edad. Pagtungtong ng sampu ng bata ay sapilitan itong kinukuha sa mga magulang at ipapasok sa paaralang militar ng South Hales, ang tawag sa kanila ay Level 1 kung sa ibang bansa pag babasehan ay Grade 1.

Pagkagraduate sa level 1 you’ll proceed to Level 2 and so on. Until Level 20. Walang skwelahan dito na hindi militar ang tinututuro.

Hindi naranasan ng mga kabataan ang sarap ng pagiging bata dahil bata pa lamang ang sasabak na ito sa gyera.Sa loob ng skwelahan ay maaari silang masaktan,maaring silang masugatan at maaari silang mamatay.

Hindi nila naranasang magkulay sa papel, magdrawing ng mga hugis at maglaro sa labas.Bawal kase lumabas ang mga batang nasa siyam pababa sa labas. Batas kasi yun dito sa South, ang SH Law No. 12990175 o mas kilalang No Children Outside Policy.

May batas rin dito na One Child Policy, batas na nag-uutos na dapat ay isa lang ang pedeng maging anak ng isang mag-asawa. Naisabatas ito noon bago mamatay ang magulang namin.

Si Sorobi ay pinalabas na pinsan ko kase kamatayan ang kaparusahan sa lalabag. Apaka-weird noh? Muntanga yung gobyerno.

Bakit sila gagawa ng ganung batas? Eh wala namang kamuang-muang ang mga kabataan, ang nasa isip lang ng mga ito ay maglaro at sumaya.

Yung kapatid ko ay hindi ko pa nakikita ‘till now mula noong nakapagtapos ako sa skwelahan at nagkahiwalay kami.

Yup, tapos na ang pag-aaral ko. Ewan ko kung pag-aaral tawag dun eh parang namang impyerno ang loob ng school. And speaking of her, namimiss ko na siya.

Maka-uwi na nga! Gutoommm na akooooooo! Takte ba naman kasi yang si Baldimir eh! Ewan ko ba dun sa lalaking yun! Eto kasi yung nangyari.

FLASHBACK

Pinuntahan ako ni Sota sa bahay ko, sabi niya may gusto daw kuma-usap sakin.Sinabihan ko siya na hindi ako sasama at lumabas ito pero biglang pumasok ang isang lalaki sa loob.

“Still looking good, Camuri. Remember me?” Si Baldimir at nakangising aso ito sakin.

“Oh, Ikaw pala Baldimir, Anong meron !?” tanong ko na may halong hikab.

Kaklase ko si Baldimir sa skwelahan dati at ang naaalala ko ay nasapak ko ito at nabangasan ng maraming beses dahil sa kabastusan nito sa mga babae.

“I told you, Camuri.Sinabi ko na sayo na pagbabayaran mo ang ginawa mo sakin noon sa loob ng school.” Nakangisi parin ito.

“Ha? Alin dun? Yung pagsapak ko ba sayo? “pilit na painosente kong tanong.”Di ka pa ba nakamove on dun? Di makaget-over ba ang drama mo?”

“You’re really something, Camuri.” Makahulugang sabi nito. Sa inis ko ay sinikmuraan ko ito agad at napabuga ito ng dugo bibig. Ang ayaw na ayaw ko sa lahat eh yung salita ng salita ng mga walang kwentang bagay.

“So, you want some revenge, eh? Come and get me, Baldimir.” I challenged him. He groaned in pain at napaluhod sa sahig ng bahay.

“W-Wait for my revenge, young lady. I-I’ll make sure y-you’ll pay for this. “ nahihirapang sabi nito.

“Ano bang kabayaran ang sinasabi mo? “ inis na tanong ko.

“By marrying me, baby” Nakangisi niyang sabi.

ULOL TO AH?!

“Pffttt …pfttt..” grabe tawang tawa ako dun pero pagkatigil ng tawa ko ay sinipa ko siya sa sikmura ulet kaya nagsigaw siya sa sakit. Napasigaw si Baldimir sa sakit at napaluhod sa sahig.

Nagbabaga ako sa galit.

“Kasal? Naririnig mo ba sarili mo?”Naiinis kong tanong.

Marry? Him? No Fucking Wayyy!

END OF FLASHBACK

AUTHOR’s Note: Hi! Hope you like my first chap.Leaving a comment or suggestion will be much appreciated.Thank you !