Kabanata 5:

Tumunog ang cellphone ni Charlotte. Pagtingin niya, si Theodore pala.

Nagpadala ito ng screenshots ng mga I*******m posts nina Liam, pati na rin ng mga masasakit na komento.

“Charlotte, paano mo natitiis ito? Gusto mo bang ako na ang makialam para sa kumpanya?”

Medyo lumambot ang puso ni Charlotte sa nakita. Nakakagaan pala ng pakiramdam na may pamilya na handang ipagtanggol siya.

Pero hindi siya sanay na puro tanggap lang. Para sa kanya, ang relasyon ay dapat laging dalawang panig ang gumagalaw.

“Okay.”

Kinabahan bigla si Theodore matapos niyang ipadala ang mensahe. Nagsisisi pa nga siya. Hindi siya sigurado kung papayag ba si Charlotte baka pagalitan pa siya.

Pero kung hindi pumayag si Charlotte, plano pa rin niyang gumanti sa sarili niyang paraan. Una, ipakakasuhan ng legal department ang mga nanira. Sunod, paiimbestigahan ang buong pamilya ng mga iyon, at kapag may nakitang butas, ire-report lahat. Hehehe.

Biglang tumunog ulit ang phone niya. Napahinto si Theodore at muntik na niyang mabitawan ang hawak. Tinakpan pa niya ng kamay ang screen, at may maliit na puwang lang para sumilip.

“Ha? Okay? Pumayag si Charlotte?! Hindi ko pa ito naranasan!”

Tuwa niyang pinatpat ang cellphone sa mesa.

“Ipaabisong mag-meeting agad ang legal at network departments. Panahon na para kumilos.”

Agad niyang binuksan ang opisyal na I*******m account ng Pluto at niretweet ang post ni Liam.

[Pluto Group V: Congrats Boss sa muling pagkikita ng pamilya! At para sa lahat ng ‘babes’ na nanira sa Boss ko, maghugas na kayo ng kamay, magsindi ng insenso, at maghanda—darating na ang sulat ng abogado ko! [Heart!]]

[“Holy crap! Pluto nga ba ‘yan? Yung Pluto na kabilang sa pinakamalaking financial group sa buong mundo?!”]

[“Ibig sabihin, bago pa man bumalik ang dalagang ito sa pamilyang Castillo, mayaman na pala talaga siya?!”]

[“Grabe naman, anong klaseng script ‘to? Para kang bida sa isang super cool na nobela! Naiinggit ako!”]

[“Pwede naman siyang dumiretso at ipagbagsakan kayo ng sulat ng abogado, pero tinawag pa rin kayong babe. Kontento na kayo doon!”]

[“Buti na lang at wala akong sinabing masama. Ang sarap siguro ng feeling na sabay kang pinadalhan ng letter ng abogado mula sa Luo at Pluto!"]

Sa loob lamang ng ilang minuto, sumabog ang trending sa I*******m:

#PagbabalikNgPinakamatandangAnakNaBabaeNgLuoFamily #BreakingNews

#NatagpuanNaSiLuoYunxiBiologicalSister #BreakingNews

#AngPinakamatandangAnakNaBabaeNgLuoFamilyAyBigBossNgPlutoGroup #BreakingNews

Tumunog ang cellphone ni Chase. Si Oliver ang nasa linya, nag-ulat tungkol sa trending situation. Habang nakikinig, tumingin siya ng matalim kay Charlotte , halatang nagugulat din.

Samantala, si Liami na kanina pa nakikipagsagutan sa mga haters sa I*******m, biglang napaangat ng tingin. Nakaturo pa siya kay Charlotte, halos mabungisngis sa gulat:

“Chacha, ikaw… ikaw ‘to!”

“Ano ba’ng ginagawa mo? Bakit ka parang masama ang tingin sa kapatid mo?” biglang singit ng kanilang ama na si Charles na kakalabas lang ng kusina para tawagin silang lahat sa hapunan. Nakita niyang nakaturo si Liam sa anak niyang babae, kaya’t mabilis niyang pinalo palayo ang kamay ng binata.

Nang maramdaman ni Liam ang sakit mula sa palo ng ama, inilapit niya agad ang cellphone sa harap nito.

“Dad, tingnan n’yo na lang.”

Pagkasilip ni Charles, nanlaki ang mga mata niya sa dami ng masakit at bastos na komento.

“Ano ‘to?! Para kayong mga walang kwenta! Pinabayaan n’yo lang na alipustain ang kapatid n’yo! At ikaw, Chase—kung walang silbi ang legal affairs ng Luo’s, palitan n’yo silang lahat!” galit na wika ng ama, nanginginig pa ang boses.

“Hindi, Dad, tingnan n’yo ‘to.” Saka inilipat ni Lismi sa I*******m post ng Pluto.

Natigilan si Charles. Unti-unti niyang iniangat ang tingin kay Charlotte para bang gusto niyang siguraduhin kung tama ba ang nakikita.

“Chacha, ikaw ba ito? ikaw ba ang tinutukoy dito?”

Ngumiti lang si Charlotte , kalmado at may halong biro.

“Oo, Dad. Yan ang kumpanyang dati kong pinatakbo.”

Saglit na natahimik ang buong sala. Ramdam ng lahat ang halo-halong emosyon—gulat, paghanga, at di makapaniwalang tuwa.

Kung ang Castillo at Imperial ay mga pinakamataas na pangalan sa Pilipinas, ang Pluto ay wala nang kapantay sa buong mundo.

Isang kumpanyang naitatag pa lamang apat na taon na ang nakalipas, pero ngayon ay nangunguna na sa pandaigdigang industriya, may sangay sa iba’t ibang bansa.

At apat na taon na ang nakaraanlabing-limang taong gulang pa lamang si Charlotte. Isang batang babae na harap-harapan nakipagsabayan sa mga higante ng negosyo.

Pero para kay Charlotte, parang wala lang.

“Lumipas na ‘yon. Nakaraan na lang iyon.”

Hindi niya binanggit ang hirap at panganib na dinaanan noon. At doon lang nila napagtanto na kahit hindi bumalik si Charlotte, kaya niyang mabuhay mag-isa, matagumpay pa.

Nakita rin nila sa kilos niya na hindi pa gaanong buo ang damdaming “bahagi ng pamilya” si Charlotte.

Pero sa isip ng bawat isa: hindi na mahalaga. Ang mahalaga, bumalik siya.

Nang mapansin ni Charlotte ang kakaibang tingin ng lahat, napakunot ang kanyang noo.

“Ah masyado ba akong diretsong magsalita? Parang na-offend yata sila?” bulong niya sa sarili.

Bago pa siya makapagsalita para bumawi, biglang ngumiti si Chase at sinadyang gawing magaan ang sitwasyon.

“Mukhang kailangan kong magdoble-kayod. Kailangang mapantayan ng Castillo Group ang Pluto, kung hindi, mapapahiya ako sa kapatid ko.”

“Sige na, sige na, kumain muna tayo. Na-ihanda na ng mama n’yo ang lahat ng ulam. Ako mismo ang nagluto ng braised short ribs para sa anak kong babae,” dagdag pa ng kanilang Ama pilit pinapakalma ang atmosphere.

Napangiti si Clarisse at agad na hinawakan ang kamay ni Charlotte .

“Tama ang dad mo. Halika na, Chacha tikman mo. Matagal ka nang hindi nakakatikim ng luto ko.”

Sandaling tumigil si Charlotte , tinitigan ang mainit na mga mukha ng kanyang pamilya. May kakaibang init sa dibdib niya hindi niya alam kung dahil ba sa ulam o dahil sa unti-unti na siyang natatanggap ulit.

“Okay let’s eat.”

Sabay-sabay silang nagtungo sa dining table. Nakaayos doon ang masasarap na putahe puro paborito ng pamilya, pero mas binigyang pansin ang mga pagkaing gusto ni Charlotte.

Habang kumakain, nagpatuloy ang masayang usapan. Si Liam, na kanina pa abala sa Weibo, biglang nagsalita.

“Chacha, promise, pag natikman mo ‘tong ribs ni Dad, kahit Pluto hindi kayang tapatan ‘to.”

Napailing si Charlotte at natawa ng mahina.

“Kung ganyan kayo magbiro, baka maniwala pa ako.”

At doon tuluyang nabasag ang tensyon. Ang hapag-kainan ay napuno ng tawanan at masasayang tinig, tila ba kahit panandalian ay nakalimutan nila ang gulo sa social media.

“Ako na kukuha sa bunso!” Sigaw ni Liam sabay talon at takbo paakyat.

Kita ang iniisip ng lahat kaya’t iniabot ni Charlotte ang kamay niya at marahang hinawakan ang braso ni Charles.

“Dad, anuman ang mangyari, anak n’yo pa rin ako ni Mom bago ang lahat.”

“Oo, oo, naiintindihan ni Dad,” sagot ng kanyang Ama, nangingilid ang luha habang tinatapik ang kamay ng anak na nakapatong sa kanyang braso.

Si Chase, na nakatayo malapit, ay hindi napigilang maluha rin.

“Chacha, kumain na tayo! Malaking parte ng braised short ribs ang inihanda ni Mom para sa’yo,” bungad ni Su Wanru mula sa kusina, may dalang sabaw.

“Sige po, papunta na ako.” Ngumiti si Charlotte sa ama bago sila sabay na naglakad papunta sa hapag-kainan.

Tatlong magkakapatid ang gustong umupo sa tabi ng kapatid na babae, ngunit wala silang nagawa laban sa kanilang mga magulang. Kaya naupo si Charlotte sa pagitan mismo ng kanilang Ama at Ina.

Si Clarisse, habang nakatingin sa kanilang na nakaupo nang buo at maayos, ay ngumiti nang buong-buo. Matagal-tagal na rin mula noong kumpleto silang lahat sa iisang mesa.

Napangiwi si Liam habang nakatingin sa napakaraming ulam sa mesa. Sa normal na araw, bihira ngang magluto si Mom, lalo na ng ganito karami.

Favoritism! Hindi patas! Mas pinapaboran ang babae kaysa sa mga lalaki!

At dahil hindi siya nakaupo sa tabi ni Chacha, ang ginawa niya ay puro siya kuha ng ulam at inilalagay sa mangkok ng kapatid. Hindi nagtagal, halos mapuno na ang mangkok ni Charlotte .

“Tama na, hindi ko kakayanin lahat ’to” sabi niya, medyo nahihiya.

Nang marinig ito, agad ding huminto ang mga kapatid.

Sa pamilya Castillo, walang bawal na magsalita habang kumakain. Kaya nang tingnan ni Charles ang anak, tinanong niya

“Chacha, abala ka na ba agad sa trabaho mo?”

Paglunok ni Charlotte sa piraso ng spare ribs, maayos siyang sumagot

“Dad, bihira naman akong pumunta sa kumpanya, kaya maluwag pa ang oras ko.”

Nabigla si Clarisse sa narinig. “Chacha, may naitayo ka palang kumpanya? Ang galing naman! Ano’ng pangalan?”

“Pluto.”

Natigilan si Clarisse. Kahit hindi siya mahilig manood ng balita tungkol sa negosyo, alam na alam niya kung ano ang ibig sabihin ng Pluto Group. Saglit siyang hindi nakapagsalita.

“Eh si Chacha ba ay nag-aaral pa ngayon? Saang school ka?” tanong ni Chase.

“Hindi na. Nakapagtapos na ako ng doctorate tatlong taon na ang nakakalipas, mula sa Lost College sa Country M.”

Tumahimik ang buong hapag. Nang itaas ni Charlotte ang tingin, nakita niyang nakatitig sa kanya ang lahat, halos manganga.

Noong panahong iyon, nasa junior class pa lang si bunso, at ngayon ay nasa ikalawang taon pa lang ng graduate school. Pero si Chacha, nakatapos na ng doctorate? At edad 16 pa lang?! At hindi basta-basta kundi sa Lost Academy — ang pinakamataas na pamantasan sa buong mundo?!

Si Chase nga mismo ay minsan nag-apply doon, pero hindi natanggap.

Anong klaseng nilalang ’to?! Hindi ka pwedeng makipaglaro nang ganito!

Pero imbes na magselos, wala silang naramdaman kundi matinding pride. Ang kapatid nilang si Chacha, siya pala talaga ang pinakamagaling!

Mas tumindi pa ang paghanga ni Lance, dahil hinahangaan niya ang mga tunay na malalakas.

Si Charlotte naman ay nagkamot ng ilong nang nahihiya. Ganito lang ba? Hindi ko na nga sinasabi na binigyan pa ako ng lifetime honorary professor title. Hay, huwag na muna, lihim na lang ’yon.

Pero sa isang recognition banquet ng pamilya, may hindi inaasahang taong nagbunyag nito.

“Talagang kamangha-mangha si Chacha. Tinupad niya ang pangarap na hindi ko naabot noon,” puri ni Chase.

Kitang-kita sa mukha ni Clarisse ang halong pride at sakit ng puso. “Chacha, napakagaling mo. Lagi kang ipagmamalaki ni Mom.”

Biglang nagsalita si Charles. “Chacha, alam din nina lolo at lola na nakabalik ka. Bukas pumunta tayo sa lumang bahay para makasama ang buong pamilya sa isang salu-salo.”

“Sige po, ayos lang sa akin.” Tumango si Charlotte .

“’Wag kang mag-alala, nasa mabuting kalagayan silang lahat at sabik na sabik nang makita ka.” Hinaplos pa ni Chase ang ulo ng kapatid habang ipinapaliwanag ang tungkol sa iba pang mga kamag-anak.

Kinabukasan ng umaga, marahang itinulak ni Clarisse ang pinto ng silid ni Charlotte. Gusto sana niyang masilayan ang payapang mukha ng natutulog na anak. Ngunit laking gulat niya nang makita na walang tao sa kama—maayos ang higaan, ni isang gusot ng kumot ay wala.