Chapter 2

Sarie POV

"D-doctora, kamusta po ang baby ko?" Nanginginig ang mga kamay ko matapos magtanong sa doctor.

"Well, ayos naman siya. Wala namang naging epekto sa kanya ang nakain mong pagkain. I'll just give a prescription for your vitamins for daily use and make sure you drink them on time, oky? And also make sure that the food you're eating is still edible. Alam mo namang nakakasama sa bata ang mga unhealthy food. And mas maganda iwasan mo ang magkasakit dahil mahirap na. Pero reresetahan parin kita ng ibang gamot for that in case you got sick, which is a medicine for pregnant women. Mas maganda kung maiinom mo ng maaga," paliwanag ni Dra. Hiraya.

"Doktora, pwede favor?" Naiilang na tanong ko sa kanya. Baka kasi hindi siya pumayag.

"Ah, sure. Ano ba iyon?"

"Pwede ba pong w-wag ng makarating kay Keizer na pumunta ako rito? Pwede po bang wag niyo ng sabihin?"

"Okay... sure. Kung ayaw mong makarating ito kay Doc. Keizer, mag-ingat ka lang paglabas mo dahil kakapunta lang niya dito sa OB. Nanguha siya ng mga pangalan ng pasyente. Baka nasa tabi lang ng kwarto, malapit dito sa OB," paalala niya. Kaya naman nagpasalamat ako. Para tuloy akong holdaper, Nilabas ko muna ang ulo ko sa pinto at tinignan ang paligid baka kasi makita niya ako. Nang malinaw na wala akong nakitang Keezer, nagmamadali akong lumabas ng OB at pumuntang pharmacy ng hospital, best friend ko na ata tong pharmacy, napapadalas na ang dalaw ko dito.

"Ito miss," abot ko sa reseta ko. Habang naghihintay, hindi ako makapakali baka makita niya ako dito. Kaya naman ng inabot sa akin ng babae dito sa parmacy ang binili ko, dali-dali akong lumabas at pumara ng taxi.

9:30 PM na pero hindi pa rin ako makatulog. Kaya naman nag-movie marathon na lang ako at kumain ng vegetable salad. Habang patagal ng patagal, hindi ko na napansin na lumalakas ang tawa ko dahil sa pinapanood ko. Nagulat ako ng bumukas ang pinto at pumasok si Keizer. Hindi ko narinig ang pagpasok ng sasakyan niya dahil siguro sa kakatawa ko.

Agad siyang dumeretso sa gawi ko kaya naman nakaramdam ako ng kaba dahil salubong ang mga kilay niya. Nagulat ako ng hablutin niya ang braso ko at pilit akong pinapatayo.

"Anong ginawa mo sa hospital kanina?" Tanong niya. Halatang nagpipigil lang siya ng galit.

"N-nagpa-check up lang ako. Kasi sumakit yung tiyan ko," kabadong sagot ko.

"At bakit naman sa OB ka pumunta ha!?" Sigaw niya kaya naman napapikit ako. Ipit kong kinagat ang labi ko dahil hindi ko alam kung anong palusot ang sasabihin ko sa kanya.

"A-ano kasi a-ano...ahmm na ano kasi nung nagtatanong ako sa ibang n-nurse, ang s-sama ng tingin nila sa akin. Kaya a-ano n-natakot ako tapos napunta ako sa O-OB kaya doon ako nagtanong," humihikbing saad ko. Totoo lang ay totoo talaga ang sinabi ko. Kaya nagkandaligaw-ligaw ako kakahanap ng OB. Mas maganda na rin na hindi ako nagtanong kung saan ang OB baka makarating kay Keizer na pumunta ako roon.

"A-alam ko naman k-kung bakit ganon s-sila makatingin sakin. K-kasi maraming may ayaw sakin na i-ikasal sayo. Buti na lang at mabait si Dra. Hiraya," dagdag ko pa.

Napaupo ako sa sofa ng bitawan niya ako sa braso at dumeretso siya sa hagdan paakyat ng kwarto. Napayakap na lang ako sa sarili ko. Pinalipas ko muna ang ilang minuto at huminto na ako sa pag-iyak kaya naman napagdisisyonan kong matulog dahil masama ang magpuyat.

Nang makarating ako sa kwarto ay wala siya sa kama niya. Panigurado akong nasa CR siya at naliligo. Sumampa ako sa kama ko at nahiga syaka nagtalukbong ako sa kumot.

Sa totoo lang ay gusto kong tumabi matulog kay Keizer. Malapit nakong matapos sa first sem ng pag bubuntis ko kaya naman halo halo ang nararamdaman ko. Pakiramdam ko ay may dinadala akong mabigat. Minsan ay pinipigilan ko lang talagang mag palambing kay Keizer. Marami akong pinipigilan mahirap ng mahalata niya.

31 palang siya habang ako 22 pa lang marami pa siya gustong gawin kaya hanggat maari ayaw niya pa, saman talang ang dahilan nga ng pagpapakasal naming dalawa ay magkaroon ng anak.

May balak naman akong sabihin sa kanya...hindi ko lang talaga alam kung pano.

Keizer POV

Keizer POV

Pagkatapos kong maligo ay agad kong nakita si Sarie sa kama—hindi ko na lang siya pinansin at naglakad papunta sa isang kwarto. Matapos kong magbihis ay dumeretso ako sa sariling kama.

Pero kita ko ang paggalaw niya kaya naman agad akong lumapit sa kanya at tinggal ang kumot na nakabalot sa katawan niya.

She was sleeping soundly, her arms wrapped around herself. I took a deep breath before adjusting her position.

"You're so beautiful..." I murmured to myself, realizing my lips were already touching hers. When I felt her stir, I quickly pulled away. She slowly opened her eyes, looking directly at me.

"K-Keizer."

"Go back to sleep," saad ko at tumayo ng diretso―babalik na sana ako sa kama ko nang maramdaman ko ang paghawak niya sa kamay ko.

"P-pwede bang tabihan mo k-ko?" she hesitantly asks. "Kasi a-ano ahmm ano—" Hindi ko na siya pinatapos, agad akong naupo sa tabi ng kama niya at nahiga. I saw her glance at me, but she quickly turned away. I turned on my side and observed her body, facing away from me.

Her body drove me wild. After our honeymoon it took me days to recover. Every time I saw her, I felt different. That's why I threw myself into work. It's a good thing I recovered now.

Maya-maya pa ay naramdaman kong papalapit ng papalapit sakin ang katawan niya. I could feel her hand on mine, and she gently brought it to her waist. She guided my hand into her clothes. My hand seemed to have a life of its own, moving to her belly. She was surprised, but she didn't seem to want to show it.

"Does your stomach still hurt?" I asked her calmly, gently massaging her stomach, moving upwards towards her chest.

"Ah hmm… u-unti na lang s-sabi ng doctor mawawa rin d-daw to kinabukasan."

"Hmm," sagot ko at dahan-dahang ibinaba ang kamay sa suot niyang pajama. But before I could go further, I felt her hand on mine again.

She stopped me. Tss.

Kinuha niya lang ang kamay ko at ibinalik iyon sa tyan niya. Alam kong may tinatago siya sakin pero hindi ko pa magawang alamin kung ano man iyon.

I felt myself getting exhausted for the first time. Rinig ko pa ang boses ni Sarie na may sinasabi pero bago ko pa man siya marinig ay nilamon na ako ng dilim.