MasukShare
Chapter 3
Terakhir Diperbarui:
2025-06-11 21:36:21Sarie POV
Habang nanonood ako, biglang tumunog ang cellphone ko, hudyat na may nag-text. From: Eren [Sari, pwede ba tayong magkita?] To: Eren [May problema ba Eren?] Tanong ko rito. From: Ere [Oo, e. Pwede ka ba Sari?] To: Eren [Sure.] From: Eren [Ngayon na sana, 9:00 AM. Hintayin kita dito sa Ross Park] Tinignan ko ang oras, malapit na rin palang mag-nine kaya naman nag-ayos na ako. Paglabas ko ng kwarto, hindi ko nakita si Manang kaya naman tinext ko nalang si Keizer kahit alam kong hindi siya sasagot. Minuto ang nag daan ay nakarating ako sa park na sinabi ni Eren, at agad ko siyang nakitang nakaupo sa swing. "Ano ba naman kayong dalawa, ikakasal na kayo lahat-lahat, magkakaganyan pa! Kung ako, suyuin mo siya kahit ayaw niya. Baka dahil dyan, hindi pa matuloy ang kasal niyo" Pangungumbinse ko kay Eren, Matagal ko nang kaibigan si Eren. Marami ngang nag-akala na kami ang magkakatuluyan. Minsan na lang kami nag-uusap nung magka-girlfriend siya. Mas lalong hindi kami nagkaka-usap ng ikasal na ako, Ngayon na nga lang kami nagkita, eh. "Hay nako, Eren. Puntahan mo na kaya si Kisha. Suyuin mo, baka nga hinihintay ka lang nun at nagpapasuyon." "Kasi naman eh nagagalit talaga siya sakin hindi ko na alam ang gagawin. Simpleng away, pinapalaki niya," aniya. "Kaya nga puntahan mo na. Mamaya maunahan ka non at tuluyang makipaghiwalay sayo. Sayang ang five years niyo" pangongonsensya ko rito. "Sige na nga. Salamat talaga, Sari. Hindi ko talaga alam ang gagawin. Wala rin akong maisip kung pano aayusin to' e." "Sus, maliit na bagay. Sige na, baka hinihintay ka na non," saad ko, niyakap ko muna siya bago kami tuluyang magpaalam. 4 PM ng makauwi ako. Nag-gala-gala pa kasi ako. Malapit lang ang mall sa park kaya sinulit ko na. Kinagabihan, anong oras ng nakauwi si Keizer. Siguro ay puno ang duty niya. "Why are you still awake?" Salubong niya sa akin. Lumapit naman ako sa likod niya at tinulungan siyang magtanggal ng coat niya. "Hindi kasi ako maka-tulog," sagot ko at sinundan siya sa paglalakad. "Try to sleep. That's why you are always asleep in the morning, because you sleep late at night." Panenermon niya sa akin. Nang makarating kami sa sala, agad siyang lumapit sa sofa. "And it seems like you just watch TV all day." inis na sabi niya. Tinignan ko lang ang mga kilos na ginagawa niya. Napatitig ako sa kanya ng manguha siya ng dalawang piling ng saging na kinakain ko kanina pa. Yun kasi ang pinaglilihian ko Paburito niya. Napalunok ako ng makitang dalawang subuan niya lang ang isang malaking saging. "I thought you dont like bananas?" Tanong niya at humarap sa akin. "Y-yan nalang kasi ang napagdiskitahan ko sa ref, eh." naiilang na sagot ko. "Okay, let's just sleep." saad niya at nauuna nang maglakad papuntang kwarto. Kinabukasn ay naging normal ang araw namin, hnaggang sa dumating ang hindi ko inaasahang araw... *BLAG--* Halos nasira ang eardrums ko dahil sa malakas na hampas na narinig ko. Pagtingin ko sa lamesa, nakita ko ang cellphone ko, halos makalas na pero bukas parin. "Who was that man you met the other yesterday?!!" Ramdam ko ang galit nito sa akin. "K-Keizer, sasaktan ako." Pilit kong tinatanggal ang pagkakahawak niya sa pisnge ko. "You're really going to get hurt if you won't tell me the truth! Who was that man?! " "K-kaibigan ko lang yun Keizer. Bitawan mo ko!" "Liar!" Sigaw niya at sinakal ako. "T-tama..na..K-Keizer...hindi ako m-makahinga!" "If you ever meet that man again, you can never leave this house! Do you understand?!" Gigil na sabi niya at marahas akong binitawan. Halos tumalsik nako sa lakas ng pagkakabitaw niya sakin. Nang hihina man ako ay kinaya kong tumayo muli para sundan siya palabas ng kwarto ngunit hindi pa man ako nakaka layo ay namali ako ng takpak sa hagdan dahilan upang madulas ako at magpagulong pababa. Wala nakong ideya anong nangyari dahil sa nawala nako ng malay Keizer POV *KNOCK *KNOCK "Come in," I answered, focusing on the paperwork in front of me. "Doc Keizer, Doc. Michael wants to see you," Dra. Hiraya said "What's it about?" I asked, leaning back in my swivel chair and turning to face her. "Your wife was rushed in here, and she’s in the operating room..." I immediately stood up as I heard the words she said and rushed to the operating room. When I arrived, I saw Doc Michael outside the operating room talking to a nurse. "Doc Michael! How is my wife?" I asked, my voice filled with anxiety. He handed me a piece of paper. Confused, I started reading it. "W-what does this mean, doc? Why does it say they’re going to remove the baby from my wife’s womb!" I practically yelled, confused. I couldn’t understand why there was a baby. "We were checking on your wife's condition. She's seven weeks pregnant. Don't tell me you didn't know that?" he asked, clearly surprised. I was speechless. No! That's impossible! "What's this then!" I asked angrily, pointing at the paper he gave me. "It says you need to sign this. It gives us permission to remove the baby from your wife’s womb," he said. I immediately shook my head. "What? But why do you have to remove our child?!" "Keizer, both your wife and the baby are not doing well. The baby in her womb is gone, and I need to operate on her to prevent further complications." "No, Doc Michael, is there nothing we can do to save both of my child and wife? Do everything to save both of them." I knelt down and pleaded with him. "I'm sorry, Keizer, your wife has lost too much blood, and it affected the baby. The best thing to do is to sign the paper so that nothing bad happens to your wife." Anger, regret, sadness, and pity. I felt a mix of everything as I signed the paper. After signing, Doc Michael immediately left to begin the operation. A little while later, I heard my mom's voice, so I stood up and looked towards the hallway. I saw my mom and dad along with Sarie’s parents. "Son! What happened? What's wrong with Sarie? Why are you crying, son?" My mom asked, one question after another. I approached her, and she hugged me. I could feel tears streaming down my face. "M-Mom, I-I didn't mean to. I'm s-sorry. I'm sorry, I didn't want to—" I couldn't even finish my words as I broke down in front of them.
Bab terbaru
Hiding My Sons From My Heartless Husband SIDE 3 Chapter 133- JUST TALK
JUST TALK Sunod-sunod ang nagawa kong paglunok ng patuloy pa rin sa pagkatok ng pinto si Navia. "Aga? Are you there?" muling tanong niya. Agad ko namang itinulak palayo si Kuya Keiler. "Ahm yah, patapos na ako," kinakabahang sagot ko dito. "Do you need help? I can help you naman." "A-Ah no, okay na ako―patapos na rin. Hintayin mo na lang ako sa labas," pagdadahilan ko sa kanya. Hindi ko alam kung anong gagawin ko pagnakita niya kaming dalawa ni Kuya Keiler dito sa loob ng cubicle. "Okay. Just call me if you need any help," aniya. "Sige. Salamat," sagot ko rito. Nakahinga lang ako ng maluwag nang marinig ko ang paghakbang niya palayo sa pinto. Muli namang napunta ang tingin ko kay kuya Keiler. "Ano sa tingin mo ang ginagawa mo? Nahihibang ka na ba? Pano na lang kung nakita niya tayo kanina?" inis na tanong ko sa kanya. "But she didn't," kalma niyang sagot. "Kahit na! Ano na lang ang gagawin natin pag nakita niya tayo ng ganun ha? At syaka bakit mo ginawa iyon? Hi
Hiding My Sons From My Heartless Husband SIDE 3 Chapter 132- SHARED KISS
SHARED KISS "Oh? You're all here na pala," biglang agaw ni Ate Hiraya sa atensyon namin. "You all go na, okay? Hihintayin ko pa ang kuya Khairro niyo. Siya na lang ang maghahatid sakin," saad niya. "Saan po ba tayo pupunta?" takang tanong ko. Wala kasi akong maalala na may sinabi siya na aalis kami ngayon. "Haven't I told you? We're going to pick your new second dress," aniya. "Po? Pero ate, bumili na po tayo ng dress. Bakit kaylangan pa po natin bumili pa ng bago?" "Aga, that four-dress we brought last time is a ball gown, okay? This one is different," pagdadahilan niya pa. "Sige na at gumayak na kayo, baka mahuli pa tayo," saad niya bago kami talikuran. "Oh my gosh! I'm so excited to see you in the dress!" biglang tili ni Navia. "Hay nako! Tara na nga," sagot ko na lang at naunang pumasok sa loob ng sasakyan. Habang si Navia naman ay pumunta sa passenger seat katabi si Kuya Keiler, at si Keefer naman ay umupo sa tabi ko. Nagulat na lang ako nang bigla niyang hawakan ang kama
Hiding My Sons From My Heartless Husband SIDE 3 Chapter 131- THE GIRLFRIENDS
THE GIRLFRIENDS Kinabukasan ay tamad akong bumangon sa kama dahil wala akong maayos na tulog. Matapos kasi ang usapan namin ni Kuya Keiler ay walang sabing lumabas siya ng kwarto ko dahil may tumawag sa kanya. Wari ko ay galing kay Navia ang tawag. Speaking of Navia. Hindi ko na alam kung natuloy ba ang nagawa niyang pag-amin kay Kuya Keiler dahil hindi naman siya nagpadalang message sa akin. Siguro ay iyon ang dahilan kung bakit ako napuyat—ang kakahintay sa mensahe ni Navia kung nakaamin ba siya. Muli kong binagsak ang katawan sa kama. Tuwing na iniisip ko ang ginawang pag-amin ni Kuya Keiler ay nakakaram ako ng pagsisisi dahil tinaboy ko siya palayo sa akin. Pano na lang kaya kung sinabi ko sa kanya ang tunay na nararamdaman ko? Magiging masaya kaya siya? Hindi! Hindi niya pwedeng malaman, masasaktan lang si Navia, at ayokong mangyari iyon. Panigurado naman ako na mawawala rin tong nararamdaman ko para sa kanya.'Mawawala rin ang mararamdaman ko para sa kanya...' Yan ang buong
Hiding My Sons From My Heartless Husband SIDE 3 Chapter 130- HIS CONFESSION
HIS CONFESSION "Gusto ni Navia si Kuya Keiler..." Buong akala ko noon ay nagbibiro lang siya patungkol sa gusto niya si Kuya Keiler...hindi ko alam na totoo pala lahat ng iyon. At hindi ko inaakala na ganoon kalalim ang nararamdaman niya matapos sabihin sa akin ang lahat. And tonight she's planning to confess to him. Hindi ko alam pero matapos kong marinig lahat ng sinabi niya ay parang gusto kong kontrahin ang gagawin niyang pag-amin. Pero ayoko namang mag-isip siya ng kung anong bagay lalo na't alam ko sa sarili ko na hindi ko alam kung ano ba talaga ang tunay na nararamdaman ko para kay Kuya Keiler. Dahan dahan kong sinuklayan ang sariling buhok habang tahimik na nakatingin sa salamin. Ilang oras na lang mula ngayon ay aamin na si Navia kay kuya Keiler pero isang bagay lang ang bumabagabag sa puso ko―kung ano ang magiging reaksyon niya sa pagamin ni Navia. 'Will he like her back? Will they end up being together? ' pero bakit ang sakit naman isipin kunh iyan nga mismo ang m
Hiding My Sons From My Heartless Husband SIDE 3 Chapter 129-CONFESSION 2
CONFESSION 2"Ah, kuya, may pinaguusapan lang po kami," paliwanag ko rito. "Talking? Then why do I smell alcohol with you two? Are you both drinking?" kunot noong tanong niya sakin at bumaba ang tingin sa naka-bendang kamay ko. "What the hell happened to your hand?!" Gulat niyang natong. Agad ko namang tinago ang kamay ko sa likod. “A-Ah wala po ito, nasugat lang po ako kanina kaya po ginamot ni Keefer.” Halata sa mukha niya na hindi siya kumbinsado sa sinabi ko kaya naman napunta ang tingin niya kay Keefer. “You better stop messing things up,” seryosong saad niya sa binata at muling napunta ang tingin sa akin. “Go back to your room,” ma-otaridad niyang utos sakin. Wala naman akong nagawa kung hindi sundin siya, pero bago pa ako tuluyang umalis ay tinapunan ko muna ng tingin si Keefer at saka tumakbo papasok ng kwarto....KINAUMAGAHAN ay nakatanggap ako ng mensahe kay Navia na baka Kinabukasan o sa susunod na araw ay makakauwi na sila. Hindi ko naman mapigilang mapangiti ng makit
Hiding My Sons From My Heartless Husband SIDE 3 Chapter 128- WARNING
WARNING Alas quatro na ng madaling araw at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makatulog. Matapos ko kasing marinig ang usapan nila Kuya Keiler at Ellie ay dito agad ako dumeretso sa kwarto, pero simula nang makarating ako dito ay hindi pa rin ako nakakatulog.Napagdesisyonan ko na lang na lumabas ng kwarto para pumunta sa kusina―kanina pa kasi nanunuyo ang lalamunan ko pero hindi ko magawang lumabas kanina dahil sa dami ng iniisip ko.Pagbaba ko ay sarado pa lahat ng ilaw. Kaya naman kinapa ko na lang ang pader para hanapin ang switch ng ilaw. At halos mapatalon ako ng makita ang itim na anino hindi kalayuan sa kinatatayuan ko."K-Keefer?" tawag ko dito―nang lingonin niya ako ay laking gulat ko ng makitang may hawak siyang isang boteng alak. Agad akong lumapit sa kanya at hinawak ang bote mula sa kamay niya. "Loko kang bata! Bakit ka nag-iinom? Yari ka kay kuya at ate kapag nahuli ka nila!" mahinang saway ko sa kanya. Seryoso niya naman akong tinignan."I told you to stop calling me
Anda juga akan menyukai
My Possessive Billionaire Husband
Cathy7.7M DibacaThe Tycoon's Triplets
Rhea mae790.2K DibacaMy Secretary Owns Me (Tagalog)
AVA NAH342.2K DibacaTHE BEST MISTAKE
Yeiron Jee1.7M DibacaThe Unwanted Wife’s Revenge
Joyanglicious1.9K DibacaThe Doctor's Substitute Wife
Irish Novels282 DibacaPossession of Disabled Billionaire
Lyra Astra202 DibacaNiloko Ako Ng Ex Ko, Kaya Tito Niya Ang Pinakasalan Ko
Midnight Ghost7.1K Dibaca
