Chapter 4.1

Chapter 4

“Argh!”

I exclaimed as I slammed the table that I instantly regretted. Kaagad kong dinaluhan ang umiiyak na sa Mia mukhang nagulat ko yata siya nang hampasin ko ang lamesa.

“Hush, baby. I’m sorry.” paghingi ko ng tawad habang hinahagod ang likod niya.

Napasabunot ako sa buhok, kararating pa lang nilang tatlo rito sa bahay pero umiyak na kaagad ang isa.

Hindi nakatakas sa paningin ko ang pagangat ng mga labi ni Heiden pero kaagad din niyang itinikom.

“Baby? May sasabihin ka ba?” tanong ko sa kaniya pero umiling lang siya.

“Nothin’.” aniya at saka pinagpatuloy ang paglalaro.

Alas dies na malapit ng magtanghalian, wala na rin akong maisip pa na paglilibangan ng tatlo. Masiyado kasi akong wala sa sarili kanina ni hindi ko manlang namalayan ang oras.

Napalingon ako sa hagdan ng bumaba mula roon si Lorcan. Bihis na bihis siya at amoy na amoy hanggang dito ang pabango niyang ako mismo ang bumili.

“Aalis ka?” tanong ko.

Pansin ko ang sandaling pagkagulat niya. Tila hindi n