PROLOGUE

𝐏𝐫𝐨𝐥𝐨𝐠𝐮𝐞

"Ha? Pepermahan ko?"

"Tsk. Bakit ba kailangan ko pang ulit-ulitin ang mga sinasabi ko? Are you f*ckin' deaf?!"

Muli akong napatingin sa mga papel na nasa harapan ko, pati na rin sa ballpen. Para saan ba kasi ito?

At isa pa, pwede bang drawingan ko na lang ito ng puso? Hindi naman ako marunong magperma. O kaya, karasan ko na lang?

"Are you really serious with this, Kio? Tell me that this is just a f*ckin' prank," rinig kong saad nung lalaking bigla na lang akong sinigawan kanina. Pogi sana kaso may saltik yata sa utak. E paano ba naman. Bubulong-bulong doon sa isa pang lalaki na kasama n'ya tapos rinig ko rin naman.

"Aba, huwag ako ang galitan mo. Si Hiro ang may pakana," pabulong ding saad nung, Kio?

Napatingin ako sa kanilang tatlo na nagkukumpulan sa gilid ko pero med'yo malayo, mga isa't kalahating dipa siguro. 'Yung may saltik mukhang inis na inis na dahil halos magsalubong na ang kaniyang dalawang makakapal na kilay.

Dalawa dahil alangan namang tatlo, hindi ba?

"You told us that you want to be challenged, right? Sinusunod lang naman namin ang gusto mo," sabi ng lalaki na mukhang adik. 

Mukhang adik talaga s'ya. May hikaw sa tenga tapos sa labi. Ewan ko kung hikaw pa rin ba ang tawag kapag sa labi na nakalagay? Kulang na lang pati ilong n'ya ay lagyan na rin, pero mas maganda 'yung bilog na malaki, parang sa mga kalabaw.

"I can't remember that I said such thing, Hiro."

Sa halip na makichismis pa sa kanila, kinuha ko nalang ang ballpen at tiningnan ang papel. Tutal hindi ko rin naman sila naiintindihan. May mahabang blanko sa baba nitong mga nakasulat. Wala akong magawa kaya sinulatan ko na lang muna ito habang hinihintay na kumalma silang tatlo.

"Small circle, small circle, big circle. This is mama, this is papa, say goodbye. Six times six equals thirty-six. Six times six, equals magic," kanta ko habang gumuguhit ng teddy bear. Naalala ko tuloy 'yung classmate ko noong grade-one na tulo-sipon palagi huhu. Paborito n'ya kasing kantahin iyon, pero pinapatalikod ko muna s'ya bago pinapakanta.

Nang tiningnan ko na ang teddy bear, medyo napangitan ako kaya akin itong kinarasan. Madrawing pa sana ako nang may marinig ulit akong nagsalita.

"Well, she already signed it. Wala ka nang kawala."

Tumingin ako sa kanilang tatlo, at lahat sila ay nakatingin na rin pala sa'kin.

"Ah, hehe, 'wag kayong mag-alala. Wala akong narinig," nakangiti kong sambit sa kanilang tatlo, kahit na naririnig ko sila kanina pa pero 'yung iba—err, karamihan pala, ay hindi ko mas'yadong maintindihan.

"Well," lumapit sa akin ang mukhang adik, "Welcome to our—este, to Drav's life, miss, uh, what's your name again?"

Huh? Ano raw? Pinangunutan ko s'ya ng noo.

"Uh, what I mean is, anong pangalan mo?"

"Ahh, Apple. Apple ang pangalan ko—teka. Pwede na ba akong umuwi? Nakadrawing na ako. Hindi ako marunong magperma pero may drawing naman na iyang papel. Pwede naman na siguro iyan, hindi ba?"

"Hmm, no, hindi ka pwedeng umalis."

"Uh, huh? Bakit?"

"Kasi," kinuha n'ya ang papel na may drawing ko at iniharap sa akin, "May perma mo na ito."

"Ahh, pwede na palang maging perma ang teddy bear na may karas? Ang galing naman!"

"Tsss. I'm outta here. Damn it," biglang sabi nung lalaking may saltik saka umalis. Ano ngang tawag dun? Walk in? 

Ah, oo. Nag-walk in s'ya.

"That's not the point. Hindi mo ba binasa ito?" muling tanong sa akin nitong mukhang adik.

"Uhh, hindi? Hindi nga. Para saan ba iyan?"

"Ibig sabihin, you agreed with the terms and policies encrypted in here."

Kinunutan ko na naman lang s'ya ng noo. Pwede namang managalog hindi ba?!

"Tsss. Sa madaling salita, kailangan mong samahan si Drav for one year."

"Ahh, samahan? Sasamahan ko s'ya? Teka, saan ba s'ya magpapasama? Saka bakit hindi na lang kayo?"

"No, I mean, titira ka kasama s'ya sa loob ng isang taon."

Nanlaki ng sobra ang mga mata ko, at napatingin sa teddy bear na may karas na gawa ko.

Ano?! Titira kasama 'yung Drav sa loob ng isang taon?!

Teka, sino ba iyang si Drav?! Kamag-anak ba 'yan ng may-ari ng GRAB?!