Share
Chapter 299
Kaugnay na kabanata
The Rented Wife Chapter 300
Sana alam ko kung ano ang dapat kong unahin. Nakaupo ako sa isang upuan. Nakapalibot kami sa isang malaking lamesa. Hindi ko alam kung paano nangyari ang bagay na ito, samantalang biglaan lang naman ang pagpunta namin ni Michael dito. "Maligayang kaarawan, anak!" pagbati ni mommy bago siya umupo sa aking tabi. "Salamat po, Mommy," nakangiting sabi ko bago ko siya mahigpit na niyakap. "Matapos ang nangyari dati sa daddy mo, at sa pamilya natin, 'di na natin na-ce-celebrate ang kahit kaninong birthday. Kaya masaya ako na nagkaroon ng pagkakataon na ma-celebrate natin ang araw na 'to," sabi niya sa akin. Tumango naman ako bilang pagsang-ayon. Dahil totoo naman, ni-hindi ko na nga napapansin na tapos na pala ang kaarawan ko maliban na lang kung mabanggit ang araw na 'yon. Matagal ko na kasing kinalimutan ang araw ng kaarawan ko. Hindi naman dahil sa may kung anong 'di magandang nangyari no'ng araw na 'yon, ayaw ko lang din kasi bigla na lang maalala nila mommy ang pagkawala ni daddy,
The Rented Wife Chapte 301
Malalim ang mga buntong hiningang binitawan ko bago ako napatingin sa kalangitan. Pakiramdam ko kaagad na nag-init ang buong mukha ko sa inis nang dahil sa narinig ko. Hindi kasi 'yon ang inaasahan kong isasagot sa akin ng lalaking ito. "Maayos kitang kinakausap," sabi ko gamit ang naiinis na boses. Kahit kailan talaga ang lalaking 'to napaka walang kwenta! Nakita ko namang napabuntong hininga siya. "Then let's stop talking," sabi lang niya bago akmang dadaanan ako para lampasan. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata para mapigilan ang inis na nararamdaman ko sa mga oras na ito. "Kailan mo ba planong magpaliwanag sa akin? Kailan mo ba planong sabihin sa akin ang totoo? Hindi ako bulag. Nakikita ko ang mga nangyayari!" naiinis na sabi ko. Mabilis ko siyang tinignan ng diretso sa kanyang mga mata. Wala akong nakitang kahit anong reaksyon mula rito. Nakayuko lang siya habang tulala at nakatingin sa sahig. "Pagod pa ako," sagot lang niya sa akin bago muling naglakad. Kinagat ko
The Rented Wife Chapter 302
Nanghihina ang mga paang tumayo ako sa tabi ni Mommy. Hindi ko alam kung kaya ko pa bang sikmurahin lahat ng mga nalaman ko. Iminulat ko ng marahan ang aking mga mata. Mabagal ko ring hinawakan ang aking ulo nang muli ko na namang naramdaman ang matinding pagkahilo. Tinignan ko ang paligid, habang sapo-sapo pa rin ang aking ulo. "Nasaan ako?" tanong ko sa sarili ko habang tinitignan ang paligid ko. Nakahiga ako ngayon sa isang malaking kama. Nasa loob ako ng isang kwarto. Kwarto na ang tanging makikita mo ay kulay asul, at kulay itim na mga gamit. "Nasaan ba ako?" tanong ko muli habang marahan akong tumatayo. Ang huling naaalala ko lang ay kasama kong naglalakad si Michael kanina. Tanging naaalala ko lang ay sabay kaming sumakay sa elevator papunta sa kung saan. Nahimatay ba ako? Nakatulog? Mabagal akong tumayo mula sa pagkakaupo sa kama. Hindi ko alam kung nasaan ako. Hindi ko alam kung nasa loob ba ako ng bahay ni Michael, o kung nasaan. Muli kong inilibot ang aking paningin
The Rented Wife Chapter 303
I was left dumbfounded by him. Ito ang kauna-unahang nagsabi ako na gusto ko ang isang tao yet ganito ang kinalabasan. Hindi ko na alam kung ano na ang mga sumunod na pangyayari. Basta alam ko ngayon ay nasa ilalim ako ni Michael habang patuloy ang malalim na halikan naming dalawa. "Please, repeat it," sabi niya matapos niyang putulin ang kung ano mang ginagawa namin kanina. Hindi ko alam kung kailan ito nagsimula, basta nagising na lang ako na may iba ng nararamdaman sa lalaking ito. "A-ano?" tanong ko. Aaminin ko, malakas pa rin ang tama sa akin ng alak. Hanggang ngayon ay nahihilo pa rin ako at ramdam ko pa rin ang tila pag-ikot ng paligid ko. "Gusto mo rin ako?" makabuluhang tanong niya. Napatingin naman ako sa mga mata niya. Puno 'yon ng iba't-ibang uri ng emosyon. Mga emosyon na hindi ko mapangalanan. Napaiwas ako ng tingin. Nahihiya ako dahil sa nasabi ko, bakit ko ba nabanggit ang bagay na 'yon? Dahil sa epekto ng alak, nalaglag ko ang sarili ko. "Renice," pagtawag niy
The Rented Wife Chapter 304
That night still lingers on my head. Hindi ko alam bakit hinayaan ko ang sarili ko nang mga oras na iyon. "Saan nga pala pupunta si Michael?" tanong ko kay Tyron na ngayon ay siyang nagmamaneho ng sasakyang kinalululan ko. "Hindi niya kasi sa akin nabanggit kanina no'ng ipinasundo ka niya," sagot naman nito sa akin. Hindi naman na ako nagsalita pa. Hanggang ngayon kasi ay patuloy pa rin ang pagtakbo ng mga alala ng nangyari sa akin kaninang umaga. "Kung gano'n, saan tayo pupunta?" tanong ko bago ko siya nilingon. "Sa Seth Corporation. Hindi sa akin malinaw ang dahilan kung bakit tayo pupunta roon, pero balita ko ngayon pupunta sa company ang attorney ni Mr. Seth, ang tatay ni Michael. Hindi pa pala kayo nagkikita?" sabi niya bago ako nilingon. Napaisip naman ako. Oo nga 'no? Hindi ko pa pala nakikita ang attorney ng tatay ni Michael. Ibig bang sabihin no'n maililipat na ng tuluyan ang Seth Corporation sa pangalan ni Michael? "Hindi pa. Kahit 'yong sinabi niya na ipapakilala niya
The Rented Wife Chapter 305
Wala akong ibang ginawa kung hindi pakatitigan si Michael na ngayon ay ilang pulgada na lamang ang layo sa akin. Sa huling pagkakaalala ko ay gusto ko siyang makita. Marahil nga ay naguguluhan lang ako pero malinaw ang nararamdaman ko. Malinaw ang kung ano mang gusto kong sabihin sa kanya. Malalim akong napabuntong hininga bago ako mapait na ngumiti. Kung alam ko lang na darating ang araw na ito, kung saan mahihirapan akong kausapin siya, sana ginawa ko ang lahat para makausap siya. Ilang pulgada lang ang layo niya sa akin pero mukhang hinding hindi kami magkakausap. Mapait akong ngumiti bago ako napahawak sa aking dibdib. Balewala ang lahat ng ito, ang lahat nang paghihintay ko kung 'di ko rin lang naman makakausap si Michael. Malalim muna akong huminga bago ako mabagal na naglakad papalapit sa lalaking mukhang hanggang ngayon ay hindi nahahalatang nakatingin ako sa kanya. Nararamdaman ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko habang naglalakad nang mabagal papalapit kay Michael. Nand
The Rented Wife Chapter 306
Nanatili akong nakatayo kahit pa natatakot ako sa mga bagay na maaari kong makita habang nandito ako sa loob ng venue na ito. Gusto ko lang naman makita si Michael pero bakit ba parang ayaw talaga kaming pagkitain ng tadhana? Sana nandito na lang si Michael sa tabi ko. Kagaya nang unang beses na dinala niya ako sa ganito. Alam ko na-train na ako ni Michael sa ganito pero hindi pa sapat ang kakayahang alam ko. "AHHHHH!" isang malakas na sigaw ng lalaki na ngayon ay nakaupo sa isang silver na upuan. Nakatali ang kanyang mga kamay habang may piring ang kanyang mga mata. "Magsasalita ka o tuluyan na naming uubusin ang mga daliri mo?" nagbabantang sabi ni Tyron habang hawak ang isang maliit na kutsilyo. Simula nang pumasok kami rito ay ganyan na ang kanilang ginagawa. Pilit na pinagsasalita ang lalaking nakaupo sa silver na upuan. "Wala akong alam! At wala akong sasabihin!" matapang na sigaw ng lalaki bago ito tumawa. "Wala kayong makukuhang impormasyon sa akin! Mga baguhan kayo sa mu
The Rented Wife Chapter 307
Hindi ko alam kung ano ang nangyari. Everything happens so fast that I cannot even remember what happened. Basta pagdilat ng mga mata ko ay napapalibutan na ako ng makapal na usok. Ni-hindi ko alam kung ano ang nangyari minuto bago ako mapunta rito. I was contemplating whether to move from my current position to another safe place that I think. I was scared for my life. For a second, I thought that I just died because of the fog that is around me. I was too occupied to even realize that I was still in the verge of danger. I hope someone would see me, someone who would help me and release me from this suffocating place. I hope Michael finds me. I was making a decision when suddenly I felt eerie at the back of my arms. Instinctively, I turned around to help myself but I was too late, before I could even think, a blinding light suddenly appeared in front of my eyes followed by a deafening loud sound. After the sudden and defeaning sound, I felt my body got stiffed and intense at the
Pinakabagong kabanata
