Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin makalimutan kung paano ginulo ng paslit na iyon ang isip ko sa unang pagkakataon. Napangisi ako sa sarili habang nakatanaw sa malayo at muling magbalik sa pag-alala sa nakaraan.
Ilang taon na ang lumipas ngunit hindi ko pa rin malaman ang dahilan kung bakit hindi ko naisagawa ang plano ko ng gabing iyon. Tila ba may kung ano sa batang Dovana na siyang pumipigil sa mga balakin ko. Marahil ay mahika dahil sa dating mage ang ina niya ngunit kung titignan naman ay mukhang hindi pa rin ganoon kalakas ang kapangyarihan nito para maramdaman ako nang gabing iyon.
Sa nakalipas na apat na taon ay wala akong ibang ginawa kundi ang bantayang lumaki ang paslit mula sa malayo. At hanggang ngayon ay nag-aabang pa rin ako ng pagkakataon p
Nakakumpol sa paanan ang kumot. Nakalilis ang damit at nakalitaw na ang pusod habang nakalaylay naman sa kama ang braso at nakabuhaghag ang buhok sa unan. Iyon ang palaging ayos ni Yueno sa umaga. Kung minsan naman ay tumutulo pa ang laway nito at nahuhulog pa sa kama sa sobrang likot matulog. Ngunit may pagkakataon ding sumisigaw pa ito at umiiyak o di kaya ay humahangos itong bigla nalang babangon. Lalo na kapag dinadalaw ito ng mga bangungot nitong nagsimula noong maliit pa ito.Katulad nalamang ngayon. Pawis na pawis itong bigla nalang nagbangon saka maya-maya ay nagpapahid na ng luha sa pingin. Sa nakalipas na ilang taon ay nakasanayan ko na rin ang ganuong tanawin niya kung kaya't hindi na ako nagugulat sa tuwing mangyayari iyon. Nga lang ay tila nabubuhay niyon palagi ang isang parte sa akin na gustong daluhan siya at aluin. Bagay na matagal ko nang gustong patayin sa loob ko ngun
Nagdilim bigla ang paningin ko. Kusang kumilos ang katawan ko, inilabas ang patalim na nasa tagiliran ko at sinugod ang mga bampirang may kagagawan sa nangyari kay Yueno.Mabilis na umatake rin ang mga bampira ngunit di hamak na mas mabilis ako sa kanila. Bawat indayog ng mga suntok nila ay madali kong naiilagan. Masyadong mabagal ang mga galaw nila. Gigil na gigil kong iwinasiwas ang hawak kong patalim ay pinuntirya ang leeg ng mga ito saka buong lakas na hinablot ang mga ulo.Napugot ko na ang ulo ng tatlo ngunit hindi pa rin ako makontento. Hindi pa iyon sapat para mapawi ang galit na nag-uumalpas sa loob ko. Galit na lalong nagsisidhi kapag nakikita ko ang dugong nakakalat sa paligid at ang lupaypay na nitong katawang nakahandusay sa semento. Mayroon pang isang natira. Naroon at nasa tabi ng da
"Mukhang malalim ang iniisip mo."Nabalik ako sa realidad ng marinig ko ang boses ng taong hindi ko ninais na makaharap ngayon."Umaasa akong sa ikabubuti ng plano natin ang kung ano mang tumatakbo sa isip mo," ani pa nito ngunit nananatili pa rin akong nakatalikod sa kanya.Hindi ko man lang namalayang nakapasok na siya sa kwarto. Magkagayonman ay hindi ko pa rin siya hinaharap. Pinapakiramdaman ko lamang kung ano ang gagawin niya o kung saan siya pupunta. Ngayon pa lamang ay may hinala na akong nakarating na sa kanya ang nangyari sa akin. Kung hindi ako nagkakamali ay nais niya akong hulihin upang sa akin mismo manggaling.Naramdaman ko ang paghinto ng yabag ni
Parang lalong ginatungan ang nagliliyab na galit na nararamdaman ko nang makita ko nang malapitan ang estado ni Yueno. Mistula itong lantang gulay na nakahiga sa harap ko at hirap na hirap kumilos. Lumuhod ako sa harap niya at inabot ang pisngi nito saka mabilis na hinagod ng tingin ang kabuuan nito. Isang tingin ko pa lamang dito ay masasabi ko ng marami itong natamong sugat. Nagngalit ang mga ngipin ko.Hindi naman inaalis ni Yueno ang tingin sa akin na animo ay hindi makapaniwalang naroroon ako. Ang mga matang iyon na ilang araw ko nang pinanabikang makita. Maging ang maamo nitong mukha na ni sa hinagap ay hindi ko ninais na madatnan sa ganitong sitwasyon. Puno ng galos, hindi lang ang mukha nito, pati na rin ang buong katawan. Duguan naman ang ulo nito na siyang pinagmumulan ng mabangong amoy. Napalunok pa ako nang matuon ang tingin ko sa nagkalat na dugo sa semento. Wal
"Kamusta na siya?" Bungad ko kay Ada nang makabalik ako galing kay Elyxald. Makalipas ang ilang araw mula ng maging maayos ang lagay ni Yue ay agad akong nagpunta kay Elyxald. Mahirap kung hihintayin ko pang magkamalay si Yueno. Kung matatagalan pa bago magpakita dito ay siguradong makakahalata ito sa kung anong nangyayari. Alam kong hindi magtatagal ay makakarating sa kanya ang balitang nawawala ang Dovana. Hindi niya ako dapat mapaghinalaan.Naging maingat din ako sa pagbalik dito. Sinigurado ko munang hindi ako nasundan at dahil sa may kalayuan ang gubat na ito ay inabot pa ako ng ilang araw bago makarating. Tama si Ada. Masyado ngang malayo ang lugar na ito. Hanggang ngayon ay nagtataka pa rin ako kung paano nalaman ni Ada ay lugar na ito.Bago ako umalis ay iniwan ko si Ada rito. Naglagay din
*Yueno*Dinala ako ni Kieran sa kwarto saka dahan-dahang ibinaba sa kama na tila ba babasagin ang hawak niya at anumang oras ay maaaring mabasag. Napansin ko pang sa iba siya nakatingin at nang susundan ko na kung saan iyon nakatuon ay mabilis na nitong naisaklob sa akin ang kumot. Saglit pa akong nagtaka bago maisipang sipatin ang sarili.Bahagyang nakalilis ang nightgown kaya't halos nakalantad na ang hita ko. Nanlaki ang mga mata ko sa realisasyon. Umakyat na yata lahat ng dugo ko sa ulo. Noon ko lamang napagtantong iba na pala ang damit ko. Nakasuot na ako ng nightgown. Ang bastus na lalaking ito, sa hita ko pala nakatingin kanina. At sinong nagpalit sa akin? Si Kieran? Pinagsamantalahan ba niya ako habang wala akong malay? Bakit hindi ko alam? Nakaramdam ako ng inis. Dapat alam ko! Ngaling-ngaling k
*Yueno*Sinuklay ko pa ng isang beses ang buhok bago ko marinig ang mahinang pagkatok sa pinto. Agad naman akong napalingon doon at natagpuan ang pinakagwapong bampira na nakilala ko. Nakasandal pa ito sa hamba ng pinto habang walang kiming hinahagod ang mga mata nitong punong-puno na naman ng pagnanasa sa kabuuan ko. Kung hindi ko lang ito mahal ay baka naibalibag ko na rito ang salaming nasa harap ko.Tulad ng nakasanayan ay pormang assassin pa rin ito. Pulos itim ang suot. Ngunit sa kabila noon ay nangingibabaw ang matikas nitong pangangatawan na sinamahan pa ng tangkad nitong kung hindi ako nagkakamali ay aabot na ng six feet. At ang mga pulang mata na iyon. Ni sa hinagap ay hindi ko naisip na darating ang araw na titingin sa akin ang mga iyon na puno ng pagmamahal. Hindi yata ako kahit kailan makakahuma sa kagwapuhan ng isang ito.&nbs
"Umalis ka dyan, Yueno," asik ni tiya ngunit hindi ako tuminag. Nanatili lamang ako doon habang nagkikipagsukatan ng tingin sa kanya.Sumulpot agad mula sa likuran ni tiya si mama at Oswald. Para tuloy gusto kong tumakbo at yakapin ng mahigpit si mama. Agad na rumehistro sa mukha niya ang tuwa ng makita ako ngunit napalitan din iyon ng pag-aalala ng mabaling sa lalaking nasa likuran ko ang tingin niya. Naramdaman ko ang pagiging tense bigla ni Kieran mula sa likod ko. Biglang gumapang ang kilabot sa katawan ko nang maramdaman ko ang tila madilim na aurang nanggagaling sa kanya. May hinala naman akong dahil iyon kay Oswald dahil nang malingunan ko ito ay masama rin ang tingin kay Kieran. Kulang nalang ay may lumabas na kuryente sa mata ng mga ito."Yueno!" Sigaw ni tiya na siyang nagpabalik ng atens