Hahaha!! ANo na ngayon ang gagawin mo Draco?
DracoHindi ko na rin alam kung paano ko natapos ang mga papeles at report na kanina’y nakahilera pa sa lamesa ko. Simula nang lumabas si Samuel sa opisina ko, para akong binagsakan ng kung anong bigat. Pakiramdam ko’y may tinik akong nilunok. Hindi ko na mabilang kung ilang beses kong inisip kung tama bang pinayagan ko siyang dito na magtrabaho.Oo, sa pamilya naman ang kumpanya, pero hindi ibig sabihin ay gusto ko na ang lahat ng kapamilya ay nasa paligid ko, lalo na kung ang presensya nila ay parang lason na unti-unting kumakalat sa sistema ko at nagbibigay ng pangamba sa akin.Wala namang masama sa sinabi niya. Wala namang direktang pambabastos o pang-aalipusta, pero 'yung paraan ng pagkakabitaw niya ng salita, ‘yung mga titig niya, at ‘yung pagbibigay niya ng atensyon kay Sugar, hindi ko gusto. Hindi ako komportable. Hindi ako kampante. At ayoko sa lahat ng feeling na ‘yon.Umuwi ako sakay ng motor. Karaniwan na ito, si Kevin ang laging pinapagamit ko ng sasakyan, para kung sakali
MargauxAraw ng Linggo at nasa bahay lang kami ni Draco. Ayaw kong umalis. Hindi dahil may masama akong pakiramdam, kundi dahil tinatamad lang talaga ako. Isa pa, mas gusto kong sulitin ang buong araw na kasama siya dahil kung araw na may pasok ay masyado ko siyang namimiss."Anong ginagawa mo, Sugar?" tanong ni Draco matapos pumasok sa walk-in closet. Medyo messy ang buhok niya at mukhang bagong gising, pero sa totoo lang ay hindi naman dahil galing siya sa baba."Nilalagay ko lang 'yung mga damit na nilabhan at naplantsa," sagot ko habang inaayos ang mga neatly folded shirts sa drawer."Let me help you," aniya, sabay lapit. Hindi na ako tumanggi, syempre. Kung tutuusin, mas gusto ko pa ngang nagtutulungan kami sa ganitong mga simpleng bagay, parang may partner talaga ako sa buhay.Habang inaayos ang isang kahon ng mga lounge pants niya, napansin ko ang isang maliit na box sa ilalim. Pamilyar. Nakita ko na ‘yon dati. Parang biglang nanikip ang dibdib ko.“What is it?” tanong ni Draco,
MargauxGraduation day!!Sobrang saya ko, sobra. Parang lahat ng bigat na inipon ko sa loob ng ilang taon ay unti-unting nag-alisan sa balikat ko. Finally, tapos na rin ang ilang taong pagsusunog ng kilay.Yes, pagsusunog talaga ng kilay, literal at emosyonal. Ibinuhos ko ang lahat sa pag-aaral. Wala akong sinayang na pagkakataon. Ginawa ko ang lahat upang masiguro na masusuklian ko ang paghihirap ng aking mga magulang.Hindi ko man masukat ang sakripisyo nila, pero gusto kong kahit papaano ay maramdaman nilang worth it lahat ng pagod at puyat nila para sa akin.Ginawa nila ang lahat lahat para matugunan ang mga pangangailangan ko.Pangangailangan lang. Hindi ako lumaki sa luho. At hindi ako nagtampo doon. Hindi nila ako pinalaking spoiled, hindi nila ako pinaliguan ng mga materyal na bagay. Hindi dahil hindi nila ako mahal, o dahil wala silang kakayahan, kundi dahil gusto nilang matuto akong makuntento. Maging masinop. Maging mapagpakumbaba.“Hindi mo kailangang magkaroon ng lahat par
Margaux“Tita, baka po pwedeng makausap muna si Margaux.” Mahinahon ngunit may halong pakiusap ang tinig ni Sam. Nilingon ako nila Mommy, at saglit kaming nagkatinginan. Ramdam ko ang bigat sa kanilang mga mata. Mga matang alam ang buong istorya, pero pinipiling manahimik.Hindi ko alam kung bakit ba patuloy pa rin si Sam sa pangungulit. Ilang beses ko na siyang tinanggihan, ilang ulit ko na ring nilinaw ang lahat. Wala na. Wala nang dapat pang hintayin o balikan.“Hihintayin ka na lang namin sa labas, anak,” ani Mommy. Malumanay ang tinig niya ngunit may pagbibigay-laya.“Bakit mo pa hahayaang kausapin ng lalaking ‘yan ang anak natin?” protesta ni Dad, bakas sa kanyang boses ang pangamba at galit. Ngunit tinapik lamang siya ni Mommy sa braso, saka siya nginitian ng may pang-unawang siya lang ang kayang gawin.Hinila niya si Dad palabas ng hall, habang ako nama’y naiwan sa presensya ng isang lalaking dati kong minahal.Naglakad kami ni Sam palayo sa karamihan, patungo sa bahaging tahim
MargauxMedyo mabigat sa dibdib ang naging dalahin ko pag-uwi. Parang ako ang naiwanan ng bagyong hindi ko inaasahan. Oo, mukhang sinubukan ni Sam na pagaanin ang kanyang kalooban, pero sa huli, ako ang naguluhan. Ako ang nabahala.Hindi dahil may gusto pa ako sa kanya. Hindi dahil may nararamdaman pa akong naiwan. Kundi dahil doon ko lang talaga naisip… na sa kabila ng lahat, sinaktan niya rin nang husto ang sarili niya.Dati, ako lang ang iniiyakan ko. Ako lang ang naawa sa sarili. Pero ngayon… mas masakit pala makita ang isang taong minsan mong minahal, na hindi na natutong bitawan ang alaala mo at naka move on na.Si Sam na mismo ang bumitaw sa pagkakayakap sa akin. Siya ang kusang humiwalay, pero bago siya tuluyang nagpaalam, sinabi pa rin niyang… hindi pa siya tapos. Hindi pa raw siya sumusuko. At dahil hindi pa raw kami kasal ni Draco, may pag-asa pa raw siyang magbago ang isip ko.Pero kung ako ang tatanungin, bahala na siya sa buhay niya. Dahil ako? Ako, kay Cupcake na. Siya n
Margaux“Hanep! Lungkot-lungkutan ka?” taas kilay na tanong ni Yvonne habang nakapamewang. “Hindi ba pwedeng magpanggap ka man lang na masaya dahil kasama mo ako? Ano ba, puro na lang si Uncle ang nasa utak mo? Can’t live without him na ba ang peg mo ngayon, Bruh?”Ang lakas ng naging pagtawa ko dahil sa sinabi niya dahil sa masyadong animated nitong reaksyon. Kakarating lang namin sa El Nido, sa beach resort na pagmamay-ari ng pamilya ng isa sa mga classmates ko sa kolehiyo. Napakaganda ng lugar. Hangin pa lang, presko na presko na, parang pinapawi lahat ng stress sa dibdib ko kung meron man.“Lukaret! Masayang-masaya akong kasama ka dito! Hindi ko kailangang magpanggap, no,” sagot ko habang sumalampak ako sa sofa na may malambot na cushions. Nakapasok na kami sa cottage, at masasabi kong ang cozy ng vibes, perfect para sa isang escape na matagal na naming pinagplanuhan.“Siguraduhin mo lang, ha! Bruhilda ako kapag selos ang usapan!” natatawa niyang tugon habang umupo sa paanan ng sof
Margaux“Draco!” gulat kong sabi ng pagharap ko ay makita ko ang aking Cupcake. Kahit si Yvonne ay hindi makapaniwala. “What are you doing here?”“Na-miss kita eh,” sabi niya. Napangiti ako sa kilig at pagtingin ko sa kaibigan ko ay kita ko ang pagrolyo ng kanyang mga mata kaya natawa na lang ako.Agad akong yumapos sa aking Cupcake na akala mo ay ang tagal naming hindi nagkita. Sinandig ko ang aking pisngi sa kanya at saglit na pumikit upang damhin ang init ng kanyang katawan.Naramdaman ko naman ang pagpulupot din ng kanyang mga kamay sa akin ang mahigpit na yakap kasunod ang paghalik sa aking pisngi.“Ano, busog ka na?” Agad akong bumitaw kay Draco ng magsalita si Yvonne at nilingon siya. “Ngising-ngisi?”“Extra happy lang,” tugon ko naman kasunod ang pagdantay ng kamay ni Draco sa aking likod.“Kung naiinggit ka kay Margaux eh nandito naman ako.” Sabay kaming napatingin ni Yvonne sa pinanggalingan ng tinig at nakita ko ang nakangiting si Kevin.“As if naman, mapupunan mo ang narara
DracoHindi ko na talaga matatagalan ang hindi ko siya makita. Parang may kulang sa bawat segundo kapag wala si Sugar sa paningin ko. Kaya kahit medyo alanganin, agad kong niyaya si Kevin na sundan namin sila ni Yvonne.Nagulat ako nang hindi man lang siya nagdalawang-isip. Bigla na lang siyang pumayag. Pero ngayon, habang pinagmamasdan ko kung paano siya tahimik na nakatingin kay Yvonne mula sa kinauupuan namin, parang biglang luminaw ang lahat, may gusto ang loko sa kaibigan ng mahal ko.Pero kailangan ko siyang balaan. Hindi pwedeng makompromiso ang relasyon ko kay Sugar kung sakaling may mangyaring hindi maganda sa pagitan nila ng kaibigan ng mahal ko. Ayokong masaktan si Margaux dahil lang sa kapilyuhan niya.Ngayon ay nasa isang bar kami na may disco, hindi kasing-ingay ng mga tipikal na club, pero sapat para malibang. Pinagmamasdan ko ang dalawang babae habang sumasayaw sa gitna. Malaya, masaya, at walang inaalala.Parang binabalikan ako ng alaala. Kagaya ito noong gabing nakita
MargauxNaiintindihan ko ang worry ni Draco. Kung ako ang nasa posisyon niya, ganun din ang mararamdaman ko lalo na kung buhay ng mahal mo ang nakataya. At oo, aaminin kong natatakot din ako para sa sarili kong buhay.Pero sa tuwing naiisip kong may ginagawa ang asawa ko para protektahan ako, kahit papaano ay nagkakaroon ako ng kumpiyansa. Lalo na’t may Gustavo akong nasa paligid na tahimik pero maasahan, parang aninong hindi sumusuko sa pagbabantay.Lunes ng umaga, nasa opisina ako’t abala sa pagsusuri ng mga kontratang kailangang lagdaan. Sa kalagitnaan ng pagtutok ko, tumunog ang cellphone ko. Isang notification. Hindi ko iyon pinansin. Kung mahalaga ‘yon, tatawag sila. Si Draco, sina Mom at Dad, o kahit si Yvonne. Walang magpapadala ng text kung emergency.Isa pa, kung trabaho naman, alam kong sa opisyal na number ni Rey dapat dumarating ang mga ganoong mensahe. Naka-assign iyon mula sa kumpanya.Binalewala ko ang message na iyon at tuluyan ko na rin iyong nalimutan. Hanggang sa t
Draco“Cupcake, may problema ba?” Napalingon ako sa papalapit na si Margaux. Nasa study room/office ako sa unang palapag lang ng aming bahay, hindi nalalayo sa living area at kasunod lang ng malaking sliding glass door papunta sa lanai.Ngumiti ako sa kanya at umiling bago ko inangat ang aking kamay upang ayain siyang lumapit sa akin at kumandong. Nasa office table ako at ayaw kong maupo siya sa upuang nasa harapan ko.“Wala naman,” tugon ko ng tuluyan na siyang makaupo. Agad kong pinulupot ang aking kamay sa kanyang bewang at hinaplos ang kanyang pisngi.Simula ng mag-usap kami ni Joseph ay hindi na siya nawala sa isip ko. Nakisuyo na ako kay Gustavo na mag-assign ng taong susubaybay sa lalaki. Kinuha ko ang footage ng CCTV para may masimulan sila dahil wala naman akong idea sa kung saan ngayon ang lalaking ‘yon.Pero kahit na inaasikaso ko na iyon ay hindi pa rin ako matahimik. Nag-aalala ako para sa asawa ko.“Pero mukhang malalim ang iniisip mo ng makita kita dito…” tugon niya sab
Third PersonPinagmamasdan ng lalaki si Chiara habang mahimbing itong natutulog, waring payapa sa gitna ng kaguluhan ng damdamin niya. Nakahandusay ito sa tabi niya, hubad ang katawan, walang kamalay-malay sa bigat ng katotohanan na iyon, na kahit pa ilang ulit niyang angkinin ang babae, hindi pa rin niya ito ganap na makuha.Mahal niya si Chiara… ngunit sa tuwing naririnig niyang binabanggit nito ang pangalang Draco sa gitna ng pagnanasa, ay parang binibiyak ang puso niyang pilit niyang pinatitigas.Sa sobrang sakit ay napuno ng galit ang kanyang dibdib. Pinukol niya ng malamig na tingin ang babae. Gusto niyang sigawan ito. Gusto niyang ipaalala na siya ang kasama nito ngayon, siya ang niyayakap nito tuwing gabi.Ngunit sa halip, nanatili siyang tahimik. Sapagkat kahit ilang ulit niyang sabihing kalimutan na si Chiara, ay hindi niya magawa. Para siyang ikinadena sa babaeng ito, kahit pa alam niyang hindi siya ang laman ng puso nito.Tahimik ang gabi. Tanging marahang hilik ni Chiara a
Third Person“You said walang ibang babae si Draco!” galit na sigaw ni Chiara sa lalaking kaharap, nanginginig ang boses sa pagitan ng hinanakit at pagkabigo.“I trusted you. I gave everything you asked. Lahat ng kaya kong ibigay! Tapos ganito lang? Malalaman ko na lang, kasal na sila ng babaeng ‘yon?” Halos mabingi ang paligid sa lakas ng kanyang boses, ang mga ugat niya sa leeg ay sumisilip na rin na konti na lang ay halos pumutok na.Napakuyom ang kamay ng lalaki, pilit pinapanatili ang kontrol sa sarili. “Sino ba ang mag-aakala na magpapakasal siya? Tsaka, hindi ba mas mabuting ngayon mo pa lang nalaman mo na wala kang mapapala? Masakit man, Chiara, pero totoo, hindi ka niya minahal.”“Shut up!” sigaw niya, sabay hampas sa dibdib ng lalaki. Halos malagot ang hangin sa dibdib ng lalaki sa lakas ng kanyang pagkakahampas.“I hate you! You tricked me! I gave you my body! Nagpakababa ako just so I could make sure na wala siyang mapupuntahang babae. Just so I could stop him from being so
Draco“Talaga ba?” tanong niyang may nakakalokong ngisi habang bahagyang tumataas ang kaliwang kilay. Walang alinlangan siyang sumandal sa, sabay dekwatro ng mga binti. Relaks pero may bahid ng pang-uuyam ang kilos niya. Hindi niya inaalis ang titig sa akin, waring inaabangan ang pinakamaliit kong reaksyon.Ramdam kong may binabalak siya. At kung tama ang hinala ko ay maaaring mabanggit niya si Margaux. Tiyak kong hindi lang basta muling pagdalaw ang pakay niya. Hindi ako magiging kampante at mas lalong hinid ko siya tatantanan.Matagal na rin simula nang huli naming pagkikita. Sampung taon na ang lumipas, pero hindi siya nagparamdam ni minsan. Wala akong narinig kahit anino ng balita tungkol sa kanya at sadyang pinili kong huwag nang alamin pa ang mga pangyayari sa buhay niya dahil naisip ko na wala na rin namang mangyayari.Nakailang beses na akong ipaliwanag sa kanya ang ginawa ng kanyang ama ngunit naging bingi at bulag ito. At kahit na matalik ko na siyang kaibigan ng mga panahon
Draco“Since nandito ako sa Pilipinas, naisip kong kamustahin ka. Bakit? Masama ba?” tanong niya, kasabay ng pamilyar niyang ngising matagal ko nang hindi nakikita. Ngising may halong yabang at panunukso.Gusto kong paniwalaan na sinsero siya, pero ang kilos ng kanyang labi, ang malamlam pero nanunuyang sulyap ng kanyang mga mata, ay nagsisigaw ng babala. I'm sure that his presence here is not simple and innocent.“Wala ka man lang bang balak na imbitahin ako para maupo?” dagdag pa niya, habang ang kanyang mga mata ay tila sinusuri ang buong opisina na parang may hinahanap o tinatandaan.Saglit akong napatingin kay Kevin. Hindi man kami nag-usap, alam na niya ang ibig kong sabihin. Tumango siya at lumapit sa lalaki, kaswal na inilahad ang kamay.“Pasok ka. Have a seat,” mahinahong yaya ni Kevin, pilit pinapanatili ang propesyonal na tono.Tumango si Joseph at tumuloy na sa executive sofa sa kaliwang bahagi ng kinauupuan ko.Habang ginagawa niya 'yon ay pinagmamasdan ko siya. Kita ko na
DracoIniwan na ako ni Kevin. Gets ko naman ang punto niya. Alam naming pareho na hindi basta-basta makakalapit si Joseph kay Margaux lalo na't nandiyan si Gustavo, ang dating sundalo at tauhan ni Dad, na ngayon ay isa sa mga personal bodyguard ng pamilya. Pero kahit anong paliwanag pa ang gawin ni Kevin, kahit ilang ulit ko pang pilitin ang sarili kong magtiwala... hindi ko talaga kayang mapanatag.Joseph Garcia.Anong pakay mo sa asawa ko? Ano ang dahilan ng muling paglitaw mo sa buhay ko?Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang mukha niya, yung dating matalik kong kaibigan. Si Joseph na ilang taon kong tinuring na kapatid. Lagi kaming magkasama noon. Kung saan ako, nandoon siya. Lahat ng kalokohan, tagumpay, at pangarap at magkatuwang naming plinano.Ang ama niya, isa sa mga pinagkakatiwalaang kaibigan ni Mommy at ng yumaong ama nina Kuya Dennis. May kaya rin sila. Sa totoo lang, isa ito sa mga unang investor ng Alegre Construction. Isa siya sa mga nagtiwala sa aking ina at sa kanya
Draco“Nilapitan niya ang asawa ko, Kevin.” Halos hindi ko na mapigilan ang panginginig ng aking mga daliri habang binibigkas ko ang mga salitang ‘yon. Sobra ang kabang bumabalot sa akin sa tuwing naiisip ko ang posibilidad na nagkaharap si Margaux at ang lalaking ‘yon. Ang taong minsan kong itinuring na kaibigan.“Sinabihan mo sana ang asawa mo na umiwas kung sakaling magkrus muli ang landas nila,” mahinahon ngunit seryosong sagot ni Kevin habang nakatitig sa akin, parang sinusuri ang bawat kumpas ng damdamin ko.“Hindi ko na nasabi pa. Binanggit naman niya ang nangyari pero... pinadalhan ako ni Gustavo ng larawan ng lalaki, at siya ang nakita ko. Si Joseph.” Napabuntong-hininga ako at napailing. “Ayaw kong madagdagan pa ang takot ng asawa ko. Gusto kong gumalaw siya nang malaya, nang hindi siya nababalot ng takot. Pero may banta na sa kanya na hindi ko pa alam kung may kinalaman sa akin o sa nakaraan ko tapos nai-broadcast ko pa ang tungkol sa relasyon namin... and then this.”“Lagi
Margaux“Ito, sa palagay mo, bagay sa akin?” tanong ko habang nakaharap kay Yvonne, hawak-hawak ang naka-hanger na isang pulang lace na lingerie, nakatapat sa aking katawan sa harap ng salamin.“So sexy, bruh!” halos pasigaw niyang sabi. Nanlalaki ang mga mata, titig na titig sa akin na para bang ini-imagine na niyang suot ko na ito. Napakagat pa siya ng labi sa eksaheradang reaksyon.“Maka ‘so sexy’ ka d'yan, wagas. Tigilan mo nga ‘yang pagka-exaggerated at animated mo. Kaya ka tuloy napagkakamalang high school pa rin.”“Alam mo, okay lang ‘yon! At least nakakaiwas ako sa mga lalaking akala mo kung sino. Mas madali pang maglaro ng online game kesa sa pakisamahan sila.”“Bruh,” umiling ako, sabay buntong-hininga. “Hindi lahat ng lalaki pare-pareho. Hindi porket iniwan kayo ng Dad mo ay ganun na lahat. Tingnan mo nga si Tita, kahit anong heartbreak ang pinagdaanan niya, she still believes in love. May mga crush parin ‘yon, ‘noh! Kaya mag-relax ka. Baka maunahan ka pang magka-lovelife ng