LALAKI SA DILIM

Dahil sa kanyang takot, nilibot ng mga tingin ni Andrea ang kanyang silid upang maghanap ng kapaki-pakinabang o anumang matulis na bagay na gagamitin bilang panlaban sa assassin na ito. Maya-maya, inabot ng assassin ang kanang kamay para tulungang tumayo si Andrea, dahil nakaupo lang ito sa sahig at nakasandal sa pinto, sabay bangit na, "Tumayo ka,"

"Get away from me!" sigaw ni Andrea at tumakbo sa kabilang side ng kwarto. Ginawa niya iyon para ilayo ang sarili sa lalaki.

"Don't be stupid, Andrea. Come over, let's talk." Ang malumanay na boses ng assassin.

Kahit anong effort ang ginawa ni Andrea ay natatawa sa kanya ang assassin. Ngunit mas malala kung magagalit ito, baka iyon pa ang dahilan para patayin siya.

Sa loob ng ilang minuto, napagtanto ni Andrea na anuman ang sinusubukan niyang pagiwas ay walang kabuluhan; para lang silang magka-relasyon na binibigyang diin ang pahahabol sa isa't isa na naglalambingan sa kwarto, para sa gabing pagsasalohan.

Finally, mukhang napagod ang assassin at napaupo na lang sa kama. Natahimik din siya habang ang mga mata niya ay nakatutok pa rin kay Andrea.

"Hangga't nabubuhay ako, hindi ako papayag na hawakan lang ako ng isang katulad mo!"

"You're not bait; you're just a loan to me," sabi ng assassin.

Makakatakas pa kaya siya sa ganitong sitwasyon?

"What are you doing?" Naguguluhang tanong ng assassin

"Suicide!" sigaw ni Andrea.

"No, hindi mo kailangang gawin iyan. halika nga dito!"

Kahit galit si Andrea ay parang nadala pa rin siya sa boses ng lalaking ito. Bakit mahinahon pa rin siyang magsalita?

Tumayo ang assassin mula sa pagkakaupo sa kama at inabot ang dumudulas na kamay, mahigpit ang pagkakahawak ng kanyang mga daliri sa rehas ng bintana. Sumunod, bahagyang nabaligtad ang direksyon, at nakataas ang kanyang braso hanggang sa dahan-dahan itong bumaba. Nang marating niya ang balikat ni Andrea, hindi siya tumigil bagkus ay nagpatuloy siya sa leeg nito at pinadausdos ang mga daliri nito sa lalamunan niya. ang kurba ng kanyang panga, na sinusundan ang manipis na mga hibla ng kalamnan at litid at nagpapadala ng panginginig sa kanyang katawan.

Pagkaraan ng ilang sigundo, inilipat niya ang kanyang atensyon sa malalawak na strap ng balikat ng kanyang silk tank top, kinakalikot ang mga ito, pinadausdos ang kanyang mga daliri sa ilalim ng mga ito, at binabaybay ang linya ng tela pababa. Kung hindi niya namalayan na wala siyang soot na bra, kailangan niya itong gawin ngayon.

"Kumalma ka self," Sabi ni Andrea sa sarili. Nakahinga siya at saka niya lang napagtanto, na may nakahinga ng maluwag sa kanyang mga baga, na matagal na siyang nagpipigil ng hininga at nanganganib na mawalan ng malay.

Maingat niyang pinadausdos ang kamay sa tagiliran ni Andrea, ang init ng pagdampi nito sa manipis na seda. Inilagay niya ang kanyang mga daliri sa ilalim ng damit, ginalugad ang nababanat na baywang ng kanyang manipis at makapal na slacks, gumagalaw sa ilalim at sa paligid. Ngayon ay alam na rin niyang wala rin itong suot na panloob.

Andrea swallowed her own saliva in her throat and closed her eyes. Ang pagpikit ng kanyang mga mata ay sinabayan niya ng pagkilos para sa lahat ng iba niyang pandama. Dahan-dahan niyang itinaas ang kanyang kamay sa kanyang tiyan at, nang walang ibang makaabala sa kanya, ang kanyang pagtuon ay dumikit sa haplos na may halong intensidad. Nanlalambot ang kanyang mga kalamnan, nanikip ang buong katawan niya habang umaangat siya, pataas, habang naghihintay, muling pigil ang hininga. Hinawakan niya ang kanyang dibdib, habang hinihigop ang hangin na dumadaan sa kanyang baga. Hinimas himas niya ito.

Ang kamay ng assassin ay nagpadulas sa kanyang hinlalaki sa ibabaw ng kanyang malambot na u***g. Ramdam ni Andrea ang magaspang na palad na tila minamasahe ang kanyang boobs. Pagkatapos lumipat Ang magaspang na palad sa kanyang kabilang suso at inulit ang proseso. Muli, nabalisa ang kanyang sentido. Ang bawat haplos ay nagpakalat ng labis na kasiyahan sa kanyang isipan, na iniwan ang kanyang hingal at humahawak sa isang angkla, isang bagay na pumipigil sa kanya.

Kung ano man ang inaasahan ni Andrea, hindi ito naging totoo. Iniyuko niya ang kanyang ulo.

"How could this be? sana may dumating at tumulong sa akin" bulong ni Andrea sa sarili. Hanggang makaramdam siya ng lamig, ngunit ang kanyang ulo ay tila bulkang nag aalburoto sa init at nagbubuga ng makapal na usok.

Samantalang ang katawan ng assassin ay napakainit. Muli, hinahaplos ng magaspang na palad ang maseselang kurdon sa gilid ng leeg ni Andrea habang inaamoy amoy ito na parang asong may hinahanap na masarap na pagkain. Ang assassin ay umuusad at idiniin ang kanyang katawan sa likod ni Andrea, mula balikat hanggang tuhod.

Siya ay pinaghandaan para sa kalupitan, ngunit siya ay dumausdos sa ilalim ng kanyang mga depensa na may isang dampi na nagdulot lamang ng kasiyahan.

"Hindi kita sasaktan," bulong ng assassin. Tila nagising ang diwa ni Andrea.

"Anong ibig niyang sabihin?" Andrea asked herself . Habang gumagalaw ang labi nito sa kanyang balat at ipinasok ang kabilang kamay sa ilalim ng kanyang pang-itaas.

Pinaglaruan ng lalaking ito ang kanyang mga suso, hinihimas-himas, hinihimas ang kanyang mga u***g, habang ang kanyang bibig ay nasa kanyang leeg, nakakadiri ito para kay Andrea ngunit kalaunan ay nadadala na rin siya ng alon na nagpapalabas sensasyon.

Hindi alam ni Andrea kung gaano katagal sila nakatayo doon, basta ang nakakaligalig na kasiyahan ay nagpatuloy. Tila siya ay nawala sa malawak na karagatan, kahit na may sariling compass. Ito ay napakalayo sa kanyang mga karanasan at inaasahan na wala siyang ideya kung ano ang gagawin.

Speaking of happiness?

Ang kanyang relasyon kay Rafael ay tungkol sa pagpapasaya sa kanya; ang kanyang kasiyahan ay hindi naging salik dito. Tinanggap niya iyon, nag-concentrate sa lahat ng ginagawa niya para mapasaya siya. Ngunit ngayon lang niya na experiences ang tunay na kaligayahan, na gawa ng isang lalaki na kahit kailan hindi niya inaasam na mahawakan siya ng pisikal.Ang maramdaman ito ngayon, sa mga magaspang na kamay, ay literal na katulad sa isang batong malamig na nakababad sa tubig.

Kung gusto lumigaya dapat ba maging katulad nalang sa bato ang puso ni Andrea?

Ang sumunod ay hinila ng magaspang na kamay ang kanyang mga u***g, dahan-dahang kinurot, at ang sensasyon ay sapat lamang upang magpadala ng isang bolt ng manipis na sekswal na pananabik diretso sa kanyang singit. Naramdaman niya ang kanyang sarili na umabot pataas at pabalik, ang kanyang katawan ay likas na naka-arko sa kanyang mga kamay habang ang kanyang mga daliri ay dumausdos sa likod ng kanyang leeg, naramdaman niya ngayon ang tigas, at ang kapal ng kalamnan.

Napakapit si Andrea, naririnig niya ang mahinang tunog ng paanyaya na ginagawa ng lalaki, Hanggang sa naramdaman ang matigas na tagaytay sa pantalon nito habang iginulong niya ang kanyang pang-ibaba sa ibabaw nito. Pakiramdam ni Andrea ay nanghina ang kanyang katawan. Sa pagkakataong ito ay may bulag na pag-asa, at sinubukan niyang lumingon sa sa lalaki.

Ang lalaki ay nanatili sa kanyang likoran, hawak ang riles na nasa kanyang harapan. Ang malawak na lungsod ay tanaw sa harap at sa paligid nila. Hindi akalain ni Andrea na ang lalaking ito ay may kakaibang fantasy sa sex. Ang ginawa ay biglang hinila siya nito sa nababanat na baywang ng kanyang pantalon, kaya naramdaman Niya ang biglang paglamig ng hangin sa kanyang hubad na pwet habang kinakaladkad nito ang seda pababa, umiigting na ngayon nababanat na may katigasan sa paligid ng kanyang mga hita.

Muli siyang nagpanic, minsan pang may halong kawalang-paniwala at kilabot. Sa balkonahe, sa open space pa? kung saan maaaring may makakakita sa kanila.

Masyadong malayo ang kalye sa ibaba para makita ng sinuman ang nasa taas, ngunit paano naman ang mga tao sa kalapit na mga gusali? Napakarami ng mga teleskopyo sa lungsod na ito, libu-libong tao ang nag-espiya sa kanilang mga kapitbahay, sa mga gusali sa kabilang kalye, at tiyak na pinapanood din sila na may kalahating- hubad na katawan sa balcony.