ตอนที่ 79: คืนสุดท้ายของธนากร

ลมหนาวบนยอดเขาพัดผ่านกุฏิไม้หลังเล็กเข้ามาอย่างแผ่วเบา นำพากลิ่นดินและใบสนชื้นๆ เข้ามาในห้องที่เงียบสงัด มีเพียงแสงเทียนเล่มเล็กที่สั่นไหวอยู่บนโต๊ะหัวเตียง ส่องให้เห็นร่างสองร่างที่อยู่ภายในห้องนั้น

ดนุนั่งนิ่งอยู่บนพื้นไม้ข้างๆ ฟูกนอนที่ลุงกรหลับใหลอยู่ เขาไม่ได้หลับเลยมาทั้งคืน ทำเพียงแค่นั่งเฝ้า... มองดูหน้าอกที่ขยับขึ้นลงอย่างแผ่วเบาและเชื่องช้าลงเรื่อยๆ เขากำลังเฝ้าดูนาฬิกาชีวิตของญาติผู้ใหญ่คนสุดท้ายที่เหลืออยู่กำลังจะเดินไปจนถึงสุดทาง

หลายวันที่ผ่านมา ณ สำนักสงฆ์แห่งนี้ คือช่วงเวลาที่สงบสุขที่สุดเท่าที่ดนุเคยมี เขากับลุงกรไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากนัก ส่วนใหญ่แล้วลุงของเขาจะนอนหลับพักผ่อน แต่ในยามที่ตื่นขึ้น ทั้งสองจะแค่นั่งมองทะเลหมอกด้วยกันเงียบๆ บางครั้งลุงกรก็จะเล่าเรื่องราวในอดีต... เรื่องของชลธิชา... น้องสาวของเขา ให้หลานชายคนเดียวได้ฟัง เป็นเรื่องเล่าที่เรียบง่ายแต่กลับช่วยเติมเต็มช่องว่างในหัวใจของดนุได้อย่างน่าประหลาด

แต่ในคืนนี้... ดนุรู้ดีว่ามันคือคืนสุดท้าย

ลมหายใจของลุงกรแผ่วเบาลงจนแทบจะไม่ได้ยิน เปลือกตาของท่านขยับเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ ปรือขึ้นช้าๆ ท่านหันมามองหน้าดนุ แ