CHAPTER TWO: ATTRACTION

Sinipat ko ang sarili sa salamin. Hindi na halata ang mga pasa sa balat ko dahil matagumpay ko iyong natakpan gamit ang kolorete. Mga pasang nakaukit sa balat ko.

Suot-suot ko na rin ang binili ni Tomi para sa akin. Kung tutuusin, hindi ko makilala ang sarili ko. Sa loob ng tatlong taon, ngayon na lang ulit ako nagsuot ng ganito. Sa tuwing lalabas kami ni Tomi ang palagi kong suot ay turtle neck o long sleeve dress or polo shirt then pants.

Pumintig ng malakas ang puso ko nang maramdaman ang brasong pumulupot sa bewang ko—si Tomi.

“You look gorgeous, Love,” sabi niya bago hinalikan gilid ng pisngi ko.

Ramdam ko ang panghihina ng tuhod ko sa ginagawa niya. Wala ng mababakasang galit sa kaniya, tila ba walang nangyari sa amin kanina.

Hindi ko man aminin sa sarili ko, pero naghintay ako na dudugtungan niya pa ang sinabi niya—na hihingi siya ng tawad. Subalit wala.

“T-Thank you…”, utal kong sabi.

Mabilis lang kaming nag-asikaso. Sa byahe ay pansin na pansin ko ang saya sa mukha ni Tomi. Kanina pa rin siya ngiti nang ngiti. Hindi ko mawari kung para saan ba, gusto kong magtanong pero pinapangunahan ako ng pangamba. Baka masamain niya kung papangunahan ko siya.

Nanigas ang katawan ko sa kinauupuan nang makita ang familiar na daan. Hindi sana tama ang hinala ko…

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at agad na akong nagtanong, “Saan tayo pupunta…?” mahina ngunit alam kong dinig iyon ni Tomi.

“In my parent's house.”

Gumuho ang pag-asa sa puso ko nang marinig iyon. Sadyang galit nga siguro ang panahon sa akin ngayon…

Hindi na ako nakapagtanong pa dahil tumigil ang sasakyan. Nasa harapan na pala kami ng mansyon nila. Naunang lumabas si Tomi at hindi man lang ako inalala. Derederetso lang siyang nagtungo sa main door nila bago ako nilingon. Sinenyasan niya ako, kaya binilisan ko ang kilos ko.

“Ang bobo! Kasimple-simpleng bagay hindi magawa? Estupido!” Nadatnan pa namin si Tita Glaiza na sinesermonan si Ate Elie ang pinakabatang katulong nila.

“Mom,” Pagtawag ni Tomi sa atensyon ng ina.

Kitang-kita ko kung paano lumambot ang mukha ni Tita nang makita ang anak. Agad itong naglakad palapit upang yakapin si Tomi.

“Ang aga-aga niyo namang magalit,” natatawang puna ni Tomi sa kaniyang Mommy nang humiwalay ito sa yakap.

Awtomatikong napasintido si Tita, “Paano, may nakapasok na bobita sa mansyon ko!” Nagtayuan ang balahibo sa katawan ko nang derektang tumama sa akin ang paningin ni Tita Glaiza nang sabihin iyon.

“Relax, Mom. You better look fresh in front of Kuya para hindi naman siya matakot na bumalik dito.”

Sinamaan ng tingin ni Tita Glaiza ang anak. “Ewan ko sayo!”

Teka, tama ba ang narinig ko? Kuya? Kapatid? Kapatid ni Tomi? Kailan pa at bakit wala akong kaalam-alam?

Sa loob ng tatlong taong kasal walang nabanggit sa akin si Tomi patungkol diyaan kaya‘t hindi ko alam na may kapatid pala siya.

“Ma’am nandiyan na po sila Sir Edgar!” Pumasok ang isang katulong, maging siya ay mukhang nasasabik.

Hindi ko maintindihan ang mga pangyayari. Natagpuan ko na lang ang sarili ko na naghihintay din sa pagdating ng sinasabi ni Tomi na “Kuya”. Unang pumasok si Tito Edgar—ramdam ko ang kaba ng lahat, maging ako tuloy ay kinakabahan. Maging si Tomi ay kinakabahan, nararamdaman ko ito dahil maya‘t-maya ang pagpisil niya sa bewang ko.

Isang morenong matangkad, maskulado at gwapong lalaki ang pumasok sa mansyon. Napalunok ako nang magtama ang paningin namin. Mabigat ang presensiya niya, lalong lalo na ang mga mata niyang makaiba ang kulay:blue na naghahalong green at white na naghahalong brown. Sinasabayan ng mabibigat niyang hakbang ang bawat pagtibok ng puso ko. Walang emosyon ang mukha pero ramdam na ramdam mo ang presensiya niya dahil mahirap ignorahin iyon.

Nakasuot siya ng all black from head to toe na akala mo ang pupuntahan ay lamay hindi family reunion. Ang silver watch, necklace at earrings sa left ear niya lang ang hindi itim sa kaniya. Napansin ko ang namumutok niyang biceps, tila ba nakakapit ang buhay ng tela sa kaniyang braso.

Makakapal ang kilay na akala mo walang oras para bawasan iyon, matatangos ang ilong—halatang may lahi, ang mga labi ang kulay pula. Sinuklay niya pataas ang buhok dahilan upang mawala ang gulo nito subalit ang ilang hibla ay nahuhulog sa kaniyang harapan.

“I’m glad you accepted my request, Lazarro… My son.” Naunang lumapit si Tita Glaiza at agad na inakap ang anak.

Naririnig ko ang mga nagsisinghutang katulong sa gilid-gilid—naiiyak sa nakikita. Pero si Lazarro ay tila walang pakialam, walang reaksyon o kung ano man.

“Anthony, anak, halika rito.” Pagtawag ni Tita Glaiza kay Tomi. Agad namang inalis ni Tomi ang pagkakapulupot ng braso niya sa aking bewang at nagtungo sa kaniyang ina.

“Lazarro, he is Anthony, your younger-half-brother. Go greet you brother, Anthony.”

Nakita ko ang pagkurba ng ngiti sa labi ni Tomi, “Kuya.” masayang tawag sa kapatid.

Pati tuloy ako ay napangiti. Nararamdaman ko rin ang saya ng asawa ko mula rito sa kinatatayuan ko. Siguro ganoon talaga para sa kaniya ang pakiramdam gayong nag-iisa lang siyang anak.

Naghintay kami ng ilang segundo ngunit walang kahit na anong lumabas sa bibig ni Lazarro, nakatingin lamang ito sa asawa ko. Kumunot ang noo ko, hindi para kay Lazarro kundi para sa asawa ko—parang walang pakialam si Lazarro sa mga tao sa paligid niya.

Dumagungdong ang puso ko nang muling magtagpo ang paningin namin. Saakin na pala nakatuon ang atensyon niya. Napalunok ako bago dahan-dahang ngumiti sakaniya, pagbibigay na rin ng galang at pagbati. Hindi ko alam kung mukha bang ngiti iyon.

“Care to introduce me to her?” Sa unang beses, nagsalita si Lazarro. Malalim ang boses niya na tila galing ilalim ng lupa. Nag-init ang pisngi ko at hindi alam ang gagawin.

“Oh, she's my wife, Kuya,” pagpapakilala ni Tomi sa akin bago ako sinenyasan na lumapit, kaya iyon ang ginawa ko.

Bumulong siya nang makalapit ako, “Introduce yourself, love.” Tumango ako.

Inilahad ko ang kamay sa harapan ni Lazarro at pormal na ngumiti kahit ang puso ko ay hindi magkamayaw sa loob ko ngunit tinatagan ko ang aking loob dahil nasa tabi ko si Tomi.

“Diamon Lilith Guivera—Dela Cruz, Anthony's wife.” Pagappakilala ko. Hindi ko alam kung guni-guni ko lang ba na nakita ko ang pag ngisi niya.

Tinanggap niya ang kamay ko dahilan upang magtayuan ang lahat ng balahibo sa balat ko. Ramdam na ramdam ko ang pagkabuhay ng kung ano sa loob ko. Tila ba may kung anong gumagapang sa mga ugat ko paakyat sa pisngi ko dahil nararamdaman ko ang pag-iinit noon.

“Alejandro Lazarro Romazcov.”

Mabilis kong binawi ang kamay dahil hindi ko na nakayanan. And I saw satisfaction in his eyes…