Chapter 5

Nataranta si Felicity, "Anong sabi mo?"

“Makinig ka sa akin, huwag mo nang guluhin si Diana kung gusto mong walang mangyaring masama sa’yo. At huwag mo akong ipahiya. Hindi ka nakakatuwa, Felicity."

Bago pa makapag-react si Felicity ay ibinaba na ni Marco ang telepono.

Naiinis si Felicity dahil nakakapalan siya sa muha ni Diana, siya na nga ang naghanap ng gulo pero mukha siya pa itong biktima kaya nagalit si Marco kay Felicity.

“Tama ba ang narinig ko? Pinagbabantaan niya ako na may mangyari sa akin ng masama? Nakakainis ka, Marco.” Galit na sabi nito sa kanyang sarili. 

Sa sobrang galit ni Felicity, tiniis niya ang hinaing sa kanyang puso at bumalik sa paaralan.

Sa nakalipas na dalawang araw, nanatili siya sa paaralan at hindi umuuwi, hindi rin siya nag-text o tumawag kay Marco. Siyempre, hindi nagkusa ang lalaking iyon na batiin siya. Hanggang Biyernes, nagsimula ang kanilang paaralan ng isang kahindik-hindik na lecture.

Tulala na nakaupo si Felicity sa harap ng desk niya sa dormitoryo, habang si Sandra naman ay abala sa pag-aayos habang hinahanap ang kanyang mobile phone.

Nang matagpuan niya ang telepono at nagmamadaling lumabas ng dormitoryo, nakita niya si Felicity na nakaupo pa rin doon, kaya lumingon siya at tumingin kay Felicity at nagtanong, "Ano ang nangyayari sa iyo, Felicity? Tara na, magsisimula na ang lecture ni Professor De Leon."

Nanatiling hindi gumagalaw si Felicity, "Sumama ka sa kanilang dalawa, hindi ako sasama."

"Ah? Hindi ka pupunta? Ang mga lectures ni Professor De Leon, ilang unibersidad sa bansa ang hindi nakakakuha ng ganitong treatment, not to mention na nasa auditorium ang lectures niya this time. Bakit hindi ka mag-accommodate. Buong school ang pupunta."

"Hindi maayos ang aking pakiramdam."

"Anong problema mo?"

"Ayos lang, pumunta ka na, hindi ako interesado sa kahit anong magandang lecture."

Medyo walang magawa si Sandra. Makatuwirang dahilan na si Felicity, na noon pa man ay mahilig mag-aral, ay hindi dapat maging walang interes sa panayam ng isang matagumpay na tao. Bakit siya malungkot sa pagkakataong ito.

Sa pag-aakalang magsisimula na, hindi na siya pinilit ni Sandra.

"Then you stay alone, pupunta ako sa lecture."

"Oo."

Pagkaalis ng kasama ay si Felicity na lang ang naiwan sa dormitoryo. Sa totoo lang, gusto niya talagang makinig sa lecture ni Marco. Katulad ng lecture noong nakaraang taon.

Nakatayo sa rostrum sa maayos na pananamit, siya ay may matikas na ugali, isang kalmadong ginoo, at nagniningning sa buong katawan, nabighani sa lahat ng mga guro at estudyante sa paaralan.

Sa oras na iyon, nakaupo siya sa karamihan, tinitingnan siya nang labis, kung paano niya gustong mapalapit sa kanya, at sabihin sa kanyang sarili na gusto niya siya.

Siyempre, noong panahong iyon ay hindi niya pinangarap na balang araw ay magiging asawa niya ito. Sa pag-iisip kung gaano kaganda at tamis ang naibigay sa kanya ng anim na buwang pagsasama, ayaw niyang sumuko na lang.

Kahit sabihin niya sa kanya ng personal na pag-aari ng iba ang posisyon ni Mrs. De Leon, hindi niya ito bibitawan kung gusto niyang ibalik ito sa iba. Ang kanyang kasal ay maaari lamang magpasya sa kanyang sarili.

Nakahiga sa desk, pilit na hinihipnotismo ni Felicity ang sarili. Dahan-dahang nakatulog.

Mula sa pagkahimbing na tulog ni Felicity, nagising siya dahil sa ingay ng mga kasamahan niya sa dorm na kakarating lang mula sa lecture. 

"Ah, sobrang gwapo ni Professor De Leon. Para siyang diyos kapag nagsasalita sa entablado. Paano kaya magkakaroon ng ganitong perpektong lalaki sa mundo." 

"Oo! Marami akong kinunan ng litrato niya ng palihim. Simula ngayon, magiging Professor De Leon na ang asawa ko."

"Napakagwapo nitong si Professor De Leon, sayang hindi sumali sa entertainment industry." 

“Paano magiging karapat-dapat sa pagkakakilanlan ni Propesor De Leon ang ganitong masalimuot na lugar sa entertainment industry? Napakagaling na niya ngayon, ang presidente ng Felicity Empire, ang pinakamayamang tao sa bansa, paminsan-minsan ay pumupunta sa campus ng unibersidad para magbigay ng lecture. Tsk tsk, hindi alam ng ganyang lalaki kung sinong babae sa mundo ang karapatdapat sa kanya. "

"Well, Professor 's surname is De Leon, and his company is called Felicity Empire Group. Don't you think that this is related to our Felicity?"

Nagulat si Sandra, “Oo, hindi lang magkaparehas ang apelyido nina Felicity at Professor De Leon, pero pareho rin ang tunog ng pangalan ni Felicity sa kumpanya ni Professor De Leon, kaya sila talaga ang itinadhana.”

Nang makitang nagising si Felicity, dali-dali siyang nilapitan ng mga kasama sa silid at tinanong, "Felicity, gising ka na! Kilala mo ba si Professor De Leon?"

Tumingin sa kanila si Felicity at walang sinabi.

Sabi ni Angela, "Paano nakilala ng babaeng ito si Professor De Leon?

Ang isa pang kasama sa kuwarto ay nag-echo, "Oo."

Kaagad, dali-dali nilang kinuha ang litrato at ipinadala kay Felicity.

"Tignan mo ito! Gwapo ba si Professor De Leon o hindi? Siya ba yung tipong gusto mo?" 

“Hayaan mong sabihin ko sa iyo na ang lahat ng mga guro at estudyante ng paaralan ay naroon ngayon, at ang palakpakan ay hindi tumitigil. Napakaganda ng eksena. "

Tiningnan ni Felicity ang litrato ni Marco sa cellphone ng kanyang kasama. Ngayon ay nakasuot siya ng itim na suit at gray na sando. Tumayo siya ng tuwid at eleganteng. Maaaring ipanganak na marangal. Kahit nasaan man siya, puno siya ng Shining.

‘Ang gwapo niya talaga.’ Sa isip ni Felicity, nag-iingat na hindi iyon mailabas sa kanyang bibig.

Bumangon si Felicity para iwasan ang topic ng mga kasama niya, "Pupunta ako sa library."

Hindi siya pinansin ng mga kasama sa kuwarto at nagpatuloy sa pag-uusap sa pangarap nilang magkasintahan na si Propesor De Leon.

Saktong paglabas niya ng dormitoryo ay tumunog ang cellphone ni Felicity.

Sinilip niya ang caller ID, at ang assistant ni Marco na si Kenneth ang tumatawag.

Walang pag-aalinlangan na pinindot ni Felicity ang button. Pagkatapos sagutin ang tawag, sinabi ng lalaki sa kabilang linya ng telepono, "Miss Felicity, we are here at the parking lot and we will take you home."

Hindi agad nakapagsalita si Felicity, nagtataka sa sinabi ni Kenneth. Wala naman siyang naaalala na uuwi siya ngayon dahil balak niya pa rin na manatili sa dorm.

Pero bumalik si Felicity sa sinabi ni Kenneth na’WE’, ibig sabihin ay hindi lang siya nag-iisa na nasa parking lot.

Naisip ni Felicity ang kanyang walang habas na karahasan laban sa kanya noong huling pagkakataon, galit na tumanggi siya,

“Dito lang ako buong week, hindi muna ako uuwi.”

"You’re going home with me.”

Ngunit nang marinig niya ang boses ni Marco, sinira ni Felicity ang kanyang depensa sa isang iglap.

Ngunit pinigilan niya ang kanyang emosyon, at malungkot na sinabi, "Hindi na ako babalik." 

“Ha? Gusto mo sunduin kita sa pinto ng dormitoryo mo? Sumunod ka na lang."

Mas naging malumanay ang boses ng kabilang partido.

Alam ni Felicity na kahit anong lungkot ang nararamdaman niya, hindi niya kayang labanan ang tukso.

Kinagat niya ang kanyang bibig at nag-aatubili na sumagot, "Oh~~"

Iniligpit ang telepono, bumalik si Felicity sa dormitoryo para mag-impake ng mga libro.

Nang makita siyang bumalik, nagmamadaling nagtanong ang mga kasama sa silid, "Hindi ka ba pumunta sa library, Felicity? Bakit ka bumalik?"

Felicity packed up his textbooks while answering, "My family called me and asked me to go home. Uuwi muna ako."

Naiingit ang mga kasama sa kwarto, "Masarap manirahan sa lugar, at kahit anong oras pwede kang umuwi, Felicity, sobrang swerte mo." 

“Imbitahan mo kami Felicity sa bahay mo kung may pagkakataon ka."

Nag-impake si Felicity at tumingin sa Nakangiti at tumango ang tatlong kasama.

"Sige, kung may pagkakataon, yayayain ko kayong pumunta sa bahay ko." Ngumiti si Felicity sa kanila. “Mauuna na ako sa inyo, mag-ingat kayo rito.” 

“Sige, ingat ka sa daan."

 Lumabas ng dormitoryo si Felicity at nagmamadaling naglakad patungo sa parking lot ng school.

Ang kanyang tatlong kasama sa kuwarto ay lahat ay napakabait, at ito ang unang pagkakataon na inalok siya ng mga ito na bisitahin ang kanyang bahay.

Pero ang bahay na tinitirhan niya ay kay Marco, at sila rin ni Marco ay lihim na nagpakasal, kaya hindi niya ito madadala sa kanyang bahay.

Kung tutuusin, hihiwalayan na siya anumang oras.