MasukAria's POV
They talked about business—hindi ko na nga masundan kung ano na ang pinaguusapan nila, kasi halos mapunit na ang labi ko sa kakangiti. Ngiting pilit, pero mukhang totoo sa paningin nila.Hindi naman siguro masama na angkinin ang buhay na ito, 'di ba? I mean... Sienna decided to flee away and refused to marry Damian, that's why I'm here. Hindi naman siguro siya babalik, tama?Gusto kong kutusan ang sarili ko sa isip ko dahil natuto na akong mag-isip ng ganito—na alam kong hindi ko dapat iniisip.How can I think such a thing? bulong ko sa sarili. No, mali ito. I shouldn't be selfish, hindi naman ako ang dapat na nandito. Isa lang akong substitute bride na walang karapatang umangkin ng kahit ano.Huminga ako nang malalim, inayos ang mga papel sa harap ko, at sinubukang ibalik sa trabaho ang isip ko. I needed to calm down. To stop this illusion I kept feeding.Habang busy ako sa ginagawa ko, napansin kong nagliligpit na ngAria's PovAnong isasagot ko sa kanya? Hindi ko alam. My mind went blank for a moment habang kung anu-anong tanong ang nagsisiksikan sa utak ko.Anong nangyari? Paano biglang nawala ang lahat?Parang nanigas ang katawan ko habang nakatitig sa message ni Dean.Anong gagawin ko?At sino ang may gawa nito?Imposible namang sina Isla at Phin kasi sigurado akong hindi nila magagawa sa akin iyon. O... pwede rin naman. The doubt crawled up my spine like cold fingers.Napailing ako kasi sobrang imposible at kung gagawin nga nila sa akin iyon ay bakit? Wala naman akong ginawa sa kanila at naging maganda naman ang loob ko sa kanila. Wala rin akong kaaway kasi umiiwas ako sa gulo. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at tumingin sa direksyon nila. Busy ang dalawa, parehong nakatutok sa computer nila at mukhang walang ginagawang masama. Wala akong makuhang kahit anong guilt in their expression kaya nalilito ako ngayon.
Aria's PovI was busy drawing the graph, mula sa pag-design sa gilid hanggang sa main detail nito.Ano kayang magandang i-design sa gitna? Something unique. Something that would catch attention, kasi iyon ang gusto ni Dean.Napangiwi ako habang tinitingnan ang guhit ko. There's something off.Parang common na itong flower sa ring. Ano nga bang maganda?I glanced around, checking if some of my co-workers weren't that busy—iyong mga may magandang loob lang. And sadly, mas gusto pa akong kausap ng mga foreign dito kaysa kapwa ko Pinoy. But anyway... I needed their opinion.Tumayo ako. Nakita kong nag-uusap sina Phin at Isla, so I walked toward them and smiled para makisali. Sanay naman sila sa biglaan kong pagsabat, lalo na kapag wala akong ginagawa."You're always busy and didn't join us yesterday." Phin lightly tapped my arm, her accent still thick despite living in this English country for years.She’s
Aria's Pov"Hindi mo ba muna ako papasukin, Aria?" Naglalaro ang kilay ni Ethan habang nakatitig sa akin, para bang nang-aasar pa talaga.Inirapan ko siya nang bahagya. Tumawa siya—too bright, parang tuwang-tuwa siyang makita ako kahit wala namang nakakatawa. O siguro dahil gustong-gusto niya lang talaga akong inisin. "Why did you come here, Ethan?""Do I need a reason?" prente niyang sagot habang parang wala lang, umupo pa talaga sa sofa na parang bahay niya ito.Tumaas ang kilay ko. Wow. Feel at home talaga sa condo ko?"Yes, because we're not close, though.""Come on," he shrugged. "You need a friend to ease the pain you feel. Kaya nandito ako."He said it so casually, para bang matagal na kaming magkaibigan. Para bang may alam siyang hindi ko sinasabing pinagdadaanan ko."Tama na, Ethan. Ano bang kailangan mo?" Pinanliitan ko siya ng mga mata, trying to read him pero sadyang magaling magtago si Eth
Aria's povBuong magdamag lang akong nasa kwarto, walang ginagawa, nakatingin lang sa ceiling na para bang may hinihintay na himala.I rolled on my bed, trying to distract myself from everything, pero sa tuwing sinusubukan ko ay bumabalik pa rin sa isip ko ang mga gabing nasa iisang kwarto kami ni Damian—magkayakap at...Ipinilig ko agad ang ulo ko. Umupo ako nang mabilis, pilit na pinapahinto ang utak ko. Kailangan ko na talagang kalimutan si Damian kahit paunti-unti, kahit masakit, kahit matagal. Basta makawala ako sa ilusyon na kaming dalawa.This is not healthy. For me, and for everything. Ayoko na ng ganito. Gusto kong maging payapa ang utak ko... kasi sa huli, alam kong ako at ako lang din ang sasalo sa sarili ko. Kasi sa pagkakataong ito, ako lang ang mayroon ako. I dragged myself out of bed, deciding na mag-grocery o mag-shopping man lang para mapagod ako nang husto at makatulog pag-uwi. Kasi baka kapag hindi
Aria's PovGusto kong kutusan ang sarili ko kinaumagahan nang magising ako at tuluyang mahimasmasan sa ginawa ko kagabi.It was Dean Valtor who took me home while I was wasted. At kapag naaalala ko ang mga pinaggagawa ko habang lasing ay gusto ko na lang lamunin ng lupa. Wala akong mukhang maipapakita sa kanya ngayon.Gosh. Nakakahiya. How do I even face him after that?Alas otso na, pero ayoko pa ring bumangon. Para akong teenager na nagbabalak mag-AWOL. Maiintindihan niya siguro. Siguro hindi siya magagalit.I don't know. I just... can't show my face yet.Huminga ako nang malalim at pinilit ipikit ulit ang mga mata ko. Pero kahit ipikit ko pa, hindi na natutulog ang diwa ko. Ang bigat-bigat ng utak ko, parang puno ng buhangin.Everything was just too complicated in my mind.I sighed wearily and finally sat up. I needed to eat something para mabawasan man lang itong hangover ko."Ouch," daing ko habang
Aria's PovI tried to let go of it. To try new things I wanted. To focus on my goals and be a great employee. I tried so damn hard to distract myself.Pero sa tuwing ako na lang mag-isa? Pakiramdam ko ay parang nawawala ako sa sarili ko habang iniisip kung ano na kayang nangyari kay Damian. Kung kumusta na siya. Kung kinamumuhian na ba niya ako. Kasi no matter how many times I told myself na dapat ko na siyang kalimutan ay bumabalik pa rin sa akin ang lahat. Hindi ko kayang... mawala siya ng gano'n lang.My heart still aches whenever I remember what happened that day.Huminga ako ng malalim, ramdam ko ang konting panginginig ng dibdib ko, saka tiningnan ang baso kong wala na palang laman."One hard drink, please." Sabi ko sa bartender, sabay turo sa baso kong ubos na.Nasa isang hindi kasikatang bar ako dito sa New York. Masyadong maraming tao sa mga party clubs kaya dito na lang ako dumiretso—hindi ko na nga maalala an







