Chapter 8

Lost

Tahimik kaming nakaupo sa mga damuhan, tapat lang ng Sampaloc lake. Kumakaway na ang kadiliman sa kalawakan ng San Pablo at ang nagsisilbing ilaw namin ngayon ay ang kumikinang na mga tala at ang buwan.

Hindi pa rin mawala sa utak ko lahat ng mga memoryang naalala ko noon. I remember how me and my friends, Cha and Ae cried in front of her casket.

There, she lied lifeless. Still smiling even if everything is already over for her. Siguro masaya na siya sa kabilang buhay.

Imagine the pain she's going through, fighting her sickness and for the love of her life. Ang hirap noon para sa kaniyang magulang at kapatid. Paano pa kaya sa akin? She's my cousin and best friend for pete's sake! Siya lang ang pinagsasandalan ko ng mga problema noong mga oras na gusto ko ng sumuko pero siya ang tuluyang nawala sa tabi ko.

"Nakita mo na ba kung paano namatay ang isang tao?" Tanong ko habang nakatingala sa langit.

The constellation of sta