Chapter 40

LUMIPAS ang isang araw na walang nangyari. Matapos makausap si Papa ay hindi na ako tumawag pang muli.

Mas kinakampihan niya pa si Linda kahit ito ang may mali.

Si Gab naman ay nagpunta sa company para alamin kung ano ang pwedeng gawin tungkol sa issue.

At heto ako nakatunganga lang at walang magawa.

Nag-ring ang cellphone ko. Tumatawag si Thalia.

“Hello?”

“Aaron, kumusta, okay ka lang ba?”

Napabuntong-hininga ako. “Nabalitaan mo na ba?”

“Oo, actually, kahapon pa pero hinintay kong ikaw mismo ang mag-open up.”

“Sorry, hindi ko agad nasabi sa ‘yo. Inaalala ko lang kasi ang kalagayan mo,” ang tugon ko.

“Naiintindihan ko. ‘Wag kang mag-alala at magiging maayos din ang lahat.” Kahit hindi ko siya nakikita ay nai-imagine kong nakangiti siya habang sinasabi iyon.

“Sorry talaga, dapat ay nand’yan na ako at kasama ka.”

“May ibang araw pa naman.”

“Tama, may ibang araw pa... I miss you,” hindi ko napigilang sabihin.

“Ako rin, I miss you.”

Pagkatapo