Chapter 46

SUMANDAL ako sa headboard ng kama habang kausap si Thalia. Katatapos ko lang mag-shower, pang-refresh sa buong araw na trabaho. Ala-una na ngayon sa Paris habang dito ay seven na ng gabi.

“Ang mga bata?” ang tanong ng siya lang ang makita. Madalas, kapag tumatawag ako ay nakaabang na sa tabi niya ang dalawa.

“Nasa kwarto nila, tinuturuan kong magsulat nang tumawag ka. Gusto mo bang kausapin sila?”

Umiling ako. “Sa susunod na lang,” mas importante ang pag-aaral nila na matutong mag-sulat. “Ipakita mo sa 'kin pagkatapos, gusto kong makita ang hand-writing nila.”

Tumango siya at sandali kaming natahimik. Walang nagsasalita at pawang nakatingin lang sa isa't isa.

Gosh, namimiss ko na siya kahit wala pang isang linggo noong huli ko silang makasama.

“Mukha kang pagod,” ang puna niya kahit sa video call niya lang ako nakikita.

“Talaga?” —parang hindi naman. Bagong ligo nga lang