Wicked Intentions

15 YEARS AGONapangiwi ako sa kapatid ko habang pinaglalaruan nito ang lipstick ni Mama.“Ate, ano ba ‘yan? Labas na kasi tayo!” Kanina ko pa siya niyayayang lumabas para makipaglaro sa mga kaibigan namin ngunit parang wala itong naririnig. Abala siya sa harapan ng salamin ng kabinet namin.“Papagalitan na naman tayo niyan, ginamit mo na naman ‘yan.” Tukoy ko sa kulay pulang lipstick na hawak niya. Tumawa lang ito sa sinabi ko at hindi ako pinansin. Napairap ako dahil kahit anong gawin niyang pag lagay ay lumalagpas pa rin iyon sa kan’yang labi.“Bahala ka nga, kanina pa ‘ko niyayaya ni Maymay mag laro.” Tinalikuran ko na siya at lumabas ng kwarto namin.Bumaba ako sa may sala at naabutan si Mama na nanonood ng telenovela na madalas niyang subaybayan sa hapon. Napatingin ito sa akin bago napunta ang mga mata niya sa hagdanan sa likuran ko.“Ang ate mo, Aya?”Napangiwi ulit ako dahil sa tanong nito sa akin. Napakamot ako sa ulo dahil hindi ko alam kung sasabihin ko ba kung anong kabali

Tuwing gabi ay lagi kong napapanaginipan ang mga nangyari. Paulit ulit iyon sa utak ko. Bawat detalye, bawat segundo, tandang tanda ko. Madalas akong napapagalitan sa shelter dahil sa lakas ng sigaw ko tuwing nananaginip.Sabi ng isang namamahala roon ay pini-peke ko lang daw iyon para makaalis ako sa kanila. Sabi naman ng isa ay baka natuluyan na rin daw akong mabaliw kagaya ng kapatid ko na maganda nga ngunit sinto-sinto.Gusto kong magalit at magwala ngunit wala akong lakas. Tila ba nauubos iyon sa bawat bangungot sa magdamag na wala ng natitira sa akin kinaumagahan.Wala na rin akong balita sa kapatid ko. Noong una ay madalas pa siyang pag-usapan ng mga tauhan dito sa shelter dahil sa nakakaawang trauma na sinapit nito. Ngunit nang lumaon, napalitan na ng ibang kwento ang usapan nila.Trinity House: Children’s HomeIyon daw ang pupuntahan namin ni Daisy ngayon. Kinuwento niya sa akin na marami raw doon na batang kagaya ko na ulila na. Gusto kong sabihin na hindi pa ‘ko ulila dahil

Napakunot ang noo ko nang mag Huwebes na ngunit wala pa ring Polo Dela Vega na napapadpad sa kompanya.Sabi ni Marco ay 'extended' daw ang conference nito kaya hindi pa raw nakakauwi mula sa ibang bansa.Mabilis kong nakapalagayan ng loob ang ibang mga katrabaho sa ilang araw kong pagpasok, ngunit hindi ko maiwasan ang pagkabalisa dahil ang pakay ko sa lugar na 'to ay hindi ko pa rin nakikita hanggang ngayon.I know it's only been four days. Nagawa ko ngang mag hintay ng humigi't kumulang labing limang taon para makarating sa kinatatayuan ko, mano bang maghintay ng ilang araw pa, hindi ba? Pero kasi ayon sa surveillance ni Sidro, nasa Palawan lang daw ito.Pa'nong nasa 'conference' 'to sa France kung nandito lang naman pala siya sa loob ng bansa? As much as I want to book a flight para lamang malaman ang dahilan, hindi ko naman basta basta maiwanan ang trabahong nakaatang sa akin dito lalo na't baguhan pa lang ako.Guess this is one of the consequences, huh? I'm too close yet too far

His right hand gently caressed my cheek as I slowly flick my tongue on his velvety head down to his length. I could almost taste and smell at the same time a salty scent with a hint of menthol."Mouth wide open, baby," he growled and I obliged. Para bang hindi sapat sa kan'ya ang dila lang. His eyes were laced with impatient at first, but then it was replaced with approval when I opened my mouth obediently.Without any warning, he hastily thrusted his member into my mouth.For a second, I tried to fight the need to gag it out pero kalaunan ay nasanay din ako. Pilit kong hinahabol ang hininga ko sa bawat sulong niya papasok. And it wasn't even half way inside my mouth, pero para na 'kong maduduwal. The tip of his member is constantly poking my throat in every thrust, as if teasing me that I couldn't take the whole damn thing.I gently cupped his balls with one hand and the other one is responsible for stroking his remaining inches. His deep groans made me clench my thighs while kneelin

Tumitig lang ito sa kamay kong nakalahad sa harapan niya. His eyes went from my hand then to my face. Nakakunot pa rin ang noo na parang 'di maintindihan kung anong nangyayari.Kung hawak ko nga lang ang phone ko, panigurado ay hindi ko papalagpasin na kunan ito ng litrato. The utter suprise and horror in his face is ridiculous.It took him a couple of minutes before he finally recovered from his shock.Imbes na abutin ang kamay ko para sa isang pormal na handshake, hinawakan niya ito para higitin ako paloob ng opisina niya. He then went to get a remote control, dahilan para maging frosted ang glass walls ng buong opisina niya. Nobody from the outside can see us right now. Ang tanging natitirang wall na walang harang ay sa bandang opisina ko dahil siguro connecting room naman ito ng kan’ya."What the fuck are you doing here?" baling niya sa akin.He loosened his tie na para bang masiyado iyong masikip at nahihirapan siyang huminga."I told you, I'm your new secretary," natatawa kong s