Mag-log inนพถือโอกาสอาบน้ำ ในขณะที่เชนเดินเข้ามาตัวเปล่า ขอเข้ามาอาบน้ำด้วยเช่นกัน นพรู้สึกเขินแทบไม่กล้ามองหน้า แต่สำหรับเชน จึงเดินเข้าไปสวมกอดนพใต้ฝักบัวอาบน้ำ
“รู้แล้วนะว่าตัวละครในหนังสือแฟนตาซีเล่มนั้น เขาทำอย่างนี้และรู้สึกยังไง” เชนกระซิบอยู่ข้างหูนพ พร้อมๆ กับอาวุธใหญ่ยาวมันเริ่มนอนหลับพักผ่อน แต่ยังแนบอยู่ระหว่างแก้มก้นของนพ ทำให้หนุ่มน้อยใจหายพอสมควร
“คะ...ครับ” นพตอบอย่างตกใจ เพราะตื่นเต้นและใจเต้นแรง เขารู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก เมื่อมันได้เกิดขึ้นกับนพ และไม่มีใครในบ้านรู้ว่าเขาอยากทำแบบนี้มานานแล้ว แม้ว่าจะเป็นฝ่ายรับก็เถอะ
“จะมีโอกาสบ้างมั๊ยถ้าผมอยากจะรุกบ้าง” นพถามเชนเบาๆ มองเขาด้วยสายตาแบบอยากวิงวอนขอร้อง
“ผมไม่มีวันหันหลังให้ใคร เพราะผมชอบเผชิญหน้า แต่ตอนนพหันหลังให้ผม... ผมก็ชอบอยู่นะ มันใกล้ชิดแน่นมากๆ” เชนยิ้มหวานพลางบอกว่า เขาพึงพอใจในตัวนพมากแค่ไหน เพราะจากการคุยกันวันแรก เชนก็พอจะเอาออกว่า นพอ่อยเขามาตลอด ตอนนี้เขาคงสิ้นท่าอ่อยแล้ว และเชนเองก็อยากสานต่ออย่างเงียบๆ เพื่อมิให้นพเสียการเรียนต่อ
“ครูเชนครับ... ผมต้องรีบกลับแล้ว นี่มันใกล้จะค่ำแล้วนะครับ” นพรู้สึกได้ว่าเวลาเที่ยวของเขาหมดลง ทำให้เชนยินดีขับรถพานพไปส่งบ้านตามที่สัญญากับสาวใช้ไว้เมื่อตอนบ่าย
“พรุ่งนี้...” นพแค่อยากจะบอกว่า เขาอยากมาทำอะไรแบบนี้กับเชนอีก และครูหนุ่มก็ยิ้มหวานพลางยื่นหมวกกันน็อคให้นพสวมใส่
"ถ้”งั้นถึงบ้านแล้วก็เก็บหมวกไว้เลยนะ พรุ่งนี้ผมพามาเที่ยวบ้านอีกนะ” เชนบอกราวกับว่า เขาก็โอเคเช่นกันหากนพอยากใช้เวลาอยู่กับเขา ก็ควรจะติวข้อสอบให้เสร็จไวๆ เพื่อพวกเขาสองคนจะได้มีเวลาด้วยกันตลอดระยะเวลาติวหนังสือตอนนี้
******
สี่วันที่เหลือในระยะเวลาการติวหนังสือเป็นเหมือนๆ กันเพราะนพเป็นเด็กที่เรียนเก่ง ทำตัวอย่างข้อสอบได้คะแนนดีมากๆ เชนทำสถิติเก็บไว้เผื่อให้พ่อแม่ของนพได้ดูว่า การติวครั้งนี้นพมีสิทธิ์สอบเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ได้อย่างแน่นอน แม้ว่านพจะไม่พอใจที่มีเวลาได้พบเชนจนถึงแค่วันที่เจ็ดเท่านั้น... แต่เชนก็ยังพานพไปนั่งรถเที่ยวเล่น กินขนมอร่อยๆ ที่ร้านคาเฟ่อีกแห่งหนึ่ง เป็นโซนผู้ใหญ่กว่าร้านแรก และมันเป็นที่แรกของเชนกับนพที่ได้ไปด้วยกัน
กินอิ่มแล้ว ก็กลับมาบ้านกินต่อ เวลาที่เชนใช้ปากทำรักให้นพแล้ว นพรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก แม้ว่าจะเป็นวันสุดท้ายที่เขาจะได้โอกาสอยู่ใกล้ชิดกับเชน หนุ่มใหญ่บอกนพว่า ขอให้ตั้งใจเรียนและสอบให้ได้ก่อนนะ เขาจะหาโอกาสไปหานพที่มหาวิทยาลัยเอง เพราะเชนรู้ว่านพจะเข้าที่ไหน... หนุ่มน้อยพยักหน้ายินยอม ก่อนจะแอ่นก้นนอนตะแคงให้เชนได้เชยชม สวมกอดกันบนเตียงของเชนในบ้านเขา
นพเดินทางกลับมาบ้าน เป็นวันสุดท้ายที่ได้พบกับเชน แต่ไม่อยากส่งหมวกกันน็อคคืนให้ เพราะนพอยากเก็บไว้เป็นที่ระลึก...
“เก็บไว้ได้เลยนะ เผื่อวันไหนผมมาหาจะได้พาไปเที่ยวด้วยกัน สอบผ่านแล้วผมจะสอบขับรถมอร์เตอร์ไซค์ตามสัญญานะ” เชนให้หมวกกันน็อคแก่นพ ทำให้หนุ่มน้อยดีใจขึ้นมาได้นิดหน่อย แต่จะดีกว่านี้หากเขาจะได้พบกับเชนทุกๆวัน ถ้าไม่ติดว่ากำลังจะสอบเข้า... ในหนุ่มน้อยเริ่มไม่อยากจะเรียนต่อ แต่อยากจะอยู่กับเชนตลอดเวลาแทน แม้ว่าใจจะเกเรก็ตาม
เชนจากไปจนลับสายตานพ ใจหนุ่มน้อยที่เคยกระตือรือร้น ด้วยความตื่นเต้นและอยากพบหน้าเชน ตอนนี้เขาเริ่มกลับเศร้าและเงียบเหงา ความหวังเดียวที่จะได้พบกับเชน คือการสอบครั้งสำคัญ...
******
เวลาผ่านไปนพเปิดดูผลการสอบของตัวเอง เขาสอบผ่านเข้ามหาวิทยาลัยได้สำเร็จ รู้สึกมีความหวังจะได้พบกับเชนอีกครั้ง แม้ว่านพจะพยายามถามพ่อแม่เขาว่า ครูเชนอยู่ที่ไหน เขาอยากติดต่อ แต่สีหน้าของพ่อแม่แทบไม่อยากบอกอะไรนพ นอกจากบอกว่า “ครูเชนเป็นครูสอนที่มหาวิทยาลัย คงไม่ว่างมาเจอ” ทำให้นพใจแห้วเมื่อรู้เช่นนั้น...
นพไม่อาจหาทางติดต่อเชนได้เลย แม้ว่าจะได้อยู่กับเชนตลอดระยะเวลาสี่ถึงห้าวันก็ตาม นพสวมชุดนศ.หนุ่ม เพื่อเดินทางไปเรียนวันแรกของการเปิดเทอม ใจเขาแทบไม่แลหญิงใด แม้ว่าที่นั้นจะมีสาวสวยมากมายแค่ไหน ที่ชายตามองนพ เพราะเป็นหนุ่มน้อยหน้าตาหวานดูดี นพแทบนั่งเศร้าอย่างเงียบเหงาเพียงลำพัง เมื่อไม่ได้พบกับเชนตามที่สัญญา
“มานั่งทำอะไรตรงนี้ ทำไมไม่ไปเข้าห้องเรียนล่ะ ได้เวลาเรียนแล้วนะ” เสียงครูหนุ่มใหญ่ เดินมาหยุดตรงหน้านพซึ่งนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ในมหาวิทยาลัยวันแรกที่เข้ามา หนุ่มน้อยเงยหน้าขึ้นมอง แทบจะไม่อยากเชื่อสายตาตรงหน้าเลย
“ครูเชน!!!” นพตกใจเมื่อพบเชนมายืนอยู่ตรงหน้าเขา แทบไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นความจริง หรือความฝัน แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้เขาอยู่ตรงหน้านพแล้ว
“ไปเรียนก่อน ตอนพักเที่ยงเดี๋ยวผมพาไปเลี้ยงข้าว... อย่าเข้าเรียนสายนะ เดี่ยวพ่อแม่นายจะเสียใจพอดี ไปได้แล้ว!!!” เชนเร่งเสียงเข้มไล่นศ.เข้าห้อง นพเริ่มยิ้มออก และทำตามที่เชนบอก
“อย่าลืมที่บอกว่าเลี้ยงข้าวผมตอนเที่ยงนะเจอกันตรงนี้นะครับ” นพหมายถึงใต้ต้นไม้เมื่อสักครู่ที่เขานั่งนั้นแหละ
เชนไม่ได้ตอบอะไรนอกจากยิ้มหัวเราะ เพราะเขาไม่ได้บอกนพว่า เขาเป็นครูสอนมหาวิทยาลัยที่นี่อยู่แล้ว และเมื่อรู้ว่านพจะสอบเข้า เขาจึงติวหนักเพื่อให้นพสอบให้ได้ เพื่อเขาจะได้พบกับนพเมื่อมาเรียนที่นี่ และหลังจากเขา พวกเขาสองคนจะได้มีเวลาดีๆ ด้วยกันหลังเลิกเรียน เมื่อกลับไปถึงบ้านทาวโฮมแสนเปล่าเปลี่ยวของเชน มันจะไม่เหงาอีกต่อไป
เพราะมีนพให้เชนได้สวมกอดได้ทุกๆ วันโดยไม่มีใครมากีดขวางพวกเขาได้อีกต่อไป... จนกว่าความรักจะสุกงอม... หากนพเรียนจบได้ อนาคตของเขาจะดีแค่ไหนเมื่อมีเชนคอยซัพพอตต์ใกล้ๆ อยู่เช่นนี้ตลอดไป
******
-จบเรื่องสั้น- ครูครับ ผมรักครู
******
นพถือโอกาสอาบน้ำ ในขณะที่เชนเดินเข้ามาตัวเปล่า ขอเข้ามาอาบน้ำด้วยเช่นกัน นพรู้สึกเขินแทบไม่กล้ามองหน้า แต่สำหรับเชน จึงเดินเข้าไปสวมกอดนพใต้ฝักบัวอาบน้ำ“รู้แล้วนะว่าตัวละครในหนังสือแฟนตาซีเล่มนั้น เขาทำอย่างนี้และรู้สึกยังไง” เชนกระซิบอยู่ข้างหูนพ พร้อมๆ กับอาวุธใหญ่ยาวมันเริ่มนอนหลับพักผ่อน แต่ยังแนบอยู่ระหว่างแก้มก้นของนพ ทำให้หนุ่มน้อยใจหายพอสมควร“คะ...ครับ” นพตอบอย่างตกใจ เพราะตื่นเต้นและใจเต้นแรง เขารู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก เมื่อมันได้เกิดขึ้นกับนพ และไม่มีใครในบ้านรู้ว่าเขาอยากทำแบบนี้มานานแล้ว แม้ว่าจะเป็นฝ่ายรับก็เถอะ“จะมีโอกาสบ้างมั๊ยถ้าผมอยากจะรุกบ้าง” นพถามเชนเบาๆ มองเขาด้วยสายตาแบบอยากวิงวอนขอร้อง“ผมไม่มีวันหันหลังให้ใคร เพราะผมชอบเผชิญหน้า แต่ตอนนพหันหลังให้ผม... ผมก็ชอบอยู่นะ มันใกล้ชิดแน่นมากๆ” เชนยิ้มหวานพลางบอกว่า เขาพึงพอใจในตัวนพมากแค่ไหน เพราะจากการคุยกันวันแรก เชนก็พอจะเอาออกว่า นพอ่อยเขามาตลอด ตอนนี้เขาคงสิ้นท่าอ่อยแล้ว และเชนเองก็อยากสานต่ออย่างเงียบๆ เพื่อมิให้นพเสียการเรียนต่อ“ครูเชนครับ... ผมต้องรีบกลับแล้ว นี่มันใกล้จะค่ำแล้วนะครับ” นพรู้สึกได้ว่าเวลา
นพเริ่มลดตัวลงต่ำนอนราบมองภาพที่สูงกว่าตรงหน้า ร่างของเชนดูตัวใหญ่ขึ้นเมื่ออยู่ข้างบน และเรือนขาของนพเริ่มถ่างออกกว้าง ความเป็นของเขาก็เริ่มอวบแข็งแต่ยังไม่ขยายเต็มที่ แต่สำหรับเชนแล้วเขาพร้อมที่จะเริ่มแนบกายเข้าหานพอย่างไม่ลดละ เพราะกำลังตื่นตัวเต็มที่หัวใจหนุ่มน้อยเต้นระรัวจนเริ่มกังวลว่ามันจะเป็นอย่างไร ในขณะที่เชนเริ่มตัวร่างนพเข้าหาให้ถนัดใกล้ชิด จัดแจงให้อยู่ถูกที่ถูกทางมองหนุ่มน้อยตรงหน้า ใจหนึ่งเชนอยากจะหยุด เพราะมันเกินหน้าที่ครูติวหนังสือ แต่อีกใจบอกให้ทำต่อไป เพราะมันเป็นความต้องการลึกของเชน และนพเองก็ต้องการเช่นกัน...“คือ...ผม...” นพรู้สึกกังวลจนเขาเริ่มรู้สึกกลัว“มันจะผ่านไปได้ด้วยดีนะ...” เชนลดตัวลงต่ำในขณะที่ส่วนปลายร้อนระอุก้อนเนื้อแข็ง จ่อเข้ากับประตูสวรรค์ที่ไม่เคยเปิดให้ใครผ่านมาก่อน ยามนี้เชนค่อยๆ เริ่มออกแรงดันเบาๆ ให้นพได้ผ่อนคลาย เพื่อเขาจะไม่เกร็งจนเจ็บเกินไป“ครู...เชน... ครับ... คือว่า... มัน...” นพรู้สึกถึงอะไรบางอย่างเริ่มปริปากแย้มเปิดส่วนล่างของเขา ทวารของเขาค่อยถูกดันให้เผยอเปิดออก จนนพรู้สึกอยากหยุดมัน ก้อนเนื้ออวบร้อนใหญ่ ค่อยๆทะลุแทงอัดร่างของนพจนเ
เชนพานพมาถึงบ้านของเขา แม้จะเป็นทาวโฮมเล็กๆ แต่นพก็เดินตามเข้ามาในบ้านเขาอย่างว่าง่าย หนุ่มน้อยเห็นว่ามีของบางอย่างเป็นของผู้หญิง ของใช้ไม่กี่ชิ้นที่เห็นน้อยมาก ราวกับว่าเคยเกิดขึ้นและก็หายไปจากชีวิตของเชน แววตาหนุ่มน้อยมองเชนจากเบื้องหลัง เมื่อครูหนุ่มพาหนุ่มน้อยมาเที่ยวบ้านเขาก่อนจะไปส่งบ้านของนพ“ครูเชนเคยมีแฟนหรอครับ? ผมเห็นของใช้บางชิ้นเป็นสีชมพู” นพสายตาดีสังเกตเก่ง เชนจึงไม่ได้ตอบอะไรนอกจากพามาถึงห้องรับแขก เพื่อจะได้เลี้ยงน้ำชาเขาก่อนพาไปส่งบ้าน“เลิกกันไปนานพอสมควรจนไม่อยากจำ” แม้ว่าเชนจะตอบแลไม่ใยดี ในความทรงจำเขายังเหลือแฟนเก่าในหัวเขายามที่เคยรู้สึกดีต่อกัน เขาแค่อยากมีที่ว่างให้ใครสักคนมาแทนที่ เพื่อลืมแฟนเก่าคนนั้น เธอแต่งงานใหม่มีลูกกับแฟนใหม่ไปแล้ว เชนยังเคยไปงานแต่งเธอด้วยซ้ำ แต่ไม่ได้พูดอะไรนอกจากตบมือยินดีกับเธอ...“ขอโทษนะครับ เผื่อว่าถ้าหากว่าผมช่วยได้...” นพเว้นคำพูดไว้ ทำให้เชนต้องแลมาทางนพ และรอยยิ้มอันอบอุ่น กับดวงตาที่จ้องมองมายังนพ มันแทบจะไม่ละสายตาไปต่อหน้าเขา...“นายอยากรู้ต่อนี่ ว่าในหนังสือที่ชอบเขาทำอะไรต่อ...” เชนเปลี่ยนความรู้สึกของครูหนุ่ม กลายเป็นแ
หนุ่มน้อยยิ้มแย้มร่าเริงเมื่อได้พบครูเชนอีกครั้ง วันนี้เขาไม่พูดถึงหนังสือแฟนตาซีเลย แต่ตั้งอกตั้งใจเรียนอย่างเต็มที่ จนเชนเห็นว่านพมีแววความสามารถเรื่องเรียน อีกทั้งสามารถวิเคราะห์โจทย์ได้อย่างดีเยี่ยม เชนลองให้ทำข้อสอบปีที่แล้ว และตัวอย่างข้อสอบปีนี้ ผลปรากฏว่าคะแนนสอบออกมาเกือบเต็ม“ฝีมือดีมิใช่น้อยเลยนะนพ” เชนค่อนข้างตะลึงกับความเก่งของนพ จนต้องขยับแว่นตาบนหน้าเพื่อโฟกัสคำตอบที่ได้ตรวจทานไป หลังจากนั้นนพเห็นว่าเขาสามารถทำข้อสอบได้ดีแล้ว เขาเริ่มยิ้มแย้มสดใส ราวกับต้องการรางวัลบ้าง“ครูเชนครับ วันนี้ผมอยากหัดขับมอร์เตอร์ไซค์หลังติวเสร็จครับ ครูเชนไม่ได้รับกลับไปไหนใช่มั๊ยครับ?” นพถามน้ำเสียงใส หวังว่าเขาจะไม่โดนปฏิเสธ ครูหนุ่มอมยิ้มจนเกือบขำลั่นออกมา เพราะเขายังไม่มีแพลนจะสอน แต่มีความตั้งใจจะพาไปกินขนม นั่งรถเล่นหลังเลิกเรียน“สอบเข้ามหาลัยได้แล้ว ผมจะสอนให้นะ แต่วันนี้ผมจะพาไปนั่งรถเล่น กินขนมที่ร้านคาเฟ่ก็แล้วกันนะ ผมเลี้ยง...” เชนกล่าวน้ำเสียงสุภาพราบเรียบอย่างเป็นมิตร มันทำให้นพรู้สึกดีที่รู้สึกว่ามันเป็นรางวัลที่น่าสนใจมาก“สอนให้ผมจริงๆ นะครับ” หนุ่มน้อยมีอารามดีใจจนแทบจะโผก
เชนเริ่มสับสนแล้วนี่เขาทำอะไรลงไป เมื่อได้อยู่กับนพในสวนหลังบ้าน ขณะที่เชนยังติววิชาให้นพอ่านข้อสอบและทบทวนเนื้อหา กลับเป็นเชนที่แอบลอบมองนพอยู่หลายครั้ง หลังจากเผลอกอดจูบนพอย่างลืมตัว ไม่ใช่เพราะเขาเกลียดหรือท้าทาย เขารู้สึกดีมากเมื่อกอดนพเช่นนั้น เชนพยายามลืมเรื่องเมื่อตอนบ่าย และตั้งใจว่าจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีก“ครูเชนไม่ชอบผมรึครับ?” นพแค่รู้สึกดีกับเขามากๆ เมื่อเขาได้มอบรอยจูบที่อบอุ่นนี้มาให้ หลังจากที่นพโดดเดี่ยวและเหงามานาน มีแค่หนังสือกับจินตนาการที่ยังอยู่ปลอบประโลมเขาให้มีชีวิตและความรู้สึกเหล่านี้ต่อไป“ผมกำลังติววิชาให้อยู่นะครับนพ อย่าเพิ่งถามอะไรผมตอนนี้นอกเรื่อง” เชนพยายามไม่ให้นพลากออกนอกเรื่อง เพราะเขามองนาฬิกาอยากให้ระฆังช่วยชีวิตเขาที เพราะเขาเองก็มีระดับความต้องการเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนต้องอดทนที่จะไม่แตะต้องนพอีกครั้งในรอบถัดไป“เอ่อ... ถ้าเรียนเสร็จแล้วว ผมขอถามอีกครั้งได้มั๊ยครับ?” นพรู้สึกหน้าแดงเขินอายมาก เขามีความต้องการ และอยากสานต่อเรื่องนี้เมื่อตอนบ่าย เขารู้สึกดีมากๆเมื่อครูเชนกอดและมอบรอยจูบที่อบอุ่น เขารู้สึกชอบและอยากทำมันอีกเชนไม่ได้ตอบนอกจากขยับแว่น
พักเที่ยงเหมือนเดิมยามสาวใช้เข็นอาหารมาให้ช่วงเที่ยง วันนี้นพทานอาหารเสร็จเร็ว แต่กลับหยิบขนมของว่างเอาไว้ในมือ พลางชักชวนครูเชนให้ออกไปรับแดดที่สวนหลังบ้านด้วยกัน มันเป็นส่วนที่เขาได้พักผ่อนก่อนจะต้องเรียนหนักยามบ่าย“บ้านนายสวยมากเลยนะ นพ” เชนเดินตามออกมา พร้อมน้ำดื่มในมือที่ถือเอาไว้ เขารู้สึกได้ว่า นพเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ร่าเริง แล้วก็นิสัยดีเวลาเรียนกับเขาด้วย“ผมแค่อยากถามว่า ถ้าเราจะทำอย่างในหนังสือ ผมอยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไง?” นพถามในฉากเดียวที่ตัวละครเพศเดียวกันเขาได้ทำร่วมกัน ทำให้สีหน้าของเชนถึงกับตกตะลึงที่โดนถาม เพราะเขาอ่านส่วนนี้แล้ว บอกเลยว่าเขารู้สึกแฮปปี้มากๆ และมากกว่าตอนอยู่กับแฟนของตัวเองเรือนหน้าของครูเชนเริ่มร้อนและเขินแดง เรียวปากเริ่มสั่น ยามมองริมฝีปากหวานๆ เนียนสวยตรงหน้าที่ได้ร้องขอให้เชนสาธิตให้เขาหน่อย“มันคงไม่ดีหรอกนะ นพ ครูมาติวหนังสือนะ เราไม่ได้มาเน้นเนื้อหาในนิยายที่เราได้แลกเปลี่ยนกันบ่อยครั้ง” เชนเริ่มเสียงสั่นเพราะในใจลึกๆ เขารู้สึกกับนพ แต่จะให้ทำแบบนั้นตามคำร้องของหนุ่มน้อย เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะต้องรู้สึกกับนพต่อไปอย่างไร“ดีสิครับ ผมอุต