[Past]
NASA harap na ako ng restaurant na sinasabi ni Nikki. Dito kami magkikita ngayon dahil may importante raw siyang sasabihin. Sobrang excited nga ako dahil may kutob akong sasagutin na niya ako ngayon sa wakas.
Nagpatulong pa nga ako kay Caleb ng magandang susuotin dahil wala na akong maisip. Siya na rin ang bumili ng bulaklak na dapat kong ibigay sa oras na magkita kami ni Nikki.
Sa entrance pa lang ng restaurant ay sobrang lakas na ng kabog ng dibdib ko. Marami ring pumapasok na idea sa utak ko. Ano ang dapat kong maging reaksiyon? Sisigaw ba ako sa tuwa o magtatatalon?
Sa totoo lang ay hindi ko alam. Pero ang sabi ni Caleb ay dapat kalmado lang ako sa oras na sagutin na ako ni Nikki pero kaya ko ba iyong gawin? Isipin pa nga lang na um-‘oo’ siya ay baka magwala ako sa sobrang saya.
Huminga muna ako nang malalim sabay buga para alisin ang kaba sa katawan ng tuluyan nang pumasok sa restaur
[Past]MABILIS kong ikinubli ang sarili sa kanila. Ang pader na ginawang panangga upang hindi nila makita ay siya ring nagbibigay ng suporta sa akin nang biglang manghina.Ilang beses akong umiling. Hindi, imposible itong nakikita ko. Pinaglalaruan lamang siguro ako ng mga mata. Nagkamali lang ako sa nakita.Tama… nagkamali lang ako. Imposibleng hawak ni Nikki ang kamay ni Caleb.“Hello, Kenan?” rinig kong sabi ni Caleb kaya mabilis kong tiningnan ang cellphone. Hindi ko napansin na sinagot niya pala ang tawag ko.Kailangan kong makalayo muna sa lugar para hindi niya mapansin na nasa paligid lang ako at nakita sila. Tumakbo ako nang mabilis hanggang sa mapagod. “H-hello?” ang tugon ko matapos tuluyang makalayo.“Ba’t ka napatawag?”Lumunok muna ako ng laway para alisin ang bara sa lalamunan. “Lunch break na kasi, nasa’n ka?” Pl
[Past]NAHIGIT ko ang hininga sa narinig. Matagal ng may gusto si Nikki kay Caleb? At ano iyong sinasabi niya na ‘something’? May nangyayari ba sa kanila na hindi ko alam?!“Wala akong dapat i-explain,” ani Caleb at muling sinubukang kunin mula kay Nikki ang cellphone na pilit namang itinatago sa likod.“’Yan! D’yan ka magaling. Hindi porket hindi ako nagtatanong, e, hindi ka rin nag-i-explain—“ sandaling natigilan si Nikki nang magtagpo ang mga mata namin.Mabilis akong nagtago. Pambihira! Nakita niya ako!“You know what? I’m tired of this. Ayaw mong mag-explain, right? So, pa’no pala kung si Kenan na ang magtanong? Humingi ng explanation?”“Don’t bring him up. Wala siyang kinalaman dito.”“Really? sigurado kang wala? Kasi kung iisiping mabuti… lahat ng ‘to, dahil sa kanya. And guess what?! An
MATAPOS kumain ay bumalik ako sa kwarto para magsipilyo at kunin ang bag. Tapos ay bumalik sa kusina para tingnan kung tapos na maghugas ng pinggan si Caleb. Siya na rin kasi ang nagpresintang gawin ang mga gawain sa bahay na hindi ko pa magagawa sa ngayon tulad nang paghuhugas ng pinggan.May magandang maitutulong din pala kapag na-i-injured. Ligtas ako sa household chores!“Ito, o,” sabay bigay sa kanya ng susi ng bahay at pati na rin ng gate. “Ikaw na ang magsara at i-lock mo, ha? Sige, aalis na ‘ko.” Kailangan ko ng mauna dahil magku-commute pa ako dahil hindi ako makakapag-motor sa lagay ko ngayon.“Wait, sabay na tayong pumasok.”“Magkaiba tayo ng course.”“Same university.”“Nagsasawa na ‘ko sa pagmumukha mo.”“Ako hindi.” At saka nangiti.Pero hindi ko na siya pinansin at tuloy-tuloy
HINANAP ko agad si Caleb paglabas sa gymnasium pero wala na ito, mukhang kanina pa nakaalis kaya sinubukan kong tawagan pero ayaw naman sagutin at hinahayaan lang na mag-ring ang cellphone.Kainis! Bakit ayaw niyang sagutin? Umiiwas ba siya?!Mahigpit ang hawak ko sa cellphone na kulang na lang ay madurog ito sa sobrang inis. Humanda talaga siya sa akin!Mabilis ang hakbang papunta sa department niya nang matigilan… hindi ko alam ang schedule niya!Sa laki pa naman ng department nila ay hindi ko alam kung saan ko siya unang hahanapin. Muli akong nag-dial at tinawagan this time si Felix, baka alam nito kung nasaan ang kailangan. “Hello? Sa’n ka ngayon?” ang tanong pagkasagot niya sa tawag.“Ca—feteria,” ang sagot niya. “Punta ka rito, kumakain ako.”“Kasama mo si Caleb?”“Hmmp! Kaaalis lang, bakit?”Pambihira!
PAGKATAPOS niya iyong sabihin ay tinalikuran niya ako at sumakay sa kotse. Pabagsak pa nga niyang sinara ang pinto ng kotse.Ha! siya pa talaga ang may ganang magalit ngayon na akala mo ay walang atraso sa ‘kin. At nagawa pang ipalanghap sa akin ang usok mula sa tambutso. Nagpigil lang akong magmura nang malakas dahil baka may ibang makarinig sa akin.“Ang gag* lang talaga ng isang ‘yun.” Pagkatapos ay inamoy-amoy ang sarili. Tatabi pa naman ako mamaya kay Mary Rose, baka kumapit na sa akin ang amoy ng usok.Hindi naman ako agad nangamoy usok pero mas mabuti ng makasiguro kaya bago pumunta sa klase ay dumaan muna ako sa restroom para magpabango. Nang nasa tapat na ng classroom ay huminga ako nang malalim. Mula sa pwesto ko ay nakikita ko si Mary Rose na ang mga mata’y nakapako sa akin. Napangiti pa nga siya habang sinisenyasan akong lumapit at tumabi sa kanya.Oh, My Rose, here I come
PA-WEEKENDS na at naalala kong nagdo-dorm lang si Mary Rose rito sa siyudad dahil sa province talaga siya nakatira. Kaya naisip ko na yayain itong mamasiyal para hindi naman ma-bored sa dorm. Agad akong tumawag sa kanya nang makauwi na sa bahay.“May gagawin ka ba bukas or sa Sunday?”“Wala naman, nasa dorm lang ako buong weekends, bakit mo natanong?” ang sagot niya mula sa kabilang linya.Ayos.! “Gusto mo bang sumama sa ‘kin? Pupunta kasi ako sa mall bukas, may gusto akong panuorin na movie kaso walang gustong sumama sa ‘kin. Hindi ko mapilit si Felix, e,” ang palusot ko.Sana pumayag siya.“Ah, okay—“ yes! “Anong oras tayo magmi-meet?”Nilayo ko muna ang cellphone sa tenga at naghanap ng pwedeng malabasan ng tuwa sa pagpayag niya at pinagsususuntok ang unan sa sobrang saya. At nang makuntento ay muli kong nilapit ang cell
NANG muli kong binaling ang tingin kay Felix ay tinaas lang nito ang kamay sabay sabing, “Let me explain.”Sumulyap ako kay Mary Rose na nagpalipat-lipat ang tingin sa aming dalawa ni Felix. “Anong kailangan mong i-explain? Para ka namang sira,” ang sabi ko sabay hawak sa balikat. Hawak na may kasamang galit at intensiyong manakit.Panira sila sa date ko!“Isama na lang natin sila, Kenan,” ani Mary Rose. Ow, see? Sira na talaga.“Baka, may iba silang plano… ‘di ba?” Pinanlakihan ko ng mata si Felipe.“Sure, sama na lang kami sa inyo,” ang singit ni Caleb.Bigla yatang nagdilim ang mata ko nang tingnan ito. “Hahaha, nagbibiro ka lang ‘di ba?” Kumurap-kurap pa ako para bigyan ito ng sign na ‘wag silang sumama sa ‘min.“Tama, nagbibiro lang siya,” si Felix at sinubukan pang ilayo si Caleb sa akin.
[Past]MULI akong napabuntong-hininga habang nakatitig sa pagkaing nasa harap. Ang ingay ng mga estudiyanteng nasa paligid ay hindi na alintana kahit masakit na sa tenga at halos nakakabingi na sa sobrang ingay.“Hoy! Okay ka lang?!” ang sigaw ni Felix kahit magkaharap lang kami. “Hindi mo kinakain ‘yang pagkain mo… akin na lang?”Mabilis kong hinarang ang kamay sa pagkain at baka kunin nga niya. “’Wag ‘tong pagkain ko!” ang sigaw ko pabalik sabay tingin sa katabing table na puro tawanan na.Grabe, daig pang palengke sa sobrang ingay rito sa cafeteria.“Oy, dali. Itabi mo ‘yang pagkain mo at parating si Caleb.”Mabilis akong lumingon sa likod at nakitang parating nga ito. Talaga naman!“Sige, sa ‘yo na lang ang pagkain ko. Babalik na ‘ko sa room.” At mabilis na tumayo para umalis. Ayoko siyang makita ni ma