7

"พันวา!ทางนี้ๆ"

เสียงเล็กๆที่ตะโกนเรียกทำให้พันวาและอชิที่เดินคุยกันมาหันไปตามเสียง ก่อนจะเห็นว่าเป็นพราวที่นัดกันไว้ 

"มาไวจังเลย เรามัวแต่คุยกับเพื่อนขอโทษนะพราว"

พันวารีบเดินมาหาคนตัวเล็กหน้าตาน่ารักที่นั่งรออยู่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะ ก่อนจะรีบขอโทษที่ให้รอ

"ไม่เป็นไรๆเราเพิ่งมาถึงแล้ววากับอชิก็มาเนี่ย ว่าแต่เราเรียกวาได้มั้ย"

พราวที่ยิ้มกว้างถามอย่างขออนุญาต เป็นคนที่เห็นก็รู้ได้เลยว่าคุยเก่งยิ่มเก่งจนรอบๆตัวดูสดใสไปหมด

"เรียกได้ๆ เราไม่ถือ"

พันวายิ้มตอบแล้วนั่งลงตรงข้าม โดยที่อชิก็นั่งลงใกล้ๆพันวาทั้งที่โต๊ะนั่งก็ว่างอยู่อีกสองตัว แต่เพราะเป็นคนไม่คิดมากอะไรถึงได้ไม่ใส่ใจ

"แต่มีบางคนถือนะครับ ชิเกือบโดนต่อยแล้ว"

อชิอดจะแซวขึ้นมาไม่ได้ จนพันวาหันมาค้อนขวับ

"โดนต่อยอะไรล่ะ ชิก็พูดเกินไปแล้ว"

เพราะเมื่อกี้ที่เดินมาคุยกันค่อนข้างถูกคอ อาจเพราะอชิคุยเก่ง ขี้แกล้ง ทำให้สนิทใจง่าย เลยกล้าที่จะหยอกล้อกันมากขึ้น

"ก็เพื่อนวาดุ ชิกลัว"

อชิแกล้งทำหน้าหงอยจนพันวาผลักคนตัวขาวเบาๆอย่างหมั่นไส้ อชิหัวเราะลั่นอย่างชอบใจที่แกล้งพันวาได้ เพราะเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นอชิเลยผิวขาวมากๆหน้าตาก็เหมือนหลุดมาจากการ์ตูน ทั้งหล่อคม สูงโปร่ง ออร่าจับอย่างที่ใครๆก็ต้องหันมอง 

เหมือนตอนนี้ที่ทั้งสามกลายเป็นเป้าสายตาคนที่เดินผ่านไปมาและคนที่นั่งอยู่รอบๆไปแล้ว

"สองคนรู้จักกันมาก่อนเหรอ สนิทกันจัง"

พราวถามขึ้นอย่างสงสัยในความสนิทสนม และเพราะออร่าบางอย่างของทั้งคู่มันทำให้เลือดใน

ตัวเธอพลุ่งพล่านไปหมด สายตาเธอไม่น่าจะพลาด

"เปล่าครับ เราเพิ่งเจอกันเมื่อกี้เอง"

"วาแน่ใจเหรอครับ บางทีเราอาจจะเจอกันมาตั้งนานแล้วก็ได้นะ"

อชิขัดขึ้นยิ้มๆจนพันวามองอย่างแปลกใจ ถึงจะรู้จักอชิจากชื่อเสียงที่ดังพอควร แต่ก็มั่นใจว่าไม่มีทางรู้จักกันมาก่อนแน่ๆ

"อาจจะใช่ ก็เรียนมาสองปีคงเจอกันในม.บ้างแหละ แต่ถ้าคุยกันก็เพิ่งวันนี้ไม่ใช่หรือไง"

พันวาแย้งขึ้นโดยที่อชิก็เพียงแค่ยิ้มแล้วยักไหล่ใส่คนที่มองอย่างสงสัย

"งั้นมั้งครับ"

"เอาเถอะๆ มาแบ่งงานกันดีกว่าว่าใครจะทำส่วนไหน แล้วถ้าต้องเจอกันจะนัดทำที่ไหนดี"

พราวรีบดึงสองคนเข้าเรื่องงานเพราะเห็นว่าเย็นมากแล้วแต่ยังไม่เริ่มอะไรเลย เรื่องอื่นยังมีเวลาเยอะแยะให้เธอตามสืบ ที่แน่ๆก็ระหว่างทำงานนี่แหละ เพราะเท่าที่ดูท่าทางของอชิ ไม่ธรรมดาแน่ๆ การร่วมกลุ่มทำงานคราวนี้พราวจะต้องได้สิ่งที่คุ้มค่าแน่นอน

"เราทำส่วนไหนก็ได้นะ พราวแบ่งมาเลย แต่ถ้านัดรวมกลุ่มจะไปบ้านเราก็ได้ ทั้งกว้างทั้งว่างเพราะชิโสด วาว่าไงครับ"

อชิที่ตอบพราวและหันไปอธิบายความโสดของตัวเองโดยไม่จำเป็นใส่หูพันวา ทำเอาพันวาสะดุ้งถอยห่างจนอชิหัวเราะอย่างชอบใจ

"จะว่าอะไรล่ะ ถ้าทุกคนโอเคเราก็ได้หมดแหละ"

พันวาผลักอชิที่เบียดมาใกล้และยิ้มกวนไม่เลิก คนอะไรเพิ่งรู้จักกันแท้ๆแต่ทำเหมือนสนิทมานานได้ยังไง

"แฮ่ม..ถ้างั้นก็ตามนี้เนอะ แต่ว่าจะติดต่อกันยังไงดีล่ะ เราต้องแลกไลน์กันก่อนมั้ย"

พราวรีบกระแอมกระไอขัดบรรยากาศแปลกๆตรงหน้าและพูดเข้าเรื่องทันที

"อ้อ นั่นสิชิก็อยากได้ไลน์วาเหมือนกัน จะได้คุยสะดวก"

อชิส่งมือถือให้พันวาก่อนโดยที่ยังยิ้มกว้างจนพันวาเริ่มหมั่นไส้ 

"หรือพราวจะสร้างไลน์กลุ่มอีกก็ได้นะ ไว้คุยเรื่องงาน เรายังไงก็ได้"

สรรพนามที่ใช้แตกต่างชัดเจนจนพราวอดจะหมั่นไส้อยู่ในใจไม่ได้ ท่าทางที่สงสัยตอนนี้คงไม่ต้องแล้วล่ะ ชัดเจนขนาดนี้จะเป็นอะไรได้อีก!

"จ้า งั้นเดี๋ยวเราดึงเข้านะ"

พราวลากเสียงยาวอย่างประชดในความสองมาตรฐาน ทีกับเธอนะพูดปกติ แต่พอพูดกับพันวาเสียงสองเสียงสามแถมยังยิ้มเรี่ยราดอีกต่างหาก

หล่อมากแหละแต่เค้าแสดงออกชัดเจนขนาดนี้ มีแต่จะต้องพายเรือเท่านั้น!

-----------------------------

"มึงจะมองนาฬิกาให้มันกลายเป็นพันวาเลยรึเปล่าวะคลื่น"

ภคินถามอย่างหมั่นไส้ในความร้อนรนมองนาฬิกาทุกสองนาทีของเพื่อนข้างๆ

ไม่รู้เลยว่าประสาท!

"เหี้ยไรกูแค่กลัวเย็นเกินไป มันจะปวดท้องกระเพาะ"

"เออจ้า ห่วงยิ่งกว่าพ่อ แต่มึงเป็นแค่เพื่อนไอ้สัส ไม่มีมึงเค้าก็แดกข้าวได้"

ภคินอดจะประชดประชันไม่ได้ อะไรมันจะเกินเหตุเกินเบอร์ขนาดนี้

"เสือก"

คลื่นผลักหัวเพื่อนแรงๆอย่างหงุดหงิด