"พันวา พันวารึเปล่าครับ"
เสียงทุ้มที่ดังข้างหลังทำให้ทุกคนชะงักและหันกลับมามอง ไม่ใช่แค่พันวาคนเดียว
"เอ่อ...หันมาหมดเลย คือว่า เราอชินะ ที่ได้กลุ่มเดียวกับวาอ่ะ"
คนมาใหม่เอ่ยพลางยิ้มเขินๆเมื่อถูกจ้องจากทั้งสี่คน แต่สายตาที่มองพันวานั้นยินดีจนปิดไม่มิด และมันก็ทำให้คลื่นไม่พอใจเอาซะเลย
"สนิทเหรอ"
คลื่นถามดวงตาเข้มขึ้นอย่างไม่ชอบใจ แบบไม่มีเหตุผล
"ครับ?"
อชิที่คิดว่าน่าจะโดนคนนี้ไม่พอใจเข้าแล้ว โดยที่ไม่รู้ว่าทำไมด้วยถามขึ้นอย่างงงๆ
"สนิทกันเหรอถึงเรียกวา"
"อ้อ…"
คราวนี้ไม่ใช่แค่อชิที่กระจ่าง แต่รวมไปถึงคนอื่นที่ก็พากันงงเมื่อครู่ด้วย
"ก็ไม่ได้สนิทครับ แต่อยากสนิทด้วยคิดว่าพอทำงานด้วยก็น่าจะสนิทกันมากขึ้นอยู่แล้ว"
อชิที่พอจะมองอะไรบางอย่างออก อดไม่ได้ที่จะกวนอารมณ์คนที่ตั้งแง่ใส่กันทั้งที่ไม่รู้จัก ก็แค่ไม่ชอบเหมือนกัน
"ว่าไงนะ"
"คลื่น!"
พันวารีบปรามเพื่อนที่ชักจะไปกันใหญ่ ก่อนเดินออกมาใกล้อชิมากขึ้น
"อชิสินะ เรานัดกับพราวไว้ตอนเย็นนายสะดวกมั้ย ที่จริงก็จะแยกกับเพื่อนไปแล้วนี่แหละ"
"ครับ ชิสะดวก งั้นไปพร้อมวาเลยได้มั้ย"
อชิยิ้มกว้างอย่างอัธยาศัยดี ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าข้างหลังพันวามีคนที่แผ่ออร่าน่ากลัวจนอัคคีต้องรีบคลี่คลาย
"งั้นมึงไปกับเค้าเลยก็ได้วา พวกกูจะไปที่ห้องสมุดก่อน"
"กูจะไปกับวา"
คลื่นรีบบอกก่อนคว้าแขนพันวาให้มาใกล้ตัว
"มึงจะไปทำมะเขืออะไรล่ะ อยู่กลุ่มนี้ก็มาทำด้วยกันดิวะ"
ภคินรีบแย้ง รู้ว่าคลื่นคงหวงเพื่อน แต่นี่มันออกจะมากเกินไปรึเปล่า
"มึงไปกับพวกกูน่ะถูกแล้วคลื่น ปล่อยวาไปทำงานเถอะ ยิ่งช้ายิ่งเย็นไปใหญ่นะ"
อัคคีเตือนสติคลื่นที่ทำท่าจะดึงดันไปให้ได้อย่างอ่อนใจ เก็บทรงไม่อยู่ขนาดนี้ใครจะมองไม่ออกบ้างเถอะ
"เสร็จแล้วทักมาเดี๋ยวไปรับ ห้ามเกินหกโมงไม่งั้นกูไปหาเอง"
คลื่นสั่งอย่างหน้าบึ้งตึง ดูก็รู้ว่าหงุดหงิดที่สุด พันวาถอนหายใจกับความเอาแต่ใจของเพื่อนตัวโต อย่ามาทำเหมือนกับหวงแฟนได้มั้ย…
"เออๆไปเหอะ กูจะรีบๆคุยละกัน"
พันวาตัดบทก่อนจะหันมาหาอชิที่ยืนยิ้มรออย่างสบายใจไม่สนสถานการณ์ที่กำลังเจอสักนิด
"งั้นไปกันเลยมั้ยอชิ"
"ครับ แต่ว่า...วาเรียกชิเฉยๆก็ได้นะครับ จะได้สนิทกัน เนอะ"
อชิยิ้มกว้างจนตาหยีจนพันวาอดจะยิ้มตอบตามมารยาทไม่ได้ สองคนเดินคุยไปเรื่อยๆจนลับมุมตึกไป
"ยังไงครับ เลิกมองได้แล้วมั้ย"
ภคินที่เห็นคลื่นยังมองตามด้วยสายตาท่าทางหงุดหงิดอดจะแขวะไม่ได้ จะหวงเพื่อนอะไรนักหนา
"กูไม่ชอบมัน"
"อ่ะ...ไม่มีเหตุผลแล้วหนึ่ง"
ภคินส่ายหัวกับความใจร้อนของคลื่นที่เกือบจะเปิดศึกทั้งที่เพิ่งเจอกันด้วยซ้ำ
"มึงก็เห็นว่ามันกวนตีนกู"
คลื่นเถียงพลางเดินตามอัคคีที่เดินนำทางไปอย่างเงียบๆ
"กูเห็นแต่มึงอ่ะตั้งแง่ก่อนเลยคลื่น หวงกระทั่งชื่อเพื่อน"
"ก็มันมาทำเหมือนสนิททั้งที่เพิ่งเคยเจอกัน"
คลื่นเถียงอย่างไม่ลดละ โดยที่ภคินยังมองเห็นแค่ความอคติเท่านั้น แต่คนแบบคลื่นหรือจะยอมรับ
"แล้วมึงจะโกรธอะไรขนาดนั้น เพื่อนนะไม่ใช่เมียไอ้ห่า!"
ภคินที่เหนื่อยจะเถียงอดจะว่าอย่างหงุดหงิดใจไม่ได้ จนคลื่นที่เพิ่งรู้ตัวว่าแสดงออกเกินไปชะงัก
"ก็แค่ห่วงมัน สนิทกับใครไปทั่วกลัวเจอคนไม่ดี"
คลื่นแก้ตัวเสียงอ่อย
"คนที่น่ากลัวน่ะใช่คนอื่นจริงๆเหรอวะคลื่น"
อัคคีที่เงียบมานานพูดขึ้นนิ่งๆ
"มึงหมายความว่าไงอัค"
คลื่นถามอย่างแปลกใจ
"เปล่านี่...กูก็แค่พูดไปเรื่อย"
อัคคียิ้มบางไม่ได้จะอธิบายเพิ่ม คลื่นกับภคินต่างสงสัยแต่เพราะรู้ว่าคนอย่างอัคคี ถ้าไม่บอกก็ไม่มีทางจะเค้นถามได้
"มึงพูดแบบนี้ กูเห็นมีเรื่องทุกทีเลยไอ้อัค"
“รู้รึยังครับว่าทำไมชิถึงอยากมาแช่น้ำกันสองคน หืม”อชิแลบลิ้นเลียยอดอกชูชันตรงหน้าอย่างกระหาย อีกมือก็ควานในช่องทางจนโดนจุดกระสันให้พันวาตัวเกร็งอ้าปากครางลั่น “อะ…อชิ อื้อ เจ้าเล่ห์ อ๊า”พันวาต่อว่าคนตัวโตที่แสนร้ายกาจ ถ้าเป็นเรื่องเซ็กส์อชิที่อ่อนโยนก็จะกลายร่างเป็นเสือร้ายพร้อมขย้ำเหยื่อทันที เหมือนตอนนี้ที่พันวาแทบกลั้นเสียงครางไม่ไหว แค่ถูกนิ้วยาวเล่นงาน พันวายังแทบเสร็จคามืออชิเลย“ครบรอบทั้งที จะไม่เปลี่ยนบรรยากาศได้ไงครับ ชิก็อยากทำที่อื่นบ้างนอกจากบนเตียงนี่นา”อชิบอกด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ ก่อนจับพันวาที่ตัวอ่อนระทวยขึ้นมาคร่อมตักจ่อตัวตนใหญ่โตที่ผงาดรอเต็มที่เข้าช่องทางสีหวานทันที“อึก อ้ะ อชิ…”พันวากอดคอหนาเอาไว้อย่างทรมานกับความคับแน่นปนเสียดเสียว อชิจับเอวบางกดลงมากลืนกินแท่งร้อนทีละนิดพลางกัดฟันกรอดกับการตอดรัดของพันวา ยิ่งเข้าไปก็ยิ่งคับแน่นจนแทบจะเสร็จทั้งที่ยังไม่ได้ขยับเลยด้วยซ้ำ“อ่า ที่รัก ชิขอนะครับ”อชิที่รอจนพันวาครอบครองแท่งร้อนจนหมด จูบปากเล็กอย่างเอาใจก่อนเอ่ยขอเมื่อทุกส่วนแนบแน่นจนปวดหนึบ“อื้อ”สิ้นเสียงอนุญาตของพันวาอชิก็ยิ้มพอใจ ก่อนจะจับเอวบางไว้แน่นแล้วสว
“วาครับ ไปแช่น้ำกัน”เสียงเร่งของอชิดังขึ้นไม่รู้รอบที่เท่าไหร่จนพันวาถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนใจปนเอ็นดู ไม่ว่าจะไปเที่ยวหรือทำกิจกรรมร่วมกันตอนไหนอชิก็มักจะตื่นเต้นอยู่เสมอ ขนาดอยู่ด้วยกันมาจนครบรอบสองปีขนาดนี้ อชิก็ยังไม่เคยเปลี่ยนไปเลย“เรียบร้อยครับ ใจร้อนจังน้า”“ก็ไม่ได้มาเที่ยวกันสองคนนานแล้วนี่นา ชิตื่นเต้นมาก”หน้าหล่อยิ้มกว้างสดใสจนพันวาอดยิ้มตามไม่ได้ อชิรีบเข้ามาจับมือบางจูงให้ไปในส่วนด้านหลังห้องพักที่เป็นที่แช่ออนเซ็นแบบส่วนตัวทันที“ไปครับๆ รีบไปแช่น้ำที่อชิอยากแช่เลย ว่าแต่ไม่มีคนอื่นแน่นะครับ”พันวาเดินตามการจับจูงด้วยรอยยิ้มขำ ก่อนจะถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าไม่มีคนอื่นร่วมบ่อแน่ๆ เพราะพันวาไม่ชอบการแช่น้ำร่วมกับคนอื่นสักเท่าไหร่ อชิเลยจองทุกอย่างแบบส่วนตัวเอาไว้เพื่อเอาใจคนรักโดยเฉพาะ“จะมีได้ไงครับ งั้นชิก็ทำไม่ได้น่ะสิ”“ทำอะไรครับ”พันวาหันไปถามอย่างสงสัยทันทีจนอชิเลิ่กลั่กเผยพิรุธออกมา“ปะ เปล่าครับ ชิหมายถึงชิหวงไม่ให้ใครเห็นวาแช่น้ำหรอกครับ”อชิรีบปรับท่าทางให้เป็นปกติแล้วยิ้มหวานกลบเกลื่อน เมื่อเผลอหลุดพูดในสิ่งที่ต้องการแอบแฝงออกมาอย่างไม่ตั้งใจ เกือหลุดปาก
“อื้อ อชิ อึก…”พันวาครางเครือเสียงสั่นสะท้านเมื่ออชิละเลงลิ้นลงบนจุดอ่อนไหวพร้อมใช้นิ้วบดขยี้จนต้องแอ่นอกขึ้นอย่างเสียดเสียว ดวงตาพร่าเบลอด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้ามากขึ้น อชิปรนเปรอสลับข้างอย่างเท่าเทียมสอดมือประคองแผ่นหลังบางที่แอ่นขึ้นให้แนบชิดกันยิ่งกว่าเดิม ร่างบางขาวผ่องที่ขึ้นรอยแดงหลายๆจุดด้วยปากตัวเองนั้นยิ่งโหมอารมณ์ให้ต้องการมากขึ้น กายแกร่งบดเบียดตัวตนแนบชิดจนอะไรๆตื่นตัวเบียดเสียดไปทุกส่วน ชุดคลุมถูกสลัดทิ้งด้วยฝีมือคนบนตัวที่จ้องสบกันด้วยสายตาร้อนแรงราวจะกลืนกินจนหน้าเห่อร้อน อชิยิ้มร้ายก่อนก้มลงครอบครองตัวตนที่แข็งขืนของคนรักทันทีจนพันวาครางลั่น“อ๊า อชิ อื้อ”ปากร้อนที่ครอบครองตัวตนกับมือหนาที่ปรนเปรอทำเอาพันวาบิดเร่าอย่างเสียวซ่าน มือเล็กจิกผมหนาของอชิแน่น แอ่นสะโพกลอยอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อถูกกระตุ้นหนักหน่วง เท้าเล็กจิกเกร็งก่อนที่ทุกอย่างจะแตกพร่าพร่างพรายเมื่อถึงฝั่งฝัน ร่างบางกระตุกเกร็งก่อนปลดปล่อยออกมาใส่ปากอชิอย่างรุนแรง“อ๊า อะ อย่ากลืนนะ!”“อึก…หึๆ”ไม่ทันที่เสียงห้ามของพันวาจะพูดจบด้วยซ้ำ เพราะอชิกลืนมันลงไปต่อหน้าด้วยรอยยิ้มร้ายจนพันวาหน้าแ
“วาครับ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับ”ช่อดอกกุหลาบสีแดงสดช่อใหญ่ที่ถูกจัดมาอย่างสวยงามกับตุ๊กตาหมีสีขาวน่ารักตัวขนาดพอดีมือ ถูกยื่นมาให้พันวาที่เพิ่งเข้ามานั่งในรถที่อชิขับมารับกลับบ้านเหมือนทุกๆวันหลังเลิกงานแบบนี้ ตั้งแต่แต่งงานกันหลังเรียนจบก็ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมาเป็นปี อชินั้นเรียนต่อโทแต่พันวาอยากลองทำงานปรับตัวเข้ากับสังคมที่นี่ให้ได้ก่อน ทั้งคู่ย้ายเข้าไปอยู่บ้านที่พันวาอยู่กับแม่เพราะสงสารที่แม่ตัวเองอยู่คนเดียวเลยไม่อยากแยก แต่เพราะบ้านอยู่ใกล้ๆกับบ้านอชิอยู่แล้วอชิเลยไม่ได้ห่างจากครอบครัวไปไหน“สวยจัง ขอบคุณนะครับชิ”พันวารับช่อดอกไม้มาดมกลิ่นหอมด้วยรอยยิ้มกว้าง กอดตุ๊กตาหมีตัวนิ่มที่เคยบอกอชิว่าอยากได้แนบอกด้วยความดีใจ อชิใส่ใจเสมอไม่ว่าจะเป็นวันสำคัญหรือเทศกาลไหนทั้งที่พันวาไม่ได้ร้องขอ ไม่ได้ใส่ใจอะไรเลยด้วยซ้ำ เพราะทุกวันที่มีอชินั่นก็มีความสุขมากๆแล้ว ความรักที่อชิมีให้มันไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักวัน และอชิก็ไม่เคยน้อยใจสักครั้งหากพันวาลืมหรือไม่ได้เตรียมอะไรให้เจ้าตัว“วันนี้เหนื่อยจัง เติมพลังให้หน่อยครับ”มีแค่สิ่งนี้แหละที่อชิเปลี่ยนไปมากขึ้นทุกวัน การออดอ้อนให้เอาใจ การ
“ชิเวอร์จริงๆด้วย”พันวาบ่นอุบอิบก่อนหลบสายตาพราวระยับนั่นด้วยใบหน้าที่เห่อร้อนขึ้นมา ถ้าอชิแพ้พันวาเวลาอ้อนละก็ พันวาก็แพ้อชิตอนที่มองกันด้วยสายตาหวานซึ้งแบบนี้เหมือนกัน“อร่อยมั้ยครับ”อชิถามคนที่ยืนเคี้ยวขนมจนแก้มตุ่ย เกลี่ยเศษขนมที่ติดแก้มเนียนออกอย่างเอ็นดูคนที่รีบกินเหมือนหิวนักหนา“ที่สุดเลยครับ”“อร่อยกว่าชิอีกเหรอครับแฟน”“แค่กๆ ชิ! พูดอะไรครับคนเยอะแยะ”พันวาสำลักขนมจนหน้าแดงเมื่อได้ยินประโยคน่าอายนั่น อชิรีบส่งน้ำในมือให้คนที่ไอออกมาพลางลูบหลังด้วยความเป็นห่วง แต่ก็อดจะยิ้มกว้างออกมาไม่ได้“ไม่มีใครฟังภาษาไทยออกหรอกครับวา เขินเหรอครับ หน้าแดงเชียว”“ไม่คุยด้วยแล้ว”พันวาสะบัดหน้าใส่อชิที่ช่วงหลังๆมานี้รับมือยากเหลือเกิน อะไรที่ไม่เคยแสดงออกก็กล้าทำทุกอย่างจนพันวาเขินไปหมด“อย่าน่ารักมากสิครับวา ชิหวงนะ”อชิโอบเอวคนน่ารักที่หน้าแดงมาแนบชิดอย่างหวงแหน พันวาคงไม่รู้ว่าตัวเองน่ารักน่ามองขนาดไหน และอชิก็ไม่ชอบให้ใครมามองเยอะแยะด้วย“เลิกแกล้งได้แล้วครับ ไม่งั้นคืนนี้วาไม่นอนด้วยนะ”“ไม่เอานะครับ ถ้าวาไม่นอนด้วยชิจะกอดใคร ไม่แกล้งแล้วก็ได้ครับไปขอพรกันเร็ว”อชิทำหน้ามุ่ยก่อนจะส่
“แม่หนาวมั้ยครับ”พันวาถามแม่ที่นั่งดูทีวีอยู่ก่อนจะเข้าไปกอดรัดซุกหน้าลงที่พุงคนเป็นแม่ราวกับเด็กน้อยให้แม่ตัวเองหัวเราะลั่นอย่างเอ็นดู“มากเลยลูก กี่ปีแล้วนะที่ไม่ได้มาที่นี่ คิดถึงพ่อเลยเนอะเค้าชอบมาเที่ยวญี่ปุ่นมากๆเลย”พรพิมลลูบหัวลูกชายสุดที่รักก่อนจะนึกไปถึงคู่ชีวิตที่จากกันไปนานด้วยความคิดถึง หากยังอยู่กันครบครอบครัวป่านนี้คงมีความสุขมากแน่ๆ“เราก็พาพ่อมาอยู่ด้วยกันแล้วไงครับ ตอนนี้แม่ก็ไม่เหงาแล้วนะครับได้คุยกับคุณน้าทั้งวันเลยนี่นา”พันวาที่จับกระแสเสียงความเศร้าของแม่ได้รีบบอกอย่างปลอบใจ พลางมองไปที่รูปตรงผนังห้องด้วยรอยยิ้ม รูปของพ่อที่พันวาเอามาด้วยเพื่อให้พ่อได้กลับมาที่ที่ชอบมาเที่ยวด้วยกัน“ก็จริงจ้ะ แม่มีความสุขมากๆเลยที่ได้ทำนู่นนี่ เดินเล่นไปทั่วแล้วก็ได้อยู่กับลูกทุกวันแบบนี้”พรพิมลยิ้มกว้างมองรูปสามีก่อนจะหันมามองลูกชายอย่างแสนรัก เธอตัดสินใจลาออกจากอาชีพครูไม่รอเกษียณอย่างที่เคยคิดเพราะอยากมาอยู่กับลูกมากกว่า ในเมื่อไม่รู้เวลาว่าจะหมดลงตอนไหนก็ขอใช้ช่วงเวลาที่เหลืออย่างคุ้มค่าที่สุด อยู่ด้วยกันไปจนถึงช่วงสุดท้ายของชีวิต เธอก็พอใจแล้วจริงๆ“วาก็มีความสุขมากๆครับ