17 - ความสัมพันธ์ที่เห็นแก่ตัวNC

ความสัมพันธ์ที่เห็นแก่ตัวNC

เพียงเวลาไม่กี่นาที ที่เขาบดเบียดจูบปากของเธอนั้น เขาก็จับเธอลอกคราบไปด้วยความชำนาญ โดยที่ปากไม่ยอมละปล่อยออกจากปากเธอเลย เพราะกลัวจะได้ยินคำปฏิเสธออกมาจากปากของเธอ และดันตัวเธอนอนราบไปกับเตียงกว้าง โดยที่มีเขาขึ้นคร่อมอยู่ด้านบน

“วิชญ์ อย่า...” เมื่อได้สติขึ้นมา เธอจึงดันอกเขาไว้ แล้วพยายามเอ่ยห้ามไม่ให้เขาทำอะไรเลยเถิดไปมากกว่านี้

“อย่าห้ามกันเลยนะ เราต่างก็ต้องการกันและกัน คุณเองก็รู้ดีนี้” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้น พร้อมกับจ้องมองใบหน้าเธออย่างอ้อนวอน

“แต่นาย อ๊ะ...” เธอพยายามหาข้อแก้ตัวขึ้นมาอ้าง เพราะสถานะของเธอและเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน ก็แค่คนเคยมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันแค่ไม่กี่ครั้ง(ทุกครั้งที่มีโอกาส)เท่านั้น เธอไม่อยากปล่อยตัวปล่อยใจให้เขารังแกไปมากกว่านี้แล้ว เธอรู้สึกละอายแก่ใจตัวเอง

“แฉะขนาดนี้แล้ว ปล่อยตัวไปตามอารมณ์เถอะ” แต่คนตีมึนที่ไวกว่า สอดมือเข้าไปสัมผัสเคล้าคลึงที่จุดอ่อนไหวต่อความรู้สึกของเธอเข้าเสียแล้ว

เธอไม่รู้จะควบคุมหรือห้ามเขาอย่างไรต่อดี จึงปล่อยให้กามารมณ์ได้ครอบคลุม และเป็นฝ่ายนำทางปลดปล่อยไปกับเขา เพียงแค่เขาสัมผัสเธอก็คล้อยตาม จ