26 เจ็บกายแต่ใจอุ่น

ชานนท์โบกมือปฏิเสธ “รีบกินเถอะจะพาไปเดินเล่นที่สะพานเวคคิโอที่นั่นมีแขวนกุญแจคู่รักแบบที่ฝรั่งเศสเกาหลีนิยมด้วย แต่รู้สึกว่าสะพานจะเก่า ๆ ไม่รู้ทางการยังให้แขวนอยู่รึเปล่า”

“โอ้โห! มีหลายประเทศเลยนะคะ ไม่รู้วัฒนธรรมแบบนี้เริ่มมาจากไหนแต่เรียกนักท่องเที่ยวให้มาเที่ยวได้นะ ใคร ๆ ก็ชอบเรื่องโรแมนติกแบบนี้”

“นั่นสิ ผมก็เพิ่งรู้ว่ามันโรแมนติกมาก คนอยู่ไกลกันกลับมาอยู่ด้วยกันแบบนี้” กว่าจะรู้ตัวว่าเผลอพูดเผลอมองหล่อนนานเกินไปก็เมื่อสิ่งที่คิดหลุดออกจากปากได้แต่พูดแก้เก้อ “กินเถอะเดี๋ยวผมพาไป”

“ค่ะ” หล่อนหน้าแดงก้มหน้าก้มตากินอาหารหมดจานพอเงยหน้าก็พบว่าชายหนุ่มนั่งมองหล่อนพลางจิบกาแฟพลางแล้ว

“รู้ไหมว่าสะพานนี้เป็นสะพานเก่าสมัยสงครามโลกครั้งที่สองที่รอดจากการถูกระเบิดทำลาย ข้ามสะพานไปเนินเขาด้านโน้นจะเห็นวิวฟลอเรนซ์ทั้งเมือง แต่เราอาจต้องเดินเหนื่อย”

“ไม่มีปัญหาเลยค่ะ แต่ว่าฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”

ชานนท์พยักหน้าก่อนจะมองตามร่างบอบบางเดินไปเข้าห้องน้ำจึคงเรียกพนักงานเก็บเงิน

ระหว่างรอชายหนุ่มมองไปรอบ ๆ นักท่องเที่ยวไปมา บ้างคู่รัก บ้างก็มาเป็นครอบครัว ดูแล้วก็เพลินดี

ชีวิตที่ไม่ต้องคร่ำเคร