86 ผมรักลูกสาวคุณ

ท่ามกลางแสงจากโคมไฟสลัวที่ปักเว้นระยะตลอดทางเดิน กรณ์ยืนตะลึงอยู่มุมหนึ่งของประตูบ้านอย่างงงงัน นานพอกับพัชระที่เพิ่งกลับจากร้านอาหารกลับมาเจอเข้าพอดี เขาต้องแปลกใจเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของชายหนุ่มอารมณ์ดีอย่างกรณ์จึงเอ่ยถาม

“ดึกแล้วมายืนทำอะไรตรงนี้ล่ะเรา”

“ลุงพัช!” กรณ์ถึงกับสะดุ้งผละจากประตู “ผมก็นึกว่าใคร คือผมจะมาดูเอรินว่าดีขึ้นรึยังแต่มันดึกแล้วก็เลย...”

กรณ์พูดตอบเสียงดังกว่าปกติและเหลือบมองเข้าไปในบ้านเป็นระยะโดยที่พัชระไม่ทันได้สังเกตเห็น เขาเป็นห่วงเอรินถ้าเกิดพ่อของหล่อนรู้ความจริง

“มาสิมา ลุงรู้ว่าเราเป็นห่วง มีแต่ลูกสาวลุงนั่นแหละที่ไม่รู้”

“คุณลุงครับ คือผมไม่ได้...” กรณ์อึกอัก

“ยังไม่ห้าทุ่มเลย ลุงจะเข้าไปดูเอรินพอดี ไปด้วยกันสิจะได้หายห่วง” พัชระตบบ่าให้กำลังใจก่อนจะเดินนำเข้าไป แต่เมิ่อนึกอะไรได้จึงหยุดถาม

“ว่าแต่โครงการของเราใกล้เสร็จรึยัง”

“อีกพอสมควรครับลุง” กรณ์ตอบสีหน้าไม่ค่อยดีเมื่อนึกถึงที่โดนมัณฑนากรสาวคาดโทษและโทรตามจิกตลอดจนรำคาญและตอนนี้เขาต้องปิดโทรศัพท์หนีเพราะหล่อนคอยแต่เซ้าซี้

“ถ้าเสร็จเมื่อไหร่ ลุงขอฝากเอรินด