تسجيل الدخولمشاركة
27 แผนลวงกระต่าย
آخر تحديث:
2025-07-04 09:43:00
أحدث فصل
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 123 ใจร้าย
“แม่แก่ชรามากแล้ว หวังได้เห็นเจ้าเป็นฝั่งเป็นฝา มีชายาที่เจ้ารักและรักเจ้า ถือว่าแม่ขอได้หรือไม่”“เสด็จแม่อยากให้ลูกรับไฉ่อีเป็นชายาหรือพ่ะย่ะค่ะ”“ไม่”“เช่นนั้นคือ...”“แม่อยากเห็นคนที่ลูกรักและอยากอยู่ด้วย ที่สำคัญแม่กลัวเจ้าเหงา แม่อยากเห็นหลานน้อยน่ารักก่อนตายได้หรือไม่”“โธ่!” หลี่ชงเหอนึกได้รีบโบกมือไล่นางกำนัลที่คอยชายตามองออกไปก่อนจะพยุงมารดาที่กำลังออกแรงลุกนั่ง แต่ดูเหมือนอ่อนล้าเต็มที พอลับตานางกำนัลเขาจึงค่อยผ่อนคลายลง“เสด็จแม่ไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องนั้นลูกจะจัดการได้”“แต่ก็ไม่จัดการเสียที”“ก็ลูก...”อ๋องทะเลทรายผู้ทระนงเกิดนี่งอั้นตันคอเมื่อสบตามารดา เขาไม่ทันได้สังเกตเลยว่าเพียงช่วงเวลาสามปีที่อยู่ด้วยกัน นางจะอ่อนล้าลงไปถึงเพียงนี้คิดแล้วก็เจ็บใจ...เขาเกือบต้องเสียมารดาไปเพราะการกระทำของฮูหยินฟางผู้นั้นเสียแล้วเหยียนชิวอี้เผยรอยยิ้มอ่อนล้า ดวงหน้าซีกหนึ่งยังมีริ้วรอยแผลเป็นจากน้ำร้อนลวกไม่คลาย ตั้งแต่ที่เจ็บหนักคราวนั้นนางก็ป่วยออดๆ แอดๆ เรื่อยมา อีกทั้งยามนี้ก็อ่อนล้าลงตามประสาและยังมีอาการไอโขลกๆ อยู่เป็นระยะนางรู้ตัวดีว่าคงอยู่ได้ไม่นานแล้ว สำหรับนางแล้วนั้น
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 122 หนทางที่ต้องเลือก
ฟางถิงถิงขัดใจ หรือเพราะคนผู้นั้นเบื่อหน่ายที่จะพานางไปด้วยจึงทิ้งกันกลางทางเช่นนี้ หากว่าคนผู้นี้มาร้ายเล่า นางควรจะเชื่อร่วมทางไปด้วยหรือไม่!“ไปได้แล้วฮูหยิน”“จะ เจ้าเรียกข้าว่าฮูหยิน?”“หรือให้ข้าเรียกเจ้าว่าแม่นางน้อยดี”“ไม่! ไม่ๆ เรียกข้าว่าฮูหยินหลี่เหมาะสมแล้ว”ฟางถิงถิงเดินนำมาที่ม้าด้วยสีหน้าเชิดๆ อย่างน้อยยังมีคนบ้าหลี่ที่เป็นเกราะกำบังให้ก็ยังดีกว่า แต่คล้อยหลังก็มีหัวเราะตามมา นางถึงกับหันขวับมาที่ต้นเสียง แต่เฉิงเผิงซู่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “แล้วเหตุใดข้าต้องเชื่อใจไปกับเจ้า”เฉิงเผิงซู่โบกป้ายไม้สลักตัวหนังสือสีดำขนาดเท่ากำปั้นโยนให้ฟางถิงถิงที่รับไว้อย่างไม่เต็มใจก่อนจะยกขึ้นอ่าน“คอกม้าสกุลหลี่ คือบ้านของสามีข้าหรือ...” นางเอ่ยถามพลางหน้านิ่วคิ้วขมวด “อ๋อ... ที่แท้ก็เป็นค้าขายพวกสัตว์นี่เองใช่หรือไม่”“มิผิด”“ดีจัง ข้าชอบ” นางเอ่ยด้วยสีหน้าแช่มชื้น รู้สึกดีขึ้นเป็นกองที่รู้ว่าอีกฝ่ายยังพอมีหลักมีฐานมิใช่หลักลอยหรือเป็นพวกโจรแอบอ้างดั่งเช่นที่โจรป่าสองคนนั่นบอกไม่“แล้วที่นั่นมีใครอยู่บ้าง”“เจ้าหมายถึงผู้ใด”“เอ่อ... ก็เช่นบุพการี หรือ เอ่อ... ฮะ ฮูหยิน เอ่อ หรือเขามี
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 121 คิดจะทิ้งกันรึ!
อวี๋เซวียนได้ฟังถึงกับทอดถอนใจ “ใช่ มันคือสิ่งที่เจ้าควรทำและต้องทำ”“แต่ข้าทำให้ท่านแม่ต้องเสียใจที่ต้องนับญาติกับสองผัวเมียใจร้ายนั่น” อวี๋เซวียนงันไป มิใช่แค่ความรู้สึกของบุตรชายที่ต้องรักษาแต่เพราะเรื่องความสัมพันธ์ของนางกับเศรษฐีฟางในอดีต ไม่มีผู้ใดในเมืองนี้ไม่รู้เพราะครอบครัวของฟางเหยียนดูถูกดูแคลนนางมาตลอดและอวี๋เสิ่นเฉินรับรู้มาตลอดแต่เรื่องมันก็แล้วไปแล้ว...สายน้ำมิเคยหวนกลับเช่นไร...อดีตของนางก็มิอาจหวนคืนกลับไปได้เช่นนั้น...ยังดีที่อวี๋เสิ่นเฉินเป็นเพียงบุตรบุญธรรม มิเช่นนั้นนางไม่อยากนึกเลยว่าเหตุการณ์จะยุ่งเหยิงอีรุงตุงนังกันถึงเพียงไหน“เจ้ารู้ใช่หรือไม่ว่าแม่รักเจ้า”“ข้ารู้ ข้ารู้ดีว่าท่านแม่รักข้ามากขนาดไหน” อวี๋เสิ่นเฉินเงยหน้าตาแดงก่ำมอง “หากไม่มีท่านแม่ชุบเลี้ยง ข้าคงเป็นเพียงเด็กกำพร้าข้างถนนไร้คนเหลียวแลมิได้ร่ำเรียนหนังสือ”“แม่ดีใจที่เจ้าไม่ลืมลมหายใจดั้งเดิมของเจ้า”“ข้าไม่มีวันลืม!” อวี๋เสิ่นเฉินละล่ำละลัก“เช่นนั้นพรุ่งนี้ทำในสิ่งที่ถูกที่ควรเสีย นึกว่าเห็นแก่แม่และชื่อเสียงเหลาบุปผาของเราอย่าให้ใครมาตราหน้าว่าไร้ความละอาย”“แต่ข้าต้องอยู่กับนางตราบชีว
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 120 สองจิตสองใจ
หลี่ชงเหอมือไพล่หลังเดินกลับไปกลับมาประมวลความคิดครู่หนึ่งจึงเอ่ย “ยังหรอก ข้ายังตบแต่งนางมิได้ นางยังไม่ทำให้ข้าวางใจ” “นั่นก็มิได้ นี่ก็ไม่ดี กระหม่อมเกรงว่าเรื่องนางจะทำให้ท่านอ๋องต้องลำบาก”“ไม่เป็นเช่นนั้นหรอก เรื่องหลังบ้านข้า ข้าจัดการได้”เฉินเผิงซู่ที่เป็นทั้งองครักษ์และเพื่อนเล่นในวัยเด็กเพราะเป็นบุตรของแม่ทัพใหญ่ถึงกับหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นท่าทีมั่นใจแต่ก็หวาดระแวงของผู้เป็นนาย เขารู้สึกอยู่ไม่น้อยว่ายามนี้อารมณ์ส่วนตัวของอ๋องสามหลี่ชงเหอผู้น่าหวาดหวั่นในสายตาผู้คนกำลังตกอยู่ในห้วงรักที่อยู่นอกเหนือเหตุการณ์บ้านเมืองล้วนเป็นสิ่งที่ไม่เคยได้เห็น ช่างน่าประหลาดแท้...ทว่ากิริยาท่าทีอ้ำอึ้งของเฉิงเผิงซู่ที่ดูยำเกรงก็ทำให้นึกสงสัย“มีเรื่องอันใดที่เจ้าอยากบอกข้าหรือไม่”“ก็มีอยู่แต่คงมิได้สลักสำคัญอันใดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“ว่ามา” หลี่ชงเหอเค้นถามอย่างไม่ใคร่ใส่ใจเพราะมัวแต่มองเหม่อไปยังกระท่อมที่ไร้ความเคลื่อนไหวใดๆ“วันก่อนเผ่าหรวนส่งทูตคนใหม่ไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทที่เมืองหลวง แต่ทว่าทรงมิให้เข้าพบอ้างเหตุประชวรจึงให้ทูตฝ่ายนั้นกลับไป”“กลับไปก็ดีแล้ว แต่ว่าเหตุใดพวกมันยังปร
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 119 อย่าสู่รู้
ฟางถิงถิงถึงกับนิ่งอั้นตันคอ รู้สึกเหมือนมีก้อนสะอื้นมาจุกอยู่ที่ลิ้นปี่แม้จะกลืนน้ำลายลงคอยังยากลำบาก ยามนี้นางมีสภาพไม่ต่างจากเด็กกำพร้าสิ้นไร้ไม้ตอกนางจะอยู่ก็ตาย ไม่ตายก็ถูกปรามาสให้ได้รับความอับอาจ จะกลับก็ไร้สิ้นหนทางและสถานะให้กลับไป ไม่สู้ตามคนผู้นี้ไปหาครอบครัวที่แท้จริงไม่ดีกว่า...“ข้าจะไม่ทำเช่นนี้อีกหากเจ้าสัญญากับข้า” นางต่อรองสีหน้าขึงขังคิดจะต่อรองเช่นนั้นรึ...หึหึ…หลี่ชงเหอกระตุกยิ้มเยาะหยันก่อนเอ่ย “เจ้าอยู่ในสถานะที่จะทำเช่นนั้นได้รึกวางน้อย”“ข้ามิใช่กวางน้อย”“ก็ได้ ไม่เป็นกวางน้อยหรือจะเป็นหมูน้อยแทน”“ข้าไม่เป็น! ไม่เป็น ไม่เป็นอะไรทั้งนั้น” นางพร่ำบอกพลางผลักไสอ้อมแขนแกร่งที่กำลังรุกรานอีกหลี่ชงเหอซ่อนรอยยิ้มพึงใจก่อนจะปล่อยนางเป็นอิสระแล้วเปลี่ยนสีหน้าเป็นขึงขังก่อนเอ่ย “ก็ได้ เจ้าคงเหนื่อย ข้าไม่กวนแล้ว เจ้านอนเถอะ”พูดจบหลี่ชงเหอก็ผุดลุกหมุนตัวหันหลังออกไปจากกระท่อมแต่ยังไม่พ้นประตูก็ชะงักหันมาที่นาง“นอนเสีย พรุ่งนี้เราต้องเดินทางต่อ”“แล้วไหนเจ้าว่าที่นี่เป็นบ้านเจ้า”“ที่นี่แค่โรงนาที่เอาไว้พักค้างคืนก่อนเดินทางต่อเท่านั้น”“แล้วบ้านเจ้าล่ะ”“บ้านข้า
กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ 118 ลองใจ
หลี่ชงเหอไม่ตอบกลับหมุนตัวเดินต่อไปทรุดนั่งยังริมตลิ่ง ก้มหน้าก้มตาตักน้ำใส่กระบอกไม้ไผ่ที่หยิบมาจากหน้ากระท่อม พอเสร็จก็เดินเลี่ยงฟางถิงถิงนำไปที่กระท่อมหน้าตาเฉย นางถึงกับงุนงงแต่ก็ต้องเดินแกมวิ่งตามร้องเรียก แต่หลี่ชงเหอกลับไม่นำพา“นี่เจ้า! หยุดก่อน ข้าบอกให้หยุด” หลี่ชงเหอไม่หยุดรีบเดินกลับเข้ามาในตัวบ้าน วางกระบอกน้ำบนโต๊ะแล้วเดินไปที่มุมหนึ่งในกระท่อมหยิบผ้าเก่าๆ ผืนหนึ่งขึ้นมาปูลวกๆ บนแคร่ไม้ไผ่แล้วล้มตัวลงนอนหนุนแขนตัวเองขณะจ้องฟางถิงถิงที่หยุดยืนตรงหน้าประตูไม่วางตา “นั่นคือที่นอนของเจ้ารึ” “มานี่สิ มานอนกัน” เขาเอ่ยเสียงเรียบ “ข้ายังไม่ง่วง”“ก็ตามใจ” เขาตอบพลันเปลี่ยนอิริยาบทเป็นนอนตะแคงจ้องนางด้วยสีหน้ากรุ้มกริ่มฟางถิงถิงกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก นางค่อยๆ เดินฉากหนีไปที่มุมห้องพอได้ที่เหมาะก็ทรุดนั่งชันเข่าระแวงระวัง ดวงตากวางจับจ้องอีกฝ่ายไม่วางตาจนเขาผุดลุกนั่ง นางถึงกับสะดุ้งเฮือก“มานอนนี่สิ ถิงถิง” เขาเอ่ย “ข้ารู้ว่าเจ้าก็ง่วงเต็มที”“ข้ายังไม่ง่วง” นางย้ำคำเดิมหลี่ชงเหอยักไหล่ล้มตัวลงนอน ตามองมาที่นางแล้วขับลำนำเบา
قد تعجبك أيضًا
เกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน32.3K وجهات النظرสามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ17.4K وجهات النظرท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่132.3K وجهات النظرยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว311.4K وجهات النظرนางเอกหลบไป นางร้ายมาแล้ว
หยกขาว621 وجهات النظرฝ่ามิติพลิกชะตาราชาทรราชย์
RainyStarSea 67 وجهات النظرเมื่อหิมะโปรยปราย
เฟยฮวา4.5K وجهات النظرชายาของท่านโหวสิ้นใจแล้ว
moonlight -mini1.8K وجهات النظر
