7

EP7 - กลรัก รุ่นพี่สถาปัตย์ (ฟาริน)

(รินจะเอามือถือไปคืน พี่อยู่ร้านไหนส่งโลเคชั่นมาให้รินหน่อยค่ะ)

(ไม่ต้องมาหรอก พรุ่งนี้ก็ได้)ลีวาย

(ส่งมาเถอะค่ะ รินแวะไปแล้วจะกลับเลย)

(ก็ได้ครับ ทำไมเถียงแล้วไม่ชนะ) ลีวาย

ฟารินขับรถออกจากบ้านโดยที่บอกผู้เป็นพ่อว่าจะไปนอนที่คอนโด แม้จะถูกบ่นแต่ฟีนก็ตามใจฟารินเสมอ เธอมาจนถึงสถานที่ ที่ปักหมุดจากลีวาย ก่อนเดินลงจากรถแล้วมองชื่อร้าน

"ร้าน มอมเหล้า โห ชื่อร้านน่ากลัวมาก" ฟารินเอ่ยก่อนจะกดมือถือยุกยิกๆส่งไลน์หาลีวายว่าเธออยู่หน้าร้าน

ทางด้านลีวายที่ได้รับข้อความ ก็กดเปิดมือถือขึ้น เขาอ่านแล้วรู้ว่าฟารินมาถึงหน้าร้าน จึงลุกขึ้นก่อนเอ่ยกับเพื่อนร่วมโต๊ะ

"เดี๋ยวกูมานะ"ลีวาย

"ไปไหนวะ?"

"เอามือถือไปให้ฟาริน น้องรออยู่หน้าร้าน" พูดจบลีวายก็เดินออกจากโต๊ะไป

ไม่นาน ฟารินก็เห็นลีวายในชุดสีดำสนิททั้วตัวเดินออกจากร้านมาพร้อมกับยังใส่หมวกแกล็บอยู่ เขาเดินตรงมาหาเธอทันที ตอนนี้ลีวายเหมือนเป็นอีลุคที่ต่างจากลุคชุดนักศึกษานิดหน่อย

"รอนานมั้ย"ลีวายเอ่ย

"ไม่นานค่ะ นี่ค่ะมือถือพี่" ฟารินเอ่ยก่อนส่งมือถือให้เขา

"นี่ครับ" ทั้งคู่ส่งมือถือแลกกัน

"ไอ้วาย"

เสียงเรียกของโฟดังขึ้น ทำเอาทั้งคู่หันกลับไปมอง นอกจากโฟยังมีผู้ชายอีกสองคนที่เดินตามออกมาด้วย

"ออกมากันทำไม"ลีวายเอ่ย

"น้องสาวคนสวยนี่ใครไอ้วาย มึงมีแฟนใหม่แล้วเหรอ"เพื่อนคนนึงของลีวายเอ่ย

"นี่น้องรหัสกู"

"พี่ชื่อเติ้ง นี่ไอ้ตั้มครับ ชื่อน้องอะไรครับ"เติ้งเอ่ย

"ฟารินค่ะ"

"ไหนๆก็มาแล้ว ไปนั่งดื่มด้วยกันก่อนมั้ยครับ พวกพี่ไม่น่ากลัวนะ"เติ้งเอ่ย

"พวกมึงหยุดเลย นี่มายังไง นั่งรถมาหรือขับรถมา"ลีวายพยาบามกันเพื่อนออกเพื่อให้ฟารินกลับ

"รินขับรถมาค่ะ"

"เดี๋ยวพี่เดินไปส่งที่รถ พวกมึงเข้าร้านไปก่อนเลย"ลีวายเอ่ย

"อย่าหวงกางดิครับเพื่อน น้องฟาริน เชิญครับ"ตั้มเอ่ย

"มึงก็อยู่ ไม่เป็นไรหรอก ไอ้สองคนนี้มันไม่เคยมีประวัติสักหน่อย"โฟเอ่ย

"งั้นรินนั่งแปปนึงก็ได้ค่ะ เดี๋ยวค่อยกลับ"

ลีวายกรอกตามองบนก่อนถอนหายใจแล้วเดินคุมหลังฟารินเข้าไปในร้าน ที่นี่ไม่ใช่ผับ จึงค่อนข้างสว่าง เพราะมันเป็นร้านนั่งดื่ม ดนตรีสบายๆ และร้านเปิดโล่งมาก

"พวกมึงสามคน กลับแล้วเจอแข้งกูแน่"ลีวายเอ่ย

"ไม่เป็นไรค่ะพี่ลีวาย รินไม่ได้กลัวสักหน่อย ขอค็อกเทลสักแก้วได้มั้ยคะ" ฟารินเอ่ย

"ขอโค้กครับ"ลีวายเอ่ยสั่งแทนฟารินที่จะดื่มค็อกเทล แต่ลีวายกลับสั่งโค้กให้เธอ

"อ้าว"

"ขับรถมาจะดื่มทำไม"ลีวาย

"เบาหน่อยไอ้เสือ"โฟเอ่ย

"เดี๋ยวกูมา ไปเป่าควันแปป มึงเอามั้ยไอ้วาย" ตั้มเอ่ยพรางยกซองบุหรี่ให้ลีวาย

"มึงเอาเลย" ตั้มเดินออกไปก่อนที่ฟารินจะหันกลับมาหาลีวายแล้วเอ่ยถามขึ้น

"พี่สูบบุหรี่ด้วยเหรอคะ?"

"นานๆที ไม่ได้ติด สูบได้ แต่ก็ไม่ได้อยากถ้าไม่มี"ลีวายเอ่ย

"เดี๋ยวปอดดำหมดค่ะ"

"ก็ไม่สูบนี่ไงครับ"ลีวายเอ่ย

"สาบานว่านี่น้องรหัสมึงจริงไอ้วาย?"เติ้งเอ่ย

"ก็เออดิ"

"เออ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนเช้า ไปดื่มต่อที่ห้องมึงนะ"โฟเอ่ย

"ทำไมต้องห้องกู?"ลีวายเอ่ย

"กูอยู่บ้าน มึงจะไปกินบ้านกูมั้ย แม่กูได้เขวี้ยงฝาหม้อใส่อีก"โฟเอ่ย

"ไอ้สัส ไม่เอาหรอก ครั้งก่อนฝาหม้อเฉียวหัวกูด้วย"เติ้งเอ่ย

"ห้องมึงเหมาะสุด จบครับ 5 ทุ่มเคลื่อนพลย้ายฐานทัพ"โฟเอ่ย

"นี่โค้กครับ"

ลีวายวางแก้วโค้กน้ำแข็งให้ฟารินในขณะที่พนักงานเพิ่งเอามาเสิร์ฟ แต่ฟารินที่ขี้เล่นก็แอบมองหน้าโฟที่กำลังขำ เธอแอบรินเหล้าใส่แก้วตัวเองในขณะที่ลีวายไม่เห็นแล้วขำคิกคัก

สนุกตอนแรก สักพักก็เริ่มออกอาการว่ากำลังเมา เธอนั่งไม่ตรงก่อนที่จะเริ่มซบลงกับไหล่ของลีวายที่นั่งข้างๆ

"ฟาริน"

"เมาแล้วอ่ะ..ไม่ควรเลย งืออออ"

"เมา? เมาอะไร?"

ลีวายยกแก้วโค้กของฟารินขึ้นดม ก่อนจิบเข้าปาก พบว่ามันขม มีกลิ่นเหล้า ในแก้วนี้คือเหล้าผสมโค้ก ทันทีที่รู้ ลีวายสาดสายตามองเพื่อนร่วมโต๊ะทันที แต่ทุกคนนั่งห่างเข้ากับฟารินหมด

"เฮ้อ..หาเรื่องแล้วมั้ยวะ"ลีวายเอ่ยพรางมองฟาริน

ทั้ง5คนเดินออกมานอกร้านพร้อมกับลีวายที่ประครองฟารินที่เดินไม่ตรงออกมา แน่นอนว่าสภาพนี้เธอขับรถไม่ได้แน่

"ไอ้วาย มึงเปิดกระเป๋าน้องฟารินดิ ว่ากุยแจรถอยู่ไหน"โฟเอ่ยในขระที่ลีวายถอนหายใจเพราะไม่อยากค้นของๆฟาริน แต่ก็หยิบสมาร์ทคีย์ยี่ห้อหรูขึ้นมา

"โห นี่บ้านรวยขนาดไหนวะเนี้ย"เติ้งเอ่ย

"มึงกดดิไอ้วาย คันไหน"

เมื่อลีวายกดปลดสัญญานล้อค รถหรูที่จอดมุมสุดก็มีไฟกระพริบ สุดท้ายลีวายต้องเป็นคนขับ ให้ฟารินนั่งเบาะหน้า ส่วนสามคนต้องอยู่ด้านหลังซึ่งค่อนข้างแคบเพราะรถเป็นแบบคูเป้สองประตู

"เอาไงดีวะเนี้ย"ลีวายเอ่ยพรางมองฟารินที่นอนหลับที่เบาะข้างๆ

"ไปห้องมึงก่อน ตอนนี้กูสามคนจะได้เสียเป็นผัวเมียแล้วเนี้ย"โฟเอ่ย

สุดท้ายลีวายก็ขับรถฟารินมาที่คอนโดของตัวเอง เขาพาเธอขึ้นไปข้างบนพร้อมกับเพื่อนๆ เมื่อไปถึง เขาพาเธอเข้าไปนอนในห้องนอนซึ่งมีห้องเดียว

"พวกกูนอนโซฟาแหละ"โฟเอ่ย

"เออไง จะนั่งกินก็นั่งไป ห้ามใครเดินเข้าห้องนอนกูเด้ดขาด เข้าใจมั้ย"ลีวายเอ่ยในขณะที่ยืนท้าวเอวบอกเพื่อนๆ

"ครับเพื่อน ไม่เข้าครับ แล้วมึงละนอนไหน"เติ้งเอ่ย

"ก็นอนกับพวกมึงไง"

ลีวายเดินเข้าห้อง ก่อนค่อยๆกระชับผ้าห่มให้ฟาริน ก่อนปิดไฟแล้วเดินออกจากห้องนอนแล้วปิดประตู ชายหนุ่มนั่งลงดื่มกับเพื่อนต่อ ก่อนที่จะคอยมองเป็นระยะๆว่ามีใครแอบเข้าไปในห้องนอนหรือไม่ หรือฟารินเดินออกมามั้ย

"จะว่าไปน้องฟารินที่น่ารักมากเลยนะ ไม่ลองจีบสักหน่อยวะ"ตั้มเอ่ย

"บอกใคร บอกกู?"ลีวาย

"ก็มึงไง หรือให้ไอ้โฟจีบ"ตั้มเอ่ย

"อย่าเสือกเรื่องกูเยอะ จะดื่มก็ดื่มไป เดี๋ยวไล่แม่งกลับหมดเลย"ลีวายเอ่ย

"ของขาดดิ จะแอบเข้าไปนอนกับน้องฟารินดิมึงน่ะ"เติ้งเอ่ย

"กูไมไ่ด้มีความคิดอุบาทเหมือนพวกมึงหรอก"ลีวาย

"ให้มันจริง อย่าให้กูเห็นนะว่าแอบเข้าไป กูไม่เมานะบอกก่อน"เติ้งเอ่ย