LOGINShare
บทที่ 3 การเผชิญหน้าในห้องส่วนตัว 2
Last Updated:
2025-10-25 03:35:42“ฉันไม่ใช่มืออาชีพหรอกค่ะ แค่มารับงานพิเศษ” เธอยักไหล่ แสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจ
“เข้าใจแล้ว” เขาพูดคำเดิมซ้ำ แต่สีหน้าและแววตาที่มองมานั้นเต็มไปด้วยความดูแคลนจนเธออยากจะยกมือขึ้นตบหน้าหล่อ ๆ นั่นสักฉาด “งั้นคืนนี้คุณก็เป็น ‘พนักงานเสิร์ฟ’ ของผม คนเดียวสินะ”
“ใช่ค่ะ และนี่ก็เป็นครั้งแรกด้วย” เธอทำหน้าแหย ๆ “จริง ๆ แล้วฉันเป็นนักเขียน” เธอเน้นคำว่านักเขียน แม้จะรู้สึกเหมือนคนขี้โกหกอยู่บ้างก็ตาม จะเรียกตัวเองว่านักเขียนได้ยังไงในเมื่อยังไม่เคยมีผลงานตีพิมพ์เลยสักเล่ม
“อ้อ ครับ” เขาพูดย้ำเป็นครั้งที่สามด้วยสีหน้าแบบเดิมที่ทำให้เธออยากจะกรี๊ดออกมาดัง ๆ
“ฉัน...ต้องกลับไปทำงานแล้วค่ะ” เธอบอกปัดแล้วเตรียมจะเดินหนี แต่เขากลับขยับร่างสูงใหญ่มาขวางทางไว้
“ถ้างั้น...ผมถอดกางเกงรอเลยดีไหม”
“อะไรนะคะ!” เธอร้องเสียงหลง สายตาเจ้ากรรมดันเผลอเหลือบไปมองกางเกงสแล็คสีเข้มเข้ารูปของเขาโดยไม่ตั้งใจ
ให้ตายเถอะ แค่เห็นเงาของช่วงขาที่แข็งแรงนั่นก็เซ็กซี่จะบ้าแล้ว
“ก็คุณบอกว่าจะกลับไป ‘ทำงาน’ ผมนึกว่าคุณหมายถึงกลับมา ‘บริการ’ ผมซะอีก”
“‘บริการคุณ’ อะไรคะ” เธอเลิกคิ้วอย่างท้าทาย “ฉันว่ามันไม่เกี่ยวกับหน้าที่ฉันเลยสักนิด!”
“ถ้างั้นก็แปลว่าคุณบกพร่องต่อหน้าที่” กู้เทียนอี้พูดพลางเลียริมฝีปากตัวเองช้า ๆ อย่างยั่วยวน เธอถอยหลังกรูดจนแผ่นหลังชิดกับชั้นหนังสือ หัวใจเต้นรัวเหมือนกลองชุด
“คุณนี่มัน...น่ารังเกียจที่สุด!” เธอตวาด เพียงเพื่อที่จะกลบเกลื่อนเสียงหัวใจของตัวเอง
“เปล่าเลย ผมก็แค่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง” เขาเอื้อมมือมาอย่างรวดเร็วจนเธอไม่ทันได้ตั้งตัว ปลายนิ้วเย็นเฉียบของเขาสัมผัสลงบนริมฝีปากล่างที่สั่นระริกของเธอ ก่อนจะลากไล้ไปมาอย่างแผ่วเบา “ผมอยากจะรู้สึกถึงริมฝีปากของคุณ...บนตัวผม”
“อะไรนะ!” เธอแทบจะกรีดร้อง
ทว่าเขากลับหัวเราะลั่นในลำคอ
“โอ้...หลินซี” เขายิ้มกริ่มขณะดึงนิ้วกลับ “คืนนี้ต้องสนุกมากแน่ ๆ”
“สนุกอะไรของคุณ!” เธอถามอย่างไม่เข้าใจ พยายามต่อสู้กับความอยากที่จะทั้งจูบและตบเขาในเวลาเดียวกัน
“เดี๋ยวคุณก็รู้” ร่างสูงขยับเข้ามาจนร่างกายของเขากับเธอแนบชิดกันอีกครั้ง ลมหายใจอุ่นร้อนของเขาเป่ารดข้างแก้มให้ความรู้สึกวูบวาบไปหมด “แต่ตอนนี้คุณต้องไปก่อน ผมมีแขกต้องดูแล”
“นี่...นี่เป็นบ้าน ไม่สิ คฤหาสน์ของคุณเหรอ” เธอถามเสียงอ่อย กรามแทบค้าง เธอรู้ว่าเขารวย แต่ไม่คิดว่าจะรวยถึงขนาดนี้
“ครับ” รอยยิ้มของเขากว้างขึ้น “ยินดีต้อนรับสู่ ‘กระท่อม’ หลังน้อยของผม” เขาโค้งคำนับเล็กน้อยอย่างล้อเลียน “ดีใจที่ได้เจอคุณอีกครั้งนะหลินซี แล้วเจอกันครับ”
กู้เทียนอี้พยักหน้าให้เธอเป็นครั้งสุดท้ายแล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้หลินซียืนนิ่งตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น สมองตื้อไปหมด ทำได้เพียงจ้องมองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินจากไปอย่างสง่างาม
ในหัวของเธอหมุนคว้าง เมื่อกี้มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น แล้วทำไม...ทำไมหัวใจของเธอถึงได้เต้นแรงขนาดนี้ ด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกันไปหมด ทั้งโกรธ ทั้งอับอาย และตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
Latest chapter
กลรักกับดักซาตาน บทที่ 41 เศษซากของหัวใจ
ความเงียบที่เข้ามาแทนที่เสียงหอบหายใจและเสียงครางแห่งความสุขสมนั้นมันหนักอึ้งและเย็นเยียบจนน่ากลัว หลินซีฟุบหน้านิ่งอยู่บนโต๊ะทำงานที่แข็งกระด้างและเย็นเฉียบ ร่างกายเปลือยเปล่าและเหนียวเหนอะหนะ ดวงตาจ้องมองไปด้านหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า สภาพห้องที่ยุ่งเหยิง แฟ้มเอกสารที่ตกกระจายเกลื่อนพื้น เศษกระดาษที่ปลิวว่อน ทั้งหมดคือซากปรักหักพัง ไม่ต่างจากสภาพจิตใจของเธอในตอนนี้ ความร้อนแรงเมื่อครู่จางหายไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงความรู้สึกว่างเปล่า อัปยศ และไร้ค่า หลินซีรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเพียงสิ่งของ เป็นเครื่องระบายความใคร่ เป็นโสเภณีที่เพิ่งจะเสร็จสิ้นภารกิจ หญิงสาวค่อย ๆ ยันกายลุกขึ้นอย่างยากลำบาก ทุกส่วนของร่างกายปวดระบม แต่ความเจ็บปวดทางกายนั้นเทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บปวดที่กำลังกรีดลึกอยู่ในใจ เธอรีบกวาดสายตาหาเสื้อผ้าของตัวเองที่ถูกฉีกกระชากและโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดี แล้วรีบสวมมันกลับคืนอย่างลวก ๆ ราวกับจะใช้เศษผ้าเหล
กลรักกับดักซาตาน บทที่ 40 บทลงทัณฑ์ที่แท้จริง
คำว่า ‘อย่าหยุดนะ’ หลุดออกมาเหมือนเสียงกระซิบที่ยอมจำนน มันคือการโยนเศษเสี้ยวสุดท้ายของกำแพงแห่งศักดิ์ศรีทิ้งไป รอยยิ้มหยันปรากฏขึ้นที่มุมปากของกู้เทียนอี้ มันคือรอยยิ้มของผู้ล่าที่รู้ว่าเหยื่อได้สยบแทบเท้าของเขาโดยสมบูรณ์ เขาไม่ปล่อยให้เธอต้องทรมานกับการรอคอย ปลายนิ้วช่ำชองเริ่มบรรเลงบทเพลงแห่งความปรารถนาอีกครั้ง แต่สำหรับหลินซีแล้ว ทุกสัมผัสที่ทำให้ร่างกายบิดเร่า คือทุกขณะที่หัวใจของเธอกำลังถูกบีบคั้น กฎที่เขาเคยตั้งไว้ดังก้องอยู่ในหัว... ‘ห้ามมีความรู้สึก’ ช่างเป็นคำพูดที่โหดร้ายเหลือเกินในยามนี้ และเมื่อเขาเห็นว่าหญิงสาวใกล้จะหลอมละลายเต็มที ร่างกายของเธอบิดเกร็งจนแทบจะถึงจุดสูงสุดอยู่รอมร่อ กู้เทียนอี้ก็ก้มหน้าลงมา ความร้อนชื้นที่ฉกวูบลงบนจุดที่อ่อนไหวที่สุดทำให้หลินซีสะดุ้งสุดตัว มันคือสัมผัสที่เธอไม่เคยคาดคิดและรุนแรงเกินกว่าจะต้านทาน เขาไม่ได้เริ่มต้นอย่างอ่อนโยน แต่กลับจู่โจมอย่างผู้กระหาย มอบสัมผัสที่ลึกซึ้งและจาบจ้วงที่สุดด้วยลิ้นร้อนชื้นของเขา ลิ้นของเขาทำราวกับมีชีวิต มันทั้งไล้เลีย ตวัด และดูดดึงอย่างช่ำชอง เขาเริ่มต้นด้ว
กลรักกับดักซาตาน บทที่ 39 พายุระลอกใหม่ 3
“กู้เทียนอี้...” หลินซีรวบรวมสติเส้นสุดท้ายพึมพำชิดริมฝีปากชายหนุ่ม เธอไม่อาจถอยหนี...และไม่อยากจะถอยหนี “นี่ไม่ใช่ความคิดที่ดีเลยนะ” “แล้วมันเป็นความคิดที่เลวร้ายรึเปล่าล่ะ” เขาขยิบตา “อ๊ะ...ไม่ต้องตอบหรอก ผมไม่สนอยู่แล้วว่ามันจะดีหรือจะร้าย ผมชอบทั้งสองอย่าง” “ฉันก็แค่ไม่เข้าใจคุณ...กู้เทียนอี้” เธอพบว่ามันยากที่จะไม่ยิ้มให้เขา ดวงตาของเขาช่างน่าดึงดูด และอารมณ์ขันของเขาก็น่ารัก แม้แต่หลังจากทุกอย่างที่เกิดขึ้นเธอก็ยังคงติดอยู่ในบ่วงของเขา “ผมก็เหมือนหนังสือที่เปิดอ่านง่าย ๆ ไม่มีอะไรต้องเข้าใจ แล้วคุณอยากจะรู้อะไรล่ะ” “ฉันอยากจะรู้...” เธอหยุดไปครู่หนึ่ง ตกใจที่ตัวเองเกือบจะเอ่ยชื่อ ‘ซูเฟิน’ ออกไป เธอเสียสติไปแล้วแน่ ๆ “อะไรคือสิ่งที่คุณอยากจะรู้ล่ะครับ” เขาเอียงคอ ดวงตาหรี่ลงขณะจ้องมองเธอ สีหน้าครุ่นคิด “มันไม่สำคัญหรอกค่ะ” “ก็เห็น ๆ อยู่ว่ามันสำคัญกับคุณ” น้ำเสียงที่อ่อนโยนลงทำให้หลินซีบอกได้เลยว่าเขากำลังพยายามจะอ่านใจเธอ ทำให้เธอประหม่า ไม่รู้จะพูดหรือทำอะไรดี เธอจะบอกเขาได้ยังไง
กลรักกับดักซาตาน บทที่ 39 พายุระลอกใหม่ 2
ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของเธออย่างจาบจ้วง ไล่ต้อนและช่วงชิงทุกความหอมหวานไปจนหมดสิ้น สมองของเธอขาวโพลน ขาแข้งอ่อนแรงจนแทบจะยืนไม่อยู่ มือที่เคยคิดจะผลักไสกลับขยุ้มเสื้อเชิ้ตของเขาไว้แน่นเป็นที่ยึดเหนี่ยว เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจ ไม่ใช่เพราะขาดออกซิเจน แต่เพราะกำลังจมดิ่งลงไปในตัวตนของเขาจนหมดสิ้น “แล้วแบบนี้...ทำให้คุณรู้สึกไม่สบายใจรึเปล่าครับ” กู้เทียนอี้ถามเสียงเบาขณะถอนริมฝีปากออกห่าง จ้องลึกลงไปในดวงตาหญิงสาวด้วยแววตาของผู้ชนะ “อืมมม...” เธอพึมพำ หายใจหอบเกินกว่าจะพูดอะไรได้ ฝูงผีเสื้อนับล้านกำลังบินว่อนอยู่ในท้อง ทำไมเขาต้องมีเสน่ห์ร้ายกาจขนาดนี้ด้วยนะ... “‘อืมมม’ เหรอครับ” เขามองเธออย่างเหนื
กลรักกับดักซาตาน บทที่ 39 พายุระลอกใหม่ 1
ก่อหน้านี้ ณ อีกฟากหนึ่งของห้องประชุม กู้เทียนอี้ยืนนิ่งไม่ไหวติง รอยยิ้มหยันที่เคยประดับอยู่บนใบหน้าเมื่อครู่ได้จางหายไปแล้ว เหลือเพียงความเยียบเย็นที่แผ่ซ่านออกมาจากดวงตาสีน้ำหมึกที่บัดนี้หรี่ลงจนแทบจะเป็นเส้นตรงจับจ้องไปยังภาพบาดตาเบื้องหน้า ภาพของหลินซีที่กำลังส่งยิ้มหวานหยดให้กับพนักงานหนุ่มคนนั้น ภาพที่เธอขยิบตา ภาพที่เธอยื่นโทรศัพท์คืนให้ ทุกการกระทำของเธอคือการตบหน้าเขาฉาดใหญ่ คือการประกาศสงครามที่โจ่งแจ้งที่สุด ความรู้สึกบางอย่างที่เขาไม่คุ้นเคยและไม่เคยต้องการที่จะยอมรับพลุ่งพล่านขึ้นมาในอก มันคือความโกรธ ไม่ใช่ความโกรธที่ดังและเกรี้ยวกราด แต่เป็นความโกรธที่เย็นเยียบ หนักหน่วง และพร้อมที่จะทำลายล้างทุกสิ่งที่ขวางหน้า เธอกล้าดียังไง... เขาไม่ได้เดิน แต่เขากำลัง ‘เคลื่อนตัว’
กลรักกับดักซาตาน บทที่ 38 เดิมพันครั้งสุดท้าย 2
“ต้องเป็นในทางที่ดีแน่ ๆ เลยใช่ไหมครับ” ใบหน้าของเขาจริงจังขึ้นมาทันที และในวินาทีนั้น เธอก็รู้สึกผิดขึ้นมาจริง ๆ เจียสือเป็นคนจริงใจ ดีเกินกว่าจะถูกดึงเข้ามาในเกมบ้า ๆ นี้ “ในทางที่ดีมากเลยค่ะ คุณเป็นคนดีจริง ๆ นะคะเจฟ” “แย่แล้วสิครับ” เขาแกล้งทำหน้าแหย ยกมือขึ้นทาบอกราวกับถูกยิง “อะไรคะ” “โดนชมว่าเป็นคนดีแบบนี้ก็จบกันพอดีสิครับ” “ไม่ค่ะ ไม่ใช่” เธอหลุดหัวเราะออกมากับท่าทีของเขา “ฉันชอบคนดีนะคะ” “ค่อยโล่งใจหน่อยครับ” เขายิ้มกริ่ม ก่อนที่รอยยิ้มของเขาจะค่อย ๆ จางหายไปเมื่อมองข้ามไหล่ของเธอ “แต่ผมว่า...”
You may also like
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง
ลั่วหูโยว256.7K viewsยั่วรักท่านประธาน
ชะนีติดมันส์56.1K viewsท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)46.4K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ36.2K viewsพ่ายรักร้ายคุณชายตำรวจ
Kim Nayeol1.0K viewsหลงรักร้ายนายตัวแสบ
ดอกอ้อลู่ลม748 viewsหนี้คล้องใจ
ซูซี่แคท / รดาพรรณราย481 viewsดอกไม้ในมืออัคคี
พริมริน97 views
