LOGINShare
บทที่ 4 เกมทำลายล้างหลังเลิกงาน 2
Last Updated:
2025-10-28 16:10:09“ความจริงอะไร!” เธออ้าปากค้างกับความหน้าด้านของเขา
“หลินซี เข้ามาข้างในได้แล้ว” เขาเม้มปาก ส่งสายตาดุ ๆ มาให้ “เลิกเล่นเกมได้แล้วน่า”
“ฉันไม่ได้เล่นเกม!” เธอหันไปหาอาไท่ “เชื่อฉันนะ เขาโกหก ฉันไม่ใช่เพื่อนเขาจริง ๆ”
“แต่เธอก็รู้จักเขาสินะ” อาไท่เริ่มขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิด
“คือ...มันซับซ้อนน่ะ” เธอถอนหายใจ รู้สึกเหมือนกำลังจนมุม
“แต่เธอก็รู้ว่าเขาเป็นคนจัดงานนี้?”
“ใช่...เอ๊ย ไม่ใช่...คือฉันเพิ่งมารู้เมื่อเย็นนี้...” เธอพูดเสียงอ่อย รู้สึกสมเพชตัวเองอย่างบอกไม่ถูก “เอ่อ...นายยังอยากจะไปดื่มอยู่ไหม” เธอถามออกไปทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว
“เอ่อ...” อาไท่กัดริมฝีปากตัวเองอย่างลังเล
“ฉันเลี้ยงเอง” เธอยิ้มแหย ๆ ไม่สนใจสายตาคมกริบที่กู้เทียนอี้ส่งมาให้
“ที่รัก...ทำไมต้องเล่นเกมกับหนุ่มคนนี้ด้วย” กู้เทียนอี้ถอนหายใจเสียงดัง “ผมรู้ว่าเราทะเลาะกันนิดหน่อย แต่การไปดื่มกับคนอื่นเพื่อจะทำให้ผมหึงมันไม่น่ารักเลยนะ”
“หา!”
คราวนี้หลินซีอ้าปากค้างอย่างแท้จริง เธอจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่แสร้งทำเป็นเสียใจนั่นสลับกับอาไท่ที่ตอนนี้มองเธอด้วยสายตารังเกียจและถอยห่างออกไปแล้ว
“เฮ้...ผมไม่รู้หรอกนะว่าพวกคุณเล่นละครอะไรกันอยู่ แต่ผมไม่ขอยุ่งด้วย” อาไท่ส่ายหน้า พึมพำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับคนบ้า “แล้วเจอกัน” เขาพูดจบก็รีบเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว
“กู้เทียนอี้! คุณกล้าดียังไง!” เธอหันกลับมาทุบไหล่ชายหนุ่มอย่างลืมตัว “คุณทำแบบนี้ได้ยังไง!”
“ผมทำอะไรครับ” เขายังคงตีหน้าซื่อ “ผมก็แค่บอกว่าอยากจะคุยกับคุณ”
“คุณทำมากกว่านั้นเยอะ!”
“อ้อ?” เขาพูดพลางก้าวเข้ามาหาเธอช้า ๆ เหมือนนักล่าที่กำลังต้อนเหยื่อให้จนมุม “แล้วผมทำอะไรอีกล่ะ”
“คุณ...คุณทำให้เขาคิดว่าเรา...เรามีซัมติงกัน” เธอพูดเสียงสั่นขณะถอยห่างจากแผงอกของเขา
“ซัมติงอะไรครับ”
เขาเลียริมฝีปากตัวเองช้า ๆ รอยยิ้มของเขาเหมือนหมาป่าที่กำลังจะขย้ำเหยื่อ เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อถูกเขาต้อนจนแผ่นหลังชิดกับกำแพงเย็นเฉียบอีกครั้ง
“ถ้าคุณยังจะให้ฉันอธิบายอีกล่ะก็...” เธอหอบหายใจเฮือกเมื่อแขนแกร่งของเขาวาดมารวบเอวเธอเข้าไปหา “คุณจะทำอะไร!”
“ก็ไหน ๆ ก็ถูกกล่าวหาแล้ว ผมก็ควรจะทำตัวให้ ‘เหมาะสม’ สมกับข้อกล่าวหาหน่อย ใช่ไหมล่ะ” เขากระซิบชิดริมฝีปากของเธอ
“กู้เทียนอี้...” เธอครางชื่อเขาออกมาอย่างอ่อนแรง “ปล่อยฉัน”
“นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการจริง ๆ เหรอ”
มือแกร่งเริ่มลูบไล้ขึ้นลงบนแผ่นหลังบอบบางอย่างเชื่องช้า ปลุกความร้อนในกายให้ลุกฮือขึ้นมาอีกครั้ง หลินซีจ้องเข้าไปในดวงตาสีน้ำหมึกคู่นั้น รู้ดีว่าคำพูดใด ๆ ก็ตามที่ออกจากปากเธอในตอนนี้ จะถูกเขาใช้เป็นข้ออ้างเล่นเกมกับเธอต่อไปอย่างแน่นอน
“โอเค ฉันยอมยอมแล้ว” ในที่สุดเธอก็ยอมแพ้ บอกพลางถอนหายใจยาวด้วยความหน่ายใจ
กู้เทียนอี้จ้องมองหญิงสาวอยู่ครู่หนึ่งราวกับจะอ่านใจ ก่อนจะยอมคลายวงแขนออก “เข้ามาข้างในก่อนสิ”
“ไม่ค่ะ ฉันจะกลับบ้าน” ถึงแม้ว่าร่างกายส่วนลึกจะร่ำร้องอยากตอบตกลงใจจะขาด
“ดื่มกันสักแก้ว”
“ฉันรู้ว่า ‘ดื่มแก้วหนึ่ง’ ของคุณหมายถึงอะไร”
“คุณยอมไปดื่มกับไอ้หนุ่มนั่น แต่กลับปฏิเสธผมเหรอ?” น้ำเสียงของเขาแข็งกร้าวขึ้น ความขบขันในแววตาหายไปหมดสิ้น เหลือเพียงความหงุดหงิดฉุนเฉียว
“ก็คงงั้นค่ะ” เธอพยักหน้า “แต่คุณก็ทำมันพังไปแล้ว เพราะฉะนั้นตอนนี้ ฉันจะกลับบ้าน”
“ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ”
“ค่ะ” เธอยิ้มหวานที่สุดเท่าที่จะทำได้ “ราตรีสวัสดิ์ค่ะ คุณกู้เทียนอี้”
เธอหมุนตัวเตรียมจะเดินจากไป แต่เขากลับคว้าแขนเธอไว้
“คุณจะไปจริง ๆ เหรอ”
เธอจ้องมองใบหน้าที่อ่านไม่ออกของเขาแล้วถอนหายใจ “คุณไม่อยากให้ฉันไปจริง ๆ เหรอคะ”
เขาไม่ตอบ เพียงแต่จ้องมองกลับมานิ่ง ๆ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวตลกที่กำลังแสดงละครลิงให้เขาดู
“งั้น...ฉันไปจริง ๆ แล้วนะคะ” หลินซีตัดสินใจก้าวถอยหลังช้า ๆ
“ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณคิดว่าตัวเองต้องการ” กู้เทียนอี้ยักไหล่ แต่สายตายังคงจับจ้องที่เธอไม่วาง “ถึงแม้ว่า...ผมจะไม่คิดว่านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการจริง ๆ ก็ตาม”
“อะไรนะคะ” เธอสับสนไปหมดแล้ว
“ลาก่อน” เขาโค้งคำนับเล็กน้อย เป็นการแสดงละครที่ยียวนกวนประสาทที่สุด
“เดี๋ยวนะคะ...”
“คุณไปได้แล้ว”
“แต่...” เธอได้แต่ส่ายหน้า “โอเคค่ะ...ลาก่อน”
“อย่าวิ่งตามไอ้หนุ่มนั่นเร็วนักล่ะ เดี๋ยวจะดูไม่งาม”
“เรื่องของฉัน!” เธอพึมพำใต้ลมหายใจขณะหมุนตัวเดินจากมา รู้สึกหงุดหงิดจนแทบบ้า
“แต่ผมอยากใส่ใจ”
เสียงของเขาลอยตามหลังมา แต่เธอไม่สนใจอีกต่อไป เธอรีบจ้ำอ้าวไปยังรถของตัวเอง ในหัวหมุนคว้าง เธอไม่รู้เลยว่าการเผชิญหน้าเมื่อครู่มันคืออะไรกันแน่ แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้ก็คือ การหนีออกมาจากผู้ชายคนนั้นคือการตัดสินใจที่ฉลาดที่สุดแล้ว
กู้เทียนอี้คือความเร่าร้อนชั่วข้ามคืนที่เธอรู้ดีว่าตัวเองยังไม่พร้อม คือรสชาติอันตรายที่เมื่อได้ลิ้มลองแล้วอาจจะทำให้รสชาติอื่นจืดชืดไปเลย เขาคือมาตรฐานที่สูงเกินไปจนอาจจะไม่มีผู้ชายดี ๆ คนไหนเทียบได้อีก เพราะสิ่งหนึ่งที่เธอรู้ดี...
กู้เทียนอี้...ไม่ใช่ผู้ชายที่จะยอมลงหลักปักฐานกับใคร
Latest chapter
กลรักกับดักซาตาน บทที่ 15 ห้วงคำนึงถึงซาตาน 1
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป... ราวกับเป็นคนละโลก... ความวุ่นวาย ความแตกสลาย และแรงดึงดูดอันตรายที่เกิดขึ้นในคฤหาสน์สุดสัปดาห์นั้น บัดนี้ดูเหมือนจะเป็นเพียงความฝันอันเลือนราง หลินซีกลับมาสู่โลกแห่งความจริง อพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ ที่ใช้ร่วมกับเพื่อนรัก กองต้นฉบับนิยายที่เขียนไม่ถึงไหน และบัญชีธนาคารที่ว่างเปล่า ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม ยกเว้นสิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง นั่นคือหัวใจของเธอเอง ความเจ็บปวดจากการถูกเจิ้งลี่ซาหักหลังค่อย ๆ ตกตะกอนลงกลายเป็นความเงียบงันที่น่าอึดอัดซึ่งคั่นกลางระหว่างพวกเธอ แต่มีอีกสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยจางหายไปไหน มันยังคงสดชัดราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน นั่นก็คือคือเสียงกระซิบของผู้ชายคนนั้น “ผมชอบคุณ”&nb
กลรักกับดักซาตาน บทที่ 14 ร้อนแรงและเย็นชา 3
“คุณแฉะไปหมดแล้ว เพื่อผมคนเดียวเลยใช่ไหม” เขาเร่งจังหวะปลายนิ้วให้เร็วขึ้น จนรู้สึกได้ว่าร่างกายของเธอสั่นสะท้านอยู่แนบชิดกับเขา “คุณก็คิดถึงเรื่องนี้เหมือนกันใช่ไหมล่ะ” “คุณเฮ่าหราน...” เธอครางชื่อเขาออกมาอย่างทรมาน “ครับ...ที่รัก” เขาถอยห่างจากเธอเล็กน้อย แล้วรีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมดสิ้น ต้องการจะเปลือยเปล่าเคียงข้างเธอ ต้องการจะรู้สึกถึงผิวเนื้อที่แนบสนิทกัน ต้องการจะเข้าไปอยู่ในตัวเธอใจจะขาด ทันทีที่ร่างกายเป็นอิสระ เขาก็อุ้มร่างของเธอขึ้นมาวางลงบนเตียงอีกครั้ง จัดตำแหน่งตัวเองอยู่เหนือร่างของเธอ แล้วสอดแทรกกายเข้าไปในตัวหล่อนจนสุดลำในคราวเดียว “อ๊า...” “อืมมม...คุณรู้สึกดีมาก” เขาคำรามชิดริมฝีปากเธอขณะเริ่มขยับกา
กลรักกับดักซาตาน บทที่ 14 ร้อนแรงและเย็นชา 2
“ครับ นั่นก็เข้าใจได้” เขาลังเลว่าจะเล่าเรื่องที่คุยกับกู้เทียนอี้ให้เธอฟังดีไหม แต่ก็ตัดสินใจที่จะไม่ทำ เขาไม่อยากจะให้เธอคิดว่าเขากำลังไปยุ่งเรื่องของหลินซี และทำให้เธอกังวลไปมากกว่านี้ “ช่างเถอะค่ะ” จู่ ๆ เจิ้งลี่ซาก็เปลี่ยนเรื่อง ก่อนจะส่งรอยยิ้มหวานหยดมาให้ รอยยิ้มที่สั่นคลอนปราการแห่งความอดทนสุดท้ายของเขาจนพังทลายลงไม่เป็นท่า และเพียงเท่านั้นฉู่เฮ่าหรานก็ไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วจนเธอไม่ทันได้ตั้งตัว เพียงชั่วพริบตาเขาก็โน้มตัวลงไปประทับริมฝีปากลงบนเรียวปากนุ่มของเธออย่างโหยหา เป็นจูบที่อัดแน่นไปด้วยความต้องการที่ถูกเก็บกดไว้เนิ่นนาน “อืม...” เสียงหวานครางออกมาเบา ๆ ในลำคอ เมื่อลิ้นร้อนของเขาแทรกผ่า
กลรักกับดักซาตาน บทที่ 14 ร้อนแรงและเย็นชา 1
ทันทีที่หลินซีและกู้เทียนอี้เดินแยกไปยังห้องพักของหลินซี โลกทั้งใบของฉู่เฮ่าหรานก็หดแคบลงเหลือเพียงผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา...เจิ้งลี่ซา “ผมหวังว่าคุณคงจะไม่ว่าอะไรนะ แต่เทียนอี้ให้เราพักห้องคู่ด้วยกัน แล้วก็ให้หลินซีพักห้องเดี่ยวน่ะ” เขาเอ่ยขึ้น พยายามอย่างยิ่งที่จะรักษาน้ำเสียงให้เป็นปกติ ทั้งที่หัวใจในอกกำลังเต้นระรัวด้วยความยินดีระคนประหม่า “แต่ถ้าคุณอยากจะนอนกับหลินซีมากกว่า ผมสลับห้องกับเธอได้เสมอ” “แล้วคุณอยากจะทำอย่างนั้นเหรอคะ” เจิ้งลี่ซาส่งยิ้มที่เขาอ่านไม่ออกมาให้ เป็นรอยยิ้มที่ทั้งยั่วยวนและท้าทายในเวลาเดียวกัน และในวินาทีนั้นเอง สิ่งที่เขาอยากจะทำทั้งหมดก็คือรวบร่างเธอเข้ามาจูบให้หายคิดถึง “คุณก็รู้ว่าผมอยากได้อะไรมากกว่า” เขาตอบเสียงพร่า มือไม้เริ่มอยู่ไม่สุขจนต้องแอบเลื่อนไปบีบสะโพกกลมกลึงของเธอเบา ๆ ผ่านเนื้อผ้า&n
กลรักกับดักซาตาน บทที่ 13 มุมมองของบุรุษ 2
“หลินซีเป็นเพื่อนสนิทของเจิ้งลี่ซา” ฉู่เฮ่าหรานเริ่มต้นอย่างระมัดระวัง “และฉันก็...พยายามจะทำให้ความสัมพันธ์ของฉันกับลี่ซามันดีขึ้นอยู่ ตอนนี้ฉันไม่แน่ใจว่าเจตนาของนายที่มีต่อหลินซีคืออะไร แต่จากที่ฉันรู้จักเธอมา เธอเป็นคนดีและค่อนข้างจะไร้เดียงสา ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่จะมาเล่นเกมด้วย ฉันไม่อยากจะเห็นเธอต้องเจ็บปวด...เพื่อตัวเธอเอง และเพื่อลี่ซาด้วย” “หมายความว่านายกำลังจะบอกให้ฉันอยู่ห่าง ๆ จากหลินซีงั้นสิ” น้ำเสียงของกู้เทียนอี้ทุ้มต่ำลงอย่างน่ากลัว แต่ริมฝีปากกลับยกยิ้มหยัน “ก็ไม่เชิง” เขาถอนหายใจ “ฉันก็แค่ไม่อยากเห็นเธอเสียใจ” “เข้าใจแล้ว” กู้เทียนอี้พยักหน้าช้า ๆ “นั่นก็ไม่ใช่เจตนาของฉันเหมือนกัน” เขายกมือขึ้นเคาะผนังเบา ๆ “แต่ฉันชื่นชมนะที่นายกล้ามาคุยกับฉันตรง ๆ แบบนี้ นายคงจะแคร์เจิ้งลี่ซามากจริง ๆ ถึงได้ห่วงใยเพื่อนของเธอขนาดนี้” “ใช่ ฉันแคร์...แคร์มาก” ฉู่เฮ่าหรานยอมรับโดยไม่ปิดบังก่อนถามกลับ “ถ้าอย่างนั้นเหตุผลจริง ๆ ที่นายเรียกฉันมาคุยคืออะไร” รอยยิ้มหยันบนใบหน้าของกู้เทียนอี้จางหายไป ถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มที่ดูเหมื
กลรักกับดักซาตาน บทที่ 13 มุมมองของบุรุษ 1
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พายุอารมณ์ลูกใหญ่จะพัดกระหน่ำเข้ามาในชีวิตของหลินซีและเจิ้งลี่ซา ย้อนกลับไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อนหน้า ในเช้าวันเดียวกันนั้น บรรยากาศภายในคฤหาสน์ของกู้เทียนอี้ยังคงผ่อนคลายและเต็มไปด้วยเสียงหยอกล้ออย่างเป็นกันเองของเหล่าสมาชิกครอบครัวและเพื่อนสนิทที่เดินทางมาถึงก่อน แต่สำหรับฉู่เฮ่าหรานแล้ว ความสงบสุขนั้นเป็นเพียงฉากบังหน้าความกระวนกระวายใจของเขาเท่านั้น เขายืนมองออกไปนอกหน้าต่างครั้งแล้วครั้งเล่า รอคอยการมาถึงของคนเพียงคนเดียว... “กู้หยุนเฟิง! หยุดเลยนะ!” เสียงหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุขของฉู่ลี่เหยียนดังขึ้น ขณะที่เจ้าตัวฟาดแขนสามีเบา ๆ “คุณน่ารังเกียจที่สุด!” “ผมไม่ได้น่ารังเกียจนะ ผมคือ ‘พี่ลิ้นดุ’ ของคุณต่างหาก” กู้หยุนเฟิงแกล้งหยอกภรรยาต่อหน้าทุกคน จนฉู่เฮ่าหรานต้องแสร้งทำเป็นครางออกมาอย่างระอา “กู้หยุนเฟิง นายพอเถอะ” เขาเอ่ยขึ้นพลางยิ้มกริ่มให้น้องเขย ผู้ซึ่งเป็นพี่ชายต่างมารดาของเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้...กู้เทียนอี้ “ฉันไม่อยากจะนึกภาพนายกับน้องสาวฉันในทางนั้นเลยจริง ๆ” “ฉันมั่นใจเลยว่านายไม่อยาก” กู้หย
You may also like
สัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน
เพลงมีนา27.1K viewsพิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่230.9K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้201.1K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ56.1K viewsFORCED LOVE มาเฟียร้ายพ่ายรัก
ดาวแคระ (miss.mk)2.2K viewsเกลียดรัก
พราวนภา2.5K viewsเด็กร้ายเดียงสาของมาเฟีย NC20+
หวางลี่อิง/มงกุฏดาว98 viewsท่านประธานคลั่งสวาท
กาสะลอง1.1K views
