บทที่ 2 แผนนี้จะได้ผลหรือ 2

“ฉันมีวิธีเด็ดที่จะทำให้เธอกับพี่เฮ่าชวนสุดหล่อของฉันได้กลับมาพูดคุยคืนดีกันอีกครั้งแล้วยังไงล่ะ”

“หา?!” หัวใจของซ่งจื่อหานเต้นระรัวราวกับรัวกลองศึกเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เธอมองเพื่อนรักอย่างพิจารณา สำรวจใบหน้าอย่างละเอียดถี่ถ้วน “วิธีที่ดี...หรือว่าเป็นวิธีบ้า ๆ บอ ๆ เพี้ยน ๆ ของเธออีกแล้วล่ะยะ”

“จื่อหาน!” ฉู่ลี่เหยียนทำปากยื่นเหมือนเด็กโดนขัดใจ ดวงตาคู่สวยมองมาอย่างเจ้าเล่ห์แสนกล “ตั้งแต่เมื่อไหร่กันยะ ที่ฉันคนนี้เคยมีความคิดอะไรบ้า ๆ บอ ๆ น่ะ”

“ก็ตั้งแต่เธอมาเป็นเพื่อนสนิทของฉันยังไงล่ะยะ” ซ่งจื่อหานหัวเราะร่วนออกมาแล้วส่ายหน้าอย่างเอ็นดู น่าเสียดายที่มันเป็นเรื่องจริงยิ่งกว่าจริงเสียอีก พวกเธอทั้งคู่ดูเหมือนจะมีความคิดและแผนการปุบปับสุดเพี้ยนที่มักจะพาตัวเองไปเจอกับปัญหาปวดเศียรเวียนเกล้าอยู่เสมอ แต่ถ้าจะพูดให้ยุติธรรมกับฉู่ลี่เหยียนสักหน่อยล่ะก็...ปกติแล้วเธอต่างหากที่เป็นคนมีความคิดอะไรต่อมิอะไรที่มันงี่เง่าหลุดโลกอยู่เรื่อย แต่พักหลังมานี้ดูเหมือนว่าฉู่ลี่เหยียนก็เริ่มจะตามเธอทันแล้วเหมือนกันนะ

“พวกเราจะไปสมัครเข้าชมรมแบดมินตันกัน” ฉู่ลี่เหยียนประกาศก้อง

“ว่า...ว่าไงนะ!” ซ่งจื่อหานขมวดคิ้วมุ่นจนแทบจะเป็นปม

แบดมินตันเนี่ยนะ! กีฬาที่ต้องวิ่งไล่ตีลูกขนไก่ในสนามน่ะเหรอ!

“ก็แบดมินตันยังไงล่ะยะ เมื่อวานหยุนเฟิงเพิ่งจะเล่าให้ฉันฟัง เขาก็บอกว่าจะไปเล่นด้วยเหมือนกันนะ” ฉู่ลี่เหยียนพูดอย่างตื่นเต้นสุดขีด ดวงตาเป็นประกายวิบวับ

“โอเค...” ซ่งจื่อหานตอบรับเสียงอ่อย ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นตามไปด้วยเลยแม้แต่น้อย “แล้ว...แล้วการไปตีแบดมินตันมันจะช่วยให้พี่เฮ่าชวนหันมาสนใจฉันได้ยังไงกันยะ ช่วยอธิบายหน่อยสิ”

“ก็พี่เฮ่าชวนเขาก็จะไปอยู่ในชมรมเดียวกันกับพวกเรายังไงล่ะ มันจะต้องออกมาดีแน่ ๆ เชื่อฉันสิเพื่อนรัก” ฉู่ลี่เหยียนส่งยิ้มกว้างเสียจนแก้มแทบปริ

“ไม่รู้สิลี่เหยียน ฉันไม่ค่อยแน่ใจเลยจริง ๆ นะ” ซ่งจื่อหานทำหน้าครุ่นคิด “เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าการที่ฉันไปยืนเหวี่ยงไม้ตีแบดในสนามมันจะทำให้ผู้ชายหันมาสนใจฉันได้น่ะ ฉันไม่ใช่ราชินีนักกีฬาหรือนางฟ้านักกีฬาสุดเซ็กซี่อะไรเลยนะจะบอกให้”

ฉู่ลี่เหยียนรีบคว้ามือเพื่อนรักขึ้นมากอบกุมไว้แน่น “เชื่อฉันเถอะน่า นั่นมันไม่ใช่แผนการเดียวที่ฉันมีอยู่ในหัวสักหน่อย นั่นมันก็แค่ขั้นแรกของการเริ่มต้นเท่านั้นเอง”

“ขั้นแรกอย่างนั้นเหรอ” ซ่งจื่อหานเผลอครางออกมาเบา ๆ แต่ในใจกลับรู้สึกตื่นเต้นจนท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด เธอไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ของกีฬาแบดมินตันเลยสักนิด แต่ถ้าหากการเข้าร่วมชมรมมันหมายความว่าเธอจะได้มีโอกาสเจอหน้าฉู่เฮ่าชวนทุกสัปดาห์ล่ะก็...เธอก็พร้อมจะเอาด้วยเต็มที่เลยทีเดียว สู้ตายค่ะ!

“ใช่แล้วเพื่อนรัก ถูกต้องที่สุด ฉันน่ะคิดแผนการเด็ดสะระตี่ที่จะทำให้เธอกับพี่ชายสุดหล่อของฉันได้ลงเอยรักกันอย่างดูดดื่มแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์เลยล่ะ”

สีหน้าของเพื่อนรักดูภาคภูมิใจและตื่นเต้นกับแผนการของตัวเองมากเสียจนซ่งจื่อหานต้องพยายามอย่างหนักที่จะกลั้นเสียงครางครั้งที่สองเอาไว้ในใจ เธอไม่อยากจะทำลายบรรยากาศความสุขของเพื่อนเลยจริง ๆ แต่เธอก็เคยมีแผนการเด็ด ๆ แบบนี้เหมือนกันนะครั้งหนึ่ง...แล้วมันก็ดันพังไม่เป็นท่าเลยน่ะสิ

“แล้ว...แล้วแผนการเด็ดสุดยอดของเธอที่ว่านั่นมันคืออะไรกันล่ะยะ ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยสิ” เธอถามเสียงอ่อย พลางนึกในใจว่ามีหลายครั้งเหลือเกินที่เธอไม่ค่อยจะชอบใจนัก ที่ตัวเองดันมีอิทธิพลต่อความคิดจิตใจของฉู่ลี่เหยียนมากเกินไปขนาดนี้

ตอนเด็ก ๆ น่ะเหรอ ฉู่ลี่เหยียนเป็นเด็กสาวที่แสนจะเรียบร้อย ไร้เดียงสา และเงียบขรึมเป็นที่สุด ส่วนเธอน่ะเหรอ ก็คือตัวป่วนประจำกลุ่ม ชอบหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัวอยู่ตลอดเวลา เธอจะมีแผนการหรือกลอุบายอะไรต่อมิอะไรอยู่ในหัวเสมอ และมันก็ไม่เคยจะเป็นไปตามที่เธอวางแผนเอาไว้เลยสักครั้งเดียว ไม่เคยเลยจริง ๆ

“เธอจะต้องไปที่คอร์ตแบดกับฉันและหยุนเฟิงสุดหล่อของฉัน” ฉู่ลี่เหยียนเริ่มอธิบายแผนการด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “เธอจะต้องแต่งตัวให้สวยเช้งกระเด๊ะที่สุด แล้วก็จะต้องไปโปรยเสน่ห์ใส่นายผู้ชายโสดหน้าตาดีทุกคนที่อยู่ในคอร์ตวันนั้น เธอจะต้องทำตัวดี ๆ น่ารัก ๆ เข้าไว้นะ แต่! แต่จะต้องไม่ทำตัวเป็นมิตรสนิทสนมกับพี่เฮ่าชวนมากจนเกินไปนัก เธอจะต้องทำให้พี่เฮ่าชวนได้เห็นอย่างชัดเจนเลยว่าเขาพลาดอะไรที่สำคัญในชีวิตไปบ้าง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาที่เขาไม่เคยชายตามองเธอเลยน่ะ”

“แล้ว...เธอคิดว่าพี่เฮ่าชวนเขาจะสนใจ หรืออย่างน้อยก็ชายตามองฉันบ้างจริง ๆ เหรอ” ซ่งจื่อหานถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก

ฉู่ลี่เหยียนส่งยิ้มกว้างเสียจนเห็นฟันครบทุกซี่ “ฉันมั่นใจร้อยล้านเปอร์เซ็นต์เลยเพื่อนรัก ตอนนี้ฉันรู้ความจริงทั้งหมดแล้วว่ามันเคยเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้างระหว่างเธอกับเขา ฉันเข้าใจความสัมพันธ์อันซับซ้อนของพวกเธอดีขึ้นเยอะแยะมากมายก่ายกองแล้วล่ะ”

“จริง...จริงเหรอ” ซ่งจื่อหานถามย้ำอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ฉู่ลี่เหยียนพยักหน้ารับอย่างหนักแน่น “ใช่สิ ฉันน่ะสงสัยมาตั้งนานแล้วนะ ว่าทำไมพี่เฮ่าชวนเขาถึงได้ชอบแอบมองเธอด้วยสายตาที่ทั้งปกป้องดูแล แต่ในขณะเดียวกันก็ยังมีความรู้สึกหวงแหนและหึงหวงปนอยู่ด้วยเสมอเลยน่ะ”

“พี่เฮ่าชวนเขาก็ทำแบบนั้นกับเธอเหมือนกันนั่นแหละน่า” ซ่งจื่อหานเหลือบตามองเพื่อนอย่างหมั่นไส้ แต่ลึก ๆ ในใจความหวังเล็ก ๆ ก็เริ่มจะพองโตขึ้นมาอีกครั้ง

“ไม่เหมือนกันสักหน่อย” ฉู่ลี่เหยียนหัวเราะร่วนออกมาอย่างอารมณ์ดี “ใช่ พี่เฮ่าชวนเขาน่ะชอบปกป้องฉันเกินเหตุ แล้วก็ยังทำตัวงี่เง่าไปบ้างในบางครั้ง แต่เขาไม่เคยแสดงท่าทีหึงหวงออกมาเลยนะ เวลาที่ฉันพูดถึงเรื่องผู้ชายคนอื่นน่ะ และเขาก็ไม่เคยแสดงท่าทีหวงแหนหรือหงุดหงิดออกมาเลยสักครั้ง เวลาที่เห็นฉันไปไหนมาไหนอยู่กับผู้ชายคนอื่นน่ะ เขาไม่แคร์เลยสักนิดเดียว เธอรู้ไหมว่าเขาเคยบอกฉันด้วยนะว่าเขาน่ะดีใจมากเลยที่ฉันได้คบกับหยุนเฟิงน่ะ เพราะว่าตอนนี้หยุนเฟิงก็จะได้มาคอยนั่งกังวลเรื่องของฉันแทนเขายังไงล่ะ”

“อืม...แต่ฉันว่าพี่เฮ่าชวนเขาก็แค่พูดจาประชดประชันไปอย่างนั้นเองแหละน่า พี่เฮ่าชวนเขารักเธอนะจะบอกให้!”