บทที่ 22 ผิดพลาด

บทที่ 23

“ไม่จริง...” แม้จะพยายามคิดเข้าข้างตัวเองเสียงแข็งว่าเรื่องผิดพลาดแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นกับตัวเองแน่นอน แต่ภาพมันก็ฟ้องเป็นหลักฐานชิ้นเอกจนเธอแทบพูดอะไรไม่ออก หญิงสาวเดินสำรวจไปทั่วลำก็ว่าได้ เครื่องบินลำนี้แบ่งออกเป็นสามตอน

ตอนหน้าเป็นส่วนของห้องนักบิน ตอนกลางเป็นที่นั่งสำหรับผู้โดยสารวีไอพี มีห้องนอนซึ่งเธอเพิ่งเดินออกมาเมื่อครู่ติดกับห้องครัว และตอนท้ายหรือส่วนหางของเครื่องบิน มีทั้งเก้าอี้ผู้โดยสาร ห้องน้ำ และห้องเก็บสัมภาระ เมื่อสำรวจเรียบร้อย นาตาเซียก็หน้าซีดเข้าไปใหญ่ ถึงจะเหมือนแต่มันไม่ใช่

“ตอบมาว่าเธอเป็นใคร?” ชายหนุ่มยืนเท้าสะเอวถาม ยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบปลายคางและแก้มที่ตอนนี้รู้สึกเจ็บนิดหน่อย

“เรื่องอะไรฉันต้องตอบ” แม้จะกลัวที่ตัวเองมาอยู่ในเครื่องบินของผู้ชายคนนี้ แต่นาตาเซียก็ยังไม่ยอมอ่อนข้อให้ง่ายๆ

“เพราะมันคือคำสั่ง”

“ไม่! นายต้องพาฉันกลับไปส่งเดี๋ยวนี้” หญิงสาวตะคอกกลับไป ก่อนจะเอ่ยสั่งเขาแทน แต่ลูคัสกลับหัวเราะเยาะออกมา คำสั่งของผู้หญิงมันไม่มีความสำคัญกับเขาสักนิด

“อยากกลับก็กระโดดลงไปสิ ร่มชูชีพอยู่นั่น” ชายหนุ่มให้ทางเลือก แต่นาตาเซียอยากร้องกรี๊ดออก