22. สอนท่าเด็กเอ็น NC18+

"อื้อ....อ่อย...อ่อน..อื้อ.." ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ท้ายทอยเล็กโดนรั้งแนบประกบปากจูบเร่าร้อน ลิ้นสากชอนไชตวัดควักน้ำหวาน รอบนี้ไร้ความขมสารนิโคตินแทนที่ด้วยรสคาวเลือดปะปน เธอพยามเอ่ยเตือนสติคนตัวโต บาดแผลเริ่มปริแยกแต่ไม่สน

   ฝ่ามือหนาข้างนึงไล่ปลดสายชุดนอน ส่วนอีกข้างโอวเอวบางกันตกหล่น แค่พึ่งเริ่มเพียงไม่กี่นาที ลูกกระต่ายตัวน้อยก็อ่อนปวกเปียกเสียแล้ว เปลือกตากลมหลับพริ้มไม่ต่อสู้เหมือนครั้งอื่น

"จะขัดไหม" น้ำเสียงเข้มแหบพล่าใกล้กกหู ระหว่างนั้นพรมจูบทั่วซอกคอระหง สัมผัสซาบซ่านชวนร่างอรชรหวิวไหว รีบคล้องลำคอหนายึดเหนี่ยว

"เคยขัดได้หรอ" มารีนตอบกลับตะกุกตะกัก เม้มเลียคราบเลือดริมฝีปากบาง ซุกใบหน้าเขินอายตรงแผงอกเปือย ดวงใจน้อยเต้นสั่นรัวเผลอไผลรู้สึกบางอย่าง อุณหภูมิเย็นไม่ช่วยให้รู้สึกหนาวเลย เม็ดเหงื่อใสๆกำลังผุดขมับเล็ก

"อยากรู้ไหมว่าจริงๆแล้วเด็กเอ็นต้องทำไง" คนตัวสูงยังไม่หยุดแกล้ง แววตากลมคู่นั้นดูใสซื่อ ค่อยๆถอดชุดนอนตัวบางเลิกขึ้นทางศรีษะ เผยสัดส่วนโค้งเว้างามสมบูรณ์ เต้าอวบสองข้างดีดโชว์ ยอดสีชมพูดึงดูดชวนลิ้มรส

   ส่งนิ้วยาวลูบไล้ทุ่งดอกไม้งาม กระแทรกเข้าทักทายติ่งเกรส ตวัดปลายลิ้นหยอกเย้ายอดประทุมถัน หมายปรนเปรอสุขระงม แถมเรียกน้ำเมือกใสส่วนล่างรอรับ

"ออนทอปต้องเก่ง" เขายกร่างอรชรขึ้นเล็กน้อย ถลกกางเกงนอนตัวยาวถอดลงปลายเท้า ปล่อยให้แก่นกายเหยียดโตเต็มขนาด ดีดถูไถหาน้ำเมือกใสริเริ่ม

สวบ~

"อ๊าา...ค่อยๆ...ใส่...สิ...อ๊ะ..อ๊ะ" ทุกครั้งที่ร่วมสวาท ร่องสวยงามไม่เคยคุ้นชิน กับขนาดแก่นกายเกินไซส์มาตรฐาน กระตุกเกร็งเกาะบ่ากว้างแน่น ซุกใบหน้าเหยเกตรงซอกคอหนา แนบแก้มเนียบประชิดผิวชาย

"จะเป็นงานทั้งที ต้องรับให้ได้หมดสิ..อ่าส" เสียงคำรามในลำคอดังอย่างพอใจ ฝ่ามือหนาล็อคสะโพกมนจับบังคับกระแทกสวนขึ้น ร่องสวาทบีบรัดท่อนเอ็นอุ่น ประหนึ่งร่วมเพศครั้งแรก คล้ายจุดประกายไฟราคะ ทำเลือดชายเริ่มร้อนแล่นพล่าน

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!

เรือนร่างอรชรโยกสั่นคลอน ยึดเกาะบ่ากว้างควบคุมส่วนล่างออกแรงเอง เกิดเสียงลามกดังสนั่นลั่นห้อง ยิ่งเห็นใบหน้าสากเหยเกเสียวสะท้าน เธอยิ่งกระทำอย่างลืมตัว ปล่อยอารมณ์นำพา สมองล่องลอยขาวโพลน

"ยะอย่า..สวน...อ๊ะ..อ๊ะ...สะเสียว..อ๊ะ" อารมณ์เสียวซ่านทุกอณูขนยิ่งทวีคูณ สะโพกแกร่งแอ่นขึ้นตอนกระแทกสวนลง ร้อนวูบวาบทั่วท้องน้อย ปล่อยเสียงร้องครางไม่เป็นภาษา เลื่อนมือบางกอบกุมท้ายทอยใหญ่ พ่นลมหายใจราดรดหน้าผากกว้าง

"น้ำเงี่ยนรูเธอเยิ้มแล้ว" นิ้วชี้ยาวกดขยี้ติ่งเกสรเพิ่มระดับ จงใจเน้นให้ร่างอรชรบิดเร้าทรมาน ปล่อยน้ำเมือกใสล้นเต็มหน้าขา เปอะเปื้อนลามยันกล้ามท้องแกร่ง

   ลากลิ้นสากโลมเลียเนินอก ขบเม้มแสดงความเป็นเจ้าของ เกิดรอยเขี้ยวจ้ำม่วงแดง ปากหยักปริยิ้มกริ่มใจ ไล่ลามขึ้นผิวคอขาว ประทับตราวงกว้างไม่เหลือพื้นที่ดี

"ที่สำคัญเด็กเอ็นต้องรับได้ทุกท่า"

"ไม่เอาตรงนี้ ซายน์เดี๋ยวคนเห็น..อื้อ" ร่างกำยำเปลี่ยนท่าทาง อุ้มกระเตงคนตัวเล็กวางบนกระเบื้อง ตรงประตูกระจกริมระเบียง ดันแผ่นหลังเนียนพิงแนบบานเลื่อน ปล่อยม่านพริ้วไหวตามสายลม ช้อนสะโพกมนแอ่นขึ้น จับท่อนเอ็นอุ่นกระแทกใส่ไม่ปราณี

  ก้อนใจดวงน้อยกระตุกวูบ กลัวเหลือเกินคนผ่านมาเห็น เล่นท่ายากเกินงาม หวั่นเสียชื่อเสียงจดจำภาพอุจาดตา

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!

"อ๊ะ..ซะซายน์...ลึก..อ๊ะ..ลึก..ไป..อ๊ะ" เสียงหวานครางไม่ได้ศัพท์ ร้องบอกตามจังหวะกระท่อนกระแท่น สองมือบางเกาะข้อมือแกร่ง ยอดเต้าประทุมถันถูไถบานกระจก ความเย็นเถือกกระตุ้นอารมณ์กระสัน ขมิบตอดรัดส่วนล่างทรมาน

"มันยังสุดได้อีกแม่สาวน้อย..อ่าส" เขาจับโคนขาอ่อนแยกกว้าง คลี่กุหลาบงามอ้าออก ย่อขาแกร่งเล็กน้อย กระแทกสวนใส่จนลึกสุดความยาว เกิดความรู้สึกเสียวซ่านยากพรรณนา สั่นเกร็งบีบขยำเต้าอวบ

   ขบกัดแผ่นหลังเนียน ระบายอารมณ์ดิบเถื่อน รวบผมสลวยทำใบหน้ากระตุกเชิด ลากลิ้นลิ้มรสตามสันกรามเล็ก แนบปากประกบจูบดูดเร่าร้อน

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!

"ซะ..ซายน์..มันจะ..แตก..อ๊ะ..อ๊ะ.." เธอเคยรู้เลยความสุขสมสิ้นสุดแบบไหน แต่ครั้งนี้มันร้อนวูบวาบ เหมือนน้ำระลอกใหญ่รอล้นทะลัก ร่างอรชรเกร็งอย่างหนัก เผลอจิกเลยใส่ท่อนแขนแกร่ง แอ่นสะโพกมนขึ้นสุดแรง

"ปล่อยออกมา...รีน...อาส์" ร่องสวาทตอดรัดเป็นจังหวะ ราวกับเร่งรีดน้ำขาวขุ่น เขากระตุกเกร็งเน้นปลดปล่อยทุกหยาดหยด ปล่อยเสียงครางกระสันรอบสุดท้าย

"เหนื่อยแล้ว เหนื่อยกว่าเรียนทั้งวันอีก" เธอแทบไม่มีเรี่ยวแรงก้าวขาเดิน ยืนพิงกระจกหอบเหนื่อย แต่พอสำรวจดูดีๆ ประตูกระจกบานเลื่อนเหมือนทึบภายนอก

"ถ้าอีกรอบเด็กเอ็นฉันไม่สลบเลยเหรอ" ใบหน้าสากวางเหนือไหล่มน แอบอมยิ้มมองคนหอบเหนื่อยผ่านเงากระจก เอื้อมมือบีบแก้มอย่างหมั่นเขี้ยว แล้วค่อยๆถอนส่วนล่างออกจากกัน ส่งผลให้น้ำขาวขุ่นทะลักหยดย้อย แต่ก็ช่างกระไรเพราะเขาต้องการรอบต่อไปบนเตียงนอน

"อื้อ..." ช่วงนาทีร่องสวาทเป็นอิสระ ความเสียวเฮือกสุดท้ายทำทรมาน รีบคล้องคอหนาขอร้อง ไม่งั้นเธอคงทรุดลงตรงนี้

"สรุปใครเจ็บ" ซายน์ยอมอุ้มหญิงสาววางบนเตียงกว้าง แต่ในนาทีนั้นทว่า.....

แอร๊ด!!!!

"ไลล่า!!!" เจ้าสัตว์สี่เท้าสุนัขตัวโปรดของเขาเปิดประตูเองได้ วิ่งพุ่งกระโจมใส่บุคคลบนเตียง มารีนรีบคว้าผ้าห่มคลุมตัว ปล่อยมันเลียผิวหน้าเหมือนคิดถึง

"เบาๆหน่อย เธอแพ้ขนสัตว์" เขาเอ็ดดุเล็กน้อย ยอมคว้าเอาผ้าเช็ดตัวปลายเตียงพันรอบเอว ใช้มือลูบปลอบแก่นกายราบลง แล้วทิ้งกายข้างๆคนตัวเล็ก ถึงแม้จะดูเป็นส่วนเกินก็ตาม

"คงบางชนิดมั้ง เพราะเจอไลล่าทีไรไม่มีอาการเลย สงสัยมันต้องคิดถึงฉันแน่เลยซายน์" ก็เจ้าไซบีเรียนกลิ้งวนอยู่ตรงตักเล็ก ซุกหมอนหนุนประมาณจะให้นอนกอดด้วยบนเตียง ทำสายตาเว้าวอนขอเจ้านาย เธอนึกเอ็นดูรีบแบ่งผ้าห่มคลุมตัว

"ถ้าเรียกแบบนี้อีก ต่อให้มีหมาก็เถอะ...จะเอาต่อหน้าให้มันดูเลย" ตัวเขาเองส่ายหน้าเล็กน้อยกับเจ้าหมาแสนรู้ แต่ถึงอย่างนั้นก็เพ่งมองหญิงสาว กล้าบังอาจเรียกชื่อเขาป่านสนิทใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งที่เกิดมาลืมตาดูโลกก่อน

  ลูกกระต่ายตัวน้อยเผลอเล่นงาน แอบกระตุกก้อนเนื้อข้างซ้ายตรงอกแกร่ง ราวสั่นไหวเอนอ่อน ใบหน้าสากแต่งแต้มรอยยิ้มอย่างไม่เคยเป็น

"ปิดไฟเลยซายน์ ไลล่าหลับแล้ว" นิสัยมารีนไม่เคยอ่อนข้อ ออกคำสั่งบอกเจ้าของห้อง รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ชอบคนท้าทาย

...........................