ตอนที่18 ค่ายอาสา

บรรยากาศตอนตีสี่ ที่ทางรุ่นพี่จัดค่ายอาสานัดให้มาขึ้นรถที่ลานเกียร์ของคณะวิศวะ ทำเอาสามสาวหาวแล้วหาวอีก อย่าว่าแต่ตื่นตอนนี้เลย พวกเธอสามคนยังไม่เคยสัมผัสอากาศยามเช้าหกโมงด้วยซ้ำ โชคดีที่พี่ชายพวกเธอเป็นคนไปรับ

มิลลิเองก็เพิ่งรู้ก่อนหน้านี้แค่วันเดียวว่าพี่ชายเธอไปด้วย มันก็ดีอยู่หรอกเพราะอย่างน้อยเธอก็ยังมีพี่ชายคอยแบ่งเบาความลำบากของการเดินทาง

“เห้ยย!! อีมิล มึงมองทางขวามือที ว่ากูตาฝาดหรือเปล่า”

“พี่ยีนส์กับเพื่อนเขานี่”เป็นคาเทียร์ที่หันไปเห็นก่อนและเอ่ยออกมา ก่อนที่มิลลิจะหันไปมองบ้าง เห็นเป็นกลุ่มพี่ยีนส์กับเพื่อนจริง ๆ พลันหัวคิ้วก็ขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย

“เขาไม่บอกมึงเหรอว่าจะมา”ปลายฝนมองหน้าเพื่อนที่ทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ก็พอจะเดาเรื่องราวได้

“เขาไม่ได้บอกกู”อันที่ีจริงเมื่อวานนี้เธอกับยีนส์ก็ไม่ค่อยได้คุยกัน เธอโทรไปหาเขาเมื่อวานเขาบอกไม่ว่างจะโทรกลับมา เธอก็เพิ่งเห็นโทรศัพท์ตอนตื่นตีสองว่าเขาโทรมาหาตอนห้าทุ่มกว่า แต่เธอนอนไปแล้วเพราะต้องตื่นเช้าเลยไม่ได้รับ

“เขาอาจอยากจะเซอร์ไพรส์มึงก็ได้ อย่าคิดมากนะ”

มิลลิหยิบโทรศัพท์มากดส่งข้อความหาเขา เธอมองดูจากตรงนี้ เห็นเขาหยิบมันขึ้นมาอ่าน แต่ก็ไม่ได้ตอบกลับข้อความของเธอ มันหมายความว่าอย่างไรกัน เธอทำอะไรให้เขาโกรธหรือเปล่า

“นั่นมันดาวคณะวิศวะนี่ ที่อยู่กับกลุ่มพี่ยีนส์อ่ะ”คาเทียร์กระซิบบอก แต่มิลลิไม่ได้หันไปมองอีกแล้ว เพราะโซลเดินกลับมาหาเธอพอดี

“เดี๋ยวไปคันเดียวกับพี่นะ จะได้นั่งด้วยกัน”

สามสาวพยักหน้าให้คนเป็นพี่ชายทั้งสามคน แต่ใจของมิลลิตอนนี้ไม่ได้โฟกัสเรื่องนั้น เธอยังคงงงในการกระทำของยีนส์อยู่ ปกติเขาไม่เคยเมินเฉยต่อข้อความเธอเลย มันแปลก ๆ ไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

“มึงทะเลาะกันเหรอ หรือว่าไง”ปลายฝนยังคงสงสัย และกระซิบถามเพื่อนโดยคาเทียร์เองก็ยื่นหน้ามามองเธอเหมือนกัน

“ไม่ได้ทะเลาะ เขาคงเหนื่อย ๆ ล่ะมั้ง”ถอนหายใจเสียงดังแล้วตัดจบบทสนทนาไปทันที จนรุ่นพี่ประธานของค่ายอาสา เข้ามาแนะนำตัวเอง และแจ้งจำนวนสมาชิกที่จะไปค่าย พร้อมทั้งบอกกำหนดการเดินทาง เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็แบ่งนักศึกษาเพื่อขึ้นรถบัสจำนวนสี่คัน

มิลลิเดินเคียงคู่มากับพี่ชาย ตอนกำลังจะขึ้นรถ เธอทันได้สบตากับยีนส์แวบหนึ่ง เขามองมาที่เธอ แต่ทำเหมือนไม่รู้จักกับเธอ ยิ่งทำให้เธอสงสัยขึ้นไปอีก

ถึงเขาจะเห็นว่าเธอเดินมากับพี่ชาย แต่แววตาของเขาทำไมถึงเฉยเมยได้ขนาดนั้น ควรเป็นเธอหรือเปล่าที่โกรธเขาที่ไม่ได้บอกว่าจะมาค่ายอาสานี้ด้วย ทั้ง ๆ ที่เธอบอกเขาไปตั้งแต่วันจันทร์แล้ว

“มึงเห็นพวกไอ้ยีนส์ไหมว่ะ ไหนบอกมันไม่มา”เมื่อขึ้นมานั่งบนรถ จัดที่นั่งกันเรียบร้อย สกายก็จุดประเด็นทันที

“เออ กูดูรายชื่อเอง ตอนแรกไม่มีพวกมันนี่หว่า ทำไมมาโผล่ได้ก็ไม่รู้”คาเตอร์ยืนยันเสียงแข็ง เขาเองก็ไม่ค่อยอยากให้โซลอยู่ใกล้อดีตเพื่อนรักเหมือนกัน

“คงไม่ใช่ตามใครมาค่ายนะ”โซลเอ่ยลอย ๆ แต่ทำเอาน้องสาวตัวเองสะดุ้งแรง แอบคิดดีใจว่าหรือเขาจะตามเธอมา ก่อนที่คาเตอร์จะเบรคความคิดเธออย่างแรง

“สองสามวันมานี้ กูเห็นมันอยู่กับนาเดียร์ดาวคณะเราอ่ะ คงไม่ใช่คั่วกันอยู่นะ”

“เออก็ไม่แน่ มันห่างผู้หญิงมานาน คงอยากมีแฟนแล้วล่ะมั้ง”

ฟังถึงตรงนี้ นอกจากความคิดของมิลลิจะตีกันยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว ยังสงสัยอีกว่าพวกพี่ชายเธอ พูดเหมือนกับไม่ถูกกับกลุ่มยีนส์ เหมือนเคยมีเรื่องกันมาก่อนแบบนั้นหมายถึงอะไร

“พวกพี่ไม่ถูกกันเหรอคะ”และก็เป็นคาเทียร์คนเดิม ที่เก็บความสงสัยเอาไว้ไม่ได้

“มันเคยอยู่กลุ่มเดียวกับพวกพี่ แต่เรื่องมันผ่านมาแล้วช่างเถอะ”

“โห…อะไรอ่ะพี่กาย พูดมาแล้วก็ควรพูดให้หมดค่ะ แบบนี้คนฟังนอนไม่หลับ”

สกายเอามือเขกหัวน้องสาวแรง ๆ ไปหนึ่งที“เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยว”

เมื่อรถเคลื่อนตัวออกจากมหาลัย มิลลิที่นั่งริมหน้าต่าง ก็เอนตัวพิงหน้าต่างรถ ปลดปล่อยความฟุ้งซ่านของตัวเอง อันที่จริงก่อนหน้าเธอง่วงนอนมาก แต่เหมือนกับตอนนี้ ในหัวเธอวนเวียนอยู่แต่เรื่องของยีนส์ ทั้งเรื่องที่เขามาค่ายไม่บอกเธอ หรือเรื่องที่พวกพี่ชายเธอพูดกันว่าเขากำลังควงดาวคณะ

หยิบโทรศัพท์มาเปิดเพลงฟัง เพราะต้องการจะหลับ แต่ก็ยังไปเผลอดูข้อความของตัวเองที่ส่งไปหายีนส์แล้วเขาอ่านไม่ตอบ

มิลลิ:พี่มาค่ายทำไมไม่บอกอ่ะ

คำถามแค่นี้มันตอบยากขนาดนั้นเลยเหรอ มันไม่ได้เหมือนกับเธอโกรธเขา แต่แค่สงสัยและอยากได้คำตอบแค่นั้นเอง เธอเป็นแฟนไม่มีสิทธิ์จะรู้เรื่องส่วนตัวของเขาเลยหรือไงกัน

“มึงเทน้องเขาแล้วเหรอว่ะ”คีรินยิงคำถามตรง ๆ ออกมาทันที เมื่อเห็นอาการเพื่อนสนิท สองวันมานี้ไม่เห็นมันจับโทรศัพท์หรือไปรับไปส่งมิลลิ

“เปล่า”

“แล้วทำไม ไม่เห็นคุยกับน้องเขา”ตะวันเองก็สงสัยไม่ต่างกัน ก่อนขึ้นรถเขายังเห็นมิลลิมองเพื่อนเขาตาละห้อย แต่เจ้าตัวกลับทำเหมือนไม่เห็นซะงั้น

“ก็เขามากับไอ้โซลมึงก็เห็น”ถึงเหตุผลของเพื่อนจะเหมือนฟังขึ้น แต่ทั้งคีรินและตะวันไม่คิดแบบนั้น เป็นเพื่อนกันมานาน ทำไมจะไม่รู้ว่ามันกำลังตีตัวออกห่างน้องเขาแล้ว และไอ้เหตุผลที่มาค่ายก็ยิ่งน่าสงสัย ไหนจะไปชวนนาเดียร์เพื่อนในคณะมาด้วย แค่นี้ก็แปลกมากแล้ว

รถบัสขับยาวสามชั่วโมง ก่อนจะแวะพักจุดพักรถ เพื่อให้นักศึกษาได้ลงไปทำธุระส่วนตัวกัน เพื่อเดินทางยาวอีกสามชั่วโมงจนถึงที่หมาย

“มึงไปห้องน้ำไหม”ปลายฝนเรียกเพื่อนสองคน

“ไป ๆ”

สามสาวลงจากรถบัสเพื่อไปเข้าห้องน้ำ ส่วนพวกพี่ชายจะไปซื้อเสบียงมากินบนรถ เพราะเริ่มหิวกันแล้ว ที่พักรถมีร้านอาหารหลายร้าน แต่ส่วนใหญ่ไม่มีใครกินกัน เพียงแค่ซื้อพวกของง่าย ๆ กินระหว่างทาง

ระหว่างที่กำลังยืนรอเพื่อนสองคนเข้าห้องน้ำที่คิวยาวมาก มิลลิที่ได้เข้าก่อนเพราะเธอเดินถึงห้องน้ำก่อน ก็เหลือบไปเห็นแฟนหนุ่มเดินมาทางห้องน้ำพร้อมกับผู้หญิงที่คาเทียร์บอกว่าเป็นดาวคณะวิศวะ

นัยน์ตาคมหันมามองเธอที่ยืนจ้องเขาอยู่ ก่อนที่เธอจะส่งยิ้มให้ แต่กลับได้รับเป็นใบหน้าเรียบเฉยของเขา แล้วปากเธอมันก็ไวกว่าความคิดเสมอ เมื่อเผลอเรียกชื่อเขาออกไป

“พี่ยีนส์”เห็นเพื่อนเขากับผู้หญิงคนนั้นเดินแยกออกไป มิลลิเลยเดินเข้าไปหาเขาใกล้ ๆ

“ทำไมอ่านแล้วไม่ตอบคะ”

“ไม่รู้จะตอบอะไร”

“พี่โกรธอะไรมิลเหรอคะ หรือมิลทำอะไรให้พี่ไม่พอใจหรือเปล่า”

“เปล่า ตอนนี้เธออยู่กับพี่ชาย ไว้ค่อยคุยกันนะ”แล้วเขาก็เดินแยกไปทันที

อะไรกัน นี่มันเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้เธอไม่ได้กลัวพี่ชายเธอแล้วด้วยซ้ำ อยากรู้มากกว่าว่าเขาเป็นอะไร ถึงทำแบบนี้

ตอนนี้เธอค่อนข้างมั่นใจแล้วว่า ระหว่างเราต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน แล้วมันอะไรกันล่ะ ในเมื่อก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ของเรามันก็ดี ๆ กันอยู่ ทำไมตอนนี้ถึงรู้สึกเหมือนกำลังจะอกหักยังไงก็ไม่รู้

“มึงเป็นอะไร ทำไมตาแดง ๆ”

“ปะ เปล่า ไปกันเถอะ”มิลลิรีบเดินเร็ว ๆ ผ่านตรงที่เห็นยีนส์ยืนอยู่ เธอเองก็โกรธเป็นเหมือนกันนะ นึกจะทำอะไรกับเธอก็ได้หรือไง

“ถ้ามึงจะเทก็ควรเทให้สุดนะ ไม่ใช่มายืนแอบมองเขาอยู่ตรงนี้”

“เทเหี้ยไร กูบอกว่าไม่ได้เท”พูดจบก็เดินหนีเพื่อนสองคนขึ้นรถไปทันที ก็เขายังไม่ได้เทเธอจริง ๆ แค่กำลังเว้นระยะห่างตัวเองออกมาก่อน พักหลังเขารู้สึกว่ากำลังใช้ความรู้สึกกับเธอมากเกินไปจนหลงลืมความแค้นของตัวเองไปชั่วขณะ

“รุ่นน้องคนนั้นเป็นอะไรกับยีนส์เหรอ”

“ถามทำไม?”นัยน์ตาคมกริบหันไปมองหน้าคนถาม ตอนนี้เขายิ่งหงุดหงิดอยู่ด้วย นึกแล้วก็อยากเอามือทุบหัวตัวเองที่ชวนผู้หญิงน่ารำคาญคนนี้มา เขาไม่ได้พิศวาสอะไรเธอสักนิด เพียงแต่ชวนมาเป็นไม้กันหมาก็แค่นั้น และเหตุผลที่เขามาค่าย ก็เพื่อตามหญิงสาวคนที่เขาบอกว่าเริ่มมีผลกับความรู้สึกเขาต่างหาก ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย

“ก็แค่ถาม ทำไมต้องโมโห”

“ถ้าฉันไม่ตอบ ก็แปลว่าเธอไม่ควรยุ่ง”