MasukShare
ตอนที่19 โกรธเหมือนกัน
Terakhir Diperbarui:
2025-05-01 10:20:34การเดินทางยาวนานกว่าหกชั่วโมงจบลงเมื่อถึงปลายทาง มิลลิและเพื่อนสองคนแทบจะลุกขึ้นจากที่นั่งไม่ได้เพราะปวดเมื่อยตามร่างกาย พวกเธอเป็นประเภทไม่ค่อยออกกำลังกาย ใช้ชีวิตแค่กินกับนอน ร่างกายเลยไม่ทนทานกับการนั่งรถนานขนาดนี้
โชคยังดีที่นั่งรถแบบรวดเดียวจบ ไม่ต้องต่อรถเข้ามา เพราะโรงเรียนที่ทางค่ายอาสาเลือก ค่อนข้างมีความทุรกันดานพอสมควร “กูจะตายอยู่แล้ว”เสียงคาเทียร์บ่นในขณะที่ยังคงยืนซบมิลลิที่ยืนทำหน้าตาบูดบึ้ง ส่วนพี่ชายทั้งสามคนเดินหายไปสูบบุหรี่ ตอนนี้ที่พวกเธอยืนกันอยู่คือบริเวณลานกว้างของโรงเรียน เพื่อรอประธานค่ายเข้ามาพูดคุยและบอกกล่าวกำหนดการต่าง ๆ “แล้วพวกมึงดูดิ๊ พวกเราต้องนอนที่นี่จริง ๆ เหรอ” “กูว่าน่าสนุกดีนะ”ปลายฝนกลับเห็นต่าง เพราะการที่จะได้มาที่แบบนี้ เธอมองว่ายากมากหรือแทบเป็นไปไม่ได้เลย หากไม่ได้มาค่ายอาสา “นอนไม่ได้แล้วจะมาทำไม”คาเทียร์ตวัดสายตามองเสียงปริศนาที่เหมือนกำลังต่อว่าเธอ “แล้วพี่มาเกี่ยวอะไรด้วย”เมื่อเห็นต้นตอของเสียงที่ว่า ที่ยืนห่างออกไปประมาณสองเมตร คาเทียร์ก็แยกเขี้ยวใส่ทันที “ก็น้องบอกนอนไม่ได้นี่ครับ พี่ก็แค่สงสัย” ตะวันยังคงพูดกวนประสาทเจ้าของเสียงบ่น ที่บ่นตั้งแต่ลงจากรถ เขายืนอยู่ห่างจากเธอ ยังได้ยินชัดเจน เป็นลูกคุณหนูขนาดนี้ ไม่รู้จะดั้นด้นมาทำไม “มึงก็ไปว่าน้องเขา” “มึงก็ได้ยินไอ้คีริน บ่นเป็นหมีกินผึ้งไปได้” ส่วนยีนส์ที่ยังคงยืนมองมิลลิไม่ละสายตาไปไหน ตั้งแต่ลงมาจากรถ เธอกับเขานั่งรถคนละคัน เลยยังไม่ได้พูดคุยอะไรกัน อีกอย่างเธอก็เกาะติดพี่ชายอยู่ตลอด ตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองทำไม่ถูกที่อยู่ ๆ ก็ทำเหมือนโกรธเธอ “แล้วมึงจะมองอะไรขนาดนั้นว่ะ ถ้าคิดจะเทก็…”คีรินยังคงพูดกวนเพื่อนสนิท “กูบอกว่ายังไม่ได้เท กูแค่…” “แค่อยากห่างกับเขางี้เหรอว่ะ พูดเป็นพระเอกเลย สัด!!!” “ยินดีต้อนรับเข้าสู่ค่ายอาสา ปรับปรุงและซ่อมแซมโรงเรียนให้น้อง ๆ ถิ่นทุรกันดานอย่างเป็นทางการนะครับ” เสียงประธานค่ายปีสี่พูดผ่านโทรโข่ง เรียกความสนใจจากทุกคน พอดีกับที่พวกโซลกลับมาจากสูบบุหรี่พอดี กำหนดการต่าง ๆ ก็ไม่มีอะไรมาก ใช้เวลาพูดคุยกันไม่นาน เรื่องที่พักที่ทางโรงเรียนเตรียมไว้คือผู้หญิงนอนอาคารอำนวยการ ส่วนผู้ชายจะนอนที่อาคารเรียนชั้นสอง ระหว่างที่มิลลิกำลังเดินเพื่อเอาสัมภาระไปเก็บ เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ก็ดังขึ้น หยิบออกมาจากกระเป๋ามองดูหน้าจอ ก็เห็นเป็นชื่อยีนส์ส่งข้อความมา เธอทำเป็นไม่สนใจแล้วเก็บกลับไปที่เดิม “พี่ยีนส์เหรอ”ปลายฝนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ทันได้เห็นหน้าจอโทรศัพท์ของเพื่อนพอดี “อืม แต่กูจะไม่อ่านบ้าง” “ดี เราต้องอย่าเป็นฝ่ายยอม”อันนี้คือคำยุยงของคาเทียร์ ซึ่งเธอเห็นด้วยทุกอย่าง วันก่อนยังดี ๆ อยู่เลย พอวันนี้กลับทำเหมือนโกรธเธอ ผู้ชายอะไรนิสัยไม่ดี ด้านยีนส์ที่เอามือยีหัวตัวเองด้วยความหงุดหงิดที่คนตัวเล็กเมินแชทเขา หยิบบุหรี่ออกมาจุดสูบระงับอารมณ์ของตัวเอง เหมือนเขาจะคิดผิดที่ว่าเธอรักเขา ต้องเป็นฝ่ายตามง้อเขามากกว่า แต่ตอนนี้กลายเป็นเธอโกรธเขาไปเสียแล้ว “หึ บอกกูทีว่ามึงกำลังทำอะไร”ตะวันเห็นอาการหงุดหงิดของเพื่อนแล้วหัวเราะออกมา “….” “มึงกำลังจะแพ้ใจให้มิลลิใช่ไหมว่ะ”คำพูดที่แทงเข้าตรงกลางใจเขาอย่างจังของตะวัน มันทำเหมือนกับมานั่งอยู่ในใจเขาเลย สองวันมานี้เขาเริ่มกลับมาคิดว่าตัวเองเหมือนจะหลงลืมความตั้งใจที่ต้องการแก้แค้นอดีตเพื่อนสนิทไป เลยอยากถอยห่างออกมาก่อน แต่วันนี้พอได้เห็นหน้าเธอ กลับรู้สึกว่าเป็นเรื่องยากมากที่จะทำแบบนั้น “กูบอกมึงแล้ว ว่าเล่นกับความรู้สึกคนมันไม่สนุก” คีรินเดินเข้ามาสมทบพูดขึ้น อย่างรู้ดีไปหมดทุกอย่าง“แต่ถ้าไม่คิดอะไรกับน้องเขา มึงยังเดินหน้าแก้แค้นบ้าบออะไรของมึง ก็ตามใจ” “กูไม่ได้คิดอะไร”ไม่รู้ว่าบอกเพื่อนสองคนหรือต้องการเตือนใจตัวเองกันแน่ “ก็ดี เพราะไอ้โซลมันหวงน้องสาวมันมาก มันคงไม่ยอมรับมึงเป็นน้องเขยมันง่าย ๆ หรอก” “หึ กูก็ไม่ได้อยากเป็น แค่อยากให้มันรู้ว่ากูกับน้องมันไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วแค่นั้นเอง” เพื่อนสองคนมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจ มาถึงตอนนี้แล้วมันยังไม่ยอมรับอีกว่าตัวเองกำลังแพ้ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้น “เมื่อกี้รุ่นพี่บอกว่าพวกเราต้องเป็นแรงงานไปช่วยเขาขนอุปกรณ์ก่อสร้างที่จะใช้พรุ่งนี้ว่ะ” “เอองั้นก็ไป”ยีนส์โยนบุหรี่ในมือทิ้ง ก่อนจะเดินตามเพื่อนสองคนไป “อีกเดี๋ยวพอช่วยตรงนี้เสร็จ ก็ไปพักผ่อนได้นะครับ วันนี้ยังไม่ต้องทำอะไร เจอกันอีกครั้งตอนกินข้าวเย็นเลย” เสียงประธานค่ายพูดผ่านโทรโข่ง หลังจากที่นักศึกษาชายช่วยกันขนอุปกรณ์ต่าง ๆ เสร็จแล้ว กลุ่มของยีนส์จะไปซ่อมแซมห้องเรียนฝั่งขวามือ ส่วนกลุ่มของโซลจะซ่อมแซมส่วนซ้ายมือ เลยเป็นเรื่องดีที่ทั้งสองคนไม่ต้องเจอหน้ากันตรง ๆ ส่วนพวกผู้หญิง จะเป็นฝ่ายช่วยงานเบา ๆ เป็นกำลังเสริม และอีกส่วนก็เป็นฝ่ายสวัสดิการ บริการน้ำดื่มให้กับพวกที่ใช้แรงงาน แน่นอนว่าสามสาวก็จัดอยู่ในกลุ่มนี้ด้วย เพราะไม่ถนัดเกี่ยวกับการซ่อมแซม “ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนกูหน่อย”มิลลิบอกเพื่อนสองคน เมื่อเตรียมอุปกรณ์เกี่ยวกับน้ำดื่มเสร็จแล้ว ตอนนี้พวกเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืด กางเกงวอร์มเรียบร้อยแล้ว “เทียร์มึงไปเป็นเพื่อนมิลก่อน กูจะเอารายการที่จดไปให้พี่เขา” คาเทียร์พยักหน้า ก่อนจะเดินมาจับมือมิลลิ เดินตรงไปยังห้องน้ำ ที่อยู่ด้านหลังอาคารเรียน บอกตามตรงให้ไปคนเดียวคงไม่กล้า เพราะด้านหลังอาคารเป็นป่าเสียส่วนใหญ่ “พี่ยีนส์”เสียงของคาเทียร์ทำให้มิลลิเงยหน้าขึ้นมามองข้างหน้า และเจอกับยีนส์ที่เหมือนยืนรอใครอยู่ที่หน้าห้องน้ำ “กูไม่ไปแล้ว” “มึงปวดไม่ใช่เหรอ” ถึงจะปวดแค่ไหน แต่เธอก็เลือกที่จะจับมือเพื่อนกลับหันหลัง แต่ทว่าไม่ทันไปพ้นจากตรงนี้ ก็ได้ยินเสียงคุ้นหูเรียกชื่อเธอเอาไว้ “อ้าว น้องมิลเข้าห้องน้ำเหรอครับ” เป็นตะวันที่เอ่ยทักเธอ ในขณะที่อีกคนเอาแต่ยืนจ้องหน้าเธอแต่ไม่พูดอะไร เธอเองก็จ้องเขากลับไปเหมือนกัน“เปล่าค่ะ มิลมาเดินเล่น” “หึ”เสียงทุ้มของยีนส์หัวเราะออกมาเบา ๆ คงไม่มีเคยมีใครบอกเธอสินะ ว่าเธอเป็นคนโกหกคนไม่เก่ง มิลลิที่ได้ยินเขาหัวเราะเธอ ก็ถลึงตาใส่เขาทันที ส่วนทั้งตะวันและคาเทียร์ที่เห็นสองคนนี้ยืนจ้องหน้ากันอยู่ ก็ค่อย ๆ เขยิบตัวออกมา ปล่อยให้สองคนยืนกันอยู่ที่เดิม โดยไม่รู้ว่าเพื่อนสองคนเดินออกไปแล้ว “เธอโกรธฉัน?” “….” “เรื่องที่ฉันไม่อ่านข้อความหรือเรื่องที่ฉันไม่บอกเรื่องมาค่าย” “…..” “ไปหาที่คุยกัน”มือหนาคว้ามือมิลลิเดินไปทางป่าด้านหลังห้องน้ำ เพราะกลัวใครจะเดินผ่านมาตอนนี้ เขายังมีเรื่องต้องเคลียร์กับเธอ “ปล่อยมิลนะ” “พูดได้แล้วเหรอ” “ไม่ได้เป็นใบ้นี่คะ” “แล้วเป็นอะไร?”คนตัวสูงเขยิบตัวเข้ามาหาเธอเรื่อย ๆ จนเธอถอยชนต้นไม้ต้นใหญ่ เขาก็เอาแขนสองข้างมากักตัวเธอเอาไว้ จนขยับตัวไม่ได้ “พี่นั่นแหละเป็นบ้าอะไร มาค่ายก็ไม่บอก มิลควรเป็นคนโกรธพี่มากกว่า” “เธออยากให้พี่เธอรู้เรื่องของเราหรือไง” “หมายความว่ายังไง”คิ้วสวยขมวดชนกันอย่างไม่เข้าใจ การที่เขาทำแบบนี้ มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่พี่ชายเธอจะรู้ “ก็พี่เธอมาค่ายด้วย ถ้าเราทำเหมือนรู้จักกัน เขาจะไม่สงสัยเธอหรือไง” “ก็แอบ ๆ ได้นี่คะ อีกอย่างข้อความพี่ก็อ่านแล้วไม่ตอบ พี่เมินข้อความมิล” จมูกโด่งคลอเคลียใบหน้าสวยของเธอ เขาจงใจปัดป่ายตรงแก้มใสไปมา“เธอก็ไม่อ่านข้อความฉันนิ” “เหอะ ก็พี่ไม่ตอบก่อน แล้วถอยออกไปเลยนะ อย่ามาทำรุ่มร่ามตรงนี้” “ไหนบอกว่ารักฉัน แค่จะหอมทำไมไม่ได้ ตอนนี้ฉันอยาก…” มิลลิใช้มือผลักเขาแรง ๆ แต่ไม่เป็นผล เมื่อเขายิ่งเอาตัวมาแนบชิดกับเธอ จนเธอขยับตัวลำบาก แล้วยังมาพูดจาหื่น ๆ ตรงนี้อีก “อดค่ะ ที่นี่ไม่ได้” “แล้วที่ไหนล่ะ เธอถึงจะยอม”ผู้ชายคนนี้บทจะพูดไม่รู้เรื่องก็ไม่รู้เรื่องเอาเสียเลย ตอนนี้เธอเองก็เริ่มโมโหการกระทำของเขาแล้วเหมือนกัน “พี่เคลียร์เรื่องตัวเองมาก่อนค่ะ มิลยังโกรธพี่อยู่”
Bab terkait
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่20 รอดตัวไป
“ฉันไม่บอกเรื่องค่ายก็เพราะอยากมาเซอร์ไพรส์เธอ ไม่ตอบข้อความก็เพราะอยากบอกเธอเอง” ดวงตากลมจ้องมองนัยน์ตาคมของเขา เธออยากรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดจริงหรือเปล่า แต่ก็เหมือนเดิมคือเธอไม่สามารถอ่านแววตาเขาได้เลย “พูดจริงแน่นะคะ“ คนตัวสูงไม่ตอบแต่ฉวยโอกาสจูบเธอแทน ตอนแรกเธอก็ไม่ได้จูบตอบเขา แต่เพราะความช่ำชองทำให้เธอคล้อยตามเขาได้ไม่ยาก แขนเล็กก็ยกขึ้นเกี่ยวคอแกร่งของเขาทันที เป็นการจูบกันนอกสถานที่ครั้งแรก ท่ามกลางบรรยากาศป่าเขา ที่มีลมยามเย็น พัดมากระทบผิวกาย สร้างความรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ “อืม”เสียงครางทุ้มในลำคอเมื่อได้สอดลิ้นร้อนเข้าไปกวาดชิมความหวานในโพลงปากนุ่ม จากจูบแสนหวานก็เริ่มทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมือหนายกขึ้นมาบีบเค้นเต้าอวบผ่านเสื้อยืดตัวบาง มิลลิที่กลัวจะเลยเถิดไปไกล ก็รีบผละริมฝีปากออกทันที“พอแล้วค่ะ” ก่อนจะสวมกอดร่างหนาของยีนส์ ความรู้สึกตอนนี้คือดีขึ้นกว่าเมื่อตอนเช้ามาก ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะมีอิทธิพลกับหัวใจเธอมากจริง ๆ อยากจะโกรธเขานานกว่านี้ แต่แค่เขาแก้ตัวนิด ๆ หน่อย ๆ เธอก็พร้อมจะเชื่อใจเขาหมดทุกอย่าง “คืนนี้มาเจอกันได้ไหม” “เจอที่ไหนคะ เราก็อยู่ที่เดียวกัน
Terakhir Diperbarui : 2025-05-01กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่21 รู้ทุกอย่าง
มิลลิยืนรอยีนส์ไม่นาน ก็เห็นเขาเดินตรงมาหา ใบหน้าดูเหนื่อยกว่าปกติ“เหนื่อยเหรอคะ” “อืม เมื่อวานพี่เธอสงสัยหรือเปล่า” “ค่ะ ตามติดมิลแจเลย กว่าจะกลับไปนอนก็เกือบสามทุ่มนู่นค่ะ” เมื่อวานตอนที่เขายืนหลังต้นไม้ เขามั่นใจว่าอดีตเพื่อนรักของเขาหันมาเห็นเขาแน่ แต่ทำไมมันถึงยังทำเฉยกับเขา เมื่อเช้าตอนเดินสวนกัน โซลยังทำเป็นไม่เห็นเขาด้วยซ้ำ นับว่าเป็นเรื่องแปลกมาก “ทำไม่พี่ทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ”คนตัวเล็กมองใบหน้าเขา ที่เหมือนไม่เชื่อที่เธอพูด “ฉันอยากกอดเธอ แต่ตรงนี้กอดไม่ได้” เมื่อเขาพูดแบบนี้ เธอก็เดินเข้าไปสวมกอดเขาทันที ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าเขาเป็นอะไรเสียอีก ทำไมถึงดูเหนื่อย ๆ เธอเองก็อยากให้กำลังใจเขาเหมือนกัน “ดีขึ้นไหมคะ” “นิดหน่อย แต่ถ้าได้จูบด้วยจะดีมาก”มิลลิระบายยิ้มออกมากับคำพูดของเขา วันนี้เธอว่าเขาอ้อนเธอมากผิดปกติ แต่เธอกลับชอบให้เขาเป็นแบบนี้ เพราะมันเหมือนว่าเขารักเธอมาก “ไว้คืนนี้นะคะ มิลจะหาทางมาหาพี่ กลางคืนไม่ค่อยมีคนเห็นเท่าไหร่” เราสองคนยังคงกอดกันอยู่อย่างนั้น ไม่ได้รีบผละออกจากกันทันที ถึงตรงนี้จะเป็นทางเข้าหมู่บ้าน แต่ตรงที่เธอยืนอยู่กับเขาเป็นต้นไม้ใหญ่ข้างทาง
Terakhir Diperbarui : 2025-05-01กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่22 หงุดหงิดจนนอนไม่หลับ(Nc++)
มิลลิไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหน เพราะจำได้ว่าเธอแค่ต้องการแกล้งหลับเพื่อหนีสายตาเพื่อนสองคนเท่านั้น แต่น่าจะเป็นเพราะความเหนื่อยเลยทำให้เธอหลับไปจริง ๆ จนตื่นมาอีกทีก็คือตอนตีสี่กว่า มือเรียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอ เห็นข้อความจากยีนส์ที่ส่งมามากกว่าสิบข้อความ และมีสายไม่ได้รับอีกกว่าสิบสาย ยีนส์ไม่ได้รับสายสิบสี่สาย ยีนส์:เธออยู่ไหน ยีนส์:ไหนบอกจะมาหา ยีนส์:มิลลิ ยีนส์:หลับหรือไง ยีนส์:ทำไมไม่รับ ยีนส์:อะไรของเธอว่ะ!!! ยีนส์:เป็นอะไรอีกมิลลิ ยีนส์:เธอแม่ง!!! ยีนส์:เป็นอะไรทำไม่บอก และอีกสามสี่ข้อความ ก็เป็นข้อความประมาณนี้ทั้งหมด มิลลิได้แต่ถอนหายใจออกมา เธอเอามือกุมหัวตัวเองอย่างคิดหนัก ยังคงนั่งจ้องข้อความเหล่านั้นอยู่ ก่อนที่จะตัดสินใจพิมพ์ข้อความตอบกลับไปหาเขา มิลลิ:มิลเผลอหลับไป ติ้ง นอกจากจะแปลกใจที่ข้อความถูกเปิดอ่านทันทีแล้ว กลับมีข้อความตอบกลับมาอีกด้วย ยีนส์:ออกมาที่ห้องน้ำ เธอหันไปมองทุกคนในห้องที่หลับสนิทกันหมด ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนเธอสองคน ก็แน่สิเวลานี้ใครจะตื่น อากาศก็เย็นขนาดนี้ มันควรเป็นเวลาที่นอนหลับสบายที่สุด เขายังจะให้เธอออกไปหาเขา แต่ก็ไม่
Terakhir Diperbarui : 2025-05-01กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่23 ความจริงที่เจ็บปวด
ในเมื่อยีนส์เลือกที่จะไม่ตอบคำถามของเธอ มิลลิเองก็ไม่หน้าด้านพอที่จะถามซ้ำหรือเซ้าซี่เขาอีก หลังจากแต่งตัวเรียบร้อย เขาก็เดินมาส่งเธอที่อาคารอำนวยการ โดยไม่ได้พูดอะไรกันแม้แต่คำเดียว มีเพียงความเงียบตลอดทาง ก่อนจะเดินกลับไปทันที ตอนนี้เป็นเวลาตีห้าครึ่งแล้ว แต่ก็ยังไม่มีใครตื่น ก็เป็นโอกาสให้เธอได้ปลดปล่อยความรู้สึกอัดอั้นที่มันแน่นอยู่ในอกออกมา เป็นการร้องไห้ในรอบปีเลยก็ว่าได้ ล่าสุดจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าร้องไห้ทำไม ปกติเธอไม่ใช่คนอ่อนแอขนาดนี้ แต่พอเป็นเรื่องของยีนส์เธอจะควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้ทันที เธอรักเขามาก ข้อนี้เธอรู้ตัวเองดี แต่เธอผิดเหรอที่รักแฟนตัวเองมาก มันเป็นเรื่องที่คนคบกันต้องรู้สึกแบบนี้ แล้วทำไมเหมือนเธอรู้สึกอยู่ฝ่ายเดียว และเหมือนเขาจะรู้ด้วยว่าเธอรักเขามากขนาดไหน ถึงได้ชอบเอาเรื่องนี้มาทำให้เธอยอมเขาทุกเรื่อง ระยะเวลาเดือนกว่าที่เราคบกันมา หากมาคิดดูแล้ว เขาไม่เคยบอกว่าชอบเธอด้วยซ้ำ แล้วเรื่องของเรามันเกิดมาจากอะไร ทำไมเธอถึงปล่อยใจตัวเองไปได้ขนาดนี้ เหมือนเธอจะเพิ่งมาคิดได้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายแสดงความรู้สึกมากเกินไป มากจนเขามองไม่เห็นค่าความรู้สึกเธอ ทั้งยัง
Terakhir Diperbarui : 2025-05-01กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่24 เจ็บเจียนตาย
“ได้ยินที่มิลถามพี่หรือเปล่าคะ”มิลลิถามย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นยีนส์ยืนเงียบเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่เธอถาม “…..” คนตัวสูงยังคงจ้องมองเธออยู่แบบนั้น จะให้เขาตอบเธอได้ยังไงในเมื่อเธอยังคงร้องไห้อยู่แบบนี้ เขายืนเงียบอยู่นานจนคนตัวเล็กทนไม่ไหว เดินขยับเข้ามาตรงหน้าเขา ระยะห่างระหว่างเราเหลือเพียงคืบเดียว คนอื่นที่ยืนเห็นเหตุการณ์อยู่ไม่ได้มีใครเข้ามาห้ามอะไร มีเพียงแค่โซลที่ดิ้นตัวจะเข้าไปหาน้องสาว แต่คาเตอร์ก็จับตัวไว้“ให้น้องมึงจัดการมันเอง” เพี๊ยะ!!! เสียงฝ่ามือกระทบลงบนแก้มสากอย่างแรง น้ำตายังคงไหลออกมาไม่หยุด“พี่มันเลว มิลผิดเองค่ะ ที่เป็นคนชอบพี่ก่อนเลยเปิดโอกาสให้พี่หลอกมิลได้ หลังจากนี้ความแค้นระหว่างพี่กับพี่ชายมิล ขอให้มันจบลงตรงนี้นะคะ” “…..” “และเราสองคน ขอให้จบกันแค่นี้ ถือว่าที่พี่ได้จากมิลไป คงพอสำหรับความแค้นของพี่แล้ว ลาก่อนค่ะ” มิลลิพูดจบก็วิ่งออกไปทันที โดยมีเพื่อนสองคนวิ่งตามมาด้วย ภายในใจเธอแหลกสลายไม่เหลือชิ้นดี เพิ่งรู้ว่าความรักมันเจ็บปวดเจียนตายขนาดนี้ “มึงจะไปไหนไอ้ยีนส์”ยีนส์เมื่อได้สติจากคำพูดของมิลลิ เขาก็กำลังจะเดินตามเธอไปโดยไม่รู้ตัว แต่คีรินกับตะวันม
Terakhir Diperbarui : 2025-05-01กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่25 เจ็บเหมือนกัน
“กูบอกอะไรให้นะ สภาพมึงตอนนี้หนักกว่าตอนมึงเลิกกับจูเน่อีก ตกลงมึงสะใจแน่ใช่ไหวว่ะ” “มึงก็จะถามให้มันได้อะไรขึ้นมาไอ้ตะวัน คนปากแข็งแบบมันไม่ยอมรับง่าย ๆ หรอก” “กูอยากอยู่คนเดียว”เสียงทุ้มราบเรียบเอ่ยบอกอีกครั้ง แค่ความคิดในหัวเขา ก็มากพออยู่แล้ว แต่เพื่อนสองคนกลับมาทำให้สมองเขาทำงานหนักขึ้นไปอีก ร่างกายไร้เรี่ยวแรงเพราะไม่ได้กินข้าวมาสองวัน และที่อยู่รอดจนได้เห็นพวกมัน แค่นี้ก็นับว่าบุญมากแล้ว “ตกลงเรื่องเรียนว่าไง งานเพียบเหมือนไอ้ตะวันบอกจริง ๆ” “พรุ่งนี้กูไป”ยีนส์บอกไปอย่างตัดความรำคาญ ตอนนี้เขาอยากให้เพื่อนสองคนกลับไปได้แล้ว และเหมือนการสื่อสารของยีนส์จะได้ผล เมื่อทั้งตะวันและคีริน กลับไปในอีกสิบนาทีต่อมา ส่วนเขาก็ดื่มเบียร์ที่เหลืออยู่ครึ่งกระป๋องหมด แล้วก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องไปทิ้งตัวนอนลงบนเตียง และหลับไปในที่สุด เช้าต่อมา มิลลิมาเรียนตามปกติ แม้ว่าขอบตายังคงบวมช้ำเล็กน้อย แต่ถ้าเทียบกับวันแรก นับว่าดีขึ้นมาก ส่วนสภาพจิตใจไม่ต้องพูดถึง ยังห่างไกลจากคำว่าทำใจได้ แต่สัญญากับตัวเองแล้วว่าจะกลับมาเป็นปกติให้เร็วที่สุด “นี่งานทั้งหมด กูเก็บเอาไว้ให้ มีงานกลุ่มหกคนด้วยนะ อยู่
Terakhir Diperbarui : 2025-05-01กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่26 ขาดสติ
เพราะคำว่าสมควรโดนทิ้งที่เธอพลั้งปากพูดออกมาด้วยความโมโห มันทำให้สติของเขาขาดผึงขึ้นมาทันที มือหนาออกแรงบีบแขนเล็กแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว จนมิลลินิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด แต่เธอก็ยังอดทนไม่ร้องออกมา “คนเหี้ย ๆ ที่เธอพูดคนนี้ไม่ใช่เหรอ ที่เx็ดเธออยู่ทุกวัน ไอ้เหี้ยนี่ไม่ใช่เหรอที่เธออมคxยให้ ตอนนั้นทำไมไม่ขยะแขยงบ้างว่ะ ตอนที่ฉันแยงมันเข้าไปในรูเธอ” เพี๊ยะ!!! มือเล็กสะบัดออกจากการเกาะกุม ก่อนจะตบเข้าที่ใบหน้าหล่อเหลาอย่างจัง ด้วยแรงทั้งหมดที่มี จนขึ้นรอยนิ้วมือบนแก้มสากอย่างชัดเจน “อย่ามาพูดจาทุเรศ ๆ แบบนี้นะ ฉันไม่ใช่คนประเภทเดียวกับพี่ อีกอย่างถ้าตอนนั้นฉันรู้ว่าพี่เหี้ย คงไม่เอาตัวลงไปเกลือกกลั้วด้วยหรอก แค่คิดก็ขนลุกไม่ไหว” “เธอจะหยุดได้หรือยังมิลลิ!!!” มิลลิสะดุ้งเพราะเสียงทุ้มที่ตะโกนออกมา ใบหน้าเขาแดงก่ำเพราะความโมโหสุดขีด ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนด่าเขาเจ็บแสบแบบเธอมาก่อน มันเจ็บจนเข้าไปถึงกระดูกดำ ยิ่งเธอเน้นย้ำคำว่ารังเกียจ คำว่าขยะแขยง ความโมโหเขายิ่งพุ่งสูงขึ้นไปอีก “ออกไปจากรถฉันได้ ละ อื้อ~” เสียงหวานหายเข้าไปในลำคอทันที เมื่อใบหน้าหล่อขยับเข้ามาประกบจูบรุนแรงกับเธอทันที
Terakhir Diperbarui : 2025-05-01กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่27 ความสัมพันธ์ลับ(Nc++)
เมื่อเข้ามาในห้อง ยีนส์ก็เดินตรงไปนั่งที่โซฟา พร้อมทั้งดึงเธอให้นั่งลงบนตักเขา มือหยาบหนาลูบไล้ใบหน้าสวยของเธอเบา ๆ จับคางเล็กให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา “หิวหรือเปล่า?” “จะถามทำไมคะ อยากทำอะไรก็ทำเลยค่ะ” “ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเธอจะปากดีได้ขนาดนี้ ไม่กลัวมือฉันลั่นทำคลิปหลุดออกไปหรือไง” มิลลิระบายยิ้มออกมาอย่างขมขื่น“ที่มานั่งทนอยู่ตรงนี้ ไม่ใช่เพราะความกลัวเหรอคะ หรือพี่ยังคิดว่าฉันพิศวาสพี่” “งั้นมาดูหน่อยดีกว่า ว่าเธอไม่ได้พิศวาสฉันจริงหรือเปล่า” มือหนาของยีนส์บีบเค้นอกอวบของเธอทันที ความเจ็บปวดแล่นปราดไปทั่วร่าง เพราะเขาบีบเค้นมันอย่างแรง มิลลินิ่วหน้า แต่ทว่าก็นั่งนิ่งให้เขาบีบอยู่แบบนั้น ใบหน้าหล่อเหลาก็ก้มลงมาไซร้ซอกคอของเธอ ใช้ลิ้นสากปาดเลียไปทั่วจนถึงกกหู มืออีกข้างก็ถกกระโปรงนักศึกษาทรงเอขึ้นมาไว้บนเอวคอดกิ่ว ใช้นิ้วกรีดกรายตรงรอยแยกเบา ๆ จนเธอกระตุกตัวสั่นเกร็ง ริมฝีปากอวบอิ่ม ขบเม้มกันแน่น กลั้นเสียงครางเมื่อความเสียวซ่านเริ่มถาโถมเข้ามาไม่หยุด “แฉะแล้วนิ ไหนบอกขยะแขยงฉัน” “…..” “แค่นิ้วฉันกรีดตรงร่องเธอ ร่างกายเธอมันก็สั่นเหมือนลูกนกแบบนี้ ไม่ใช่เพราะเธอชอบสัมผัสของ
Terakhir Diperbarui : 2025-05-01
Bab terbaru
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนพิเศษ2
หลังจากบทรักตอนเที่ยงจบลง ท้องของมิลลิก็ส่งเสียงประท้วงเสียงดัง ตอนแรกคนตัวสูงอยากจะต่อรอบกับเธอด้วยซ้ำ เพราะบรรยากาศที่เป็นใจ ถึงจะร้อนไปหน่อย แต่มีความตื่นเต้นจากการทำรักเอาท์ดอร์ครั้งแรก แต่ทว่าคนตัวเล็กขอพักกินข้าวก่อน "ประจำเดือนมิลมาอยู่หรือเปล่า” ยีนส์ต้องถามภรรยาเรื่องนี้ เพราะหลังจากเธอเรียนจบก็ไม่ได้กินยาคุมอีก แต่ผ่านมาเกือบสามเดือน ทำไมเธอถึงยังไม่ท้องสักที ทั้งที่เขาขยันทำการบ้านกับเธอแทบตาย งัดกลเม็ดทุกอย่างมาใช้หมดแล้ว แต่ทว่ายังไร้วี่แวว “ที่จริงประจำเดือนมิลก็มาไม่ปกติอยู่แล้ว แต่เพื่อความสบายใจของพี่ มิลจะตรวจหลังจากเรากลับนะคะ” “เมื่อวานพ่อตาบอกว่าพี่ไม่มีน้ำยา”มิลลิหัวเราะออกมา เมื่อนึกถึงคำพูดของพ่อที่บ่นเธออยู่ทุกวันว่าเมื่อไหร่จะมีหลานให้ท่านสักที “หรือพี่จะไม่มีน้ำยาอย่างพ่อตาว่าจริง ๆ”เขายังคงคิดมากเรื่องนี้อยู่ ก็เขาอยากมีลูก พ่อกับแม่ของเขาก็อยากมีหลานหลาย ๆ คน “พี่อย่าคิดมากสิคะ มิลเพิ่งปล่อยได้แค่สองเดือนกว่า ๆ เอง ใครจะไปรู้ตอนนี้มิลอาจจะท้องแล้วก็ได้” “งั้นเราไปซื้อที่ตรวจมาตรวจเลยได้ไหม พี่อยากรู้ตอนนี้เลย มิลก็รู้ว่าพี่อยากมีลูกขนาดไหน” สุดท้าย
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนพิเศษ1
หลังจากงานแต่งจบลง ยีนส์และมิลลิก็รีบไปสนามบินทันที ทั้งคู่จะไปฮันนีมูนกันที่มัลดิฟส์ เป็นเจ้าสาวที่จองตั๋วเครื่องบินและที่พักเองหมดทุกอย่าง กำหนดการเที่ยวทุกอย่างใช้เวลา4วัน3คืน “มิลตื่นเต้นอยากเห็นทะเลใจจะขาดแล้วค่ะ”มิลลิเดินควงแขนสามีหนุ่มหล่อ เพื่อไปยังรถตู้ของโรงแรมที่เธอจองเอาไว้ แม้ตอนนี้จะเป็นเวลาตีสี่กว่าแล้ว อีกทั้งยังเหนื่อยกับงานแต่ง แต่เธอกลับไม่รู้สึกง่วงสักนิด เพราะทะเลที่นี่ เธอใฝ่ฝันจะมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว “พี่อยากให้มิลพักหน่อยนะ”ยีนส์พูดไปตามที่คิด เพราะตั้งแต่ขึ้นเครื่องจนถึงตอนนี้ เขายังไม่เห็นเธอหลับเลย ทั้งที่ต้องตื่นตั้งแต่ตีสามเพื่อแต่งหน้า ทำผม ไหนจะยุ่งกับงานแต่งทั้งวัน เสร็จจากงานก็เที่ยงคืน ก็รีบมาสนามบินทันที เป็นเขาเสียอีกที่รู้สึกอ่อนเพลียมาก “ถึงที่พักแล้วค่อยนอนก็ได้ค่ะ สามีของมิลเหนื่อยแล้วเหรอคะ” “พี่ยอมแพ้มิล” รถตู้ของที่พักเข้ามาจอดตรงส่วนของโรงแรม แต่มิลลิจองเป็นที่พักติดทะเลไว้ เลยต้องใช้เวลาเดินไปอีก ขนาดว่าตอนนี้ตีห้า แต่ก็ยังมองเห็นความสวยงามของทะเล พนักงานของโรงแรมพาเดินไปตามสะพานไม้ที่พาไปยังที่พักเป็นหลังที่สร้างอยู่ในทะเล ก่อนที่จะหย
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่41 ความรักคือความเข้าใจ(จบ)
ยีนส์ขับรถหรูเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ เพื่อส่งมิลลิลงก่อน ส่วนเขาก็ขับไปจอดในลานจอดรถ ก่อนจะเดินลงมาหาเธอที่ยืนรออยู่ พร้อมกับว่าที่พ่อตา ว่าที่แม่ยาย และพี่ชายสองคนของเธอ คนตัวสูงยอมรับว่าประหม่ามาก แต่ก็ไม่ได้ถึงกับว่ากลัวอะไรขนาดนั้น เขาเองก็เป็นลูกผู้ชายมากพอ ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเคยทำไว้อยู่แล้ว เพราะงั้นไม่ว่าจะโดนอะไรเขาก็พร้อมจะยอมรับ ขอแค่อย่างเดียวอย่าให้เขาเลิกคบกับมิลลิ เพราะเป็นเรื่องเดียวที่เขาจะไม่ยอม “สวัสดีครับ”ยีนส์ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง และพี่ชายคนโตของมิลลิด้วยท่าทางปกติ ผิดกับสายตาของว่าที่พ่อตา ที่ดูเหมือนจะไม่พอใจเขามาก ๆ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร เพียงแต่สบัดหน้าหนีเขา ไม่รับไหว้เขาเหมือนอย่างแม่ของเธอ “เข้าบ้านกันดีกว่า มิลพาพี่เขาเข้ามาเร็วลูก” มิลลิจับมือของเขา เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกัน ตรงที่พ่อกับแม่นั่งรออยู่คือห้องรับแขกของบ้าน ยีนส์ทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามกับพ่อแม่ของมิลลิทันที ทุกสายตาจับจ้องมาที่เขาเป็นตาเดียว จากตอนแรกที่ไม่รู้สึกอะไร เจอแบบนี้เขาเองก็ต้องกุมมือเข้าหากันเพื่อลดอาการประหม่าของตัวเองตอนนี้ “เรื่องที่ผ่านมา แม่จะไม่พูดถึงมันนะ แต่หลังจากนี้
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่40 ด่านสุดท้าย
“แบบวันนี้ คือแม่พี่ชอบมิลหรือเปล่าคะ”มิลลิถามขึ้นตอนที่กลับมาถึงคอนโดของยีนส์แล้ว “ใช้คำว่าถูกใจเลยดีกว่า” เขาไม่ได้อวยเธอเกินจริง แต่การที่แม่เอ่ยปากชวนเธอไปชิมขนมที่ร้าน มันเป็นสัญญาณว่าแม่เขาถูกใจเธอมาก “แต่มิลก็อยากจะตีพี่เหลือเกิน รู้ว่ามิลชอบกินขนม ยังไม่บอกมิลอีกว่าแม่พี่เปิดร้านขนม” เธอทำหน้างอนเขาและทิ้งตัวนั่งลงตรงโซฟา โดยยีนส์ก็เดินเข้ามากอดเธอ ยกตัวเธอขึ้นนั่งบนตักของเขา ก่อนที่จะกดริมฝีปากลงไปบนกลีบปากนุ่มของเธอเบา ๆ “พี่กลัวมิลจะไม่อยากเจอแม่พี่ต่างหาก อีกอย่างตอนนั้นพี่ก็ยังไม่รู้ใจตัวเองด้วย หลังจากนี้พี่จะพาไปจนมิลเบื่อเลยดีไหมครับ” “ดีค่ะ มิลอยากเปิดร้านขนมมาตั้งนานแล้ว” “เรียนบริหารแต่ไปเปิดร้านขนมเหรอ” “ความชอบกับความฝันมันต่างกันค่ะ มิลเรียนบริหารเพราะเห็นพี่ชายคนโตเรียนค่ะ อีกอย่างเรียนจบมิลก็ต้องไปทำงานกับบริษัทของพ่อ” “แล้วไอ้โซลล่ะ มันเรียนวิศวะเครื่องยนต์นะ” “พ่อมีบริษัทผลิตยานยนต์ค่ะ พี่โซลตามพ่อไปทำงานตั้งแต่เด็ก ๆ เลยอยากเป็นอย่างพ่อ” “นี่พี่ตกถังข้าวสารเหรอเนี๊ยะ ต่อไปมิลต้องเลี้ยงพี่ด้วยนะ” “พี่รวยกว่ามิลอีกนะคะ เป็นลูกคนเดียวด้วย พี่นั่น
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่39 ถูกใจแม่
“พี่ไม่แปลกใจเลย ทำไมพี่ชายมิลถึงหวงมิลนัก” “ใช่ค่ะ เราห่างกันคนละปีกว่า ๆ เอง คลอดปุ๊บ แม่ก็ท้องปั๊บเลย” “อาทิตย์หน้าไปกินข้าวบ้านพี่บ้างสิ พี่อยากให้แม่กับพ่อพี่ได้รู้จักว่าที่ลูกสะใภ้” “พี่เคยพาแฟนเก่าเข้าบ้านหรือเปล่าคะ” ที่ถามไม่ใช่ว่าเพราะเธอโกรธหรอก เธอเองก็ทำใจเรื่องใจอดีตเขาได้แล้ว เพียงแต่ถามเพื่อจะได้ทำตัวถูกเวลาเจอหน้าพ่อกับแม่ของเขา “ไม่เคย ตอนนั้นพี่เพิ่งเรียนปีหนึ่งเองนะ ยังไม่คิดเรื่องนี้เลย” “….” “แต่ตอนนี้พี่คิดแล้วนะ พี่เป็นคนรักคนยากนะมิล ถ้าพี่รักแล้ว พี่ก็อยากจะคบกับเขาให้นานที่สุด” ยิ่งเขาพูด เธอก็ยิ่งเขินหน้าแดงจนควบคุมตัวเองไม่ได้ ก็ไม่อยากจะคิดหรอกว่าเธอโชคดีแค่ไหน ที่ได้เป็นคนนั้นในใจเขา เรื่องของความรัก มันไม่ใช่อีกฝ่ายต้องเป็นฝ่ายโชคดีอย่างเดียว แต่มันคือการที่คนสองคนโชคดีทั้งคู่ต่างหากที่ได้มาเจอกัน ตอนนี้อยากจะบอกแฟนเก่าของเขาเหลือเกินว่าขอบคุณนะคะ ที่ทิ้งเขามาจนเจอกับเธอ 21.30 น. บรรยากาศในผับสุดหรูของพายุ ที่มีศักดิ์เป็นลุงของมิลลิ เธอไม่ค่อยได้มาที่นี่ นอกจากว่าจะมาพี่ชายหรือคนเป็นพ่อ เวลามีงานฉลองอะไร ครอบครัวของเธอมักจะเลือกมาฉลองกันที่นี่
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่38 คลั่งรัก
“กว่าครอบครัวมิลจะยอมรับพี่ กระดูกพี่ไม่หักไปก่อนเหรอ” “หักไม่ได้คะ มิลไม่ยอมหรอก ว่าแต่….” “แต่อะไร?” “ว่าแต่มีตรงไหนให้พ่อมิลทำพี่ได้อีกบ้างค่ะ หน้าโดนแล้ว ขาโดนแล้ว งั้นหลังได้ไหมคะ” “มิลลิ”เสียงทุ้มเรียกชื่อเธออย่างไม่เชื่อ ตอนแรกเขาก็คิดว่าเธอพูดเล่น แต่ทำไมท่าทางเธอตอนนี้ถึงดูจริงจังขนาดนี้ “คิก คิก มิลพูดเล่นค่ะ เหลือด่านสุดท้ายแล้วนะคะ” มิลลิเข้าไปออดอ้อนแฟนหนุ่ม ตอนนี้ที่พวกเธอนั่งอยู่ท่ามกลางสายตาของเพื่อนสนิทมิลลิสองคน ตรงใต้ตึกคณะบริหาร ทำให้เพื่อนสองคนนั่งมองเธอด้วยสายตาหมั่นไส้ “งั้นมิลก็ต้องปลอบใจพี่ด้วยนะ ดูสิ”เขาเอียงหน้าให้เธอดูรอยแผลตรงมุมปาก คนตัวเล็กหันซ้าย หันขวา ก่อนจะกดริมฝีปากลงไปเบา ๆ อย่างเอาใจ “แหวะ!!! อีมิล กูจะอ้วก” คาเทียร์มองบนทนความคลั่งรักของคู่นี้ไม่ไหว ต้องทำท่าอ้วกออกมา โดยมีปลายฝนนั่งหัวเราะอยู่ข้าง ๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่สนใจพวกเธอสักนิด ยังคงนั่งออดอ้อนกันอยู่แบบนั้น ราวกับว่าโลกนี้มีเพียงสองเรา “ไม่อยากจะเชื่อว่าพี่ยีนส์จะเป็นคนคลั่งรักขนาดนี้”ปลายฝนพูดขึ้นขณะเดินไปเรียนวิชาช่วงเช้า “ไม่ใช่แค่พี่ยีนส์หรอก อีเพื่อนตัวดีของเราก็น้อยห
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่37 ด่านที่สอง
ยีนส์ทำสีหน้าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด เขาเดินลงมาส่งเธออย่างไม่เต็มใจ เมื่อเห็นสีหน้ายียวนของไอ้เพื่อนเวร เขาก็ชักสีหน้าใส่มันทันที “ทำไมมึงทำหน้าบูดแบบนั้นล่ะว่ะ” โซลแซวด้วยรอยยิ้มขบขัน เขารู้ว่ามันไม่เต็มใจจะให้น้องสาวเขากลับ ยอมรับว่าที่มารับมิลลิ ก็เพราะเขาอยากแกล้งมันโดยตรง หมั่นไส้มันที่เคยทำกับน้องเขา แล้วมาดี๊ด๊าเมื่อน้องเขาให้อภัยมันง่าย ๆ “ไอ้เวร มึงเอาคืนกูที่น้องมึงให้อภัยกูใช่ไหม” “ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!”โซลหัวเราะเสียงดัง ไม่อยากเชื่อว่ามันจะอ่านใจเขาออกขนาดนี้ “สัด!!! กูขอแช่งให้มึงโดนบ้างเวลามึงมีความรัก มึงคอยดู” “แม่ง!!! แช่งเป็นเด็ก ๆ แต่กูคงไม่มีวันนั้นว่ะ ขอโทษด้วยนะ เพราะคนอย่างกูไม่รักใครง่าย ๆ เหมือนมึงหรอก” มิลลิยืนมองพี่ชายกับแฟนยืนเถียงกันแบบเด็ก ๆ แล้วก็ส่ายหัวออกมา ดูท่าว่าเธอจะต้องเจอแบบนี้ไปตลอด เพราะสองคนนี้ดูเป็นคนไม่ยอมใครทั้งคู่ “ไปได้แล้วค่ะ”เธอตัดบทก่อนจะขึ้นไปรอบนรถคนเป็นพี่ชาย มองเห็นสองคนยังยืนเถียงกันต่อ จนเธอต้องเปิดกระจกตะโกนเรียกพี่ชายให้ขึ้นรถได้แล้ว “เตรียมจะบอกพ่อกับแม่เมื่อไหร่” ระหว่างที่นั่งบนรถ พี่ชายก็ถามเธอถึงเรื่องนี้ แต่ก็เป็นเ
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่36 ห้ามไม่ได้แล้ว(Nc++)
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! เสียงตอกอัดเข้าออกรุนแรงอย่างดิบเถื่อน จนร่างเล็กโยกโคลงตามแรงกระแทกนั้น เธอต้องเอามือขึ้นเกาะบ่าเขาไว้ เล็บจิกเกร็งตรงผิวเนื้อเขาจนเลือดซิบ ใบหน้าสวยเหยเก หลับตาคราญครางเสียงดังด้วยความเสียวซ่าน ทุกจังหวะการกระแทกที่เพิ่มระดับความแรงขึ้นเรื่อย ๆ ตามความกระสันที่พุ่งสูงขึ้น เหงื่อเม็ดโตผุดพลายบนใบหน้าหล่อเหลา กรามหนาขบเข้าหากันแน่นทุกครั้งที่ร่องรักของเธอตอดรัดเอ็นร้อนของเขาแรง ๆ รัว ๆ “อ๊าสส ตอดแรง พี่เสียวหัวมากเลยครับ” เสียงทุ้มครางกระเส่า พร้อมคำพูดหวานหู ที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน ยิ่งมาพูดเวลานี้ ยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านขึ้นถึงขีดสุด ร่างหนายังคงขยับโยกไปมาอย่างไม่ลดระดับความแรง มือหนาเอื้อมไปบีบเค้นอกอวบของเธอไปด้วย “มิลไม่ไหวแล้วค่ะ อื้อ~ อ๊าสส” มิลลิสะบัดหน้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน ร้องครางเสียงดัง ก่อนที่เธอจะกระตุกตัวเกร็งปลดปล่อยออกมาทันที “อร้ายย”เมื่อเห็นเธอเสร็จแล้ว ยีนส์ก็เร่งความเร็วถึงขีดสุด กระแทกเข้าออกถี่ ๆ แรง ๆ ก่อนที่เขาจะแตกพร่า ฉีดอัดน้ำรักเข้าไปในร่องรักของมิลลิจนหมด “อึก อ๊าส”ครวญครางออกมาอย่างสุขสม ยีนส์แช่เอ็นร้อนเอาไว้ ไม่ได้ถอดอ
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่35 ไม่ไหวบอกไหว(Nc++)
เมื่อประตูคอนโดเปิดออก ยีนส์ก็ผลักคนตัวเล็กติดผนังทันที แววตาคมเต็มไปด้วยเปลวเพลิง ร่างกายเครียดเกร็งไปหมดทุกส่วน บางอย่างที่แข็งขืนอยู่นาน ยิ่งทวีความต้องการมากขึ้น ริมฝีปากหนาก้มลงจูบดูดดื่มกับริมฝีปากอวบอิ่ม ส่งลิ้นร้อนเข้าไปกวาดต้อน เกี่ยวพันกับลิ้นเล็ก รสจูบแผดเผาร่างกายมิลลิจนร้อนรุ่มไปหมด ใจเต้นเสียงดังโครมคราม มันแตกต่างจากจูบทุกครั้งที่ผ่านมา นอกจากความเร่าร้อนแล้ว ยังเต็มไปด้วยความดุดัน ลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร มือเล็กยกขึ้นเกี่ยวคอแกร่ง เมื่อถูกความกระสันเสียวเล่นงานไม่หยุด จนร่างกายอ่อนปวกเปียกยืนทรงตัวแทบไม่ได้ มือหนาของคนตัวสูงยกขึ้นบีบสะโพกสวยอย่างจงใจ เขาค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง ของคนตัวเล็ก ก่อนจะมาเจอกับก้อนกลมด้านหน้าสองลูก ที่เขาออกแรงบีบเค้นมากกว่าปกติ ริมฝีปากก็ยังดูดดึงกันอยู่อย่างนั้น “อืม”เสียงทุ้มครางออกมาอย่างถูกใจ ก่อนจะผละริมฝีปากออกไป“พี่เจ็บจังเลยครับ” “ให้มิลทำยังไงคะ”รอยยิ้มกรุ่มกริ่มที่ส่งมา ทำให้เธอเขินอาย หน้าแดงก่ำ ช่วงริมฝีปากไม่สามารถหุบยิ้มได้ “มิลอยากทำยังไงกับพี่ครับ” “มิลอยากทำแผลให้พี่ค่ะ”ยีนส์กรอกตามอ
