เข้าสู่ระบบ“ไม่ต้องอายหรอกเนย์ พวกเรายินดีกับเนย์ด้วยนะ สุดท้ายแล้วเนย์กับเรย์ก็ได้คบกันจริงๆ เสียที พราวมุกดีใจจังเลย เมื่อก่อนเนย์แอบชอบเรย์ ดูตอนนี้สิ เรย์กับเนย์ได้มาคบกัน ดีใจด้วยนะเนย์”
หนังฟอร์มใหญ่สะใจชรินทร์ทิพย์เหลือเกิน ‘นี่ไง คือการเอาคืนจากฉัน แก! อีนังหน้าด้าน!’
“ฉันว่าให้เนย์ มันอธิบายก่อนได้มั้ย ก่อนที่พวกเธอจะแสดงความยินดีน่ะ”
นิชาภัทรสวนกลับแทนเพื่อน ซึ่งเธอเองก็ตกใจกับเหตุการณ์นี้อยู่ไม่น้อย เธอไม่แน่ใจ เกี่ยวกับความคิดของลัลน์ลลิต ว่าแท้ที่จริงแล้วเพื่อนของเธอคิดแบบไหนกันแน่ ทำไมนึกถึงนราวิชญ์คนแรกเมื่อเกิดปัญหา และทำไมไม่คิดถึงเธอก่อน หรืออาจเป็นเพราะเธอคือเพื่อนที่มาทีหลัง
“หลิวคงไม่รู้อะไรเลยสินะ เธอคงตกข่าวใหญ่เลยแหละ เนย์คงไม่เล่าอะไรให้ฟังหรือเปล่า ถึงไม่รู้อะไร พราวมุกว่า เรามาร่วมกันแสดงความยินดีให้สองคนนี้กันเถอะค่ะ...กันต์คะวันนี้ดื่มฉลองให้เพื่อนของเราหน่อยนะคะ”
ชรินทร์ทิพย์จัดแจงทุกอย่าง เพื่อให้เป็นไปตามแผนที่เธอวางไว้ วันนี้เธอมีแผนการสำหรับกันต์ธีร์โดยเฉพาะอยู่เหมือนกัน อีกทั้งยัยลัลน์ลลิตก็ด้วย
“นั่งสิเนย์ วันนี้เนย์ไม่ต้องทำงานนะ เรย์อนุญาตให้เนย์ มาร่วมสังสรรค์กับพวกเรา ที่เรย์ไม่ได้บอกล่วงหน้า ก็ต้องขอโทษด้วยนะ”
มือหนากระชับไปที่เอวบางทันที เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ให้ใครอีกคนได้รู้
“แต่ฉัน ไม่...”
ลัลน์ลลิตกำลังนึกประโยคที่จะปฏิเสธกับนราวิชญ์ แต่ก็ไม่สามารถพูดออกไปได้ เธอกำลังมึนงง ในสิ่งที่พวกเพื่อนๆ ของเธอพูด ดวงตากลมโตจ้องมองไปยังชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนที่แสนดีของเธอมาตลอด หรือจะให้กันต์ธีร์เข้าใจผิดๆ แบบนี้ต่อไป ก็คงจะดีเหมือนกัน ระหว่างเธอกับเขา มันไม่สามารถที่จะไปต่อในความสัมพันธ์แบบอื่นได้แล้ว
“ไม่ต้องเขินหรอกนะเนย์ พวกเรากันเองกันทั้งนั้น พราวมุกดีใจมากๆ เลยนะ ที่เนย์กับเรย์ได้ลงเอยกันซะที มาๆ วันนี้เรามาฉลองกันนะ...เอ่อ...กันต์คะยังไงวันนี้คงไม่รีบกลับนะคะ ไหนๆ พวกเราสอบเสร็จและเรียนจบกันแล้วค่ะ ดื่มได้นะคะ”
แผนการที่ชรินทร์ทิพย์เตรียมไว้ คือการใส่ส่วนผสมบางอย่างเข้าไปในวิสกี้ ที่เธอให้ทีมงานของเธอเตรียมไว้
“อืม...โอเค” น้ำเสียงเข้มตอบกลับทันที โดยไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรได้อีก ในเมื่อเหตุการณ์เซอร์ไพรส์นี้ มันไม่ได้มีแค่ชรินทร์ทิพย์กับนราวิชญ์เพียงอย่างเดียวที่จัดมาให้เขา ‘ลัลน์ลลิตต่างหาก ที่กันต์ธีร์รู้สึกประหลาดใจอย่างที่สุด เธอไม่ต้องการเขาจริงๆ สินะ’
“ต้องอย่างนี้สิคะ”
“เนย์เองก็ดื่มฉลองกับพวกเราด้วย วันนี้เดี๋ยวเรย์ไปส่งเอง”
“อืม...เอาล่ะ ฉันขอฉลองให้พวกแก ในเรื่องของอะไรก็ไม่รู้แล้วกัน ทั้งเนย์ หรือกันต์ ฉันเองก็งงๆ โอเค ฉันเข้าใจได้ มา...ชน”
นิชาภัทรชูแก้วเครื่องดื่มขึ้น อย่างน้อยในความงง เธอก็ควรจะแสดงความยินดีกับเพื่อนเธอซะหน่อย
“มาค่ะ...เร็วสิเนย์ ยกแก้วมาเร็ว อย่ามัวแต่เงียบสิ”
“...” ลัลน์ลลิตชูแก้วเครื่องดื่ม ที่ถูกส่งมาจากบริกร เธอไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวแบบไหนได้ดีไปกว่านี้แล้ว บทละครที่ถูกกำหนดให้เธอแสดง ลัลน์ลลิตก็ควรจะให้ความร่วมมือสินะ ถึงจะถูก
“เอ้า...แด่การคบกันของฉันและเนย์”
นราวิชญ์ชูแก้วเครื่องดื่ม พร้อมกับโอบกอดแฟนสาว ที่เขาอุปโลกน์ขึ้นมา เพื่อจัดการใครบางคนตามแผนการที่กำหนดไว้
“Cheers!!” เสียงการชนแก้วกระทบกันดังขึ้น ท่ามกลางแสดงความยินดีแบบชื่นมื่นผสมความมึนงง แต่จะมีหนึ่งคน ที่ดีใจอย่างที่สุด วันนี้เสี้ยนหนามตำใจของเธอถูกกำจัด และยังอาจได้ครอบครองชายผู้เป็นที่รักของเธออีกด้วย
“...” กันต์ธีร์ยกดื่มรวดเดียวหมดแก้ว โดยไม่ปริปากเอ่ยอะไรอีกเลย ความเสียใจผสมกับความโกรธแค้น ที่เกิดขึ้นภายในใจของเขามันถูกแทนที่ ด้วยการดื่มเพื่อย้อมใจ สายตาคมเข้มปรายมองไปที่ร่างบางอวบอิ่ม ภายใต้เสื้อผ้ารัดรูป เน้นความอวบอิ่มของวัยสาวอันเย้ายวน ‘ลัลน์ลลิตสวยจริงๆ’
“อุ้ย! กันต์คะ วิสกี้อย่างแรงเลยนะคะนั่น”
ริมฝีปากบางยกยิ้มขึ้นมาทันที ภายในแก้วนั้น ชรินทร์ทิพย์ได้ผสมยาปลุกความต้องการอย่างแรงลงไป ‘วันนี้ เธอเตรียมพร้อมสำหรับกันต์ธีร์แล้ว’
“เนย์ ก็ดื่มให้หมดสิ แก้วนี้ทุกคนหมดแก้วนะคะ”
“ฉัน...คงอยู่ไม่นานนะ เดี๋ยวต้องขอตัวกลับ”
นิชาภัทรเอ่ยขึ้น ราวกับรู้ว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน บวกกับความน้อยใจและรู้สึกผิดหวังในตัวของลัลน์ลลิตเป็นอย่างมาก นิชาภัทรคิดว่าตัวเองเป็นเพื่อนรักกับลัลน์ลลิตมาตลอด แต่เพื่อนของเธอสิ กลับไม่ได้คิดแบบเธอเลย
“หลิว...” ลัลน์ลลิตมองเพื่อนของเธอทันที เธอมีคำอธิบายมากมายที่อยากจะคุยกับนิชาภัทร แต่ว่าเธอก็หาจังหวะนั้นไม่ได้สักที ปล่อยให้เพื่อนของเธอเข้าใจผิดแบบนี้ไปก่อนแล้วกันนะ
“อืม...เธอมีธุระก็ไปได้เลยนะหลิว ฉันอนุญาต”
ชรินทร์ทิพย์บอกตัวประกอบ ที่เธอตั้งใจชวนมาเพื่อเป็นพยาน กับแผนการทุกอย่างที่เธอนั้นวางไว้ และเพื่อความสมจริงก็เท่านั้นเอง
“มา...ชนกันก่อน หลิว”
กันต์ธีร์หันไปพูดกับนิชาภัทร พร้อมกับยกแก้วขึ้นอีกครั้ง สิ่งที่อยู่ภายในใจของเขา มันเริ่มจะปะทุออกมา เมื่อแอลกอฮอล์อย่างเข้มเข้าสู่ร่างกายของเขาไป กระตุ้นบางอย่างที่อยู่ในตัวกันต์ธีร์ขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุ เพียงแค่เขามองคนที่ได้ชื่อว่า ‘รักสุดหัวใจ ภาพของชายอีกคนที่เธอเลือก ตะคองกอดอย่างสนิทสนม’ แต่เธอสิ กลับไม่ได้คิดอย่างเขาเลยสักนิด เขาโง่เอง ที่คิดมาตลอด ว่าลัลน์ลลิตก็คงมีใจให้กับเขาบ้างเหมือนกัน แต่ทว่า...มันกลับไม่ใช่
“โอเค...กันต์ ฉันยินดีกับนายด้วยแล้วกันนะ ไม่รู้ว่าเรื่องนี้มันจะน่ายินดีหรือเปล่า...มาสิ เนย์ ฉันขอยินดีกับแกด้วยนะ”
“พราวมุกด้วยนะ หมดนะคะแก้วนี้”
ปริมาณยาชุดที่สองถูกใส่ลงไป คราวนี้แหละ กันต์ธีร์จะต้องเพ้อถึงเธอไม่หยุดอย่างแน่นอน และอีนังมารหัวใจของเธอ ก็ต้องถูกกำจัดเหมือนกัน คืนนี้แกจะได้เป็นของผู้ชายที่แกชอบสมัยมัธยมแน่นอน นังลัลน์ลลิต
“ฉันก็รักแกมาตลอดแหละ แต่แกไม่รู้ตัวเอง อืม อีกอย่างฉันคิดว่าพราวมุกกับแกเป็นแฟนกัน ฉันเลยไม่อยากเข้าไปยุ่ง” “และตอนนี้ล่ะ แกจะยังไงระหว่างฉันกับพราวมุก” “ตอนนี้เหรอ...ต่อให้ต้องกลายร่างเป็นนางร้ายนางมาร ฉันก็จะทำ เพื่อแย่งแกจากพราวมุกมาน่ะสิ ฉันไม่ยอมเสียแกไปอีกแล้ว กันต์...ฉันรักแกนะ” “อึ้ม... ฉันก็รักแก...เนย์ รักมาก และรักที่สุด” จูบร้อนประกบมาอีกครั้ง เพื่อยืนยันในสิ่งที่เขาได้เอ่ย “ฉันปวดขาแล้ว เราไปที่เตียงกันเถอะ กันต์” “แกนี่ยังดีเดือดเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะเนย์” “ก็ใช่น่ะสิ...ฉันคือเนย์คนเดิม เพิ่มเติมคือตอนนี้ฉันเป็นเมียแกแล้ว...เอ๊ะ! แต่แกยังไม่ได้ตอบตกลงคำขอแต่งงานฉันเลยนะกันต์” “ยัยบ้าเอ้ย...แกต้องรอฉันเป็นคนขอ ไม่ใช่แกขอฉัน” “ตามบทของไอ่หลิวนี่ ฉันจะต้องเป็นคนขอแก...กันต์ เอ่อ ว่าแต่ แกจะทำยังไงกับพราวมุกล่ะกันต์ พราวมุกต้องไม่ปล่อยฉันไว้แน่นอน และไหนจะพ่อแม่แกอีก” “พราวมุกถอนหมั้นฉันไปแล้ว...แกไม่รู้เหรอ” “ห๊ะ! จริงเหรอ? ทำไมพราวมุกถึงยอมรามือจากแกง่ายขนาดนี้
“นี่มันก็เป็นความคิดของแกไม่ใช่เหรอหลิว...ที่...เอ่อ...ให้ฉันทำแบบนี้” “นี่ไง...บทละครเรื่องใหม่ของฉัน นางเอกไม่ต้องรอให้พระเอกไปง้อหรอก...มาง้อเองเลย...ดีมั้ย นางเอกคือสายรุก...รุกเท่านั้นที่จะได้ครอบครอง...ฮ่า ฮ่า นางเอกผู้แสนดีหลบไป!” “อือ บทละครเรื่องนี้ ฉันไม่ขอแสดงแล้วกันนะหลิว คิดบ้าอะไรของแก”ใบหน้าสวยร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เมื่อนึกถึงแผนการที่นิชาภัทรเพื่อนของเธอบอกว่า มันคือละครที่นางเขียนพล็อตขึ้นมาเอง โดยให้เธอนัดพระเอกของเรื่อง มาเจอกันที่โรงแรมแห่งนี้ “อีกครึ่งชั่วโมง กันต์มันก็จะมาแล้ว แกรีบเข้าไปเถอะ จะอาบน้ำอีกสักรอบก็ได้นะ จะได้ตัวหอมๆ และ...เอิ่ม... ^^” “พอเลยแก...หลิว แกนี่บ้าจริงๆ ไปเถอะ ไปหาน้องมายด์ หวานใจของแกเถอะ” “โอเค...เสร็จแล้วก็กริ๊งกร๊างมานะ จะมารับ ^^” “อือ...” [เวลาผ่านไปราวสิบห้านาที] แกร๊ก!! ประตูบานใหญ่ถูกเปิด “...” สายตาคมเข้มกวาดมองไปทั่วบริเวณห้อง แต่ก็ไม่พบเจ้าของร่างที่นัดเขาวันนี้ ‘ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก...กันต์’ แกร๊ก! เสียงประตูห้องน้ำใหญ่ถูก
หลังจากที่ชรินทร์ทิพย์ทะเลาะกับลัลน์ลลิตไป เธอก็ไปเจอกับกันต์ธีร์ เธอต้องการฟังจากปากของเขาด้วยตัวเอง ‘ใช่! กันต์รักเนย์ รักมาตลอดเกือบยี่สิบปี’ นี่คือคำสารภาพจากชายคู่หมั้นของชรินทร์ทิพย์ ที่เธอรักเขามาเกือบยี่สิบปีเช่นกัน แต่ก็ยังน้อยกว่าลัลน์ลลิตนัก และได้หมั้นหมายพร้อมที่จะแต่งงานกันเร็วๆ นี้ ‘แล้วกันต์เอาพราวมุกไปไว้ที่ตรงไหนคะ?’ คำถามที่เธอรู้คำตอบอยู่แล้ว แต่เธอก็พยายามถามมันอีกครั้ง โดยคำตอบที่ได้รับมันทำให้หัวใจของเธอแทบแตกสลาย ‘กันต์รักพราวมุกแบบเพื่อน ไม่คิดที่จะรักแบบอื่นเลยสักครั้ง สิ่งที่พราวมุกกับคุณแม่ทำ มันไม่ใช่ความต้องการของกันต์เลย’ “กันต์มันบอกยังไงครับ พราวมุกถึงถอนหมั้นมัน”อกซ้ายของนราวิชญ์กระตุกทันที ความรู้สึกสงสารผู้หญิงตรงหน้านั้น มันเทเข้ามาแบบปัจจุบันทันด่วน ถึงแม้เขาจะชอบบทรักของเธอมากขนาดไหน แต่ในเมื่อเธอเองไม่ได้รักเขา นราวิชญ์เองก็ไม่คิดที่จะบังคับ และปล่อยเธอเป็นอิสระเมื่อเธอต้องการ แต่เมื่อมาได้รับรู้เรื่องราวของเธอแบบนี้ ความรู้สงสารก็บังเกิดขึ้นทันที “อย่าโทษกันต์เลยค่ะเรย์ ความเป็นจริง เ
“จะต่ำยังไง! ลูกสาวของคุณก็ได้ตาดนย์ของเราเป็นผัวไปแล้วค่ะ ยัยคุณนาย! ไงคะได้ลูกเขยเป็นผู้ชายข้างถนน!” “แม่ครับ!” “คุณน้าคะ!” “แก!! หมายความว่ายังไง! ห๊า! ยัยกิม นี่แกกับไอ่ผู้ชายคนนี้มีอะไรกันแล้วเหรอ!” “ใช่! ดิฉันเป็นคนจัดการให้สองคนนี้นอนด้วยกัน เป็นไง สมใจคุณนายแล้วใช่มั้ย อย่าลืมนะคะว่าที่นี่คือบ้านของดิฉันเอง!”ความโมโหในระดับสิบ ทำให้กุลทิพย์อุปโลกน์เรื่องนี้ขึ้นมา เพื่ออยากเอาชนะยัยคุณหญิงกานต์รวี ไม่ได้มีเจตนาอะไรเลย มีเหตุการณ์เดียวที่จะตัดปัญหานี้ได้ ‘แม่ขอโทษด้วยนะตาดนย์’ “ฉันจะแจ้งตำรวจจับแก!” “เอาสิ! อยากทำอะไรก็เชิญ! ยังไงถ้าลูกชายดิฉันติดคุก ลูกสาวคุณนายอาจจะท้องไม่พ่อนะ คุ้มกันหรือเปล่าคะกับข่าวหน้าหนึ่ง!” “กรี๊ดดด!! แก!!” “แม่คะ...คุณแม่กลับไปก่อนเถอะค่ะ” “ในเมื่อแกไม่รักดีขนาดนี้ ระหว่างแกกับฉัน เราไม่ใช่แม่ลูกกัน แกไม่ต้องกลับไปเหยียบที่บ้านฉันอีก ต่อไปนี้แกกับฉันเราขาดกัน! ยัยกิม!”คุณหญิงกานต์รวีสะบัดหน้าและกระทืบเท้าเดินจากไปด้วยความโกรธอย่างที่สุด เธอไม่คิดว่าลูกสาวที่เคย
“แก! กลับไปอ่อยกันต์อีกทำไม แกก็รู้นี่ ว่าฉันกับกันต์เป็นคู่หมั้นกัน และกำลังจะแต่งงานกัน!” “ฉันรู้ ว่าเธอกับกันต์เป็นคู่หมั้นกัน แต่ไอ่เรื่องแต่งงาน ที่เธอบอกว่าจะเกิดขึ้นนั้น ฉันไม่รู้หรอกพราวมุก ว่ากันต์ จะยอมแต่งกับเธออยู่อีกมั้ย” ลัลน์ลลิตให้โอกาสชรินทร์ทิพย์มาตลอด เธอปฏิเสธกันต์ธีร์ โดยคิดเพียงว่า เพื่อนของเธอรักกันต์ธีร์มาก เลยไม่คิดที่จะโต้ตอบ...ในวันนี้เธอรู้แล้วว่า กันต์ธีร์นั้นรักเธอมากแค่ไหน และรักเธอมาตลอด โดยไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนไปจากเธอเลยสักครั้ง “อ่อ นี่แกยังหน้าหนาเหมือนเดิมสินะเนย์ แย่งได้แม้กระทั่งของเพื่อน เนี่ยเหรอ ดาราเบอร์หนึ่งของเมืองไทย!” “เธอเองก็ไม่ต่างจากฉันเหมือนกันพราวมุก” “ฉัน! ขอสั่งให้แกเลิกยุ่งกับกันต์!” “เธอต้องไปสั่งกันต์นู่น ไม่ใช่ฉัน นี่เธอก็คงยังไม่รู้สินะ ว่า...” “รู้อะไร! แกพูดมาเดี๋ยวนี้นะ!” “เอาเป็นว่า เธอไปถามกันต์เอาเองแล้วกัน…อืม…เป็นคู่หมั้นกันนี่ ไม่คุยกันเหรอ” “แก!!” ชรินทร์ทิพย์เดือดในระดับเกินร้อย อย่าบอกนะ ว่าระหว่างกันต์ธีร์กับลัลน์ลลิตจะ...ไม
“ก็ทำนองนั้นแหละหนู แม่ของหนูอยากให้ยัยเนย์เลิกคบกับตากันต์ ก็เลยมาโวยวายที่บ้านนี่จ้า” “หนูต้องขอโทษแทนคุณแม่ด้วยนะคะ ที่คุณแม่ทำแบบนี้” “ไม่เป็นไรหรอกจ้า มันนานมาแล้ว เกือบสี่ปีแล้วมั้ง ว่าแต่หนูเถอะ ทะเลาะกันหนักเลยหรือไง ถึงได้เตลิดออกจากบ้านมาแบบนี้ แล้วนี่แม่ของหนูไม่ตามหากันให้วุ่นเลยเหรอ” “ก็น่าจะตามหากันอยู่ค่ะ คุณแม่ไม่มีวันยอมอยู่แล้วค่ะ คุณแม่อยากให้หนูแต่งงานกับคนที่คุณแม่เลือก แต่ว่า หนูไม่ยอมทำตาม แม่ก็เลยโมโห และ...”น้ำเสียงของกัญญ์วราสั่นเครือทันที เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ความน้อยใจในวาสนาของตัวเองที่มีอยู่ในอก มันประเดประดังขึ้นมา ถ้าเลือกเกิดได้ เธอจะไม่ขอเกิดกับคนที่มีฐานะร่ำรวยแบบนี้เลย เงินทองไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขเลยแม้แต่นิด“อืม เอาอย่างนี้แล้วกันค่ะพี่กิม พี่พักอยู่ที่บ้านของเนย์ไปก่อนค่ะ ไม่ต้องออกไปที่อื่นแล้ว และถ้าพี่กิมสบายใจเมื่อไหร่ ก็ค่อยไปก็ได้ค่ะ เนย์จะไม่บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ”“นั่นสิหนู อยู่ที่นี่ก่อนเถอะ รอให้แม่ของหนูใจเย็นลง แล้วค่อยคิดหาทางอีกทีนะ อีกอย่างช่วงนี้เป็นวันหยุด ตาดนย์ไม่ได้ไปทำงาน มีอะไรก็ให้ตาดนย







