ตอนที่ 16 จุดแตกหัก

          “แกก็อย่าลืมนะ ว่าไอ้เนย์ มันก็คือเพื่อนของฉันเหมือนกัน ถ้าแกกับพราวมุกคิดไม่ดีกับเนย์ล่ะก็ ฉันนี่แหละที่จะแฉพวกแกเอง คอยดูละกัน”

          “แกคิดบ้าอะไรวะหลิว ฉันกับพราวมุกจะคิดอะไร”

          ก่อนที่การสนทนาอันเคร่งเครียดนี้จะดำเนินต่อ เสียงของชรินทร์ทิพย์ก็ดังขึ้นแทรก จนบทสนทนามีอันต้องหยุดทันที

          “เฮ้...เรย์ หลิว”

          “พราวมุก...มาสิ แล้วไอ้กันต์ไม่มาด้วยกันเหรอ”

นราวิชญ์พยายามกลบเกลื่อนเรื่องที่เขาสนทนากับนิชาภัทร แผนการระหว่างเขากับชรินทร์ทิพย์ต้องแตกแน่นอน ถ้าไม่รีบปิดปากของนิชาภัทรเสียก่อน

          “กำลังมาค่ะเรย์ พราวมุกโทรเช็คไปเมื่อกี้ กว่าจะยอมมาได้ เล่นเอาพราวมุกแย่เลยนะคะ กันต์นี่ยังไง ไม่ยอมออกมาเจอเพื่อนเลย จะเก็บตัวเงียบอยู่แบบนั้น นี่ก็บอกจะมาแปปเดียวนะคะ ยังไงเรย์ก็ช่วยพูดบ้างแล้วกันค่ะ”

สายตาของชรินทร์ทิพย์ส่งถึงนราวิชญ์เพื่อบอกความนัย แผนการวันนี้ กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

          “แล้วนี่พราวมุกชวนเนย์ด้วยหรือเปล่า”

นิชาภัทรทักแชทถามลัลน์ลลิตแล้ว แต่เพื่อนของเธอก็ไม่ยอมเปิดอ่านซะที มัวแต่วุ่นวายกับการเตรียมของ นิชาภัทรเห็นชุดของลัลน์ลลิตแล้วรู้สึกใจคอไม่ดีเลย มันดูล่อแหลมมากๆ ทำไมเพื่อนของเธอถึงตกหลุมพรางนราวิชญ์ง่ายๆ ก็ไม่รู้

          “รู้แล้วหลิว เธอสงสัยอะไรเหรอ”

ชรินทร์ทิพย์พยายามปิดพิรุธของตัวเอง ความเป็นจริงชรินทร์ทิพย์โกหกเพื่อนของเธอ ‘เดี๋ยวแกก็จะเห็นละครฉากใหญ่เองแหละยัยหลิว’

          “ไอ่เนย์รู้แล้ว...เหรอ”

นิชาภัทรแปลกใจเข้าไปอีก นี่มันไม่ใช่เรื่องปกติ เพื่อนสองคนของเธอ ต้องมีแผนการอะไรแน่นอน

          “อืม...นั่นกันต์มาแล้ว”

ชรินทร์ทิพย์หันไปหาแขกคนสำคัญของแผนการนี้ทันที ‘มันไม่ทันแล้ว ยัยหลิว ยัยโง่’

          “กันต์คะ...นี่ค่ะพราวมุกอยู่ทางนี้ค่ะ”

ชรินทร์ทิพย์โบกมือเรียกกันต์ธีร์ที่กำลังสอดส่ายสายตามองหาเธออยู่ ชรินทร์ทิพย์จงใจนั่งอยู่โซนที่ใกล้กับเคาน์เตอร์บาร์ที่ลัลน์ลลิตทำงานอยู่ เพื่อแผนการอันแยบยลของเธอจะได้สำเร็จอย่างง่ายดาย

          “เฮ้ย กันต์ เป็นไงบ้างวะ ไม่ได้เจอกันนานเลย เก็บตัวเงียบ เตรียมงานหมั้นกับพราวมุกอยู่หรือไงวะ”

แผนที่ถูกวางไว้ร่วมกับชรินทร์ทิพย์ปฏิบัติการทันที ยิงปืนนัดเดียวอาจได้นกถึงสองตัว

          “ใครบอกนาย ว่าฉันเตรียมงานหมั้นเรย์”

กันต์ธีร์ไม่รู้ว่าเพื่อนของเขาต้องการอะไรจากเขากันแน่ ที่พูดมาแบบนี้

          “แหม กันต์คะ รักษาหน้าพราวมุกบ้างสิคะ กันต์เองก็คงยังไม่รู้ใช่มั้ยคะ ว่าพวกผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายของเรา เขาเตรียมการไปถึงไหนกันแล้วค่ะ”

คำปฏิเสธของกันต์ธีร์ ทำให้ชรินทร์ทิพย์เสียหน้าอย่างแรง เธอไม่คิดว่ากันต์ธีร์จะโพล่งอะไรออกมาแบบนี้ ‘เดี๋ยวเถอะ...อีกไม่กี่นาทีก็จะรู้เอง’

          “ฉันว่าแกคงตกข่าวอะไรไปแน่นอนกันต์”

นิชาภัทรหันไปมองระหว่างลัลน์ลลิตกับกันต์ธีร์อย่างลุ้นระทึก หนังฟอร์มยักษ์กำลังจะถือกำเนิดขึ้น

          “ฉันไม่ได้สนใจอะไรหรอกหลิว”

          “แต่ว่าวันนี้ แกจะต้องสนใจอย่างแน่นอนกันต์ เผอิญฉันมีข่าวดีจะบอกแกว่ะ”

นราวิชญ์ต้องรีบเปิดเสียแล้ว เพราะนิชาภัทรเพื่อนของเขา เตรียมแฉแผนการของเขา และเขาต้องชิงทำมันเสียก่อน

          “กันต์! แก” นิชาภัทรกำลังจะทำลายแผนการของหนังฟอร์มยักษ์นี้ แต่ทว่าก็มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมาก่อน

          “แกอย่ายุ่งได้มั้ย! หลิว!” นราวิชญ์กระชากเสียงใส่นิชาภัทร เพื่อหยุดเหตุการณ์ทุกอย่าง

          “พอดีวันนี้เรย์มีเรื่องดีๆ จะบอกพวกเรานะ หลิวไม่อยากรู้เหรอ”

          “เอาล่ะ เรื่องของฉัน ก็คงไม่มีผลกับนายหรอกกันต์ เพราะในไม่ช้า แกก็ต้องหมั้นหมายกับพราวมุกแล้ว อืม...เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันเรียกคนสำคัญของฉันวันนี้ มาให้นายร่วมแสดงความยินดีกับฉันสองคนดีกว่า”

นราวิชญ์ลุกขึ้นยืน พร้อมกับเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์บาร์ และดึงใครอีกคนหนึ่ง ที่ยืนอยู่ข้างๆ สาวสวยบาร์เทนเดอร์อีกคน

          “อะไรเหรอเรย์!”

ลัลน์ลลิตตกใจ เมื่ออยู่ดีๆ นราวิชญ์ก็คว้าตัวเธอออกมา พร้อมกับจูงมือเธอไปยังโต๊ะที่มีชรินทร์ทิพย์และนิชาภัทรนั่งอยู่ก่อนแล้ว...แต่ทว่า! สายตาของเธอก็พลันเห็นใครอีกคนที่เธอไม่คิดว่าจะเจอ เพราะเธอหลบหน้าเขามาตลอดหลายวันมานี้

          “มากับฉันหน่อยเนย์”

นราวิชญ์เดินโอบเอวของลัลน์ลลิตเอาไว้แสดงความเป็นเจ้าของ โดยที่เจ้าตัวกำลังมึนงงกันเหตุการณ์ตรงหน้า

          “นี่ไงกันต์ ที่ฉันอยากจะเซอร์ไพร์สแก”

          “!!!” ภาพที่กันต์ธีร์เห็นนั้น ทำให้เขาชะงักทันที ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขานั้น คล้ายกับลัลน์ลลิตมาก แต่เขาไม่แน่ใจ เพราะการแต่งตัวด้วยเสื้อผ้ารัดรูป เน้นทรวดทรง และที่สำคัญเธอคนนี้ดูเซ็กซี่กว่าลัลน์ลลิตมาก หรือว่า...

          “ไง! อึ้งเลยสิ นายจำไม่ได้เหรอวะกันต์ นี่เนย์ไง”

          “กันต์คงจำเนย์ไม่ได้แล้วสิคะ ตอนนี้เนย์มาอยู่กับเรย์แล้วนะคะ สองคนนี่...เอ่อ...เขากำลังมีข่าวดีจะบอกพวกเราค่ะ”

          “เนย์...” สันกรามอันแข็งแกร่งขบกันแน่น แสดงถึงอารมณ์ของกันต์ธีร์กำลังเริ่มทะยานขึ้น ‘เขาเฝ้าโทรหาเธอนับร้อยสาย ไปหาถึงที่บ้าน แต่แล้วเธอมาอยู่ตรงนี้เองเหรอ’

          “กันต์...” ลัลน์ลลิตก็ไม่ต่างกัน เธอยืนตะลึงมองอีกฝ่ายด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเธอจะต้องเจอกับกันต์ธีร์วันนี้

          “ฉันจะบอกนายว่า เนย์กับฉัน เรากำลังคบกันว่ะ เนย์มาอยู่กับฉันได้สักพักแล้ว ไงวะ...ดีใจกับฉันหน่อยสิ ที่ฉันกับเนย์กลับมาคบกันแล้วนะโว้ย”

นราวิชญ์แสดงบทบาทตัวเอกเต็มตัว เขาไม่รอช้า ถึงแม้มันจะไม่จริงอย่างที่เขาพูดก็ตาม

          “นั่นสิคะ กันต์กับเนย์กำลังตกใจอยู่ค่ะเรย์ แสดงว่าสองคนนี้คงไม่ได้เจอกันนานล่ะสิคะ”

ความสะใจในระดับเกินร้อย เกิดขึ้นกับชรินทร์ทิพย์ทันที เธอรอเวลานี้มาแสนนาน และวันนี้มันก็เกิดขึ้นเสียที

          “เรย์ ทำไมนายพูดแบบนั้นล่ะ”

ลัลน์ลลิตพูดออกไป ราวกับคนที่ยังมีสติสัมปชัญญะไม่ครบ เนื่องจากเธอกำลังตกใจกับเหตุการณ์อันน่างงงวยนี้อยู่

          “อะไรกันเนย์...หลายวันก่อนที่เนย์มาหาเรย์...เนย์ยังบอกให้เรย์ช่วย และเราคุยกันนี่ ว่าเรย์ให้เงินเนย์ไป แล้วเนย์จะยอม...เรย์”

นราวิชญ์จงใจเว้นระยะของประโยค เพราะเขาต้องการให้สิ่งที่เขาพูดแบบกำกวมนั้น เกิดการเข้าใจผิด และหวังผลนี้เป็นอย่างมาก