ตอนที่ 18 ผิดคาด

[เวลาผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมง]

          “ฉะ-ฉันไม่ไหวแล้ว จะขอตัวกลับก่อนนะ”

ลัลน์ลลิตเอ่ยขึ้น หลังจากเครื่องดื่มนับสิบที่เธอดื่มไป มันเริ่มออกฤทธิ์ ภาพต่างๆ เริ่มพร่ามัว

          “อะไรกันเนย์...จะกลับแล้วเหรอ นี่เธอจะเป็นเหมือนยัยหลิวอีกคนหรือไง...รายนั้นก็รีบกลับ...ไม่รู้ว่ามีธุระอะไรนักหนา”

ชรินทร์ทิพย์ยิ้มออกมาทันที พร้อมกับส่งสัญญาณไปยัง นราวิชญ์ เพื่อให้ทำตามแผน แต่ทว่าเพื่อนร่วมแผนการของเธอ กลับส่งสายตาปรือมองกลับมาที่เธอ ในสภาพที่มึนเมา ‘ฉันบอกให้นายดื่มพอดี ทำไมถึงดื่มเยอะขนาดนี้...เรย์’

          “เนย์ไม่ไหวแล้ว...พราวมุก ขอกลับก่อนแล้วกันนะ”

          “งั้น เรย์ไปส่งเนย์ หน่อยได้มั้ย”

ชรินทร์ทิพย์พยายามจัดแจงทุกอย่างให้เป็นไปตามแผน พร้อมกับปรายตามองไปที่กันต์ธีร์ ที่ตอนนี้มีสภาพไม่ต่างกันกับ นราวิชญ์เลย บางอย่างอาจจะเริ่มทำงานแล้วสินะ สายตาของเขาเชื่อมหวาน มองไปที่ลัลน์ลลิตอย่างเปิดเผย และน่าหมั่นไส้อย่างที่สุด ที่ไม่ใช่เธอ

          “อืม... ขอเวลา สะ-สักครู่ พราวมุก”

นราวิชญ์ตอบกลับแบบอ้อแอ้ ร่างกายของเขาตอนนี้มีแอลกอฮอล์อยู่เต็มไปหมด เขาเผลอดื่มไปปริมาณค่อนข้างมาก ทั้งที่ควรจะดื่มไม่เกินสี่แก้ว อย่างที่ชรินทร์ทิพย์บอกเขาไว้

          “ฉันไปส่งแกเอง...เนย์”

กันต์ธีร์เอ่ยขึ้นแทรก พร้อมกับลุกขึ้นยืน คว้าไปที่ข้อมือบางทันที

          “ไม่นะคะกันต์...เดี๋ยวให้เรย์ไปส่งเถอะค่ะ กันต์เมาแล้วนะคะ พราวมุกไปส่งกันต์ดีกว่าค่ะ”

ชรินทร์ทิพย์รีบคว้าไปที่มือของกันต์ธีร์ทันที เธอตกใจเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่าแผนการที่เธอวางไว้ มันจะผิดจากที่เธอวางไว้

          “อืม...โอเคกันต์ กะ-แกไปส่งฉันหน่อย...”

ลัลน์ลลิตรู้สึกว่าร่างกายของเธอนั้นร้อนผ่าวไปหมด เธออยากกลับบ้านแล้ว

          “ไป...ฉันจะไปส่งแก”

กันต์ธีร์ฉวยข้อมือบางอีกครั้ง และดึงร่างอันโงนเงนของเธอซบเข้าหาอกแกร่ง และประคองร่างนั้นไว้ รีบเดินออกไปทันที ท่ามกลางความตกใจของชรินทร์ทิพย์อย่างที่สุด

          “กันต์! ไม่นะคะ กันต์จะทำแบบนี้ไม่ได้นะ!...นี่เรย์! นายลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้! ไปส่งเนย์สิ!”

ชรินทร์ทิพย์โวยวายเพื่อนของเธอ พร้อมกับพะวงกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่เกิดขึ้น

          “ฉาน-มะ-ม่ายไหวแล้ว พะ-พราวมุก อึก!”

          “เรย์! กันต์พาอีนังเนย์ไปแล้วนะ นายต้องรีบไปเดี๋ยวนี้!”

ชรินทร์ทิพย์พยายามดึงทึ้งเพื่อนของเธอ ฉุดให้ลุกขึ้น เพื่อไปทำตามแผนของเธอ แต่ทว่า นราวิชญ์นั้นกลับตัวอ่อนปวกเปียกไปหมด และในเวลาเดียวกัน กันต์ธีร์กำลังพาลัลน์ลลิตเดินออกจากคลับไป ชรินทร์ทิพย์หันซ้ายทีขวาที อย่างเดือดดาลอย่างที่สุด

          “นี่! ใครก็ได้ ตามฉันมาที”

ชรินทร์ทิพย์หันไปเรียกบริกรชายที่อยู่ภายในคลับ เธอจะต้องแยกกันต์ธีร์ให้ได้!

          แต่ทว่า! เมื่อชรินทร์ทิพย์วิ่งออกมา เธอก็ไม่พบกันต์ธีร์และลัลน์ลลิตเสียแล้ว!

          “กรี๊ดด!!!!”

………………..

          เวลาต่อมา...

“กันต์! ฉันร้อน...กะ-แกรีบขับเร็วๆ หน่อยได้มั้ย”

ร่างบางดิ้นกระสับกระส่ายไปมาบนรถสปอร์ตคันหรู ที่แล่นทะยานด้วยความเร็วสูงบนท้องถนนที่ค่อนข้างโล่งพอสมควร

          “อืม...” เท้าหนาเหยียบคันเร่งในทันใด กันต์ธีร์ก็ร้อนไม่ต่างกันกับเธอเลย ความมึนเพราะแอลกอฮอล์ที่อยู่ในร่างกายมีมากพอสมควร ซึ่งก็ยังพอประคองสติได้ แต่ความร้อนรุ่มที่สุมอยู่ภายในร่างแกร่งนี่สิ มันแทบจะระเบิดออกมา เมื่อสายตาคมปรายมองไปที่ร่างอวบอิ่มในชุดรัดรูป ที่เผยอกอวบขาวเนียนในจังหวะขึ้นลงไปมาตามการหายใจของเจ้าตัว

          ปึก! เสียงของร่างอรชรถูกโยนไปยังเตียงกว้างเสียงดังลั่น

          “อุ้ย! กันต์ ฉะ-ฉันจะกลับบ้าน นี่แกพาฉันมาที่นี่ทำไม”

ร่างบางพยายามพยุงตัวลุกขึ้น สายตาของเธอพร่ามัวไปหมด มองภาพตรงหน้าลางเลือน และเพ่งมองไปยังร่างแกร่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ สภาพร่างกายของเธอตอนนี้ ค่อนข้างหนัก ความร้อนวูบวาบทั่วทั้งร่างของเธอมันเริ่มระอุขึ้นเป็นระลอก เธอเป็นอะไรกันแน่

          “ฉันแค่อยากจะรู้...ว่าสำหรับแก...ฉันเป็นอะไรกันแน่”

ความเสียใจบวกผสมกับความน้อยใจ ที่กันต์ธีร์ได้รับ ทำให้เขาเกิดความคิดบางอย่าง ประกอบกับความร้อนในร่างกายของเขา ความต้องการเรือนร่างอันงดงามและหญิงอันเป็นที่รัก ก่อเกิดขึ้นทันที

          “แกหมายถึงอะไร”

ร่างบางกระถดหนี แต่ก็ทำได้ยากลำบากเหลือเกิน เพราะความมึนเมาของฤทธิ์แอลกอฮอล์

          “แกไม่เคยคิดที่จะชอบฉันเลยสินะ...เนย์”

ร่างสูงย่างกรายเข้ามาอย่างช้าๆ พร้อมกับนิ้วเรียวแกร่งแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวนั้นออก เผยให้เห็นอกกว้างกำยำ กันต์ธีร์รักเธอมาตลอด เฝ้าทะนุถนอมเธอ ไม่เคยคิดเกินเลยเธอแม้แต่ครั้งเดียว แต่เธอสิ...กลับมองไม่เห็นถึงความรักที่เขามีให้กับเธอเลยสักนิด

          “เราเป็นเพื่อนกันนะกันต์ และแกก็มีพราวมุก ฉันเองก็กำลังคบกับเรย์นะ”

ลัลน์ลลิตใช้ละครฉากใหญ่ของนราวิชญ์ ที่อุปโลกน์เธอเป็นแฟน และกำลังกลับมาคบกัน เป็นเกาะกำบัง ให้กันต์ธีร์ยอมรามือจากเธอ

          “อืม...แกคงมีอะไรกับไอ้เรย์มันมาแล้วสิ! แกคงไม่ว่าอะไรนะ ถ้าฉันจะทำอย่างไอ้เรย์มันทำบ้าง…เนย์!”

สันกรามขบเข้าหากันแน่น เขาไม่คิดว่าตัวเองจะดูน่าเวทนาขนาดนี้ กันต์ธีร์รักลัลน์ลลิต แต่ลัลน์ลลิตกลับโยนความรักของเขาทิ้งไป และไม่เคยเห็นค่าเลยแม้แต่นิด ในเมื่อความรักใช้กับเธอไม่ได้ เขาก็ไม่ควรที่จะเก็บมันไว้อีกแล้ว

          “มะ-ไม่นะ แกจะบ้าเหรอ อุ้ย!”

บางอย่างภายในร่างกายของลัลน์ลลิตกำลังปะทุขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน เมื่อสายตาของเธอจับจ้องไปที่เรือนร่างอันแข็งแกร่ง ซึ่งบัดนี้เปล่าเปลือย กันต์ธีร์กำลังเปลือยกายท่อนบน ความปรารถนาอันร้อนแรงเดือดพล่านในเรือนร่างของลัลน์ลลิตทันที ‘เธอต้องการบางอย่างจากชายที่อยู่ตรงหน้า!’

          “ใช่! ฉันมันบ้า!”

มือหนาคว้าไปที่ข้อเท้าของเธอ พร้อมกับกระชากเพื่อให้ร่างอวบอิ่มนั้นถลาเข้ามาใกล้เขา

          “กันต์! นี่นายเมานะ และ...อุ๊บ!!”

ปากบางถูกประกบอย่างรวดเร็ว จูบร้อนบดขยี้ปิดเสียงของเธอ ร่างบางถูกอ้อมแขนแกร่งบีบรัดเอาไว้ มือเขาประคองศีรษะของเธอ ปลายลิ้นสากชอนไชเกี่ยวกวัดลิ้นเล็กไปมา ความร้อนในร่างกายลุกหือขึ้นทันที เมื่อสัมผัสกับความหอมหวานของริมฝีปากบาง