บทที่ 2

“คุณจะให้ผมช่วยยังไง”

“จิลอยากเสนอยาของบริษัทให้คุณหมอช่วยพิจารณาค่ะ”

“ไหนล่ะครับ” ชายหนุ่มถามทั้งที่รู้ดีว่าพอร์ตของเธอปลิวลงไปเป็นอาหารปลาเรียบร้อยแล้ว

จิลลาชี้ไปยังท้องทะเลกว้าง พร้อมกับหันมามองคุณหมอพ่อพระของเธอ ภาวนาให้เขาให้โอกาสกันสักครั้ง

“จิลดูแลยาฝั่งออร์โท ขอนัดเข้านำเสนอให้คุณหมอสักครั้งได้ไหมคะ”

นายแพทย์ธาดานับหนึ่งถึงสิบในใจ คำนวณสิ่งที่จะได้และเรื่องที่จะเสีย เขาเป็นผู้ชายเจ้าชู้ก็จริง แต่ไม่เคยคิดยุ่งเกี่ยวกับผู้คนที่ต้องมาพัวพันกันด้วยเรื่องงาน แล้วผู้หญิงคนนี้ตรงสเป็กมาก สวยแบบทำลายสมองจนฝ่อ แต่กระตุ้นดุ้นด้านล่างสุดๆ ด้วยสันดานเขา หากได้สานต่ออีกครั้ง เขาต้องอยากได้เด็กผู้หญิงคนนี้แน่

“จิลยังไม่มียอดให้บริษัทเลยค่ะ จิลไม่อยากถูกไล่ออก”

นายแพทย์หนุ่มมองผ่านดวงตากลมโต มันวาวใสเหมือนลูกแก้ว และเต็มไปด้วยกระแสของการอ้อนวอน

“บอกเบอร์คุณมาสิ”

จิลลารีบเอ่ยตัวเลขทั้งสิบหลัก ครู่ถัดมาเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

“นั่นเบอร์ผม โทรมานัดแล้วกันครับ”

“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากๆ” หญิงสาวดีใจจนแทบกระโดดโลดเต้น หันมาทำเสียงเหมือนซาบซึ้ง “คุณหมอเป็นพ่อพระของจิลเลยค่ะ”

“ยังไม่ทันขายได้เลย” นายแพทย์หนุ่มกลั้วหัวเราะ แต่ก็มองเธอไม่วางตา

“ต้องได้สิคะ ไว้จิลจะรีบกลับไปนำเสนอเลยค่ะหมอ” ผู้แทนยามือใหม่ยังคงตื่นเต้นไม่หยุด นึกโมโหที่ตัวเองไม่แม่นโพรดักต์ จึงนำเสนอปากเปล่าไม่ได้ แต่อย่างไรเสีย นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดในรอบสามเดือนของเธอ

“ผมกลับพรุ่งนี้”

“งั้นจิลขอนัดวันมะรืนนะคะ”

วันมะรืนเขาหยุดนี่ กะว่าจะพักต่ออีกสักหน่อย ทว่าเมื่อสบตากับผู้หญิงที่ชื่อจิลลา มุมปากของนายแพทย์จอมเจ้าชู้ก็ยกโค้งขึ้น

“หรือวันอื่นที่คุณหมอสะดวกก็ได้นะคะ”

สัญชาตญาณนักล่าคล้ายถูกปลุกให้โลดขึ้นจากความสวยงามและอ่อนต่อโลกของหญิงสาวคนหนึ่ง เขารู้สึกว่าชีวิตกำลังจะพบกับเรื่องรื่นเริง สนุกสนานและโลดโผนจนถึงขั้นเข้าใกล้อันตราย

ผู้หญิงอ่อนเยาว์อ่อนต่อโลกจะเกาะติดแน่น แต่เมื่อเธอเม้มปากและมองเขาเหมือนกับจะร้องไห้ขึ้นมาอีกหน ธาดาก็ลืมความตั้งมั่นของตัวเองที่ผ่านมาไปทั้งหมด ก่อนจะขยับเข้าไปให้ใกล้ขึ้น จนได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ปลิวออกมาจากเส้นผมยาวดำขลับ

“มะรืนก็ได้ครับ ผมว่าง”

“ขอบคุณนะคะ จิลจะเตรียมตัวอย่างดีค่ะ” นอกจากไหว้ลา เธอยังโค้งแล้วโค้งอีก

นายแพทย์ธาดาทอดตามองร่างที่เพิ่งเดินย่องแย่งหายลับไปจากสายตา แต่ใจเขายังเต้นและเกิดความรู้สึกคล้ายถูกข่วนเกาแผ่วเบาที่อกข้างซ้าย หมอหนุ่มหัวเราะให้กับตัวเอง

คนนี้เขาอยากได้ และคนที่เขาอยากได้ก็ไม่เคยรอดพ้นมือ

ธาดาพิมพ์ชื่อของเธอลงไปเพื่อบันทึกในสมาร์ตโฟน “จิลลา ชื่อน่ารักดีนะ”

เขาถึงขนาดพิมพ์คำค้นหาความหมาย ชื่อเธอแปลว่า “ว่าว”

บางทีตอนนี้เขาอาจกำลังถือสายป่านอยู่ในมือ จะชักเชิดให้ลอยสูงหรือดึงร่วงสู่พื้นก็ทำได้ทั้งนั้น ทว่าความตั้งใจของเขาคืออยากพยุงเธอให้ลอยติดลมบนจริงๆ จะสั่งยามาใช้สักตัวเพื่อช่วยเด็กจบใหม่ไฟแรง มันจะยากเย็นอะไรนักหนา

ที่ยิ่งกว่านั้น เขาคิดว่าตัวเองเป็นโรคแพ้น้ำตาคนสวย

ธาดาหมุนตัวออกไปยังท้องทะเลกว้าง ยันแขนกับราวเหล็ก ทอดมองผืนน้ำสีคราม แต่ห้วงความคิดกลับถูกทับซ้อนด้วยแววตาตื่นตระหนกและวงหน้าสวยซึ้งของดีเทลยามือใหม่คนนั้น

“สวยหวาน น้ำตาลไม่ต้องเติมแบบนี้ อันตรายจริงแฮะ” ถึงจะเตือนตัวเองอย่างนั้น แต่ธาดาก็คิดว่าเขาอยากสานต่อ ชีวิตที่มีแต่การทำงานมันเหนื่อย โลกอีกด้านที่โลดโผนจะเต็มไปด้วยความสนุกสนานตื่นเต้น มันทำให้ชีวิตของเขามีพลังและมีสีสัน บางครั้งเขาคบหาผู้หญิงได้นานเกือบเป็นปี บางช่วงเปลี่ยนคู่นอนรายวัน แต่นั่นก็ทำให้ชีวิตหมอที่ทำงานหนักคนหนึ่งได้ผ่อนคลาย

มันเป็นอีกด้านที่เขาอยากเสเพล เกเร และคิดน้อย

แต่กับจิลลา มันมีวูบหนึ่งที่เขาคิดระวังว่าอาจจะเกิดปัญหา แต่แล้วก็เลือกเดินตามสัญชาตญาณนักล่าของตัวเองอยู่ดี ความอยากอะนะ...ว่าได้ที่ไหน

หมอหนุ่มยื่นมือออกไปในอากาศ นอกจากไอทะเล มันก็คล้ายกับมีสายลมร้อนผ่าวพัดผ่านผิวกาย เขาหวังว่ามันจะนำพาฤดูกาลอันเร้าใจมาให้ชีวิตของเขาอีกครั้ง