บทที่ 30 เหมือนวันแรกที่เจอกัน

สามวันผ่านไป

ราฟาเอลกำลังนั่งจิบกาแฟดำอยู่บนเก้าอี้ตรงหัวโต๊ะอาหาร เป็นเวลาสามวันที่ราฟาเอลทำงานจนดึกดื่นและกลับมาที่คฤหาสน์ในช่วงตีสองของวัน ชายหนุ่มทำอย่างนั้นก็เพื่อให้ตัวเองไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอะไร 

เขาและสปายสาวไม่ได้คุยกันเลยในช่วงสามวันที่ผ่านมา ราฟาเอลกลับมาจากที่ทำงานก็แค่เข้ามานอนกอดเธอและเมื่อถึงเช้าก็ออกไปทำงานก่อนที่เธอจะตื่น หญิงสาวจะไปนอนในห้องของเธอ แต่ราฟาเอลก็ไม่ยอมให้เธอไป

จนกระทั่งวันนี้ ร่างอรชรของเอวาที่สวมชุดแบบทุกวันที่เธอชอบใส่ หญิงสาวเดินเข้ามาในห้องอาหาร ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ข้างๆ บอดี้การ์ดของมาเฟียหนุ่ม ราฟาเอลจึงเงยหน้าขึ้นมาปรายตามองหญิงสาวเล็กน้อย 

“มานั่งลง” เสียงทุ้มออกคำสั่งกับหญิงสาวทันที

“อองโซไปเอาอาหารเช้ามาให้เธอ” จากนั้นชายหนุ่มก็บอกกล่าวกับอองโซต่อ

“ครับ” อองโซตอบกลับก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบอาหารเช้ามาให้หญิงสาว

“ฉันไม่หิว” เอวาบอกกับราฟาเอลด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

“มานั่งลงแล้วกินอาหารเช้า” มาเฟียหนุ่มจึงกดเสียงต่ำใส่หญิงสาว เพื่อเป็นการบอกเธอว่านี่คือคำสั่ง

สปายสาวถอนหายใจออกเบาๆ เธอเบื่อที่จะต้องมาเล่นสงครามประสาทกับชายหนุ่มแล้ว ร่างอรชรจึงนั่งลงบนเก้าอี้ขวามือของราฟาเอล อองโซเดินกลับมาพร้อมกับสาวใช้อีกหนึ่งคนพร้อมกับถาดอาหารเช้าในมือของสาวใช้

“ขออนุญาตครับคุณอันนา” อองโซบอกกล่าวกับสปายสาว ก่อนที่สาวใช้จะวางอาหารเช้าให้เธอกับน้ำส้มคั้นอีกหนึ่งแก้ว 

สามวันที่ผ่านมา ราฟาเอลไม่ได้คาดคั้นเอ่ยถามถึงเรื่องนั้นจากเธออีก เอวาจึงเงียบๆ ไปก่อนเพราะต่อให้ชายหนุ่มจะถามเธอหรือเคล้นความจริงจากเธอแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถบอกเขาได้จริงๆ

เอวาหยิบมีดกับส้อมขึ้นมาแล้วลงมือทานอาหารอย่างช้าๆ ชายหนุ่มปรายตามองเธออีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรออกมา จนกระทั่งพวกเขาทานอาหารเช้ากันจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ราฟาเอลกับเอวาก็มาที่กาสิโนต่อทันที

มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาในกาสิโนด้วยท่าทางมั่นคงและสง่างามพร้อมกับลูกาและเอวาที่เดินตามหลังชายหนุ่มมาติดๆ จนพวกเขาขึ้นมาถึงชั้นบนสุดของกาสิโน ราฟาเอลออกจากลิฟต์และกำลังจะเดินตรงไปยังห้องทำงาน ทว่าเสียงแหลมของชาร์ลอตต์ก็เอ่ยขึ้นมาเสียก่อน

“นายท่านคะ!” ชาร์ลอตต์ตรงมาหาราฟาเอลพร้อมกับกอดรัดเรียวแขนแกร่งเอาไว้ เธอใช้อกอวบอิ่มของเธอเบียดเสียดแขนแกร่งอย่างยั่วยวน

“มีอะไร” ราฟาเอลเอ่ยถามออกไปด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่นิ่งเรียบ

เอวามองราฟาเอลกับชาร์ลอตต์ด้วยใบหน้าที่นิ่งจนไม่มีใครสามารถเดาอารมณ์และความคิดของเธอในตอนนี้ได้ โดยปกติเธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ทำไมวันนี้เธอถึงรู้สึกหน่วงๆ ภายในใจแบบนี้ก็ไม่รู้ เธอฉุกคิดไปต่างๆ นานา ที่ชายหนุ่มกลับบ้านดึกดื่นในระยะเวลาที่ผ่านมานี้ หรือว่าเขาจะอยู่กับผู้หญิงคนนี้กันนะ 

สปายสาวไม่รู้ตัวว่าเผลอมีความคิดแบบนี้ได้อย่างไร แต่เมื่อเธอรู้สึกตัว เธอก็รีบสลัดความคิดเหล่านี้ออกไปจากสมองเธอทันที

“ปล่อยมือออกจากตัวของฉัน” ราฟาเอลบอกกล่าวชาร์ลอตต์ด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง ตั้งแต่วันนั้นเขาก็รู้สึกไม่อยากให้ชาร์ลอตต์มาโดนเนื้อตัวของเขาอีกเลย

“ฉันถามว่ามีอะไร” เมื่อเห็นว่าเธอยังเงียบไม่ตอบเขาจึงเอ่ยถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย

“ไม่มีค่ะ” ชาร์ลอตต์เริ่มรู้สึกว่าราฟาเอลเปลี่ยนไปแล้ว 

“ปล่อย..ฉันจะไปทำงาน” 

สิ้นเสียงราฟาเอล ชาร์ลอตต์จึงค่อยๆ ปล่อยมือของเธอออกจากเรียวแขนแกร่งอย่างช้าๆ แต่เหมือนว่าจะไม่ทันใจของเขา ราฟาเอลจึงแกะมือของเธอออกพร้อมกับก้าวเดินตรงไปยังห้องทำงานทันที 

“เข้ามาในห้องกับฉัน” ราฟาเอลเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องทำงานพลางหันมาออกคำสั่งกับสปายสาว

“ทำไมฉันต้องเข้าไป” เอวาเอ่ยถามกลับไป

“เพราะฉันสั่ง” 

หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปในห้องทำงานอย่างช้าๆ ราฟาเอลที่ยืนเปิดประตูอ้าออกรอเธออยู่จึงดันแผ่นหลังแบบบางให้เข้าไปในห้องทำงานรวดเร็วกว่าเดิม ก่อนที่เขาจะตามเข้ามาและปิดประตูห้องทำงานทันที

“ไปนั่งตรงโซฟา” ชายหนุ่มออกคำสั่งกับหญิงสาวทันที

“ฉันยืนได้” หญิงสาวตอบกลับ

“ไปนั่ง” ราฟาเอลบอกกล่าวเธออีกครั้ง จากนั้นชายหนุ่มก็เตรียมตัวจะก้าวเดินไปยังโต๊ะทำงานของเขา

“เดี๋ยว!” เอวาเอ่ยขึ้นมาเสียก่อน ทำให้ชายหนุ่มหยุดการเคลื่อนไหวทันทีพร้อมกับร่างกำยำที่หันกลับมามองจ้องหน้าหญิงสาว

“เมื่อไหร่จะปล่อยน้องของฉันไป” สปายสาวเลือกที่จะคุยกับชายหนุ่มอย่างตรงไปตรงมา

“ก็ลองทำให้ฉันพอใจดูสิ แล้วฉันจะปล่อยน้องสาวของเธอไป” ราฟาเอลใช้สองมือล้วงกระเป๋าพลางเอ่ยออกไปอย่างท้าทายหญิงสาว

“ครั้งที่แล้วคุณก็พูดแบบนี้” 

“ครั้งนี้มันไม่ได้เหมือนครั้งที่แล้ว” เอวาไม่ค่อยอยากจะเชื่อใจมาเฟียอย่างเขาสักเท่าไหร่

“ต้องการอะไร” หญิงสาวเอ่ยถามต่อ

“ลองทำให้ฉันพอใจดูสักครั้งสิ แล้วฉันจะปล่อยน้องของเธอไป” ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ราฟาเอลพูดแบบนั้นออกไป แต่เขาอยากเห็นผู้หญิงคนนี้ออดอ้อนเขาบ้าง ไม่ใช่ทำหน้าตายใส่เขาตลอดแบบนี้

“คุณแน่ใจ?” เอวาเอ่ยถามย้ำอีกครั้ง ถ้าชายหนุ่มต้องการให้เธอทำอย่างนั้น เธอก็จะทำเพราะยังไงตอนนี้เธอก็ไม่มีอะไรที่จะต้องเสียแล้วนิ องค์กรเองก็คงไม่ช่วยน้องสาวของเธอออกมาแน่ๆ คงมีแค่วิธีนี้วิธีเดียวนั่นแหละที่จะทำให้เขายอมปล่อยน้องสาวของเธอไป

“อือ” ราฟาเอลพยักหน้าให้เธอเบาๆ

“แต่ฉันมีข้อแม้” ชายหนุ่มเอ่ยต่อ

“อะไร” ใบหน้าสวยคมขมวดคิ้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“เธอห้ามหนีฉันไปอีก” ราฟาเอลเอ่ยอย่างนิ่งเรียบ แต่ทว่าคำพูดของเขามันกลับแฝงไปด้วยบางอย่างที่ทำให้หญิงสาวรู้สึกแปลกๆ 

“ได้” เอวาลอบกลืนน้ำลายลงคอเล็กน้อยกับท่าทีและคำพูดของชายหนุ่ม ก่อนที่เธอจะตอบกลับเขาไป

“งั้นก็เริ่มกันเลย” ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงรั้งเรียวแขนเล็กให้เดินตามเขามา หญิงสาวไม่ได้ขยับตัวตามชายหนุ่มไป เธอมองเขาด้วยสายตาที่สงสัยอยู่ตลอดเวลา

“มานี่” ราฟาเอลจึงออกแรงดึงรั้งหญิงสาวอีกครั้งพร้อมกับบอกกล่าวเธอด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลึก 

“จะพาฉันไปไหน” เอวาเอ่ยถาม

“เดี๋ยวก็รู้เอง” พูดจบ ราฟาเอลก็เอื้อมมืออีกข้างหนึ่งไปเปิดประตูและพาเอวาออกมาจากห้องทำงานทันที

“ไปไหนครับนาย” ลูกาเอ่ยถามด้วยความสงสัย เมื่อเจ้านายเดินออกมาจากห้องทำงาน ทั้งๆ ที่พวกเขาเข้าห้องไปยังไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ

“ลานประมูล” ราฟาเอลตอบกลับนิ่งๆ ก่อนที่เขาจะดึงรั้งร่างอรชรของเอวาไปที่ลิฟต์หรูอย่างรวดเร็ว ลูกาจึงรีบก้าวเดินตามเจ้านายไป

พวกเขามาถึงลานประมูลลับในเวลาต่อมา รถยนต์คันหรูขับเคลื่อนเข้ามาจอดสนิทลงตรงลานจอดรถของลานประมูล ตลอดทางพวกเขาไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาเลยสักคำ จนกระทั่งถึงจุดหมายปลายทาง

“พาฉันมาที่นี่ทำไม” เสียงหวานเอ่ยถามออกไปทันทีที่รถยนต์คันสีดำเงาจอดสนิทลง

“ทำเหมือนวันแรกที่เราเจอกันไง” ชายหนุ่มตอบกลับ ก่อนที่เขาจะเปิดประตูรถและก้าวขาลงไป

เอวามองชายหนุ่มอยู่ชั่วครู่ จากนั้นเธอก็เปิดประตูรถอีกฝั่งหนึ่งและตามชายหนุ่มลงมาติดๆ เธอไม่รู้ว่าอะไรดลจิตดลใจให้เธอเชื่อคำพูดของเขา แต่เธอแค่รู้สึกว่าครั้งนี้ราฟาเอลดูต่างออกไป ทั้งคำพูดน้ำเสียงและท่าทางของเขา

ราฟาเอลเดินนำเข้ามาในลานประมูลลับที่พวกเขาเจอกันในวันแรก เขาเดินตามทางเดินมาเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงชั้นสองของสถานที่แห่งนี้ ใบหน้าหล่อเหลาหันไปปรายตามองหญิงสาวที่เดินตามเขามาชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะเดินต่อ จนกระทั่งเขามาถึงที่ห้องทำงาน

ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องทำงาน จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในห้องทันที เอวาเดินตามเข้ามาด้วยท่าทางระแวดระวังเพราะเธอไม่รู้ว่าราฟาเอลจะมาไม้ไหน

“ปิดประตูด้วย” ชายหนุ่มบอกกล่าวเธอ หญิงสาวจึงหันกลับไปปิดประตูห้องตามคำสั่งของชายหนุ่ม

ราฟาเอลเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาใหญ่กลางห้องทำงานพร้อมกับเอนกายไปกับผนักพิงของโซฟาด้วยท่าทางสบายๆ เขาสบตากับหญิงสาวอยู่ชั่วครู่ 

“ทำให้ฉันพอใจ…แล้วฉันจะปล่อยน้องสาวของเธอไป” ราฟาเอลบอกกล่าวกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่เอวาสัมผัสได้ว่าชายหนุ่มไม่ได้โกหกเธอ

“ไม่เอาแบบที่เธอดูเหมือนฝืน ฉันต้องการให้เธอปล่อยตัวปล่อยใจไปตามอารมณ์” นัยน์ตาคมกริบมองจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตพลางบอกกล่าวเธออย่างนุ่มลึก