บทที่ 54 มาเฟียหนุ่มทั้งสี่คน

หลายวันต่อมา

ราฟาเอลพาเอวากลับมายังประเทศฝรั่งเศส ช่วงเที่ยงของวันชายหญิงก็กลับมาถึงคฤหาสน์แสนกว้างใหญ่ของราฟาเอล ชายหญิงทั้งสองคนลงมาจากรถพร้อมกัน ทำให้สาวใช้กับอองโซที่ยืนรอรับเจ้านายอยู่ตรงหน้าประตูมองอย่างสงสัย ก่อนที่ราฟาเอลกับเอวาจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของอองโซ

“กลับมาแล้วเหรอครับนายท่าน” อองโซเอ่ยทักทายเจ้านาย 

“คุณอันนา สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับกลับมานะครับ” หัวหน้าพ่อบ้านหันมายิ้มให้กับเอวาด้วยใบหน้าที่สดใส 

“เอ่ออ ค่ะ” เอวาจึงส่งยิ้มบางๆ ให้อองโซ และแน่นอนว่ามันทำให้หัวหน้าพ่อบ้านและสาวใช้ชะงักไปกับรอยยิ้มของอดีตสปายสาวที่เคยเป็นบุคคลที่ยิ้มยากที่สุดตั้งแต่ที่พวกเขาเคยเจอมา

“ต่อไปนี้อันนาจะมาอยู่ที่นี่ในฐานะเมียของฉัน” ไม่พูดเปล่า ราฟาเอลเอื้อมมือไปโอบไหล่แบบบางเอาไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของทันที

สาวใช้หันมองหน้ากันด้วยใบหน้าที่อมยิ้มเล็กน้อย เช่นเดียวกับอองโซ หัวหน้าพ่อบ้านดูจะดีใจมากกว่าคนอื่นเพราะเขายิ้มกว้างออกมาพร้อมกับแววตาที่เปล่งประกาย อองโซมองออกว่าอดีตสปายสาวเป็นผู้หญิงที่ดีและไม่ได้หวังเพียงแค่ทรัพย์สินเงินทองหรือชื่อเสียงของราฟาเอล ไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ

“แล้วทุกคนก็ต้องดูแลอันนาให้ดีที่สุด เพราะตอนนี้เธอกำลังท้องอยู่” สิ้นเสียงราฟาเอล ยิ่งทำให้ทุกคนตื่นเต้นกันมากขึ้นไปอีก 

“จริงเหรอครับนายท่าน” อองโซเอ่ยถามออกมาอย่างดีอกดีใจพลางมองไปที่ท้องของอันนา

“อือ” ราฟาเอลยิ้มกว้างพร้อมกับพยักหน้าให้หัวหน้าพ่อบ้าน ทั้งสาวใช้ บอดี้การ์ดและหัวหน้าพ่อบ้านต่างก็ยืนอยู่กันอย่างมีความสุขและดีใจกับสิ่งดีๆ ที่กำลังเกิดขึ้นภายในคฤหาสน์แห่งนี้ 

“เข้าบ้านกันอันนา” ราฟาเอลเองก็ดีใจเช่นกันที่ในที่สุดเขาก็สมหวังกับผู้หญิงเย็นชาคนนี้เสียที ชายหนุ่มโอบไหล่หญิงสาวตั้งท่าจะประคองเธอเข้าบ้าน 

“ไม่ต้อง ฉันเดินเองได้” หญิงสาวเอ่ยห้ามปรามชายหนุ่มเพราะเธอรู้สึกเขินอายกับสายตาของทุกคนในคฤหาสน์ที่กำลังจ้องมองมาที่เธอกับราฟาเอลในตอนนี้ แต่ทว่าคนหน้ามึนอย่างราฟาเอลก็ไม่ฟังที่เธอพูดอยู่ดี

ชายหนุ่มส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้เอวา ก่อนที่เขาจะพาหญิงสาวก้าวเดินเข้าไปในบ้านท่ามกลางสายตาของเหล่าบรรดาลูกน้องและคนรับใช้ภายในคฤหาสน์ ราฟาเอลกับเอวาขึ้นมาถึงห้องนอนของชายหนุ่มในเวลาต่อมา

“อันนา” ราฟาเอลเอ่ยเรียกหญิงสาวทันที เมื่อพวกเขาเข้ามาในห้องนอนของราฟาเอลเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มหันหน้ามามองใบหน้าสวยคมของหญิงสาวพลางเอื้อมมือไปจับไหล่แบบบางทั้งสองข้างเอาไว้ 

“เดี๋ยวฉันจะไปประชุมกับเพื่อนในกลุ่ม อยากไปด้วยกันไหม” เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางจับจ้องเข้าไปในดวงตากลมโต

“ฉันเหนื่อย อยากนอนพัก” เอวารู้สึกเหนื่อยล้าและเพลียจากการเดินทางเป็นเวลานาน ปกติเธอก็ไม่ใช่คนที่อ่อนแอขนาดนี้ แต่เมื่อเธอตั้งครรภ์เธอก็รู้สึกว่าฮอร์โมนในร่างกายของเธอเปลี่ยนไปเยอะมาก

“ได้ งั้นนอนพักนะ เดี๋ยวฉันรีบกลับมา” มือแกร่งเลื่อนขึ้นมาลูบหัวคนตัวเล็กอย่างหวงแหนและอ่อนโยน ก่อนที่เขาจะเอ่ยขึ้นมาต่อ

“รักเธอนะ” 

“ไปได้แล้ว..รีบๆ กลับมาล่ะ” ใบหน้าสวยคมแดงก่ำด้วยความเขินอาย แต่เธอก็แสร้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไรตามประสาคนปากแข็งอย่างเธอ ซึ่งราฟาเอลก็ชินกับท่าทางของเธอแล้ว 

“ครับ” พูดจบ ราฟาเอลก็จุมพิตลงบนหน้าผากมนเกลี้ยงเกลาทันที

ราฟาเอลผละออกจากใบหน้าของเอวาอย่างอ้อยอิ่ง เขาอยากจะพาเธอไปด้วยแต่ชายหนุ่มก็ไม่อยากจะบังคับและเข้าใจว่าหญิงสาวเหนื่อยจากการเดินทางด้วย

“เดี๋ยวรีบกลับมานะ” ราฟาเอลบอกกล่าวหญิงสาว ก่อนที่เขาจะออกไปจากห้องนอน 

เอวามองตามแผ่นหลังแกร่งจนกระทั่งชายหนุ่มออกไปจากห้องและปิดประตูลง ใบหน้าหวานแอบยืนยิ้มอยู่คนเดียวภายในห้องนอน เธอไม่คาดคิดเลยว่าราฟาเอลจะเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนและน่ารักได้มากขนาดนี้

ราฟาเอลมาถึงคฤหาสน์ของลูเซียโน่ในเวลาต่อมา เนื่องจากวันนี้ชายหนุ่มทั้งสี่คนได้นัดกันมาประชุมที่คฤหาสน์ของลูเซียโน่ ร่างกำยำของราฟาเอลย่างกรายเข้ามาในคฤหาสน์และตรงไปยังห้องประชุมทันที

บอดี้การ์ดร่างใหญ่หน้าห้องประชุมเปิดประตูให้ราฟาเอลเมื่อมาเฟียหนุ่มมาถึงหน้าห้องแล้ว ลูกาที่ตามมายืนรอเจ้านายอยู่หน้าห้องเหมือนกับบอดี้การ์ดของมาเฟียอีกสามคนที่นั่งรออยู่ในห้องเรียบร้อยแล้ว

มาเฟียหนุ่มผู้มีนัยน์ตาสีฟ้าครามดุดันเข้ามาในห้องประชุมอย่างช้าๆ ทำให้เพื่อทั้งสามคนหันมามองราฟาเอลที่หายตัวไปอยู่ที่ไทยเป็นเดือน 

“ไงไอ้เสือ หายไปนานเลยนะมึง” ลูเซียโน่เอ่ยขึ้นมาทันทีที่เขาเห็นหน้าราฟาเอล 

“เออ” ราฟาเอลตอบกลับสั้นๆ ก่อนที่เขาจะก้าวไปนั่งลงข้างๆ ลูเซียโน่ 

“ไม่บอกพวกกูหน่อยหรือไงว่าไปทำอะไรที่ไทย” วินเซนต์ที่นั่งอยู่ตรงข้ามราฟาเอลเอ่ยถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ 

“ก็ทำงานไง” 

“ทำงานอะไรเป็นเดือน” ลูเซียโน่ถามต่อ

“เล่ามาไอ้ราฟาเอล” คามิลโลเอ่ยเสริมขึ้นมา ทำให้ชายหนุ่มทั้งสามคนมองจ้องหน้าราฟาเอลเหมือนเป็นการกดดันชายหนุ่ม พวกเขาคบกันมานานมากๆ แค่พวกเขามองตากันก็รับรู้ได้แล้วว่าเพื่อนของตัวเองมีเรื่องอะไรที่ปิดบังทุกคนอยู่ 

“กูกำลังจะแต่งงาน” ราฟาเอลนิ่งเงียบไปเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะตอบกลับเพื่อนไป ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่บอกกลุ่มเพื่อนรักเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เขาแค่เขินอายอยู่ก็เพียงเท่านั้น 

“ฮะ!!” วินเซนต์กับลูเซียโน่ร้องขึ้นมาด้วยความตื่นตกใจ จะมีก็เพียงแต่คามิลโลเท่านั้นที่นิ่งเงียบ เนื่องจากคามิลโลมีความสุขุมมากที่สุดในกลุ่มจึงไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรกับเรื่องแบบนี้สักเท่าไหร่ แต่คามิลโลก็ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

“กับใครวะ” ลูเซียโน่เอ่ยถามต่อ เขาครุ่นคิดไปต่างๆ นานาว่าราฟาเอลจะถูกพ่อแม่บังคับให้แต่งงานหรือเปล่า แต่ก็คงไม่น่าจะใช่เพราะราฟาเอลไม่ใช่คนที่พ่อแม่จะมาบังคับเขาได้ถ้าไม่ใช่เรื่องของธุรกิจ

“อันนา” ราฟาเอลตอบกลับทันที เขาไม่มีอะไรให้ต้องคิดและไม่จำเป็นที่เขาจะต้องลังเลในการตอบคำถาม

“สปายสาวของมึงเหรอ” ลูเซียนถามต่อ

“เออ” ราฟาเอลพยักหน้าเบาๆ

“อย่าบอกนะว่าที่มึงไปอยู่ไทยเป็นเดือนๆก็เพื่อตามหาเธอ” วินเซนต์ยิงคำถามใส่เพื่อน

“เออ” 

“แล้วเธอยอมแต่งกันคนอย่างมึงด้วยเหรอวะ” เสียงทุ้มของลูเซียโน่เอ่ยถามต่อ

“พวกมึงถามทีละคนได้ไหมว่ะ กูตอบไม่ทันล่ะ” ราฟาเอลห้ามปรามเพื่อนของตัวเองเอาไว้ก่อน เนื่องจากวินเซนต์กับลูเซียโน่เอาแต่ยิงคำถามใส่เขารัวๆ จนเขาตอบคำถามของพวกมันไม่ทันแล้ว ส่วนคามิลโลที่ไม่ได้เอ่ยถามอะไรเลยแต่ก็เก็บข้อมูลจากคำถามของเพื่อนทั้งสองคนนั่นแหละ

“เอาเป็นว่ากูกำลังจะแต่งงาน แล้วพวกมึงก็กำลังจะเป็นลุงของลูกกูด้วย” 

“เฮ้ย!! จริงดิ” ลูเซียโน่ร้องขึ้นมาด้วยความตกใจอีกครั้ง

“เธอท้องเหรอวะ” วินเซนต์ถามต่อ

“เออ” 

“มึงรักเธอหรือแค่อยากได้ลูก” สุดท้ายคามิลโลก็ถามราฟาเอลออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับมองจ้องเข้าไปในดวงตาสีฟ้าครามดุดันของเพื่อน

“กูรักเธอ” ราฟาเอลตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่จริงจังเช่นกัน เขาสบตากับคามิลโลเพื่อเป็นการตอบกลับทั้งทางสายตาและคำพูด เพื่อยืนยันว่าสิ่งที่เขาเอ่ยออกมานั้นล้วนออกมาจากใจจริงของเขา 

คำตอบของราฟาเอลทำให้ชายหนุ่มหน้าตาดุดันน่าเกรงขามทั้งสามคนหันมองหน้าพลางอมยิ้ม เมื่อก่อนราฟาเอลยังเอาแต่กลั่นแกล้งสปายสาวของตัวเองอยู่เลย พอมาตอนนี้กลับหลงรักเขาเสียแล้ว ลูเซียโน่ครุ่นคิดอยู่ภายในใจ

“รีบประชุมเถอะ กูจะรีบกลับ” ราฟาเอลพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

“รีบกลับไปไหนวะ” วินเซนต์เอ่ยถามต่อ

“กลับบ้าน..อันนารออยู่ที่บ้าน” 

“กูเห็นแววเลย” เป็นเสียงของลูเซียโน่ที่เอ่ยขึ้นมาพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ

“แววอะไร” ราฟาเอลเอ่ยถาม

“แววคนกลัวเมียไง” 

“พูดอะไรของมึง กูแค่ไม่อยากให้เธออยู่คนเดียว” 

“พอแล้วพวกมึง ประชุมกันเถอะ งานแต่งจะจัดเมื่อไหร่ก็บอกนะ” คามิลโลพูดขึ้นมา 

“อือ” ราฟาเอลพยักหน้าให้เพื่อนเบาๆ เขาก็ตั้งใจว่าจะจัดงานแต่งให้เร็วที่สุดเช่นกัน แต่เขาก็ต้องพาอันนาไปทำความรู้จักกับครอบครัวของเขาก่อนเป็นอันดับแรก