บทที่ 33 ถึงเวลาต้องปล่อย

คฤหาสน์ของราฟาเอล

หลังจากที่บทรักร้อนแรงภายในห้องทำงานของลานประมูลลับจบลงไป ราฟาเอลก็พาเอวากลับมาที่คฤหาสน์ของตัวเองในเวลาต่อมา รถคันหรูจอดสนิทลงตรงลานจอดรถของคฤหาสน์ ใบหน้าของราฟาเอลดูอารมณ์ขึ้นมากเพราะวันนี้สปายสาวทำให้เขาพึงพอใจยิ่งนัก ราฟาเอลกับเอวาลงรถมาทันทีเมื่อรถยนต์คันหรูจอดเรียบร้อยแล้ว และตามมาด้วยลูกาที่เดินตามหลังพวกเขามาติดๆ 

“นายท่านครับ” อองโซยืนรอเจ้านายอยู่ตรงหน้าประตูเอ่ยขึ้นทันทีที่ราฟาเอลเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเขา

“มีอะไร” ราฟาเอลเอ่ยถามออกไป

“ท่านโรดอลฟ์กับท่านราอูลมารอพบที่ห้องประชุมครับ” 

สิ้นเสียงของอองโซ แววตาของราฟาเอลดูเลื่อนลอยเล็กน้อย เพราะโดยปกติแล้วปู่กับพ่อจะไม่ค่อยมาที่คฤหาสน์ของเขาสักเท่าไหร่ ถ้าไม่มีเรื่องที่ใหญ่โตจริงๆ พวกเขาจะไม่มีทางมาที่นี่เด็ดขาด

“ขึ้นห้องไปก่อน” ราฟาเอลหันมาบอกกล่าวเอวาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

“อือ” ใบหน้าหวานพยักหน้าให้ชายหนุ่มเบาๆ

“ห้องฉัน” ความหมายของเขาก็คือให้เธอขึ้นไปรอบนห้องของเขา ไม่ใช่ห้องของเธอ

พูดจบ ราฟาเอลก็หันหน้ากลับมาหาอองโซ ก่อนที่เขาจะก้าวขาเดินตรงไปยังห้องประชุมที่หัวหน้าพ่อบ้านบอกกล่าวเขาเอาไว้ทันที

เวลาผ่านไปไม่นาน มาเฟียหนุ่มก็มาถึงห้องประชุม มือแกร่งเอื้อมไปเปิดประตูห้องประชุมแง้มออกอย่างช้าๆ เมื่อเขาเปิดประตูเข้าไปเขาก็พบกับปู่และพ่อของเขาที่นั่งอยู่บนโต๊ะประชุมยาว

“มีอะไรกันหรือเปล่า…ทำไมวันนี้ถึงมาหาผมได้” ราฟาเอลเอ่ยถามในขณะที่เขากำลังเดินมาทิ้งตัวนั่งลงตรงข้างกับราอูลหรือก็คือบิดาของราฟาเอลนั่นเอง

“มีอะไรที่แกไม่ได้บอกพวกเราไหม” บิดาของราฟาเอลเอ่ยถามออกมาเพื่อเป็นการหยั่งเชิงลูกชายตัวเอง

“เดี๋ยวนี้ผมต้องบอกพ่อกับปู่ทุกเรื่องแล้วเหรอครับ” ราฟาเอลตอบกลับออกไป แต่ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ในตอนนี้แต่เขาก็ไม่ลืมว่าพ่อกับปู่เป็นคนถ่ายทอดวิชาทุกอย่างมาให้เขา

“ผู้หญิงที่อยู่กับแก” เสียงของปู่เอ่ยขึ้นมา ทำให้ราฟาเอลหันไปมองหน้าชายแก่เล็กน้อย

“อันนา…ปู่รู้ได้ไง” ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง ก่อนที่เขาจะถามออกไป

“ปล่อยเธอไปซะ” โรดอลฟ์พูดอย่างตรงไปตรงมา

“ทำไม?” ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาไม่รู้ว่าพ่อกับปู่ไปรู้อะไรมาถึงได้มาถามเขาในเรื่องนี้

“เพราะถ้าแกไม่ปล่อยเธอไป จะต้องมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นไง” โรดอลฟ์ตอบกลับ

“ผมไม่ปล่อย ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง”

“ราฟาเอล…รู้ตัวบ้างไหมว่าตอนนี้ตัวเองกำลังทำอะไรอยู่”

“ผมรู้ตัวเองดี”

“อีกสองวัน…เอาตัวเธอไปคืนตามที่อยู่นี้” ชายแก่วางกระดาษใบเล็กที่เขียนที่อยู่ด้วยปากกาสีดำลงในนั้นให้กับราฟาเอล ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้เอื้อมมือไปรับกระดาษใบเล็กมา 

“นี่เป็นคำสั่ง” โรดอลฟ์กดเสียงใส่หลานชาย เพราะถ้าราฟาเอลไม่ยอมปล่อยเธอไปเอง ชายแก่ก็มีวิธีจัดการแบบของเขาเช่นกัน

“ผมขอเหตุผลที่ผมควรจะปล่อยเธอหน่อย” 

“เธอเป็นหลานสาวขององค์กรลับ และทางเราก็ตกลงกันแล้วว่าหลังจากนี้ไปองค์กรนั้นจะไม่รับงานที่เกี่ยวข้องกับพวกเราอีกเด็ดขาด” สิ้นเสียงตอบกลับของชายแก่ ราฟาเอลนิ่งเงียบกับสิ่งที่เพิ่งจะได้ยินไปชั่วครู่นี้ 

“ถ้าสู้กันก็มีแต่จะสูญเสีย แกต้องคิดเยอะๆ กว่านี้นะราฟาเอล เป็นผู้นำคนอื่นแล้วก็ต้องคิดถึงชีวิตลูกน้องเยอะๆ ลูกน้องจะได้รักและเคารพแก” โรดอลฟ์เอ่ยต่อ

มาเฟียหนุ่มยังคงนิ่งและไม่ได้ตอบกลับอะไรออกไป โรดอลฟ์จึงวางกระดาษใบเล็กให้ราฟาเอลบนโต๊ะ ก่อนที่ชายแก่จะพูดขึ้นมาอีกครั้ง

“ไปทบทวนดู…ราอูล กลับกันเถอะ” ชายแก่เอ่ยกับหลานชายอีกครั้งพลางยืนขึ้นจากเก้าอี้ จากนั้นโรดอลฟ์กับราอูลก็ออกไปจากห้องประชุมอย่างช้าๆ 

ราฟาเอลเอื้อมมือไปหยิบกระดาษใบเล็กขึ้นมาดูพลางครุ่นคิดอย่างหนัก มันก็จริงอย่างที่ปู่พูดนั่นแหละ เขาเป็นผู้นำเขาก็ต้องคิดถึงลูกน้องให้เยอะๆ แต่อีกใจหนึ่งเขาก็ยังไม่พร้อมที่จะปล่อยเธอไปเลย

‘ถึงเวลาที่เขาต้องปล่อยเธอไปจริงๆ แล้วใช่ไหม’

ราฟาเอลนั่งจมอยู่กับความคิดของตัวเองอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นเขาก็ขึ้นมาบนห้องนอนของเขาในเวลาต่อมา ราฟาเอลเปิดประตูห้องนอนเข้าไปก็กับสปายสาวที่นั่งตัวตรงอยู่บนโซฟา

“ทำอะไรอยู่” ชายหนุ่มเอ่ยถามทันทีที่เขาเดินเข้ามาในห้องนอน

“ไม่ได้ทำอะไร” ตั้งแต่ที่เธอเข้ามาในห้องนอนของเขา เธอก็นั่งรออยู่ตรงโซฟาอยู่ตลอดเพราะเอวาก็ไม่รู้ว่าเธอต้องทำอะไรต่อเหมือนกัน

“ไปแช่น้ำร้อนด้วยกันหน่อยไหม” ชายหนุ่มชักชวนหญิงสาวด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก

“อือ” ใบหน้าหวานพยักหน้าให้ชายหนุ่มอย่างแผ่วเบา 

ราฟาเอลหันหลังเดินออกไปจากห้องอย่างช้าๆ เอวาจึงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและเดินตามชายหนุ่มมาติด เธอรู้สึกว่าบรรยากาศรอบๆ ตัวของเขาและเธอมันแปลกๆ ไป ตอนนี้เหมือนกับว่าเขาและเขาเริ่มทลายกำแพงของตัวเองลงทีละนิดๆ แล้ว

เอวาเดินตามชายหนุ่มมาจนถึงห้องออนเซ็นชั้นล่าง ราฟาเอลเปิดประตูเข้าไปในห้องช้าๆ หญิงสาวสี่คนที่ประจำอยู่ในห้องนี้ยืนรอรับเจ้านายอยู่ภายในห้องออนเซ็น พวกเธอยืนแยกกันอยู่ฝั่งละสองคน

“ออกไปให้หมด” ราฟาเอลบอกกล่าวกับพวกเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยการออกคำสั่งอย่างชัดเจน

“ค่ะ” หนึ่งในหญิงสาวทั้งสี่คนตอบกลับ ก่อนที่พวกเธอจะก้มศีรษะให้เจ้านายและรีบออกไปจากห้องออนเซ็นอย่างรวดเร็ว

“ชอบเหรอ” เอวาเอ่ยถามขึ้นมา ทำให้ราฟาเอลหันหลังกลับมามองหน้าหญิงสาว

“หมายถึงอะไร” ริมฝีปากหยักหนาถามกลับไปพลางจ้องมองไปที่ดวงตากลมโต น่าแปลกที่เหมือนกับว่าเขาจะล่วงรู้ความคิดของเธอที่ส่งออกมาผ่านสายตาหญิงสาว

“แช่น้ำร้อนหรือชอบที่มีผู้หญิงมาปรนเปรอให้” ราฟาเอลถามต่อ

“ฉันหมายถึงแช่น้ำร้อน” 

“แต่สายตาเธอมันไม่ได้บอกแบบนั้นนะ” พูดจบ ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก ก่อนที่เขาจะเอ่ยต่อ

“เมื่อก่อนฉันก็ชอบนะที่มีผู้หญิงมาปรนเปรอให้…แต่ตอนนี้ไม่” เสียงทุ้มทรงพลังมีเสน่ห์จนเผลอทำให้ใจดวงน้อยรู้สึกวูบวาบขึ้นมา

ชายหนุ่มเคลื่อนมือแกร่งมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออก จากนั้นเขาก็เลื่อนไปปลดตะขอรูดซิปกางเกงต่อ ชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทั้งหมดจนร่างกำยำเปลือยเปล่าต่อหน้าหญิงสาว ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของตัวเอง ดวงตาคมกริบก็เอาแต่จับจ้องหญิงสาวอยู่ตลอดเวลา

เมื่อร่างกำยำเปลือยเปล่าเรียบร้อยแล้ว ราฟาเอลปรายตามองหญิงสาวอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะหันหลังและเดินไปจุ่มตัวลงในอ่างออนเซ็นขนาดใหญ่กลางห้องอย่างช้าๆ

“ลงมาสิ” เขาบอกกล่าวหญิงสาวที่เอาแต่ยืนนิ่งไม่ยอมขยับตัวลงมาที่อ่างเสียที

“หรือจะให้ไปอุ้มลงมา” ราฟาเอลเอ่ยต่อ หญิงสาวจึงค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ชายหนุ่มที่นอนแช่น้ำร้อนอยู่

“ถอดเสื้อผ้าด้วย ใครเขาแช่ออนเซ็นแล้วใส่เสื้อผ้ากันล่ะ” 

เอวาถอนหายใจออกเบาๆ ก่อนที่มือบางจะเลื่อนมาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออก และภายในไม่กี่นาทีต่อมาชุดของหญิงสาวก็ลงไปกองอยู่ที่พื้นเรียบร้อยแล้ว 

ราฟาเอลมองร่างอรชรที่เปลือยเปล่ากำลังก้าวลงมาที่อ่างแช่น้ำร้อนอย่างเสน่หา ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายลงคอเสียงดัง อีกทั้งภายในกายแกร่งก็กำลังทวีคูณไฟราคะขึ้นมาอีกครั้งอย่างที่เขาก็ไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้