บทที่ 37 ชีวิตใหม่

เอวาลืมตาตื่นขึ้นมาภายในห้องพยาบาลขององค์กร กลิ่นยาประจำห้องพยาบาลทำให้หญิงสาวรับรู้ได้ทันทีว่าห้องนี้คือห้องอะไร ภาพจำสุดท้ายก่อนที่สติของเธอจะดับวูบไปก็คือภาพที่เธอกำลังจะซ้อมต่อยกระสอบทราย หลังจากนั้นสปายสาวก็จำอะไรไม่ได้เลย หญิงสาวมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่อยู่ห้องพยาบาลแล้ว ดวงตากลมโตมองไปรอบๆ ห้องก็พบกับคุณหมอคนสวยที่ยืนหันหลังอยู่ตรงปลายเตียงคนไข้ของเธอ

“เกิดอะไรขึ้น” เสียงหวานเอ่ยถามหญิงสาวที่ประจำอยู่ในห้องพยาบาลขององค์กร

“ตื่นแล้วเหรอ” คุณหมอคนสวยหันหลังกลับมาทันทีที่ได้ยินเสียงของเอวา ก่อนที่คุณหมอจะเดินมาหยุดอยู่ตรงข้างๆ เตียงคนไข้

“เธอเป็นลมไป” หมอสาวเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพลางมองจ้องใบหน้าสวยคมของเอวาที่ดูอิดโรยเล็กน้อย

“ฉันมีเรื่องที่ต้องบอกเธอนะ”

“มีอะไร” เอวาขมวดคิ้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย คุณหมอคนสวยเงียบไปชั่วครู่ ก่อนที่หมอจะพูดประโยคที่เหมือนหยุดเวลาออกมา

“ที่เธอเป็นลมไปก็เพราะว่า..เธอกำลังตั้งครรภ์อยู่”

เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนไปชั่วคราว สปายสาวไม่คาดคิดว่าตัวเองจะตั้งครรภ์ได้ ไหนราฟาเอลบอกเธอว่าเขาฉีดยาคุมให้เธอแล้ว แล้วทำไมเธอถึงท้องได้ล่ะ คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัวของหญิงสาว เอวาไม่รู้เลยว่าตอนนี้ตัวเองควรจะรู้สึกอย่างไรดี มันเป็นความรู้สึกที่สับสนตีกันจนวุ่นวายไปหมด

“ท้อง” เอวาพึมพำกับตัวเองเบาๆ

“ใช่” คุณหมอตอบกลับพลางมองจ้องใบหน้าหญิงสาวที่มีแววตาสั่นไหว ก่อนที่หมอจะเอ่ยถามสปายสาวต่อ

“เธอจะเอายังไงต่อ”

“ฉัน..ไม่รู้” เอวาไม่รู้จริงๆ ว่าตอนนี้ตัวเองควรทำอะไรต่อ เธอต้องขอเวลาให้ตัวเองได้ครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วนก่อน

“อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับใครนะ” สปายสาวจ้องมองเข้าไปในดวงตาของคุณหมอสาวเพื่อดูว่ามีความน่าเชื่อถืออยู่ในสายตานั้นไหม

“เข้าใจแล้ว” หมอส่งยิ้มให้เอวาเบาๆ ก่อนที่คุณหมอคนสวยจะหันหลังเดินจากไปจากตรงนั้นทันที

สปายสาวนอนมองตามแผ่นหลังคุณหมออยู่สักพักหนึ่ง แต่ทว่าความคิดของเธอกลับว้าวุ่นและสับสนไปหมด นี่เธอกำลังจะเป็นแม่คนจริงๆ แล้วใช่ไหม แล้วเธอควรจะทำอย่างไรดี

สองวันผ่านไป

ร่างอรชรสวมเสื้อกล้ามสีดำรัดรูปกับกางเกงขายาวสีเข้ากัน เอวาก้าวเดินตรงมายังห้องของคาร่าอย่างเชื่องช้า เธอใช้เวลาครุ่นคิดมาตลอดทั้งสองวันที่ผ่านมา จนเธอตัดสินใจได้แล้วว่าเธอควรจะทำอย่างไรกับชีวิตของเธอต่อ

“ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับท่านคาร่า” เอวาเอ่ยกับเลขาของคาร่าทันที เมื่อเธอเดินมาถึงหน้าห้องของสาวแก่

“ฉันเข้าไปแจ้งให้ก่อนนะ” เลขาสวมชุดดำทั้งชุดตอบกลับเอวา สปายสาวจึงพยักหน้าให้เธอเล็กน้อยก่อนที่เลขาจะเดินหายเข้าไปในห้องของคาร่าและกลับออกมาในเวลาต่อมา

“เชิญเข้าไปพบท่านคาร่าได้” เลขาเดินออกมาจากห้องและมาหยุดอยู่ตรงหน้าเอวา

จากนั้นสปายสาวก็เข้ามาในห้องของคาร่า ผู้นำขององค์กรลับนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานใหญ่กลางห้อง สาวแก่ช้อนสายตาขึ้นมามองเอวาเล็กน้อยก่อนที่คาร่าจะวางมือจากงานทุกอย่างตรงหน้าของเธอเพื่อพูดคุยกับเอวา

“ฉันมีเรื่องสำคัญจะมาคุยด้วยค่ะ” เอวาหยุดอยู่ตรงหน้าย่าของเธอพลางเอ่ยขึ้นมา

“มีอะไร” คาร่าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ฉันจะขอออกจากองค์กร” เอวาตอบกลับด้วยสายตาและน้ำเสียงที่ไม่เกรงกลัว

“ฉันขอเหตุผลที่มันน่าฟังหน่อยสิ” หญิงแก่ขมวดคิ้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ฉันไม่ได้คุยเรื่องนี้ในฐานะของลูกน้อง แต่ฉันอยากมาคุยในฐานะของหลานสาวค่ะ”

“หมายความว่าไง” คาร่าเอ่ยถามต่อ

“ฉันท้อง” เอวาเลือกที่จะบอกกล่าวคาร่าอย่างตรงไปตรงมา

“ท้อง?” หญิงแก่ลุกขึ้นพรวดขึ้นยืนจากเก้าอี้พลางเอ่ยทวนคำพูดของเอวาเพื่อย้ำว่าเธอได้ยินไม่ผิดจริงๆ

“ใช่ ฉันท้อง” สิ้นเสียงตอบกลับของเอวา ทุกอย่างภายในห้องเงียบสนิทจนได้ยินเพียงเสียงของลมหายใจของพวกเขาทั้งสองคนและเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศภายในห้องเท่านั้น

คาร่ามีสีหน้าที่นิ่งเรียบแต่แววตาของเธอดูสั่นไหวและครุ่นคิดอย่างหนัก ซึ่งแน่นอนว่าถ้ามันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นก็แสดงว่าเธอจะไม่สามารถทำงานได้อีกต่อไปแล้ว แล้วการที่เอวามาพูดกับเธอเช่นนี้ก็หมายความว่าเอวาต้องการที่จะเก็บเด็กคนนี้เอาไว้ คาร่าไม่ได้ใจดำถึงขนาดที่เธอจะต้องบังคับให้เอวาเอาเด็กออกเพราะยังไงเด็กที่อยู่ในท้องของหญิงสาวก็คือเหลนของเธอเช่นกัน

“งั้นก็ไปซะ แล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก ต่อไปนี้เธอไม่ใช่คนของตระกูลนี้และขององค์กรนี้อีกแล้ว” คาร่าจ้องมองเข้าไปในดวงตากลมโตที่ดูจริงจังและไม่เกรงกลัวอะไรทั้งนั้นของเอวา นี่สินะสายตาของคนที่เป็นแม่คนแล้ว หญิงแก่รับรู้ได้ทันทีว่าเอวาพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อลูกของตัวเอง

“ฉันจะไปเปลี่ยนนามสกุล” เอวาบอกกล่าวกับย่าของเธอด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้มีเป้าหมายอะไรในชีวิตเลยสักนิด เธอมีชีวิตอยู่เพื่อปกป้องน้องสาวกับทำตามคำสั่งของย่าเพียงเท่านั้น แต่หลังจากนี้เป็นต้นไป เธอจะขอทำทุกอย่างเพื่อลูกของเธอที่กำลังจะเกิดมา

“ข้อตกลงของการออกจากองค์กร เอาไปอ่านแล้วเซ็นมาให้ฉันด้วย” หญิงแก่เอ่ยพร้อมกับหยิบแฟ้มสีดำขึ้นมาวางบนโต๊ะให้เอวา

“รับทราบค่ะ” เอวาก้าวเดินไปหยิบแฟ้มสีดำขึ้นมาถือเอาไว้ เธอเปิดอ่านมันเพียงคร่าวๆ สปายสาวก็พอจะจับใจความได้ รายละเอียดภายในแฟ้มเป็นข้อตกลงเกี่ยวกับการที่จะไม่เปิดเผยข้อมูลขององค์กรกับคนนอกเด็ดขาด ซึ่งแน่นอนว่าเรื่องนี้ทุกคนภายในองค์กรทราบดีอยู่แล้ว หลังจากที่เอวาอ่านข้อมูลในแฟ้มเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็หยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อลงไปโดยที่เธอไม่ลังเลเลยสักนิด

“ออกไปได้แล้ว” เสียงของคาร่าเอ่ยขึ้นมาทันทีที่เอวาเซ็นชื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว

เอวาวางปากกากับแฟ้มลงบนโต๊ะทำงานของหญิงแก่ ทั้งสองคนสบตากันอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่คาร่าจะเบี่ยงสายตาไปทางอื่น เอวาจึงก้มหัวให้ย่าของเธอหนึ่งครั้งและหันหลังเดินออกมาจากห้องอย่างเชื่องช้า

สปายสาวออกจากห้องมาและเดินตามทางเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอมาถึงห้องพักของตัวเอง มือบางเอื้อมไปเปิดประตูห้องพักของตัวเองแง้มออกอย่างช้าๆ ก่อนที่เอวาจะเข้าไปในห้องเพื่อเก็บเสื้อผ้าและของใช้ของเธอเพื่อจากไป

หญิงสาวใช้เวลาเก็บกระเป๋าไม่นานสักเท่าไหร่ ดวงตากลมโตมองไปรอบๆ ห้องที่เธอเคยอาศัยอยู่ตั้งแต่เด็กๆ ด้วยความรู้สึกที่หน่วงๆ อยู่ในใจ เธอแอบใจหายอยู่เช่นกันที่เธอต้องจากที่นี่ไป แต่เธอก็มีสิ่งที่เธอต้องดูแลแล้วในตอนนี้

ร่างอรชรถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่หญิงสาวจะหยิบกระเป๋าขึ้นมาถือเอาไว้ เอวาเดินตรงไปยังประตูห้องนอนและเปิดแง้มออกช้าๆ เมื่อเอวาเปิดประตูห้องพักของตัวเองออกมา เธอก็พบกับเอเธนส์ที่ยืนใช้สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงกำลังยืนรอเธออยู่

“จะไปไหน” เอเธนส์เอ่ยถามน้องสาวด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความเป็นห่วง ชายหนุ่มเพิ่งรับรู้เรื่องที่เอวาท้องจากย่าของเขาเมื่อสักครู่นี้เอง เขาจึงรีบต้องมาหาเธอทันที

“ยังไม่รู้” เอวาตอบกลับออกไป

“บ้านเก่าของแม่ ลองไปเริ่มต้นใหม่ที่นี่ดู” เอเธนส์ยื่นกระดาษใบหนึ่งที่มีตัวหนังสือเขียนรายละเอียดที่อยู่ของแม่เอาไว้ให้กับน้องสาว

“ขะ…” มือบางเอื้อมไปหยิบกระดาษมาและตั้งท่าจะตอบกลับพี่ชาย แต่ทว่าเสียงทุ้มทรงพลังก็เอ่ยขัดขึ้นมาเสียก่อน

“ไม่ต้องขอบคุณ ไปเถอะ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่สนามบิน” พูดจบ แอลก็เอื้อมมือมาคว้ากระเป๋าของเอวาไปถือเอาไว้ โดยที่หญิงสาวยังไม่ได้ตอบกลับอะไรออกมาเลยสักนิด จากนั้นชายหนุ่มก็หันหลังและเดินตรงไปยังลานจอดรถอย่างช้าๆ เอวาจึงต้องรีบจ้ำอ้าวเดินตามแอลไปทันที

เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง เอเธนส์พาน้องสาวมาส่งที่สนามบินและจัดการเรื่องซื้อตั๋วให้เธอจนเสร็จสรรพ เมื่อจัดการทุกอย่างให้เอวาเรียบร้อยแล้ว เอเธนส์จึงเอ่ยล่ำลาเธอขึ้นมาเพราะเขามีงานที่ต้องไปทำแทนย่าต่อ

“ดูแลตัวเองด้วย ถ้าว่างจะไปหา” เอเธนส์ยื่นกระเป๋าสัมภาระให้เอวาพลางบอกกล่าวเธอ

“อือ” ใบหน้าสวยคมพยักหน้าให้พี่ชายเบาๆ มือแกร่งจึงเอื้อมมาลูบหัวน้องสาวอย่างแผ่วเบาเพื่อเป็นการปลอบประโลมเธอ

จากนั้นเอเธนส์ก็ปลีกตัวเดินกลับไปที่รถ เอวามองตามหลังพี่ชายจนกระทั่งแผ่นหลังแกร่งหายไปจากสายตาของเธอ หญิงสาวถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนที่มือบางจะยกขึ้นมาลูบท้องน้อยที่แบนราบของตัวเอง ต่อจากนี้ไปเธอจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างและไปเริ่มต้นในที่ใหม่ที่ไม่มีใครรู้จักเธอ อดีตที่แย่ๆ ทั้งหมดนี้เธอจะทิ้งมันไว้แค่ที่นี่เท่านั้น