บทที่ 44 ตามติดทุกฝีก้าว

เอวานั่งมองอยู่บนที่นอนพลางมองออกไปยังหน้าต่างที่มีผ้าม่านบางๆ กำลังปลิวไสวอยู่เพราะลมจากด้านนอก หญิงสาวไม่คาดคิดเลยว่าราฟาเอลจะตามเธอมาถึงที่นี่ได้ แล้วเขาต้องการอะไรอีก เธอไม่มีอะไรให้เขาแล้ว คำถามมากมายยังคงผุดขึ้นมาในหัวของหญิงสาวอยู่ตลอดเวลาจนเธอไม่สามารถควบคุมความคิดของตัวเองได้ 

อดีตสปายสาวคิดว่าตัวเองจะสามารถลืมผู้ชายเอาแต่ใจคนนี้ได้แล้วเสียอีก แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่เลย พอเธอได้มาเจอกับเขาอีกครั้ง ความทรงจำในอดีตก็หวนกลับขึ้นมาทุกอย่าง

“คุณจะกลับมาทำไมอีก ราฟาเอล” หญิงสาวบ่นพึมพำกับตัวเอง

อดีตสปายสาวยืนขึ้นและเอาหูแนบกับประตูเพื่อตรวจสอบดูว่าชายหนุ่มยังอยู่หรือเปล่า แต่ทว่าก็ไร้วี่แววของเสียงใดๆ เอวาจึงคอยๆ เอื้อมมือมาเปิดประตูแง้มออกช้าๆ

ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปทั่วบ้านเรือนไทยก็ไม่พบชายหนุ่มแล้ว ร่างอรชรจึงก้าวขาข้ามธรณีประตูห้องนอนที่คนไทยนับถือกันและสอนเธอมาว่าห้ามเหยียบขอบประตู 

หลังจากที่เรียวขาสวยก้าวพ้นขอบประตูไม้ออกมาจากห้องนอนเรียบร้อยแล้ว ร่างอรชรสวยสะพรั่งก็เดินตรงไปที่ห้องครัวเพื่อทำอาหารง่ายๆ กินทันที หญิงสาวใช้เวลาทำอาหารไม่นานสักเท่าไหร่ เธอก็ออกมาจากห้องครัวไม้ขนาดเล็กพร้อมกับอาหารจานเดียวและจานผลไม้ที่ถือมาทั้งสองมือ 

เอวาเดินมาทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้ตรงโต๊ะไม้สักในห้องนั่งเล่นที่โล่งๆ มือบางวางจานอาหารกับจานผลไม้ลงบนโต๊ะ ก่อนที่เธอจะเริ่มลงมือทานอาหารอย่างช้าๆ ตั้งแต่ที่หญิงสาวรู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ เธอก็พยายามกินข้าวให้ตรงเวลา และเลือกสรรแต่อาหารดีๆ เข้าไปในร่างกาย เธอเพิ่งเข้าใจคำว่าแม่ก็ตอนที่เธอได้มาเป็นแม่คนเองนี่แหละ

เวลาผ่านพ้นไปจนกระทั่ง หญิงสาวกินข้าวกับผลไม้เสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็เก็บจานไปล้างในห้องครัวและกลับมาพักผ่อนที่ห้องนอนทันที เอวานอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงสักพักหนึ่ง ดวงตากลมโตก็เริ่มหนักอึ้งและปิดสนิทลงในที่สุด เพราะตั้งแต่เธอท้องก็รู้สึกว่าตัวเองจะง่วงซึมและสามารถหลับได้ตลอดทั้งวัน

เช้ามืดของวันใหม่

เอวาตื่นมาในช่วงเช้ามืดของวันใหม่ ทันทีที่หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาเธอก็รู้สึกคลื่นไส้จะอ้วกขึ้นมา ทุกเช้าเอวาจะตื่นมาอ้วกก่อนหนึ่งรอบเป็นประจำทุกวันจนเธอชินไปแล้ว

ร่างอรชรยันกายลุกขึ้นจากเตียงช้าๆ ก่อนที่เธอจะเดินไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องนอนของเธอ เอวานั่งลงบนพื้นห้องน้ำและโก่งคออ้วกลงในชักโครกทันที

“อ้วก! โอ๊ก! อ้วก!” เสียงอ้วกของหญิงสาวดังลั่นห้องน้ำพร้อมกับใบหน้าสวยคมที่แดงก่ำ

แต่ทว่าในขณะที่หญิงสาวกำลังอ้วกอยู่ภายในห้องน้ำอยู่นั้น เสียงของชายหนุ่มที่เธอคุ้นเคยก็ดังลั่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงประตูห้องนอนของเธอที่ดังลั่นขึ้นมา

“อันนา!”

ปัง!!

เอวาตื่นตกใจกับเสียงที่ดังลั่นขึ้นมา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่หญิงสาวอ้วกเสร็จพอดี เธอจึงรีบเอื้อมมือไปหยิบกระดาษชำระมาเช็ดปากและรีบลุกขึ้นออกจากห้องน้ำทันที 

ร่างอรชรเปิดประตูและออกมาจากห้องน้ำ ใบหน้าหวานขมวดคิ้วกับภาพที่เธอเห็นตรงหน้าด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก

“นี่คุณ!” เสียงหวานตะคอกใส่ราฟาเอลที่ยืนหน้าตาตื่นอยู่ภายในห้องนอนของเธอ 

ราฟาเอลแอบเข้ามาในบ้านของหญิงสาวและได้ยินเสียงจากในห้องนอน ชายหนุ่มเป็นห่วงหญิงสาวขึ้นมา เขาจึงพลั้งมือดันประตูห้องนอนของเธอแรงไปหน่อย ตอนนี้ประตูห้องนอนของหญิงสาวมันจึงหลุดออกไปกองอยู่ในห้องนอนของเธอหนึ่งบาน 

“ขอโทษ” ราฟาเอลช้อนสายตาขึ้นมามองหน้าหญิงสาวพร้อมกับเอ่ยขอโทษเธอด้วยสีหน้าที่สลดเล็กน้อย

เอวาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เอเพิ่งได้ยินเมื่อสักครู่นี้ ราฟาเอลพูดขอโทษเธอได้อย่างง่ายๆ แบบที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน ในคราแรกหญิงสาวก็คิดว่าเธอจะต่อว่าเขา แต่ทว่าพอเธอได้ยินคำขอโทษของราฟาเอล มันก็ทำให้เธอลืมคำพูดที่จะต่อว่าชายหนุ่มไปจนหมดสิ้น

“รีบซ่อมให้ฉันด้วย ซ่อมเสร็จก็รีบกลับไปซะ” หญิงสาวตัดบทชายหนุ่มเพราะไม่อยากให้เขารับรู้ความรู้สึกของตัวเอง เอวารีบหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายทันที ส่วนราฟาเอลก็ได้แต่ยืนนิ่งมองบานประตูที่พังกองอยู่บนพื้นห้องนอนของหญิงสาวพร้อมกับส่ายหน้าให้กับตัวเองเบาๆ

เวลาผ่านไปจนกระทั่งเอวาอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าราฟาเอลยกบานประตูที่พังออกไปจากห้องนอนของเธอแล้ว เอวาจึงเดินมาชะโงกหน้าดูว่าตอนนี้ชายหนุ่มอยู่ที่ไหน

ราฟาเอลกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ตรงบานประตูไม้ที่เขายกเอาออกมาจากห้องนอนของหญิงสาว ชายหนุ่มกำลังใช้ความคิดอย่างหนักว่าเขาจะซ่อมประตูบานนี้อย่างไรดี 

“ฉันหวังว่ากลับมาจะไม่เจอคุณอีกนะ” เสียงของเอวาเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับร่างอรชรที่ก้าวข้ามธรณีประตูห้องนอนออกมา ราฟาเอลจึงหันหน้าไปมองหญิงสาวทันที

“อันนา” ชายหนุ่มเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาว แต่ทว่าเอวาก็ทำเป็นไม่สนใจและเดินผ่านชายหนุ่มไปราวกับว่าเขาเป็นอากาศธาตุ

ราฟาเอลมองตามแผ่นหลังแบบบางที่เดินออกไปจากบ้านด้วยใบหน้าที่ละห้อยราวกับหมาที่ถูกทิ้ง เขาอยากจะตามหญิงสาวไปแต่อีกใจหนึ่งชายหนุ่มก็อยากที่จะซ่อนประตูห้องนอนของหญิงสาวให้เสร็จเสียก่อน 

ชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่สักพัก ก่อนที่เขาจะคิดบางอย่างขึ้นมาได้ มือแกร่งล้วงไปหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกมาจากกระเป๋ากางเกงและกดโทรออกหาคนสนิท ราฟาเอลยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบใบหูของตัวเองเอาไว้ ซึ่งรอไม่นานสักเท่าไหร่ ลูกาก็รับสายอย่างรวดเร็ว

“ลูกา มึงช่วยกูหน่อย” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยกับปลายสายเพื่อขอความช่วยเหลือจากคนสนิททันที

ทางด้านเอวา หญิงสาวเดินออกจากบ้านมาเรื่อยๆ และตรงไปยังแถวตลาด เนื่องจากว่าหญิงสาวตื่นเช้าทุกวัน เธอจึงออกมาเดินเล่นเพื่อดูวัฒนธรรมของคนไทย และสิ่งที่เธอเห็นในทุกวันก็คือคนไทยจะใส่บาตรกันทุกเช้า ตอนแรกเธอก็ไม่รู้ว่าคนไทยกันทำเพื่ออะไร แต่เธอก็อยากเรียนรู้วัฒนธรรมของไทยและทำตัวให้กลมกลืนที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ ตอนมาอยู่ที่ประเทศไทยแรกๆ เธอจึงลองใส่บาตรตอนเช้าตามคนอื่นดู แล้วเธอก็พบว่ามันช่วยทำให้จิตใจเธอสงบขึ้นและทำให้ช่วงเช้าของเธอเป็นเช้าที่สดใสขึ้นได้อย่างง่ายดาย

เอวาเดินตามทางเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอมาถึงที่ตลาด พระอาทิตย์เริ่มโพล่พ้นขึ้นมาทำให้ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีสว่างสดใสมากขึ้น ตลาดในช่วงเช้าก็ยังคงคึกคักเพราะชาวบ้านต่างก็พากันมาเดินตลาดในตอนเช้าและใส่บาตรด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสกัน ร่างอรชรเดินไปยังร้านข้าวแกงที่ขายของสำหรับใส่บาตรให้พระสงฆ์ทันที

“สวัสดีจ้าแม่หนู” เสียงของป้าร้านขายของเอ่ยทักทายเอวาทันทีที่หญิงสาวเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าร้าน

“สวัสดีค่ะ” เอวาตอบกลับเป็นภาษาไทยด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ใบหน้าสวยคมส่งยิ้มบางๆ ไปให้แม่ค้าร้านข้าวแกง ซึ่งเอวาไม่รู้เลยว่ารอยยิ้มของเธอนั้นเป็นรอยยิ้มที่สดใสมากๆ มากถึงขนาดที่ว่าผู้ชายที่ตามเธอมาจากบ้านถึงกับเคลิบเคลิ้มไปกับมันชั่วขณะ 

ราฟาเอลแอบเดินตามเอวามาตั้งแต่ออกจากบ้านของเธอแล้ว ชายหนุ่มมองดูหญิงสาวที่ดูสดใสมากกว่าตอนอยู่กับเขาหลายเท่าตัว เธอดูมีชีวิตชีวาและดวงตาที่เปล่งประกาย ไม่ใช่อันนาที่ดูไร้วิญญาณและเอาแต่ทำตามคำสั่งราวกับว่าเธอเป็นหุ่นยนต์ ยิ่งตอนที่เขาเห็นเธอยิ้มให้กับแม่ค้า เขายิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นกว่าเดิม ที่ผ่านมาเขาเอาแต่ทำร้ายจิตใจของหญิงสาว เขาอยากให้เธอสดใสแบบนี้เวลาที่อยู่กับเขา แล้วเขาจะต้องทำทุกทางเพื่อให้ตัวเองได้เห็นรอยยิ้มของเธอ

“เอาเหมือนเดิมไหมจ๊ะวันนี้” แม่ค้าร้านข้าวแกงเอ่ยถามเอวาต่อ

“ได้ค่ะ” หญิงสาวตอบกลับ

“ตื่นเช้ามาใส่บาตรทุกวันเลยนะ” หญิงแก่ยื่นถุงของใส่บาตรให้กับเอวา

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” เอวารับถุงมาถือเอาไว้พลางตอบกลับแม่ค้าด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ก่อนที่เธอจะเดินไปหาพระสงฆ์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ เอวาใส่บาตรและทำทุกอย่างแบบที่คนไทยปฏิบัติกันจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวแวะซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ต่อ จากนั้นเธอก็เดินกลับมาที่บ้านอย่างช้าๆ

ราฟาเอลเดินตามเอวามาเรื่อยๆ เขาเห็นร่างอรชรที่ถือถุงของกินอยู่ในมือกำลังเดินกลับบ้านด้วยท่าทางที่สดใสเหมือนกับเช้าวันใหม่ในวันนี้ แต่ในระหว่างที่เอวากำลังเดินเลี้ยวไปทางซ้ายที่มีกำแพงกั้นอยู่ ราฟาเอลก็รีบตามหญิงสาวไปทันที

ในจังหวะที่ชายหนุ่มเลี้ยวซ้ายไปตามหญิงสาว เมื่อร่างกำยำเดินโผล่พ้นกำแพงมา ชายหนุ่มก็พบกับร่างเล็กของเอวาที่ยืนหันมามองจ้องหน้าของเขาอยู่ ราฟาเอลชะงักและหยุดเดินทันที

“ตามฉันทำไม”