บทที่ 45 ทำเหมือนไม่รู้สึก

“มาตามฉันแบบนี้ทำไม” เอวาเอ่ยถามย้ำอีกครั้ง เมื่อราฟาเอลไม่ยอมพูดอะไรออกมาเลยสักคำ

“คือ..” ราฟาเอลกระอักกระอ่วนแบบที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมร่างกายของเขามันถึงตอบสนองออกไปแบบนี้ แต่เพียงแค่เจอสายตาที่ดุๆ ของหญิงสาว มันก็ทำให้เขาไม่กล้าที่จะเอ่ยอะไรออกมาแล้ว

“เป็นโรคจิตหรือไง ถึงมาแอบย่องเบาตามคนอื่นแบบนี้” หญิงสาวต่อว่าชายหนุ่มต่อ

“อันนา” ชายหนุ่มเอ่ยเรียกอดีตสปายสาวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา 

“ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วก็กลับไปซะ” เอวาเอ่ยปากไล่ชายหนุ่มอีกครั้ง 

“ไม่กลับ ฟังกันก่อนได้ไหมอันนา” ราฟาเอลตอบกลับพร้อมกับเอื้อมมือมาเพื่อที่จะจับมือเล็กทั้งสองข้างเอาไว้ ทว่าเอวาก็ถอยหลังหนีห่างชายหนุ่มไป

“อย่ามายุ่งกับฉัน” หญิงสาวสะบัดมือของชายหนุ่มออกในขณะที่เธอถอยหลังไป

ในขณะนั่นเองก็มีเด็กชายคนสองคนที่ปั่นจักรยานออกมาจากซอยด้านหลังของเอวาด้วยความเร็วตามประสาเด็กที่เล่นกันพอดี ดวงตาคมกริบมองเห็นและรีบปรี่เข้าไปดึงรั้งร่างอรชรกลับมาทันที

“อันนา! ระวัง!” 

ราฟาเอลบอกกล่าวหญิงสาวพร้อมกับดึงรั้งร่างเล็กมาปะทะอกแกร่ง เอวาไม่ทันได้ตั้งตัว เธอจึงเซไปชนกับชายหนุ่มทำให้ทั้งสองร่างล้มลงไปกองอยู่กับพื้นถนนอย่างแรง ยังดีที่ร่างกำยำของราฟาเอลอยู่ด้านล่างจึงทำให้เอวาไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ 

ร่างอรชรนอนทาบทับอยู่บนร่างกำยำสมบูรณ์แบบ วงแขนแกร่งกอดรัดร่างเล็กเอาไว้แน่นด้วยความเป็น ห่วง ด้วยสัญชาตญาณของราฟาเอล เขาไม่ยอมปล่อยให้เมียกับลูกของเขาต้องเจ็บตัวอย่างแน่นอน

“เป็นอะไรหรือเปล่า..เจ็บตรงไหนไหม” ราฟาเอลเอ่ยถามหญิงสาวที่ใบหน้าอยู่ห่างกับเขาเพียงแค่คืบเดียวเท่านั้น เอวามองจ้องเข้าไปในดวงตาคมกริบที่สั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่เคยเห็นสายตาของราฟาเอลเป็นแบบนี้มาก่อนเลย

“ขอโทษครับ” เสียงของเด็กชายปลุกให้เอวาหลุดออกมาจากภวังค์ หญิงสาวค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นอย่างช้าๆ ซึ่งราฟาเอลก็ไม่ได้ดึงรั้งเธอเอาไว้ อีกทั้งยังช่วยเธอให้ลุกขึ้นอีกแรงพร้อมกับร่างกำยำที่ค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่ง

ดวงตากลมโตเบี่ยงสายตาหนีจากนัยน์ตาคมกริบที่กำลังจับจ้องหญิงสาวอยู่ด้วยสายตาที่อ่อนโยน เอวารู้สึกใจเต้นแรงกับสายตาคู่นั้นอย่างไม่สามารถห้ามใจของตัวเองได้

“ไม่เป็นไรจ้า” เอวาหันไปตอบกลับเด็กชายเป็นภาษาไทย เด็กชายที่คร่อมจักรยานอยู่มีใบหน้าที่ตื่นตระหนกเพราะเด็กน้อยรู้สึกว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้ชายหญิงทั้งสองคนต้องเจ็บตัว

“ขอโทษแทนน้องชายของผมด้วยครับ” เด็กชายที่คร่อมจักรยานอยู่อีกคันเอ่ยขึ้นมา ดูจากความสูงและดูมีวุฒิภาวะกว่าเด็กชายที่เกือบจะปั่นจักรยานชนเธอ คนนี้คงจะเป็นพี่ชายของเด็กอีกคน

“ไม่เป็นไรจ้า พาน้องไปเถอะ” เอวาตอบกลับอีกครั้งพร้อมกับส่งยิ้มบางๆ ส่งไปให้เด็กน้อยทั้งสองคน เพราะมันก็เป็นความผิดของเธอด้วยเช่นกัน

“ครับ” เด็กชายทั้งสองคนตอบกลับอย่างพร้อมเพรียงกัน ก่อนที่พวกเขาจะรีบปั่นจักรยานออกไปจากตรงนั้นทันที

“ปล่อยฉันได้แล้ว” หลังจากที่เด็กชายทั้งสองคนปั่นจักรยานไปแล้ว เอวาก็หันกลับมาบอกกล่าวกับราฟาเอลที่เอาแต่นั่งจับไหล่บางเอาไว้อยู่อย่างนั้น

“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม” เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างนุ่มลึกอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ ดวงตาคมกริบเลื่อนต่ำไปมองที่หน้าท้องแบนราบของหญิงสาว 

“อือ” หญิงสาวเบี่ยงสายตาหลบชายหนุ่มอีกครั้งพร้อมกับทำหน้าตานิ่งเรียบราวกับว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไร ทั้งๆ ที่ใจดวงน้อยของเธอเต้นรัวกับท่าทีและน้ำเสียงของชายหนุ่มในตอนนี้จนแทบจะหลุดออกมาจากอกอวบอิ่มแล้ว

“เธอต้องระวังตัวมากกว่านี้สิอันนา” ชายหนุ่มบ่นหญิงสาวเบาๆ 

เอวาไม่ได้ตอบกลับอะไรออกไป เธอค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ ราฟาเอลไม่ยอมปล่อยมือออกจากร่างอวบอิ่มและเขาก็ยันกายลุกขึ้นมายืนพร้อมกับหญิงสาวเช่นกัน

“ปล่อยฉัน” เสียงหวานพยายามปรับโทนเสียงให้แข็งกร้าวใส่ชายหนุ่ม เพื่อที่เธอต้องการที่จะซ่อนความรู้สึกบางอย่างของเธอเอาไว้ให้ลึกสุดใจ

มาเฟียหนุ่มยอมปล่อยมือแกร่งออกจากร่างอรชรของหญิงสาวอย่างอ้อยอิ่ง เอวาปรายตามองชายหนุ่มเล็กน้อยก่อนที่เธอจะหันหลังให้ราฟาเอล หญิงสาวพบว่าข้อศอกของชายหนุ่มถลอกและมีเลือดออก เนื่องจากราฟาเอลชอบพับแขนเสื้อขึ้นมาเลยข้อศอกมา เมื่อล้มลงไปจึงทำให้ข้อศอกของชายหนุ่มกระแทกกับพื้นถนนเต็มๆ โดยที่ไม่มีเสื้อผ้าปกคลุมเอาไว้ จากนั้นเอวาก็ก้าวเดินต่อไปอย่างช้าๆ ทันที

“อันนา” ราฟาเอลยืนนิ่งอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะก้าวขาตามหญิงสาวไป

อดีตสปายสาวรู้ว่าชายหนุ่มเดินตามมา แต่ก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรชายหนุ่มต่อ เรียวขาสวยเดินกรีดกรายเป็นทิศทางตรงมายังในหมู่บ้าน ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปยังร้านขายยาทันที

ราฟาเอลไม่กล้าเดินตามหญิงสาวเข้าไปในร้านยา เขาได้แต่ยืนทำตัวลับๆ ล่อๆ อยู่หน้าร้านพลางมองเข้าไปในร้านขายยาเพื่อดูว่าหญิงสาวกำลังซื้ออะไรอยู่ ชาวบ้านที่เดินผ่านไปเดินผ่านมาต่างก็มองมาที่มาเฟียหนุ่มร่างกำยำสมบูรณ์แบบ เนื่องจากพวกเขาไม่เคยเห็นชายหนุ่มมาก่อน และที่นี่ก็เป็นเพียงหมู่บ้านเล็กๆ แต่กลับมีชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาราวกับดาราฮอลลีวูดมายืนทำตัวแปลกๆ เป็นจุดสนใจอยู่หน้าร้านขายยา พวกชาวบ้านจึงให้ความสนใจเป็นพิเศษ

“นี่คุณ..มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ เห็นไหมว่าพวกชาวบ้านเขามองคุณกันหมดแล้ว” เมื่อซื้อของเสร็จแล้ว เอวาออกมาจากร้านขายยาขนาดเล็กประจำหมู่บ้าน ก่อนที่เธอจะบ่นชายหนุ่มอีกครั้ง

ราฟาเอลไม่ได้ตอบกลับอะไรหญิงสาว เขารู้สึกว่าตอนนี้หญิงสาวดูเป็นคนที่ขี้บ่นมากกว่าเมื่อก่อนที่เธอเอสแต่นิ่งเงียบ ซึ่งแน่นอนว่าชายหนุ่มชอบให้เธอเป็นแบบนี้มากกว่าเพราะเขาจะได้รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่

“กลับไปได้แล้ว” หญิงสาวพูดต่อก่อนที่เธอตั้งท่าเตรียมจะเดินหนีชายหนุ่มไป

“เธอจะไปไหน” เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นมา ทำให้ร่างอรชรหยุดชะงักและหันกลับมาตอบกลับเขา

“ฉันจะไปร้านดอกไม้”

“ขอไปด้วย..ได้ไหม” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อนแบบที่เขาไม่เคยทำมาก่อน เขาแค่อยากตามไปดูเธอเงียบๆ เพราะชายหนุ่มรู้สึกเป็นห่วงเธอก็เท่านั้นเอง

“เฮ้อ..จะทำอะไรก็ทำ” เอวาถอนหายใจออกมาเบาๆ ด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนที่เธอจะเดินต่อ เอวาเดินไปที่ร้านดอกไม้เพื่อซื้อดอกมะลิไปไว้ในบ้านของตัวเอง เธอชอบกลิ่นมะลิเพราะมันหอมและมันทำให้เธอรู้สึกสดชื่นผ่อนคลาย 

ราฟาเอลเดินตามหญิงสาวไปเงียบๆ โดยที่เขาไม่ได้เข้ามารบกวนอะไรเธออีก ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บที่ข้อศอกและแผลที่โดนหญิงสาวแทงที่ต้นขา แต่เขาก็พยายามฝืนทนไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา

หญิงสาวใช้เวลาซื้อดอกไม้ไม่นานสักเท่าไหร่ เมื่อได้ทุกอย่างที่ต้องการเสร็จเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวปรายตามองชายหนุ่มเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินต่อเพื่อมุ่งกลับบ้านของตัวเอง ทว่าอยู่ดีๆ มือแกร่งก็คว้าของในมือของเธอไปถือเอาไว้

“ทำอะไร” หญิงสาวเอ่ยถามออกไปพร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

“เดี๋ยวถือให้” ราฟาเอลตอบกลับด้วยอย่างหน้าตาย 

เอวาถอนหายใจออกเบาๆ เพราะเธอเหนื่อยที่จะต่อว่าชายหนุ่มแล้ว หญิงสาวปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป จากนั้นเธอก็หันกลับไปเดินต่อ 

เวลาผ่านไปไม่นานสักเท่าไหร่ พวกเขาทั้งสองคนก็มาถึงบ้านเรือนไทยของเอวาในเวลาต่อมา เอวาไขกุญแจหน้าประตูบ้านและเปิดประตูเข้ามาในบ้าน เรียวขาสวยก้าวเดินข้ามธรณีประตูเข้ามาก่อนที่ร่างอรชรจะเดินไปย่อตัวนั่งลงบนเก้าอี้ยาวที่ทำมาจากไม้เคลือบเงามันวาวอย่างดี และแน่นอนว่าคนหน้ามึนอย่างราฟาเอลก็ต้องตามหญิงสาวเข้ามาในบ้านอยู่ดี

“มานั่งลง” หญิงสาวบอกกล่าวกับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ทำให้ราฟาเอลแอบยิ้มด้วยความพึงพอใจ ชายหนุ่มรีบเดินไปนั่งลงข้างๆ หญิงสาวแต่ไม่ได้ประชิดตัวของเธอมากนัก

เอวาไม่พูดอะไรกับชายหนุ่มต่อ เธอเอื้อมมือไปคว้าถุงในมือของราฟาเอลกลับคืนมา จากนั้นหญิงสาวก็วางถุงพวกนั้นลงข้างขาเธอ มือเล็กเปิดถุงร้านขายยาออกมาและหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมา

ราฟาเอลจ้องมองหญิงสาวที่กำลังหยิบจับนั่นนี่อยู่แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เอวาวางอุปกรณ์ทำแผลไว้บนโต๊ะตรงหน้าของเธอ ก่อนที่มือบางจะเคลื่อนไปจับข้อศอกของชายหนุ่มขึ้นมา 

อดีตสปายสาวเริ่มลงมือทำแผลให้ชายหนุ่มด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบและเธอก็ยังคงทำแผลให้ชายหนุ่มได้เบามือที่สุด ราฟาเอลมองสำรวจใบหน้าสวยคมกับขนตางอนยาวด้วยความรู้สึกโหยหาและคิดถึง เขาอยากจะดึงเธอเข้ามากอดแต่ก็กลัวว่าเธอจะไล่เขาออกไป

“อันนา” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาวขึ้นมาอย่างแผ่วเบา ในขณะที่เธอกำลังใจจดใจจ่อกับการทำแผลให้เขาอยู่

“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ถ้าพูดมากก็กลับไปซะ” เสียงหวานตอบกลับอย่างไร้เยื่อใย

“คิดถึงเธอมากๆ เลยนะ” ชายหนุ่มไม่ได้สนใจคำพูดของหญิงสาวเลยสักนิด

“เธอพูดไทยได้ด้วยเหรอ” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ตอบ ราฟาเอลจึงเอ่ยถามต่อ

“เงียบ” หญิงสาวกดเสียงต่ำใส่ชายหนุ่ม ทำให้ราฟาเอลรีบสงบปากสงบคำทันที 

ชายหนุ่มทำได้เพียงแค่นั่งนิ่งและปล่อยให้อดีตสปายสาวทำแผลที่ข้อศอกให้เขาเท่านั้น ราฟาเอลลอบมองใบหน้าสวยคมสลับกับมองต่ำลงไปที่หน้าท้องแบนราบของเธอ ส่วนเอวาก็ทำแผลให้ชายหนุ่มด้วยใบหน้านิ่งเรียบแต่ไม่มีใครรู้เลยว่าภายในใจของหญิงสาวตอนนี้มันเต้นรัวมากสักแค่ไหน