ตอนที่3 ท่านกุนซือ ข้าเลือกทางอื่นได้หรือไม่? 1

ตลอดการแสดงหัวใจและสายตาของคนสองคนในที่นั้นไม่ได้อยู่กับตัว

จ้าวกุ้ยอินลอบมองไปทางที่นั่งประธานอยู่บ่อยครั้ง และทุกทีที่เห็นมู่เลี่ยงหรงมองเยี่ยนเยว่ฉีอย่างอ่อนโยนก็เจ็บในอกจนแทบกระอักเลือด ต้องปลอบตนเองด้วยเรื่องของถางซือเซียนที่ตกกระป๋องเหมือนกัน จึงพอจะทำให้ความร้าวรานทุเลาเบาบางลงบ้าง

หนักเข้าจ้าวกุ้ยอินก็ยุจ้าวเฟิงเหลยให้ไปสู่ขอถางซือเซียนเสียเลย สำหรับนางแล้วหากให้ยอมรับนังปีศาจตัวหอมนั่นเป็นพี่สะใภ้ ยังง่ายกว่าทนมองให้นางขึ้นเกี้ยวเข้าจวนฉินอ๋องเป็นไหน ๆ

ส่วนเยี่ยนหยางจงก็เฝ้ามองจ้าวกุ้ยอินพลางครุ่นคิดบางอย่างอยู่เงียบ ๆ ผ่านไปครู่หนึ่ง รองแม่ทัพหนุ่มถึงเบนสายตากลับมาหาเยี่ยนจิ้นหลิงอีกครั้ง

น้องชายของเขามีความสามารถในการทำนายอย่างหาตัวจับได้ยาก นอกจากนั้นยังมีญาณวิเศษ ทว่าทุกสิ่งที่เห็นนั้นเจ้าตัวจะไม่มีวันเอ่ยออกมาตรง ๆ เป็นอันขาด โดยให้เหตุผลว่าการเผยลิขิตสวรรค์นำมาซึ่งผลลัพธ์อันน่ากลัว ดังนั้นที่ผ่านมาหากเป็นเรื่องเกี่ยวกับการศึก บิดาและเขาจะปฏิบัติตามคำแนะนำของผู้ที่มีฉายาว่า ‘จิ้งจอกสีเงินแห่งแคว้น’ โดยเคร่งครัด

แต่พอเป็นเรื่องส่วนตัว น้องชายของเขามักจะเอ่ยเตือนเป็นนัย ๆ แล้วให้พินิจพิจารณาเอาเองว่าจะหลีกเลี่ยงเหตุไม่คาดฝันได้อย่างไร

แต่ครานี้ ไม่รู้เคราะห์กรรมอันใด เยี่ยนจิ้นหลิงถึงได้อำมหิตนัก เพื่อเปลี่ยนชะตากรรมอันน่าเศร้าให้เยี่ยนเยว่ฉี หากไม่กำจัดสตรีอีกผู้หนึ่ง ต่อไปในภายภาคหน้าน้องสาวสุดที่รักของพวกเขาจะประสบเคราะห์กรรมหนักจนถึงชีวิต

เขาจึงต้องอาศัยเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นทำให้สตรีที่อาจจะเป็นภัยกับเยี่ยนเยว่ฉีสิ้นบุญในชาตินี้... ที่นี่!

คิดแล้วก็ลอบทอดถอนใจ สตรีทั่วแคว้นต่างกล่าวขวัญถึงรูปลักษณ์ราวเทพจุติของเยี่ยนจิ้นหลิง ชายผู้นี้เพียงปรายสายตาก็สามารถทำให้แม่นางน้อยทั้งหลายเป็นลมล้มพับไปได้

แต่ผู้ใดจะล่วงรู้...ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาซึ่งประดับไว้ด้วยรอยยิ้มที่ล่อลวงให้ผู้คนจ้องมองจนลืมหายใจนั้น กลับซุกซ่อนใบหน้าของปีศาจจิ้งจอกที่ทั้งเลือดเย็นและกระหายเลือดเอาไว้ตนหนึ่ง   

ที่ผ่านมา เพื่อให้แผนการเป็นไปตามใจตนเอง เยี่ยนจิ้นหลิงไม่เคยเลือกวิธีการ เขามีความสุขที่ได้บงการเหล่าแม่ทัพนายกองให้โลดแล่นไปบนสนามรบตามกลยุทธ์ที่วางไว้ นี่ยังดีที่สวรรค์ทำให้เจ้าตัวไม่สามารถให้โลหิตหลั่งไหลเปื้อนมือได้ หาไม่แล้วจิ้งจอกสีเงินตัวนี้คงอยู่ในสนามรบแล้วฆ่าฟันข้าศึกด้วยใบหน้าอิ่มเอมเป็นแน่

ปกติแล้ว เมื่อเยี่ยนจิ้นหลิงเอ่ยเตือนหรือเสนอวิถีการ บิดามักปรับแผนการรบต่าง ๆ ให้สอดคล้อง แต่บางครั้งคำสั่งของกุนซือหนุ่มก็สุดโต่งและพิลึกพิลั่นยิ่ง ทว่าใคร่ครวญแล้วไม่อาจฝืนใจกระทำตามได้ น้องชายของเขามักมีแผนที่สองไว้ให้เลือกเสมอ ซึ่งรองแม่ทัพหนุ่มมักจะขอใช้เป็นประจำ แม้ต้องเผชิญกับผลข้างเคียงจากการเลือกเส้นทางใหม่ก็ตาม

เยี่ยนหยางจงจดจ้องนัยน์ตาหงส์ที่งดงามกว่าสตรีของคนข้าง ๆ ด้วยอารามจริงจัง ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่กดต่ำ “ข้าไม่สามารถกระทำเช่นนั้นกับผู้บริสุทธิ์ได้ ไม่ทราบว่าครานี้มีทางเลือกที่สองหรือไม่เล่า...ท่านกุนซือ”

ทันทีที่ได้ฟังเยี่ยนจิ้นหลิงก็นิ่งงัน ทั้งที่เหมือนกำลังมองการแสดงเบื้องหน้า ทว่านัยน์ตาทั้งสองข้างไร้แวว ที่แท้เขากำลังหลุดสู่ภวังค์อันเร้นลับ

พอหลุดจากภวังค์ บุรุษผมสีเงินก็อดเบ้ปากไม่ได้ เขาไม่มีทางให้ชะตาดอกท้อของฉินอ๋องชักนำให้จ้าวกุ้ยอินแต่งเข้าจวนฉินเป็นอันขาด และในเมื่อพี่ชายที่แสนดีอยากให้นางมีลมหายใจต่อไป โดยไม่คำนึงว่าน้องสาวของพวกเขาอาจจะต้องพบเภทภัยจากสตรีผู้นี้

แม้ข้าจะไม่ชอบนางเท่าไร แต่แบบนี้ย่อมดีกว่าให้น้องสาวของพวกเราตาย พี่ใหญ่ เช่นนั้นท่านก็จงใช้ทั้งชีวิตรับผิดชอบกับสิ่งที่ตนเองเลือกเสียเถอะ

“ก็เพียง ใช้สิ่งนี้...” เยี่ยนจิ้นหลิงพูดพลางส่งขวดหยกใบหนึ่งให้พี่ชาย แต่ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังจะเอื้อมเข้ามาหยิบ บุรุษผมสีเงินก็เอ่ยเตือนอีกประโยค “ชะตาดอกท้อของฉินอ๋องแรงนัก หากท่านพลาด น้องสาวของพวกเราย่อมเป็นผู้รับเคราะห์กรรมทั้งหมด”

มือคร้ามแดดจากสงครามตวัดขวดหยกใบนั้นมา แล้วเอาเก็บเข้าไปในอกเสื้ออย่างระมัดระวัง เยี่ยนหยางจงสงวนวาจาไม่เอ่ยตอบอะไรน้องชาย

“พี่ใหญ่ทุกสิ่งบนโลกล้วนมีค่าตอบแทนที่ต้องจ่าย ท่านแน่ใจหรือว่าจะเลือกทางนี้จริง ๆ”

“...” เยี่ยนหยางจงทำเป็นไม่ได้ยิน

“พี่ใหญ่ แน่ใจหรือว่าจะทำให้สตรีโง่งมในรักผู้นั้นหลุดพ้น แล้วหันไปสนใจบุรุษอื่นได้” เยี่ยนจิ้นหลิงหัวเราะเบา ๆ ราวกับได้ยินสิ่งที่อยู่ในหัวใจพี่ชายอย่างไรอย่างนั้น

“ทำเป็นรู้มาก...” เยี่ยนหยางจงกระดากเล็กน้อย น้องชายตัวดีคงคิดว่ามองทะลุจิตใจของเขาไปถึงไหน ๆ แล้วกระมัง นี่จะเป็นอะไรได้นอกจากความเมตตา ถึงอย่างไรตนเองก็เป็นชายอกสามศอก แม้จะรบพุ่งอยู่ในสนามรบมานาน ฆ่าฟันศัตรูไปแล้วนับหมื่นนับแสน แต่ไม่อาจปล่อยให้ผู้บริสุทธิ์ตายไปต่อหน้าต่อตาโดยไม่ช่วยก็เท่านั้น...เท่านั้นจริง ๆ