ตอนที่ 59เบาะแสที่ว่างเปล่าไฟไม่ใช่คนที่ปล่อยผ่านเรื่องแบบนี้ได้ง่าย ๆ โดยเฉพาะเมื่อคนที่ตกเป็นเป้าหมายคือ โรส คนที่เขารักที่สุดในตอนนี้หลังจากรับตุ๊กตาจากมือเธอ เขาก็ให้ลูกน้องในสำนักงานตรวจสอบกล้องวงจรปิดทันที และไม่นานนักเขาก็ได้เบาะแส“คุณไฟ เราเจอรถที่มาส่งพัสดุคันนั้นแล้วครับ เป็นรถเช่า ป้ายทะเบียนปลอมครับ แต่จับภาพคนขับลงมาส่งพัสดุกับพนักงานได้ชัดเจนครับ” ลูกน้องของไฟรายงาน“สแกนภาพใบหน้า แล้วหาชื่อคนขับมาให้ได้” ไฟสั่งลูกน้องของไฟทำตามคำสั่งทันที ไม่นานเขาก็ได้ชื่อคนส่งของมา“ได้แล้วครับ ชื่อ ‘ณรงค์’ เคยเป็นพนักงานส่งของบริษัทแห่งหนึ่ง ปัจจุบันไม่ได้อยู่กับบริษัทไหนแล้วครับ แต่ยังรับงานส่งของอยู่”“หาให้ได้ว่าเขาอยู่ที่ไหนตอนนี้” ไฟออกคำสั่งทันทีด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดลูกน้องใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงก่อนจะหาข้อมูลล่าสุดจนเจอ“เขาเช่าบ้านอยู่แถวชานเมืองครับ ซอยลึกพอสมควร ดูจากตำแหน่งน่าจะมีคนจ้างให้ส่งของให้เฉย ๆ”ไฟไม่รอช้า เขาขับรถออกไปเองพร้อมลูกน้องอีกสองคนระหว่างทาง เขาเอาแต่นั่งเงียบ หน้าตาเคร่งเครียด กำมือตลอดเวลา“อย่าให้ฉันเจอว่าเป็นฝีมือแก ทศ…ฉันจะลากแกออกมาจากรูที่ซ่อนอ
ตอนที่ 58ตุ๊กตาจากอดีตหลังจากที่โรสเดินจากไปโดยไม่หันกลับ พัชชายังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น สายตาเต็มไปด้วยความผิดหวังในตัวเองและ…ความกังวลลึกลงไปถึงกระดูก“ครั้งนี้…ฉันจะไม่เงียบอีก” เธอพึมพำกับตัวเองซ้ำอีกครั้ง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามือของเธอสั่นเล็กน้อยขณะที่เลื่อนหาชื่อในรายชื่อผู้ติดต่อ ชื่อที่ไม่ได้โทรหานานหลายปี“ดิว - เพื่อนสนิททศ สมัยมหาวิทยาลัย”เสียงรอสายดังไม่กี่ครั้ง ก่อนจะมีเสียงงัวเงียตอบกลับมา“ฮัลโหล ใครเนี่ย?”“ดิว ฉันเองพัชชา…”ปลายสายเงียบไปอึดใจ ก่อนเสียงนั้นจะเปลี่ยนเป็นเย็นชา“มีอะไร?”“ฉันกำลังตามหาทศ…เธอได้ข่าวเขามั่งไหม เขาออกจากคุกแล้ว”“หึ เธอยังคิดถึงมันอยู่อีกเหรอ?” น้ำเสียงดิวเต็มไปด้วยเย้ยหยัน“เปล่า…แค่ห่วงว่าเขาอาจจะทำเรื่องแย่ ๆ อีก ฉันอยากรู้ว่าเขาไปหาใคร หรืออาจติดต่อเธอ”“ไม่เลย…ตั้งแต่มันติดคุก ฉันก็ไม่เคยเจอมันอีก ฉันยังแปลกใจที่มันได้ออกมาเร็วขนาดนี้ด้วยซ้ำ”พัชชานิ่ง เธอพยายามไม่แสดงความผิดหวังออกไป“ขอบใจนะ ถ้ามีอะไร…ช่วยแจ้งฉันด้วย”“แน่นอน…แต่ฉันแนะนำว่า ถ้าคิดจะยุ่งกับมันอีก คิดใหม่เถอะพัช มันไม่ใช่คนเดิมแล้ว”พัชชาวางสายก่อนจะถอนหายใจยาว
ตอนที่ 57เรื่องที่เธอไม่รู้แสงแดดยามบ่ายทอดผ่านหน้าต่างกระจกบานสูงในห้องรับรองของบ้าน บ้านพ่อของเธอ และบ้านของเธอก่อนที่เธอจะไปอยู่กับไฟโรสยืนนิ่งอยู่หน้าประตูไม้บานใหญ่ หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนในวันนั้น…วันที่เธอร้องไห้สุดเสียง แต่ไม่มีใครเชื่อ ไม่มีใครปกป้องเธอมือเรียวกำแน่นอยู่ข้างตัวขณะที่ไฟเดินมายืนข้าง ๆ เขาไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ส่งสายตาอุ่น ๆ ให้เธอ เหมือนจะบอกกับเธอว่า “เธอไม่ได้อยู่คนเดียว”เธอสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดแล้วเคาะประตู“เข้ามาได้เลย” เสียงของอนุวัตรดังลอดออกมา จากในห้องเมื่อโรสเปิดประตูเข้าไป เธอเห็นชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานเงย เขาหน้าขึ้นทันทีที่เห็นลูกสาว เขาอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นยืนช้า ๆ“โรส…” เขาเรียกเธอด้วยน้ำเสียงดีใจ“พ่อมีเรื่องที่ยังไม่ได้เล่าให้หนูฟังใช่ไหม?” โรสเอ่ยขึ้นทันที น้ำเสียงไม่ได้แข็งกร้าว แต่ก็ไม่ได้อ่อนโยนไฟยืนอยู่ข้างหลัง เขาไม่ก้าวล้ำ แต่ยังอยู่ในตำแหน่งที่ให้เธอรู้ว่าเขาอยู่ไม่ไปไหนอนุวัตรถอนหายใจ เขาพยักหน้าช้า ๆ ก่อนจะผายมือเชิญให้เธอนั่งลง“พ่อจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง…ทุกอย่างที่ควรจะพูดตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อน”เงียบงันครู่
ตอนที่ 56ความจริงที่เธอควรจะรู้บริษัทของอนุวัตร ห้องทำงานส่วนตัวเสียงนาฬิกาติดผนังเดินอย่างช้า ๆ ในห้องทำงานที่ตกแต่งเรียบหรู ไฟนั่งตรงข้ามกับอนุวัตรด้วยสีหน้าครุ่นคิด หลังจากเขาได้รับข้อความด่วนเรียกตัวให้มาที่บริษัทโดยทันที“คุณเรียกผมมาเพราะมีเรื่องด่วน มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?” ไฟเปิดบทสนทนาทันทีอนุวัตรไม่ได้ตอบในทันที เขานิ่งเงียบอยู่อึดใจ ราวกับกำลังเรียบเรียงคำพูดในใจ ก่อนจะเลื่อนแฟ้มเอกสารบางอย่างมาตรงหน้าไฟ“ทศ…ออกจากคุกแล้ว” น้ำเสียงของเขาหนักแน่นแต่แฝงด้วยความกังวลอย่างชัดเจนไฟชะงัก หัวใจเต้นแรงขึ้นทันทีเมื่อได้ยินชื่อที่เขาเพิ่งรับรู้ว่ามีความเกี่ยวข้องกับโรสในอดีต“ผมรู้แล้วครับ ลูกน้องผมรายงานมาเมื่อเช้า และ…เขาหายตัวไปพร้อมกับพงศ์”“ใช่ ฉันก็เพิ่งได้รับรายงานเหมือนกัน” อนุวัตรตอบพลางพิงเก้าอี้ มองไฟด้วยสายตานิ่งลึก“ผมจะดูแลโรสให้ดีครับ” ไฟรีบพูดทันที ดวงตาแน่วแน่ “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะไม่ให้ใครเข้าใกล้เธออีก โดยเฉพาะคนอย่างทศ”“โรสรู้ไหม?” อนุวัตรถามขึ้นเสียงเรียบ“เรื่องที่ทศออกจากคุกหรือครับ?” ไฟเลิกคิ้ว “ไม่ครับ ผมยังไม่ได้บอก เธอยังไม่รู้ว่าเขา…เคยติดคุก
ตอนที่ 55อดีตกำลังกลับมาโรสนั่งนิ่งอยู่บนตักของไฟ แผ่นหลังเธอแนบกับอกเขา อ้อมแขนอบอุ่นโอบล้อมรอบเอวเธอไว้แน่นหนา ราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปจากตรงนั้นเธอเคยชอบความเงียบแบบนี้ของเขา…มันให้ความรู้สึกปลอดภัย แต่วันนี้มันต่างออกไป เพราะความเงียบของเขามันมาพร้อมความกดดันที่เธอสัมผัสได้“ไฟ…” โรสเอ่ยเรียกเขาเบา ๆ ขณะวางมือบนต้นแขนของเขาอย่างแผ่วเบา“หืม?” เขาขานรับแต่ไม่ขยับเธอหันมามองแค่ครึ่งหน้า สบตากับดวงตาคมเข้มที่ตอนนี้หม่นลงราวกับซ่อนบางอย่างไว้ในเงาลึก“ที่นายดูเงียบ ๆ ตั้งแต่เดินออกมาจากห้องประชุม…เรื่องที่นายกังวลใช่เรื่องฉันหรือเปล่า” โรสพูดเบา ๆ ริมฝีปากยกยิ้มจาง ๆ เธอไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังกังวลเรื่องอะไรเกี่ยวกับ เธอ แต่เธอมั่นใจ ว่ามันเป้นเรื่องเธอแน่ๆแต่ไฟก็ยังนิ่ง เขาไม่ได้ตอบปฏิเสธ…แต่ก็ไม่ได้ยอมรับ เขาเพียงแค่ก้มหน้าลงแนบไหล่เธอเหมือนเดิม“แต่ไม่เป็นไร” โรสพูดต่อ “ฉันจะไม่ถาม…ถ้านายยังไม่พร้อมจะพูด”เธอเลื่อนมือขึ้นไปลูบเรือนผมเขาเบา ๆ ด้วยจังหวะที่สม่ำเสมอ อย่างเข้าใจเขา“แค่รู้ไว้ว่าฉันอยู่ตรงนี้ ถ้านายอยากพูดเมื่อไหร่ ฉันก็จะรับฟัง…และฉันก็จะไม่กลัว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้
ตอนที่ 54 ข่าวร้ายหลังจากโรสตั้งใจทำอาหารเช้าให้ไฟ เธอเห็นรอยยิ้มละมุนบนใบหน้าของเขาขณะกิน มันทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงกว่าทุกเช้า การได้เห็นเขากินของที่เธอทำ มันมีความสุขมากกว่าที่เธอคิดไว้เยอะ…หลังจากนั้น ทั้งสองก็ออกจากบ้านด้วยกัน มุ่งตรงไปยังสำนักงานทนายความของไฟ สถานที่ที่โรสเริ่มคุ้นเคยจนรู้จักมุมโซฟา มุมกาแฟ และแม้แต่เสียงของพนักงานในแต่ละแผนกโรสทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาหนังสีดำสนิทตามปกติ มือถือในมือเปิดหน้าแอปฯ ช็อปปิ้งออนไลน์ เธอพลิกดูนั่นนี่อย่างเพลิน ๆ ขณะขาเรียวไขว่ห้างเบา ๆ อย่างเคยชินไฟนั่งทำงานอยู่ไม่ไกล แต่อยู่ในตำแหน่งที่มองเธอได้ชัดเจน เขาเริ่มรู้สึกชินตาที่เห็นเธอนั่งอยู่ที่ตรงนั้นในทุกวันแต่ไม่นานนัก ลูกน้องคนสนิทของไฟก็เดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับแฟ้มในมือ สีหน้าเขาดูจริงจังอย่างชัดเจน“คุณไฟครับ มีเรื่องสำคัญต้องแจ้งครับ”ไฟละสายตาจากเอกสารตรงหน้า แล้วเหลือบมองไปยังโรสที่กำลังนั่งหัวเราะกับคลิปวิดีโอแมวในโทรศัพท์ หญิงสาวดูสบายใจจนเขาไม่อยากรบกวน“ไปคุยที่ห้องประชุม” เขาบอกกับลูกน้องเบา ๆลูกน้องเขาพยักหน้ารับก่อนจะเดินนำออกไป ไฟลุกขึ้นจากโต๊ะ แต่ก่อนจะก้าวออกจากห้องไ