39

คราวนี้น้ำตาแห่งความน้อยเนื้อต่ำใจหลั่งไหลออกมาจริง ๆ ไม่ได้บีบเค้นเสแสร้งเหมือนตอนแรก ฟารีดาร้องไห้อยู่นานกว่าจะพูดออกมาได้

“ฉันขี้เหร่กว่าผู้หญิงคนนั้นตรงไหน ฉันสวยไม่พอที่จะทำให้คุณรักฉันได้บ้างเหรอ”

“เธอเป็นคนสวยมากฟารีดา” เขาตอบตามความรู้สึกจากใจจริงทุกประการ “แต่ความสวยของเธอมันไม่เคยอยู่ในสายตาของฉันต่างหากล่ะ” ชายหนุ่มวางธนบัตรใบสีแดงลงในถาดแล้วหยิบบัตรเครดิตเก็บใส่กระเป๋า “อยากรู้ไหมว่าคุณป่านเธอบอกอะไรกับผม.. เธอบอกว่าเธอซุ่มซ่ามก็เลยโดนแก้วบาดมือ ต้องขอบคุณคุณนะที่ทำให้ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น” พูดจบก็ลุกจากไปท่ามกลางสายตาของแขกในร้าน ที่มองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามประสาของมนุษย์ โชคดีอยู่บ้างที่เขาพูดภาษาอาหรับผสมอังกฤษ จึงไม่ต้องห่วงว่าจะมีใครฟังออก

“กรี๊ดดดด...” หลังจากหายตกตะลึงจากคำพูดของชายหนุ่ม หญิงสาวก็กรีดร้องออกมาดังลั่นอย่างลืมอาย หยิบส้อมกระหน่ำแทงไปในจานอาหารบนโต๊ะเพื่อระบายอารมณ์ “เพราะแกคนเดียว เพราะแกเขาถึงทำกับฉันแบบนี้ อย่าหวังเลยว่าแกจะสมหวัง” เธอโยนความผิดทั้งหมดไปให้หญิงสาวอีกคนอย่างไม่ละอายแก่ใจ...

ปัทมาลุกจาก