Se connecter“ครับลูกสาวพี่เอง น้องพราวเซอร์ไพรซ์ใช่ไหม พี่ก็กะว่าจะกลับมาจัดงานแต่งงานที่ไทยพอดี ยังไงพี่เชิญด้วยนะ”
“ค่ะ! เซอร์ไพรซ์มาก! ถ้าว่างๆ จะไปนะคะ!”
“ปะปาไป้หามะม้า~”
“ครับไปหามาม๊ากัน / พี่ไปก่อนนะพราว”
“ค่ะ ไปเลยค่ะ!”
ฉันพยายามข่มซ่อนอารมณ์โกรธไว้ในใจ นี่ฉันเสียทั้งขนมและผู้ชายที่ฉันแอบชอบไปเหรอ หึ..สงสัยพี่พอลนี่ไม่มีบุญจริงๆนะ ที่ไม่ได้กินของแซ่บแบบฉัน
“แย่! แย่มาก! หิวก็หิวชิ! พราวอารมณ์เสีย!”
พริบพราวบ่นพึมพำ เดินกระฟัดกระเฟียดไปเลือกหยิบอาหารอย่างอื่นด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัวโดยไม่รู้เลยว่า มีสายตาของใครบางคนกำลังมองดูเธออยู่ตลอดเวลา
@อีกด้าน
ไบรอันต์มองดูเหตุการณ์ของผู้หญิงชุดขาวอยู่เงียบๆ เขาจดจ้องใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังดึงดูดสายตาเขาอีกครั้งด้วยความสงสัย ก่อนที่ตาคมจะเลื่อนสายตามาสำรวจเรือนร่างที่ขาวผ่องราวกับหิมะ เขาเพ่งมองไปยังต้นขาขาวที่กระโปรงยาวแหวกขึ้นสูง เพราะทุกท่วงท่าในการก้าวเดินของเธอ มันชวนทำให้เขาใจหายใจคว่ำและอดที่จะจินตนาการสิ่งที่อยู่ภายใต้กระโปรงของเธอไม่ได้
“มึง... ไปสืบประวัติผู้หญิงคนนั้นมา กูต้องการข้อมูลภายในวันพรุ่งนี้” ไบรอันต์ออกคำสั่งให้กับแดน ลูกน้องคนสนิทที่ยืนคอยดูแลข้างกายเจ้านายไม่ห่าง
“ให้ผม...หาประวัติคุณพริบพราวเหรอครับ”
“พริบพราว...?”
“ครับ...เธอชื่อพริบพราว”
“ตอนนี้กูอยากรู้ว่าเธอ...เป็นลูกสาวของใคร หรือ...เป็นภรรยาเล็กของบ้านไหน” ไบรอันต์เอ่ยถามด้วยความสงสัยพลางจิบไวน์รสดีอย่างครุ่นคิด
“เธอเป็นลูกสาวของคุณอำนาจครับ”
“อำนาจเหรอ..”
“ครับ...คุณอำนาจที่เมื่อสองสัปดาห์ก่อนติดต่อมาเสนอโครงการร่วมลงทุนกับเราครับ แต่คุณไบรอันต์...ปัดทิ้งโดยที่ยังไม่ได้นำมาพิจารณาเลยครับ”
“และตอนนี้เธอเป็นเมียน้อยบ้านไหนไหม”
“ไม่ครับ”
“ไม่ได้เป็นเมียน้อย? โครงการ? ร่วมลงทุน? ” ไบรอันต์ พึมพำทวนคำพูดของลูกน้องอย่างใช้ความคิด
“ตอนนี้มึงคิดอะไรอยู่” เซนเอ่ยถามไบรอันต์ เมื่อเขาบังเอิญได้ยินบทสนทนาที่เกิดขึ้นเมื่อครู่
“กู...ไม่ได้คิดอะไร” ไบรอันต์เอ่ยตอบเสียงเรียบ โดยละสายตาจากใบหน้าสวยและหันกลับมาสบตาคมกับเพื่อนรักด้วยแววตาที่นิ่งเฉย
“หึ..เมื่อกี้สายตามึงที่มองผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แบบนี้นะ เพราะเมื่อกี้สายตามึงมันกำลังฟ้องว่ามึงนั้น...กำลังสนใจ?”
“หรือว่ามึงไม่ได้สนใจ?” ไบรอันต์ตอบกลับทันควัน
“ฮ่าๆ กูโคตรชอบความฉลาดของมึงเลย” เซนหัวเราะเสียงดัง เมื่อไบรอันต์พูดจี้ใจดำเขาได้สำเร็จ ก่อนที่เขาจะยกแก้วไวน์ในมือขึ้นกระดกดื่มเข้าปากทีเดียวจนหมด และส่งสายตาท้าทายให้กับไบรอันต์อย่างกวนๆ
“มึงก็รู้...ว่ากูฉลาดกว่ามึงมาก และกู...คงได้มาแบบไม่ยาก...” ไบรอันต์ควงแก้วไวน์ในมือเล่น ก่อนยกยิ้มมุมปากให้เซนด้วยแววที่เหนือกว่า
“ใช่...มึงฉลาดกว่ากูมาก แต่มึงอย่าลืมว่ากูน่ะ...ไม่ค่อยคิดอะไรเยอะ จะทำอะไรก็ทำเลย กูมันบ้าและเร็วกว่ามึงมากนะ” เซนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ยียวนอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน เพราะเขาก็มีวิธีที่สามารถจัดการอะไรได้อย่างเร็วๆไม่แพ้กัน
“หึ..ก็ต้องลองดู” ไบรอันต์
“อืม..มึงนี่ชอบหาเรื่องให้กูตื่นเต้นเสมอ” เซนเย้าแหย่เพื่อนรัก ก่อนจะหันไปเรียกมิกซ์ลูกน้องคนสนิทเสียงดัง “ไอ้มิกซ์!”
“ครับ!”
“กูก็ต้องการคุยกับคุณอำนาจ...ในงานนี้” เซนออกคำสั่งกับลูกน้องเสียงเข้ม ทำให้ไบรอันต์ต้องเงียบฟังประโยคคำสั่งถัดไป
“…...”
“กูต้องการประวัติผู้หญิงที่ชื่อพริบพราวด้วยเหมือนกัน และกู....ก็ต้องได้ข้อมูลภายในวันนี้!”
“ได้ครับ”
“เหอะ! ไอ้เซนมึงก็ยังจะชอบท้าทายกูนะ” ไบรอันต์พูดแทรกออกมาอย่างหงุดหงิด ที่เพื่อนรักตั้งใจกวนประสาทและตัดหน้าเขาทุกอย่าง
“ฮ่าๆ” เซนยักไหล่อย่างไม่ยี่หระเขาไม่ได้สนใจในคำพูดของไบรอันต์เลย เพราะถ้าให้เขาเทียบความฉลาดกับไบรอันต์เขาคงสู้ไม่ได้ แต่ถ้าถามเรื่องความเร็วไบรอันต์ก็คงสู้เขาไม่ได้เช่นกัน
ทันทีที่จบบทสนทนาลง ทั้งสองมาเฟียหนุ่มก็หันไปจ้องมองพริบพราว ที่ยืนเคี้ยวอาหารตุ้ยๆ จนแก้มป่อง โดยที่เธอนั้นไม่ได้สนใจใคร และไม่แคร์ในความสวยหรือชุดที่เธอสวมมาใส่เลย...
หลายวันต่อมา...@07.30น.พริบพราวที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วยืนมองดูมาเฟียหนุ่มสองคนที่ยังคงนอนหลับใหลบนเตียงนอนใหญ่ ซึ่งเวลาพวกเขาหลับเธอมองว่าพวกเขาเหมือนกับเด็กหนุ่มหล่อที่ไม่มีพิษมีภัยอะไรเลย แต่เพียงแค่พวกเขาลืมตาขึ้นมาร่างของเด็กหนุ่มน้อยก็กลายเป็นปีศาจตัวใหญ่ได้เลยจุ๊บ..จุ๊บ..“กู๊ดมอร์นิ่ง คิสค่ะ” หญิงสาวก้าวขึ้นไปบนเตียงนอนประทับริมฝีปากเล็กที่ปากหยักของไบรอันต์และเซนสลับไปมาจุ๊บ..จุ๊บ.. จุ๊บ..จุ๊บ..“ตื่นได้แล้วนะคะ” เมื่อไม่ได้รับเสียงตอบรับเธอจึงก้มลงไปจูบซ้ำๆ อีกหลายครั้ง อย่างต้องการรบกวนการนอนของทั้งสองคน“อือ....กวนอะไรแต่เช้า” ไบรอันต์“คิก...คิก...”“อารมณ์ไหนเนี่ยที่รัก ปกติไม่ตื่นเช้าขนาดนี้นะ” เซนลืมตามองสำรวจเรือนร่างของหญิงสาวที่แต่งหน้าและอยู่ในชุดสวยพร้อมออกไปข้างนอก“ตอนนี้น้ำฉันหมดตัวแล้วนะ ถ้าจะเอาต่อก็ไปขอไอ้เซนแล้วกัน” ไบรอันต์พูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆอย่างต้องการพักผ่อน“งื้ออ อะไรกันคะเฮีย พราวไม่ได้จะปลุกมาทำเรื่องอย่างว่าสักหน่อย”“หรืออยากได้ของอะไรอีก เฮียบอกแล้วไงว่าใช้บัตรไปรูดได้เลย” เซน“งื้ออออ อันนี้ก็ไม่ใช่อีกค่ะ วันนี้...พราวจะไปร่วมบริจาค
ไบรอันต์ประทับริมฝีปาก ครอบลงที่ช่องทางรักให้พอดี ก่อนสูบลมดูดน้ำแข็งออกมาแรงๆ จนน้ำแข็งหลุดเข้าปากของเขา“อึก...อ๊า!!!” หญิงสาวสั่นสะท้านเพราะแรงดูดของไบรอันต์ทำให้กลีบกุหลาบของเธอแทบหลุดติดปากมาเฟียหนุ่มไปด้วย จนมือบางเผลอยกขึ้นมาจับเส้นผมสีเทาสว่างไว้ด้วยความเสียวซ่าน“เสียวใช่ไหม...” ไบรอันต์เอ่ยถามพลางเขี้ยวน้ำแข็งโชว์หญิงสาวที่ตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย“สะ..เสียวค่ะ และยะ..เย็นด้วย”“ขอกินน้ำแข็งอีกก้อนนะ”พรวด....สูดดดด!! บ๊อกก!!“อึก!!! อ๊า!!!” เสียงหวานครวญครางสุดเสียง มือเล็กกำเส้นผมลงแน่นขึ้น เมื่อไบรอันต์ดูดร่องหลืบของเธอเต็มแรง และแยงลิ้นแข็งไปในรูของเธอ ซึ่งนี่เป็นความเสียวแปลกใหม่ที่เธอพึ่งเคยได้รับตั่บ!!!!“กรี๊ดดดดดดด!” ไม่ทันที่พริบพราวจะพักเสียงเธอก็ต้องร้องออกมาอีกครั้งเมื่อไบรอันต์ กระโดดขึ้นมาบนโซฟาและกระแทกท่อนเอ็นใหญ่เข้ามาในร่องสาวอย่างแรง จนท่อนเอ็นแทบจะแทรกเข้าไปเป็นเนื้อเดียวกับร่องหลืบของหญิงสาว ทำให้โซฟาตัวใหญ่แทบเลื่อนถไหลแต่โชคดีที่มีร่างหนาของเซนนั่นยืนค้ำไว้ให้“อ้าส์!!”ตั่บ!! ตั่บ!! ตั่บ!!ไบรอันต์นั่งยองยกดอกไม้งามให้แอ่นขึ้นมาเพื่อความถนั
หลายเดือนต่อมา....@โกดังลับ“เฮียว่าพราวจะเรียนจบไหมคะ” พริบพราวที่อยู่ในชุดนักศึกษาซบอกแกร่งของเซนอย่างออดอ้อนหวังเอาใจชายหนุ่ม“ถ้าเฮียเซ็นเอกสารฝึกงานของพราวผ่าน มันก็ต้องจบสิ”“งื้ออออ แล้วเฮีย...จะเซ็นให้พราวจบไหมคะ” นิ้วเล็กไล่ไต่ขึ้นลงบนอกแกร่งอย่างยั่วยวน เพราะช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา เธอได้เข้ามาฝึกงานที่บริษัทฯยาของเซนอย่างที่เขาเคยชวนเธอไว้“เฮียไม่อยากเซนให้หนูผ่านเลย ยังอยากให้หนูมาฝึกงานกับเฮียต่อ เฮียจะได้จับหนูกระแทกที่ห้องทำงานได้ทุกวัน...”“งื้อออ...ให้น้องน้อยของพราวพักบ้างเถอะค่ะ”“หึๆ” เซนหัวเราะในลำคอ เมื่อคำพูดและแววตาของหญิงสาวมันสวนทางกัน“ว๊ายยยย” พริบพราวส่งเสียงร้องตกใจเมื่ออยู่ๆ ร่างของเธอก็ถูกอุ้มให้ขึ้นไปนั่งบนตักแกร่งของคนขี้อิจฉาอีกคนหนึ่ง“ฉันก็เซ็นผ่านฝึกงานให้เธอเรียนจบได้เหมือนกันนะ” ไบรอันต์“จริงเหรอคะ เฮียไบร์ท...อย่าหลอกพราวนะคะ” พริบพราวคล้องแขนเล็กไว้ที่ลำคอหนาพลางมองตาแป๋วราวกับลูกแมวน้อย“จริงสิ...แต่มันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนิดหน่อยนะ”“เอ๊ะ..อะไรเหรอคะ อะไรเอ่ยข้อแลกเปลี่ยน พราวรู้สึกลุ้นจังเลยค่ะ” พริบพราวเหยียดยิ้มมุมปากสีแดงสดอย่างมีจร
เช้าวันต่อมา....@บ้านอำนาจการจัดงานหมั้นที่เรียบหรู ทุกอย่างถูกเนรมิตในช่วงข้ามคืน ตอนนี้พริบพราวกำลังนั่งลงที่พื้นเช่นเดียวกับไบรอันต์และเซน ท่ามกลางพ่อแม่ของทั้งสามคนเพื่อทำพิธีการสู่ขอให้สมบูรณ์แบบ ซึ่งวันนี้มีแค่คนสำคัญและเพื่อนสนิทของทั้งสองฝ่ายเท่านั้นที่ได้มาร่วมงานเป็นสักขีพยานในวันนี้ด้วยทุกอย่างดำเนินไปอย่างเลื่อนๆจนทั้งสามคนได้แลกและแหวนหมั้นที่จัดทำขึ้นไว้เมื่อวานเป็นการเสร็จเรียบร้อย ใบหน้าสวยเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุขไม่ต่างจากทั้งสองมาเฟียหนุ่มที่มีความสุขเช่นเดียวกัน“ขอบคุณ คุณอำนาจมากนะคะ ที่ยอมยกลูกสาวให้ลูกของดิฉัน” ดาราริน แม่ของเซนเอ่ยขึ้นหลังจากที่จบพิธีที่สำคัญ และร่วมถ่ายรูปรวมกันแล้วเรียบร้อย“ผมขอฝากลูกสาวคนเดียวของของผมไว้ด้วยนะครับ อาจจะแสบซนไปบ้างต้องขอโทษล่วงหน้าไว้ก่อนเลย” อำนาจ“ยินดีมากค่ะคุณอำนาจ หนูพราวน่ารักและสวยมากเลยนะคะ แสบๆแบบนี้นี่แหละคะถึงจะเอาลูกชายที่บ้านอยู่ ” ไพลิน แม่ของไบรอันต์ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มหวานพลางหันมามองใบหน้าลูกสะใภ้ของตัวเองด้วยความภูมิใจ“ขอบคุณนะคะคุณแม่ ที่เอ็นดูหนู ”"แม่อยากได้ลูกสาวน่ารักๆแบบนี้มานานมากแล้ว ม
@บ้านอำนาจ “ฮัลโหล...แม่....คุณแม่อยู่ไหมคะ คุณแม๊!” พริบพราวเดินตรงเข้าในบ้านทันทีที่จองรถเสร็จ ตอนแรกคนสวนไม่ยอมเปิดประตูรั้วให้เธอ เพราะวันนี้เธอดันขับรถยนต์คันใหม่มา“อะ..คุณหนู กลับมาบ้านไม่บอกกันเลยนะคะ”“ป้าอุ่น คุณแม่อยู่ไหม”“อยู่ค่ ตะ..ตอน..น”“มีอะไรกัน...เสียงแกนี้ร้องโหยหวนร้องเรียกหาฉันอะไรขนาดนั้น” ผกาเดินออกมาจากห้องครัวหลังได้ยินเสียตะโกนโหวกเหวกของลูกสาว“แม่! พราวมีเรื่องมาบอกแล้วคุณพ่อล่ะคะ”“นี่แกเรียกฉันมาเพื่อมาถามถึงพ่อแกหรอกเหรอ พ่อแกอยู่ในห้องทำงาน”“ก็พราวอยากเล่าให้พ่อกับแม่ฟังพร้อมกันนี่คะ”“แกเป็นอะไร ทำไมดูร้อนรนรีบๆ ยังไงก็ไม่รู้” ผกาสังเกตอาการของลูกสาวตัวเองที่ดูผิดแปลกไปจากทุกวัน“ไปหาพ่อกันค่ะ”“รอก่อนคุณพ่อแกพึ่งเข้าห้องไป อย่างพึ่งไปกวนคุณพ่อกำลังงานยุ่ง มีอะไรแกก็เล่าให้ฉันฟังก่อนแล้วกัน” ผกาจูงมือลูกสาวตัวเองไปนั่งที่โซฟาหรูพลางถอดผ้ากันเปื้อนออกให้อุ่นคนรับใช้ภายในบ้านพริบพราวTalk…ฉันลังเลอยู่นิดก่อนจะตัดสินใจ บอกความจริงกับท่านก่อน ซึ่งคิดไปคิดมามันก็ดีนะบอกแม่ก่อน เพื่อท่านจะได้ช่วยคิดช่วยพูดกับพ่ออีกที“แม่ค่ะ จะมีมาเฟียมาขอหนูหมั้นพรุ่งน
“ก็ได้ค่ะเฮีย...” พริบพราววางแหวนเพชรในมือข้างซ้ายลง และกำลังจะสวมแหวนที่อยู่ในมือขวาของเธอลงบนนิ้วกลางข้างซ้าย แต่ทว่ากลับมีมือหนายกขึ้นมาจับมือของเธอไว้ราวกับไม่พอใจอะไรบางอย่าง“ไม่ใช่นิ้วนี้” ไบรอันต์จับมือหญิงสาวขึ้น พลางหยิบแหวนเพชรออกจากมือของหญิงสาวมาไว้ที่มือหนาของตัวเองพริบพราวถึงกับเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อของไบรอันต์ เพราะตำแหน่งในการใส่แหวนที่เขาต้องการคือนิ้วนางข้างซ้าย...“เฮียไบร์ท...คะ...คือมัน...”“ถูกแล้วต้องสวมข้างซ้ายสิ” เซนเอ่ยสบทบไบรอันต์ทันทีดวงตาสวยมองผู้ชายตรงหน้าทั้งสองคนด้วยแววตาที่สั่นระริก ยิ่งเห็นเซนหยิบแหวนเพชรอีกวงขึ้นมาสวมเตรียมสวมใส่ให้เธอ เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าพวกเขากำลังจะตีตราจองชีวิตและหัวใจของเธอ“นี่มันคือแหวนและตัวแทนของเฮีย” ไบรอันต์“และนี่ก็แหวนของเฮีย ชีวิตของเฮียมันฝากกับพราวนะ” เซนน้ำตาแห่งความสุขมันเอ่อล้นขึ้นมาดื้อๆ เธอมองดูแหวนเพชรทีละวงค่อยๆ สวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายอย่างช้าๆ ก่อนที่สัมผัสอันอบอุ่นจะเกิดขึ้นบนมือของเธอ...เซนจูบหลังมือของหญิงสาวข้างกายอย่างนุ่มนวลแล้วเงยหน้ามองเธอพร้อมส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจ ส่วนไบร์อันต์ก็ไม่น้อยหน้าตา







