Se connecterพริบพราว Talk…
ฉันเดินตรงมายังโซนอาหาร กวาดสายตาไปทั่วโต๊ะหรู ก่อนจะเจอเป้าหมายขนมที่ฉันโปรดปราน แถมมัน...ยังเหลือเป็นชิ้นสุดท้ายด้วยสิ ‘ไม่รอแล้ว’ ฉันก็รีบสาวเท้าก้าวฉับฉับเข้าไปหยิบขนมชิ้นนั้นทันที
“อ๊ะ..อย่ามาแย่งของฉันนะ!” ฉันตวาดขึ้นเสียงดัง เมื่อมีมือหนาของใครบางคนมาหยิบขนมชิ้นนั้นตัดหน้าฉันไปแบบเสี้ยววินาที ฉันจึงรีบคว้ามือหนานั้นไว้มั่น
“ขอโทษครับ...”
“!” ฉันเงยหน้ามองอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะกะพริบตาถี่ๆ เพื่อโฟกัสและรีบปรับแววตาใหม่ เมื่อคนที่ฉันพึ่งวีนใส่ไปเมื่อกี้คือพี่พอล...คนที่ฉันแอบปลื้มมาตั้งแต่พี่เขาอยู่มอ.ปลาย จนพี่เขาต้องไปต่อเรียนมหาลัยฯที่ต่างประเทศ
“พี่ขอโทษครับ...”
“อุ้ย..ไม่เป็นอะไรเลยค่ะ พี่พอลเอาขนมชิ้นนี้ไปเลย พราว....ให้พี่พอลค่ะ” ฉันบีบเสียงเล็กเสียงน้อยอย่างมีจริต พร้อมส่งสายตาหวานฉ่ำไปให้พี่พอล ประดุจเป็นเด็กสาวน้อยที่ไร้เดียงสา
“จะดีเหรอครับ”
‘กรี๊ดดดดดดดดดดดด พี่เขายิ้มให้ฉัน *v*’
ฉันหัวใจเต้นแรงออกมาอย่างหนัก เพราะยิ่งฉันเห็นรอยยิ้มของพี่เขาใกล้ๆ ฉันก็แทบจะถอดเสื้อผ้าพลีกายที่สวยสดให้กับพี่เขาแล้ว หรือว่า...คนแรกของฉันจะเป็นพี่พอลนะ เพราะพี่เขาทั้งหล่อ รวย เรียนดีกีฬาเด่น แถมแสนเลิศดีแบบสุดๆ
“ดีสิคะ พี่พอล~”
“ขอโทษนะครับ เหมือนมีอะไรติดที่ผมพราว เดี๋ยวพี่เอาออกให้”
“อึก..”
‘โอ้วว มายยย ก็อตตตต’ มันใกล้มาก มันใกล้มากแม่ มันใกล้มากจริงๆ ตอนนี้ฉันแทบหยุดหายใจเมื่อพี่พอลขยับตัวเข้ามาแนบชิดจนจมูกของฉันแทบจะปะทะกับอกแกร่งของพี่เขาแล้ว
“เสร็จแล้วครับ”
“ขะ...ขอบคุณค่ะ” ฉันพยายามบีบปากไม่ให้มันสั่น เพราะกลัวมันจะเผลอร้องกรี๊ดออกมา
“พราวเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมหน้าแดงแบบนี้”
“ปะ...เปล่าค่ะ คะ...คือพี่พอลค่ะ พราวมีเรื่องอยากจะบอกพี่ค่ะ” ฉันตัดสินใจแล้วว่าวันนี้ฉันจะสารภาพรักกับพี่พอล เมื่อตอนนี้โอกาสมาถึงแล้ว ฉันจะไม่ปล่อยให้มันหลุดลอยไปอีก
“อะไรเหรอครับ”
“คะ...คือพี่พอลค่ะ พราวชะ..ชอบ...”
พลัก!
“ว๊าย!” ตัวฉันถลาไปด้านหน้าเมื่อมีเด็กหญิงตัวเล็กวิ่งมาชนที่ขาเข้าอย่างจัง โชคดีที่พี่พอลรับฉันไว้ได้ทัน ก่อนที่เด็กคนนั้นจะเข้าไปกอดที่ขาของพี่พอล?
“ดัยขนมมั้ยคะ”
“ได้แล้วครับ พี่คนสวยเสียสละขนมชิ้นสุดท้ายมาให้เราเลยนะ”
“อ๊ะ ไม่เป็นไรค่ะพี่พอล” เมื่อได้รับคำชมจากคนที่ปลื้ม มันก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกมั่นใจจนฉีกยิ้มกว้างมากกว่าเดิม ก่อนจะหันไปพูดเสียงหวานกับเด็กน้อยตัวเล็ก สงสัยคงจะเป็นหลานสาวของพี่พอลมั้ง..น่ารักจังเลย
“พี่พราวเต็มใจให้นะคะ พี่พราวรักเด็กมากๆ ค่ะ”
“ขอบคุณครับน้องพราว เพราะลูกพี่ชอบทานขนมชิ้นนี้มาก”
“แหก!!” ฉันรีบเอามือมาตะครุบปากตัวเองทันที ที่เผลออุทานคำไม่สุภาพออกมา แต่เอ๊ะ เมื่อกี้ลูกงั้นเหรอ? นี่ฉันฟังผิดรึเปล่า?
“ครับ? หืม..อะไรแหกนะครับ?”
“อะ..เอ่อ..เปล่าค่ะพี่พอล เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรนะคะ คะ..ใคร...ลูกใคร...”
“อ่อ น้องเจด้าลูกสาวพี่เองครับ / ขอบคุณอาพราวสิคะคนสวย” พอลตอบกลับพริบพราวไปตามความจริง และก้มหน้าลงไปบอกลูกสาวตัวเล็กให้ขอบคุณพริบพราวที่มีน้ำใจให้กับเธอ จนไม่ทันได้เห็นสีหน้าของพริบพราวที่ตื่นตกใจ
“ลูกสาวพี่พอลเหรอคะ!” ฉันหุบยิ้มลงในทันทีที่เด็กคนนี้คือลูกสาวของพี่พอล ชิ!เด็กอะไรน่าเกลียดจริง!
หลายวันต่อมา...@07.30น.พริบพราวที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วยืนมองดูมาเฟียหนุ่มสองคนที่ยังคงนอนหลับใหลบนเตียงนอนใหญ่ ซึ่งเวลาพวกเขาหลับเธอมองว่าพวกเขาเหมือนกับเด็กหนุ่มหล่อที่ไม่มีพิษมีภัยอะไรเลย แต่เพียงแค่พวกเขาลืมตาขึ้นมาร่างของเด็กหนุ่มน้อยก็กลายเป็นปีศาจตัวใหญ่ได้เลยจุ๊บ..จุ๊บ..“กู๊ดมอร์นิ่ง คิสค่ะ” หญิงสาวก้าวขึ้นไปบนเตียงนอนประทับริมฝีปากเล็กที่ปากหยักของไบรอันต์และเซนสลับไปมาจุ๊บ..จุ๊บ.. จุ๊บ..จุ๊บ..“ตื่นได้แล้วนะคะ” เมื่อไม่ได้รับเสียงตอบรับเธอจึงก้มลงไปจูบซ้ำๆ อีกหลายครั้ง อย่างต้องการรบกวนการนอนของทั้งสองคน“อือ....กวนอะไรแต่เช้า” ไบรอันต์“คิก...คิก...”“อารมณ์ไหนเนี่ยที่รัก ปกติไม่ตื่นเช้าขนาดนี้นะ” เซนลืมตามองสำรวจเรือนร่างของหญิงสาวที่แต่งหน้าและอยู่ในชุดสวยพร้อมออกไปข้างนอก“ตอนนี้น้ำฉันหมดตัวแล้วนะ ถ้าจะเอาต่อก็ไปขอไอ้เซนแล้วกัน” ไบรอันต์พูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆอย่างต้องการพักผ่อน“งื้ออ อะไรกันคะเฮีย พราวไม่ได้จะปลุกมาทำเรื่องอย่างว่าสักหน่อย”“หรืออยากได้ของอะไรอีก เฮียบอกแล้วไงว่าใช้บัตรไปรูดได้เลย” เซน“งื้ออออ อันนี้ก็ไม่ใช่อีกค่ะ วันนี้...พราวจะไปร่วมบริจาค
ไบรอันต์ประทับริมฝีปาก ครอบลงที่ช่องทางรักให้พอดี ก่อนสูบลมดูดน้ำแข็งออกมาแรงๆ จนน้ำแข็งหลุดเข้าปากของเขา“อึก...อ๊า!!!” หญิงสาวสั่นสะท้านเพราะแรงดูดของไบรอันต์ทำให้กลีบกุหลาบของเธอแทบหลุดติดปากมาเฟียหนุ่มไปด้วย จนมือบางเผลอยกขึ้นมาจับเส้นผมสีเทาสว่างไว้ด้วยความเสียวซ่าน“เสียวใช่ไหม...” ไบรอันต์เอ่ยถามพลางเขี้ยวน้ำแข็งโชว์หญิงสาวที่ตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย“สะ..เสียวค่ะ และยะ..เย็นด้วย”“ขอกินน้ำแข็งอีกก้อนนะ”พรวด....สูดดดด!! บ๊อกก!!“อึก!!! อ๊า!!!” เสียงหวานครวญครางสุดเสียง มือเล็กกำเส้นผมลงแน่นขึ้น เมื่อไบรอันต์ดูดร่องหลืบของเธอเต็มแรง และแยงลิ้นแข็งไปในรูของเธอ ซึ่งนี่เป็นความเสียวแปลกใหม่ที่เธอพึ่งเคยได้รับตั่บ!!!!“กรี๊ดดดดดดด!” ไม่ทันที่พริบพราวจะพักเสียงเธอก็ต้องร้องออกมาอีกครั้งเมื่อไบรอันต์ กระโดดขึ้นมาบนโซฟาและกระแทกท่อนเอ็นใหญ่เข้ามาในร่องสาวอย่างแรง จนท่อนเอ็นแทบจะแทรกเข้าไปเป็นเนื้อเดียวกับร่องหลืบของหญิงสาว ทำให้โซฟาตัวใหญ่แทบเลื่อนถไหลแต่โชคดีที่มีร่างหนาของเซนนั่นยืนค้ำไว้ให้“อ้าส์!!”ตั่บ!! ตั่บ!! ตั่บ!!ไบรอันต์นั่งยองยกดอกไม้งามให้แอ่นขึ้นมาเพื่อความถนั
หลายเดือนต่อมา....@โกดังลับ“เฮียว่าพราวจะเรียนจบไหมคะ” พริบพราวที่อยู่ในชุดนักศึกษาซบอกแกร่งของเซนอย่างออดอ้อนหวังเอาใจชายหนุ่ม“ถ้าเฮียเซ็นเอกสารฝึกงานของพราวผ่าน มันก็ต้องจบสิ”“งื้ออออ แล้วเฮีย...จะเซ็นให้พราวจบไหมคะ” นิ้วเล็กไล่ไต่ขึ้นลงบนอกแกร่งอย่างยั่วยวน เพราะช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา เธอได้เข้ามาฝึกงานที่บริษัทฯยาของเซนอย่างที่เขาเคยชวนเธอไว้“เฮียไม่อยากเซนให้หนูผ่านเลย ยังอยากให้หนูมาฝึกงานกับเฮียต่อ เฮียจะได้จับหนูกระแทกที่ห้องทำงานได้ทุกวัน...”“งื้อออ...ให้น้องน้อยของพราวพักบ้างเถอะค่ะ”“หึๆ” เซนหัวเราะในลำคอ เมื่อคำพูดและแววตาของหญิงสาวมันสวนทางกัน“ว๊ายยยย” พริบพราวส่งเสียงร้องตกใจเมื่ออยู่ๆ ร่างของเธอก็ถูกอุ้มให้ขึ้นไปนั่งบนตักแกร่งของคนขี้อิจฉาอีกคนหนึ่ง“ฉันก็เซ็นผ่านฝึกงานให้เธอเรียนจบได้เหมือนกันนะ” ไบรอันต์“จริงเหรอคะ เฮียไบร์ท...อย่าหลอกพราวนะคะ” พริบพราวคล้องแขนเล็กไว้ที่ลำคอหนาพลางมองตาแป๋วราวกับลูกแมวน้อย“จริงสิ...แต่มันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนิดหน่อยนะ”“เอ๊ะ..อะไรเหรอคะ อะไรเอ่ยข้อแลกเปลี่ยน พราวรู้สึกลุ้นจังเลยค่ะ” พริบพราวเหยียดยิ้มมุมปากสีแดงสดอย่างมีจร
เช้าวันต่อมา....@บ้านอำนาจการจัดงานหมั้นที่เรียบหรู ทุกอย่างถูกเนรมิตในช่วงข้ามคืน ตอนนี้พริบพราวกำลังนั่งลงที่พื้นเช่นเดียวกับไบรอันต์และเซน ท่ามกลางพ่อแม่ของทั้งสามคนเพื่อทำพิธีการสู่ขอให้สมบูรณ์แบบ ซึ่งวันนี้มีแค่คนสำคัญและเพื่อนสนิทของทั้งสองฝ่ายเท่านั้นที่ได้มาร่วมงานเป็นสักขีพยานในวันนี้ด้วยทุกอย่างดำเนินไปอย่างเลื่อนๆจนทั้งสามคนได้แลกและแหวนหมั้นที่จัดทำขึ้นไว้เมื่อวานเป็นการเสร็จเรียบร้อย ใบหน้าสวยเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุขไม่ต่างจากทั้งสองมาเฟียหนุ่มที่มีความสุขเช่นเดียวกัน“ขอบคุณ คุณอำนาจมากนะคะ ที่ยอมยกลูกสาวให้ลูกของดิฉัน” ดาราริน แม่ของเซนเอ่ยขึ้นหลังจากที่จบพิธีที่สำคัญ และร่วมถ่ายรูปรวมกันแล้วเรียบร้อย“ผมขอฝากลูกสาวคนเดียวของของผมไว้ด้วยนะครับ อาจจะแสบซนไปบ้างต้องขอโทษล่วงหน้าไว้ก่อนเลย” อำนาจ“ยินดีมากค่ะคุณอำนาจ หนูพราวน่ารักและสวยมากเลยนะคะ แสบๆแบบนี้นี่แหละคะถึงจะเอาลูกชายที่บ้านอยู่ ” ไพลิน แม่ของไบรอันต์ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มหวานพลางหันมามองใบหน้าลูกสะใภ้ของตัวเองด้วยความภูมิใจ“ขอบคุณนะคะคุณแม่ ที่เอ็นดูหนู ”"แม่อยากได้ลูกสาวน่ารักๆแบบนี้มานานมากแล้ว ม
@บ้านอำนาจ “ฮัลโหล...แม่....คุณแม่อยู่ไหมคะ คุณแม๊!” พริบพราวเดินตรงเข้าในบ้านทันทีที่จองรถเสร็จ ตอนแรกคนสวนไม่ยอมเปิดประตูรั้วให้เธอ เพราะวันนี้เธอดันขับรถยนต์คันใหม่มา“อะ..คุณหนู กลับมาบ้านไม่บอกกันเลยนะคะ”“ป้าอุ่น คุณแม่อยู่ไหม”“อยู่ค่ ตะ..ตอน..น”“มีอะไรกัน...เสียงแกนี้ร้องโหยหวนร้องเรียกหาฉันอะไรขนาดนั้น” ผกาเดินออกมาจากห้องครัวหลังได้ยินเสียตะโกนโหวกเหวกของลูกสาว“แม่! พราวมีเรื่องมาบอกแล้วคุณพ่อล่ะคะ”“นี่แกเรียกฉันมาเพื่อมาถามถึงพ่อแกหรอกเหรอ พ่อแกอยู่ในห้องทำงาน”“ก็พราวอยากเล่าให้พ่อกับแม่ฟังพร้อมกันนี่คะ”“แกเป็นอะไร ทำไมดูร้อนรนรีบๆ ยังไงก็ไม่รู้” ผกาสังเกตอาการของลูกสาวตัวเองที่ดูผิดแปลกไปจากทุกวัน“ไปหาพ่อกันค่ะ”“รอก่อนคุณพ่อแกพึ่งเข้าห้องไป อย่างพึ่งไปกวนคุณพ่อกำลังงานยุ่ง มีอะไรแกก็เล่าให้ฉันฟังก่อนแล้วกัน” ผกาจูงมือลูกสาวตัวเองไปนั่งที่โซฟาหรูพลางถอดผ้ากันเปื้อนออกให้อุ่นคนรับใช้ภายในบ้านพริบพราวTalk…ฉันลังเลอยู่นิดก่อนจะตัดสินใจ บอกความจริงกับท่านก่อน ซึ่งคิดไปคิดมามันก็ดีนะบอกแม่ก่อน เพื่อท่านจะได้ช่วยคิดช่วยพูดกับพ่ออีกที“แม่ค่ะ จะมีมาเฟียมาขอหนูหมั้นพรุ่งน
“ก็ได้ค่ะเฮีย...” พริบพราววางแหวนเพชรในมือข้างซ้ายลง และกำลังจะสวมแหวนที่อยู่ในมือขวาของเธอลงบนนิ้วกลางข้างซ้าย แต่ทว่ากลับมีมือหนายกขึ้นมาจับมือของเธอไว้ราวกับไม่พอใจอะไรบางอย่าง“ไม่ใช่นิ้วนี้” ไบรอันต์จับมือหญิงสาวขึ้น พลางหยิบแหวนเพชรออกจากมือของหญิงสาวมาไว้ที่มือหนาของตัวเองพริบพราวถึงกับเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อของไบรอันต์ เพราะตำแหน่งในการใส่แหวนที่เขาต้องการคือนิ้วนางข้างซ้าย...“เฮียไบร์ท...คะ...คือมัน...”“ถูกแล้วต้องสวมข้างซ้ายสิ” เซนเอ่ยสบทบไบรอันต์ทันทีดวงตาสวยมองผู้ชายตรงหน้าทั้งสองคนด้วยแววตาที่สั่นระริก ยิ่งเห็นเซนหยิบแหวนเพชรอีกวงขึ้นมาสวมเตรียมสวมใส่ให้เธอ เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าพวกเขากำลังจะตีตราจองชีวิตและหัวใจของเธอ“นี่มันคือแหวนและตัวแทนของเฮีย” ไบรอันต์“และนี่ก็แหวนของเฮีย ชีวิตของเฮียมันฝากกับพราวนะ” เซนน้ำตาแห่งความสุขมันเอ่อล้นขึ้นมาดื้อๆ เธอมองดูแหวนเพชรทีละวงค่อยๆ สวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายอย่างช้าๆ ก่อนที่สัมผัสอันอบอุ่นจะเกิดขึ้นบนมือของเธอ...เซนจูบหลังมือของหญิงสาวข้างกายอย่างนุ่มนวลแล้วเงยหน้ามองเธอพร้อมส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจ ส่วนไบร์อันต์ก็ไม่น้อยหน้าตา







